Heb je echt helemaal geen hoop meer? Ik duim nog steeds door! Perfecte combi is waarschijnlijk allebei niet. Zonder pred heb ik geen insuline nodig lijkt het. Maar ik ben nog geen 12 weken dus durf nog niet. Nog 9 dagen dan wel.
Nee...geen hoop meer. En ben dus ook geen bloed gaan prikken vanochtend. Ik zit er even helemaal doorheen. Net mijn zoontje afgezet op school. Hij was compleet overstuur omdat ik wegging. Terwijl ik in de auto stap krijg ik bericht dat mijn schoonzus zwanger is. En dan m'n miskraam. Ik heb geen hoop meer eigenlijk, en eigenlijk ook niet dat het ooit nog goed komt. Dan zie ik mezelf alweer zitten met kerst, verjaardagen, tegenover mijn schoonzus met bolle buik en ik met elke keer die stomme miskramen. Vervolgens hun baby...en de opmerkingen "ach, jullie tijd komt nog wel". Ja? En wanneer dan wel ? Sorry voor dit negatieve berichtje. Kruip maar in m'n bed geloof ik.
Ah eef. Wat vreselijk! Ik snap helemaal hoe je je voelt meid. Dikke knuffel voor jou! het is gewoon niet eerlijk Wil je wel een soort controle echo dan of gewoon de natuur zn beloop laten? Ps ik duim ook nog steeds hoor !
Gewoon zijn gang laten gaan. Ik hoop ergens dat het niet te snel komt want anders valt mijn eisprong (als niet alles ontregeld is) precies als mijn man naar het buitenland is. Ik hoop nu (nog meer!!) dat ik goed 4 maanden zwanger ben voor mijn schoonzus bevalt. Die extra stress kan er ok nog wel bij.
Eef, dikke knuffel! Wat moeilijk om nu te horen dan je schoonzus zwanger is. Herkenbare situatie helaas, is erg confronterend. Hopelijk lukt het jullie alsnog met de medicatie. Het kan nu ook aan het vruchtje hebben gelegen natuurlijk, dan kunnen de medicijnen daar niets aan veranderen. Maar zo dacht ik eerst ook niet hoor, had zelf ook bijna alle hoop opgegeven.
@eef: he meid wat kl*te, dat dat nieuws van de zwangerschap van je schoonzus er dan ook nog even bij komt. *knuf* M.b.t. De prednison; ik heb natuurlijk makkelijk praten slik het al voor de 2e zwangerschap en ook al zo lang, maar probeer je er niet te druk over te maken. Ik zou gewoon starten met 10 mg en dan na eisprong ophogen naar 20 op advies van je gyn. Of vanaf begin 20. Dr.p stelde mij altijd gerust door te zeggen dat vrouwen met stevige astma de hele zwangerschap door 50 mg slikken, en ook gezonde kids hebben gekregen. En daarin heeft hij wel een punt want ik kwam toevallig van de week in de speeltuin een moeder tegen die inderdaad i.v.m. Astma door haar NL gyn op hoge dosis Prednison was gezet. Dus dan kan het blijkbaar wel, ook in NL.
Meiden, bedankt voor jullie medeleven. Ik ga dan inderdaad maar met de prednison doen wat jij nu zegt. 10mg vanaf dag 1 en dan over naar de 20mg vanaf dag 10. De fraxi, dat weet ik nog niet. Het kan ook aan het vruchtje hebben gelegen inderdaad. En ik heb toch zeer sterk het vermoeden dat het daar altijd aan ligt bij mij. Ik ben een ander tegengekomen op het forum die na 10 miskramen een kindje heeft gekregen. Nooit iets gevonden, behalve de lage amh (net zo laag als die van mij).
Hoi meiden, Een aantal dagen geleden heb ik een bericht geplaatst in de vlindertuin. Ik kreeg de tip van conejita om eens mee te lezen in deze groep. Ik heb een aantal berichten terug gelezen, lang niet alles. Maar wat een veel verdriet hebben jullie meegemaakt Hopelijk vinden jullie het goed als ik hier mee kom praten, al is de reden wat minder..... In het kort over mij In jan 2013 heb ik mijn 1e mk gehad. Vervolgens zwanger geraakt en een vlekkeloze zwangerschap gehad. Nov 2013 is onze jongen geboren. Na een jaar ging het toch weer kriebelen. Al snel werden we weer zwanger. Ik stond heel zorgeloos in deze zwangerschap. Alle eerste echo's waren allemaal goed. Totdat wij voor een pretecho gingen met 16 weken zwangerschap. We kregen het verschrikkelijke nieuws te horen dat ons kindje, een jongetje, was overleden. Er is nooit een oorzaak gevonden over dit overlijden. Mijn man en ik hebben een chromosoom onderzoek gehad, maar dat was allemaal in orde. Volgens de artsen hadden we te maken met een pech geval en konden we het gewoon weer proberen. Al snel bleek ik weer zwanger te zijn. De roze wolk waar we altijd op zaten was verdwenen. We hadden heel veel angst en we zijn regelmatig op controle geweest bij de gynaecoloog. Met 9 weken heb ik een flinke bloeding gehad, maar wonder boven wonder bleef alles goed gaan. Alle echo's waren daarna goed. Met 20 weken zwangerschap kregen wij weer het slechte nieuws te horen dat ons zoontje was overleden in mijn buik..... We staan nu voor een raadsel wat er is gebeurd. We zijn enorm verdrietig, maar ook boos. We moeten wachten op de vele uitslagen van de onderzoeken. Maar dat wachten duurt vreselijk lang. We hebben zoveel vragen, maar waarschijnlijk gaan die niet allemaal beantwoord worden....
