Tjee zeg. ..dat gaat ver. Dat moet voor jou toch ook niet makkelijk zijn geweest. Dat iemand jaloers kan ik best begrijpen. Maar daar kun je toch ook over praten. Snap goed dat je er klaar mee was. Vind nog dat je het lang hebt volgehouden eigenlijk.
Dat is niet normaal hoor Nanda. Ik ben altijd wel op kraamvisite geweest bij mensen die dichtbij me stonden. Dan gaf ik mezelf een schop onder de kont. Ja, je topic gelezen Nuage. Wat een toeval en dikke pech, voor de beebjes dan.
Nanda, dat vind ik ook te ver gaan. Ik moet mijn stukje over het nichtje van mijn man wel zodanig nuanceren dat we haar de maanden voor haar zwangerschap sowieso al praktisch niet zagen en dat het er daardoor nooit van gekomen is. Ik ben zelfs naar collega's geweest die waren bevallen. Niet dat ik nu over kom als iemand die zo ver gaat.
Het topic heet "Is dit een tweeling?" op het forum met alle echo's erop. Nanda dat had ik ook niet geaccepteerd. Je gunt een echte vriendin ook het geluk uiteindelijk toch, dit lijkt alleen om haar te gaan.
Ja, daarom. Ik vond dat ik begrip moest hebben voor haar situatie. Ook al was het geen diepgewortelde wens van haar want ze kwam er met 9 weken achter dat ze per ongeluk zwanger was geraakt van een one night stand. Maar ik wist als geen ander hoe snel je gehecht raakt aan je 'kindje'. Toen ze ook al niet langs wilde komen toen hij 1 jaar werd deed dit al zeer en ben ik het contact gaan verwateren. Toen ik hoorde dat ze ook nog eens aan het roddelen was dat ik een verwend kind heb etc (want dat kind is 1. daar ga je toch geen verjaardag voor houden. belachelijk) heb ik het gehele contact verbroken. Van een verdrietig persoon is ze veranderd in een verbitterd persoon. En daar kan ik geen schouder tegenop bieden.
Nuage, heb je topic gelezen en kon het niet nalaten ook een reactie achter te laten. Wat een trieste situatie
Nanda, wat erg zeg! Hoe koud kun je zijn? Ik heb een vriendin die samen met mij zwanger was maar er later achter kwam. Toen had ik mijn miskraam. Ik heb haar gezegd dat ik alles wilde weten maar wel elke keer even een brok weg moest slikken. Nog als ik haar prachtige kindje zie, horen daar eigenlijk mijn twee prachtige kindjes bij. Het gevoel slijt gelukkig en onze vriendschap is hechter dan ik ooit had gedacht. Zo geweldig. Met anderen kan ik dan weer helemaal niet delen. Die zijn zo zuur en begrijpen er niets van. Vriendschappen zijn soms zo moeilijk. Hier bij dokter E geweest. Goed gesprek, verder niets uitgekomen. Hij vond het veelbelovend dat er toch iets 'genesteld' was en ik moest zeker doorgaan. Donderdag gesprek met gyn in het ziekenhuis en vrijdag naar dr. P. Gelukkig heeft hij vandaag al positief geantwoord en kan ik vast de medicatie bestellen bij de apotheek. Goede vooruitzichten dus.
He meiden! Ik ben nieuw hier. Ik schrijf al wel in een ander topic mee. Ik ben hard op zoek naar lotgenoten. Ik zie dat jullie al zo veel geschreven hebben, dat ik het teruglezen na een paar pagina's ben gestaakt ..... Dus ik hoop dat jullie het niet erg vinden als ik misschien wat vraag dat jullie al geschreven hebben. Ik heb 2 miskramen gehad (nadat we beide keren eerst een kloppend hartje zagen) en start nu met onderzoeken. Zijn er hier meiden die na 2 miskramen een gezond kindje kregen? Of die na meerdere miskramen een oorzaak hebben gevonden?
Sterkte, dat is niet niets. Er zijn hier inderdaad meiden die een gezond kindje gekregen hebben na miskramen na een kloppend hartje. Ikzelf niet, dus kan je daar helaas niet mee helpen.
Nuage, ik heb ook je topic gelezen en wat verdrietig zeg! Tammy, fijn dat het een goed gesprek was. Lolababy, ik herken je gevoelens. Hier ook veel zwangeren om mij heen en ook 3 erg dichtbij die ongeveer tegelijk met mij uitgerekend waren de laatste keer. Ik gun het ze echt, maar ooo wat is het moeilijk om hun te zien. Zo frustrerend. Ik moet mezelf echt in de gaten houden dat ik ze niet ga ontlopen. Dat verdienen ze natuurlijk niet, maar soms doe ik het wel onbewust. Gelukkig roken en drinken ze nu niet hoor, dan zou ik het ook extra moeilijk vinden... Marliesss, heel veel sterkte! Bij mij is er een oorzaak in België gevonden na meerdere miskramen, waarvan 2 ook na kloppend hartje. In NL hebben ze dit niet ontdekt, daar doen ze niet alle onderzoeken.
Ja ik! Na vier missed abortion's ( achter elkaar) ben ik nu sinds 11 dagen moeder! Bij mij waren het meerdere puzzelstukjes die ontbraken... Te trage schildklier en glucose intolerantie door HCG en een over aktief imuun. Maar daar ben ik achter gekomen door naar Gent te stappen, hier in NL kwam ik geen stap verder.
Welkom Marliess. Ik heb 2 keer een miskraam gehad na een kloppend hartje. En tussendoor heb ik een gezonde dochter mogen krijgen. Bij mij is bij de onderzoeken in NL iets gevonden, ik blijk een stollingsafwijking te hebben wat antifosfolipidensyndroom heet. Ze kunnen het behandelen met bloedverdunners en dit moet de kans op een goede zwangerschap vele malen groter maken. Een bekend beeld bij stollingsproblemen is dat het mis gaat na een kloppend hartje. In NL doen ze helaas niet veel onderzoeken. Ik had het "geluk" dat ik net iets heb wat binnen die onderzoeken valt. Ik zou eerst in NL die onderzoeken doen als ik jou was en daarna eventueel naar Gent gaan. Als je vragen hebt zeker hier stellen, er zit hier ondertussen enorm veel kennis en uiteraard een heleboel begrip en medeleven!
Welkom Marlies. @Tammy wat een doorzettingsvermogen...vol goede moed op naar de volgende ronde. @hier: Gister telefonisch consult gehad. Had namelijk nog vragen over wel/niet zwanger worden deze maand. I.v.m. 2e keer prikken voor antifosfolipidensyndroom (AFS). We hebben groen licht voor evt. zwanger worden dus we gaan d'r maar weer voor. Daarnaast vertelde me ze dat als het dan deze maand raak is en ik zou zwanger zijn ik nog ruim op tijd was om met medicatie te beginnen als het AFS zou zijn, want bij hen begon je dan in principe pas bij 12 weken met bloedverdunners. Eerdere miskramen kon je toch niet tegenhouden. Ik dus gisteravond de richtlijn van het NVOG maar weer op gezocht en daar staat dus dat je zelfs preconceptioneel moet starten met aspirine. Dus direct na het bloedprikken ga ik zelf starten met aspirine. Mijn man zei gisteravond dat wij 'meisjes' in dit topic misschien maar eens moesten solliciteren bij de ziekenhuizen om de herhaalde miskramenpoli spreekuren te draaien en adviezen te geven, want het lijkt er haast op dat wij meer kennis in huis hebben als de gemiddelde arts daar (dat of ik spreek telkens de verkeerde).
Belachelijk!! Overal heb ik gelezen dat ze op z'n minst met aspirine beginnen en bloedverdunners vanaf hartactie. Ben nu heel erg benieuwd wat mijn gyn volgende week gaat zeggen. Als hij ook met zoiets komt dan ga ik het ook zelf doen. Wat een onzin, heb je allemaal miskramen voor de 12 weken, vinden ze iets, en dan gaan ze pas na 12 weken daar iets aan doen. Daar heb je ook lekker iets aan. Wat een stumpers.
Marjol, echt belachelijk. Je gaat ook nog naar Gent toch, want daar moet je vanaf je eisprong al starten. Dan krijg je meteen een recept mee. En in Nederland zeggen ze dat je vanaf positieve test moet starten. Dus ook nog vroeg.
Marlies, welkom helaas. Ik heb geen ervaring met een kloppend hartje, mijn langste zwangerschap onder controle van de gyn duurde 6 en een halve week en een half uur voordat ik een echo kreeg kwam de miskraam op gang Sterkte! Nuage, graag gedaan, kortzichtige reacties altijd, blah! Marjol, 12 weken?????? Dat slaat écht nergens op. En hoezo zou een miskraam niet zijn tegen te houden voor de 12 weken? Wat een slap verhaal. Kun je die arts de link niet doorsturen die je hebt gevonden? En je man heeft heeft helaas gelijk. Als je jezelf niet overal in verdiept kom je weinig verder. Inhakend op de bloedverdunners heb ik ook nog een vraag aan jullie. Maandag heb ik dus gesprek met de fertiliteitsarts, hij wil pas bloedverdunners gaan spuiten als de bloedtest aanwijst dat ik zwanger ben (als hij nu al aan bloedverdunners wil want hij wilde eigenlijk eerst een hormonen cocktail geven maar dat wil ik niet meer omdat dit de Lupus verergert). Maar is dat niet te laat? Ik heb soms al 3 dagen na een positieve test bloedverlies en dan worden mijn testen vaak ook lichter. Echt vroege miskramen dus. Zou het dan niet beter zijn om te starten vanaf de tp? Of is dat dan juist te vroeg? En ik zit ook te denken om de eerste tp (als ik weer door mag natuurlijk) zonder iets extra's te proberen want ik heb nu ook de medicatie om de Lupus onder controle te krijgen en ik vraag me ook af of die afwijkende cellen in mijn baarmoedermond niet ook voor miskramen hebben gezorgd? Wat is jullie idee?