Carina, wat vreselijk dat je al 2x een zoontje bent verloren! Hopelijk krijg je antwoord op je vragen, maar idd, helaas hebben de artsen niet overal een antwoord op Heel veel sterkte!!
Dikke knuffel Eef. Logisch dat je gewoon effe je bed inkruipt. Soms mag dat toch ok gewoon even. Fijn om te lezen dat er hier al wat meiden zijn die met je mee kunnen denken wb de Prednison. Als je dat dan hoort van tien miskramen en een kindje, dan denk je toch.... Doorzetten? Kennis v mij ook een stuk of acht en nu een blakend gezond zoontje! Sorry ik weet niet of je hier wel op zit te wachten. Doe dan nog maar een knuffel. Carina, welkom hier. Enorm verdrietig je verhaal. Inderdaad kunnen arsten niet altijd iets vinden maar bij sommigen hier is wel wat gevonden toch meiden? In Gent. Ik ben zelf nooit geweest maar hoor hier wel goede verhalen over. Ik hoop dat je daarmee verder komt. Wat voor onderzoeken worden er in gang gezet? Heb je wel goed afscheid kunnen nemen van je zoontje?l
Carina ik vind je verhaal heel aangrijpend. Ik moet er echt even afstand van nemen anders grijpt de angst me naar de keel. Dat lijkt me onmenselijk zwaar om mee te maken. Ik zou ook naar Gent gaan zodat je immuunsysteem ook getest wordt.
Conejita, ik las op het andere forum dat je erg bezig bent met het het verloop van de zwangerschap van Noa. Normaal lijkt me, dat het juist bij deze zwangerschap zo mogelijk nog meer omhoog komt. Ik hoop dat je toch antwoorden kunt krijgen op je vragen. Het verdriet gaat er niet mee weg, maar snappen waarom bepaalde dingen wel of niet gedaan zijn, daar zou ik ook heel erg behoefte aan hebben. En ik zit wel op dat soort berichten te wachten hoor!! Zoveel mogelijk liefst. Liever ga ik niet tot de 10, ook niet tot de 8. Maar het geeft wel aan dat ook na 6 miskramen de hoop nog niet voorbij is. Nuage, jij had een echo gehad? Lag het kindje lekker te spartelen? Nijntje, goed hoor, dat je alvast wat leuke dingetjes koopt. Ik durfde het ook heel lang niet, maar zo'n koopje kun je toch niet aan je neus voorbij laten gaan ! Carina, wat een zwaar verhaal zeg. Ik had het er net met mijn man over, dat als je niet enorm op je strepen gaat staan, je gewoon de natuur in gestuurd wordt. Hadden ze niet na het verlies van *Vlinder al veel meer onderzoeken moeten doen? Of je veel beter in de gaten houden tijdens de zwangerschap van *Owen? Ik hoop dat ze nu echt alles gaan uitzoeken. Het lijkt me inderdaad gaan in de richting van stollingsproblemen, of een immunitair probleem. Maar ik weet er niet veel vanaf. Bij mij gaat het elke keer al vroeg fout. Je wordt wel snel zwanger trouwens. Heel veel sterkte ! En uiteraard welkom hier.
@carina: ben er helemaal een beetje stil van. Dat ze je twee keer dit soort nieuws hebben gegevens en dan zo luchtig er over doen. Ik heb je weinig info te brengen, mijn mk's waren vroeger. Maar vind het echt vreselijk voor jullie!
Ik heb Carina hier naar toe verwezen omdat jullie wel ervaring hebben met Gent. Ze is dan wel later haar kindjes verloren, maar ik hoopte dat jullie haar wel tips konden geven wb immuunsysteem (mocht dat het probleem zijn), onderzoeken, afspraken in Gent, etc Eef, oké, fijn dat je dat wel wilt horen . Nou weet je die kennis van mij heeft dus iets van 8 miskramen gehad en uiteindelijk is het gelukt met iui (ze had ook al een zoontje daarvoor, maar die was al wat ouder). Zij hebben nu achteraf het idee dat het missch tóch aan de vruchtjes zelf heeft gelegen en dat ze van "alles" (dus ook slechte zaadcellen) zwanger werd. Want met iui is "gewassen" zaad gebruikt en toen geen miskraam en een blakend gezonde zoon. (Het eerste zoontje heeft niet zo'n beste gezondheid). Ze kreeg dacht ik iui omdat ze inene een jaar niet meer zwanger werd, terwijl daarvoor was ze altijd binnen een wip (letterlijk ) zwanger. Ik weet niet hoor, missch iets om in je achterhoofd te houden. Ja inderdaad, ik wil gewoon alles weten wat er wel en niet gebeurd is rondom Noa*. Ik heb het gevoel dat het helpt bij de "verwerking" en ja als moeder wil je dat gewoon wéten, ook al krijg je haar er niet meer terug. Gisteravond kwam mijn man zo verdrietig thuis.. Weer met z'n tweetjes zitten huilen. Die lieverd, hij doet zo zijn best maar voelt zich ook soms in de war en overspoeld en vindt het ook spannend allemaal. Ik heb hem maar even verteld dat het mag, dat hij als man heus niet altijd "het overzicht" hoeft te hebben. Deze verwarring en onzekerheid hoort ook bij rouw. Echt geen kattepis allemaal. Hoop morgen een mooie echo en een goed gesprek met de gyn en hopelijk vroedvrouw. Ik laat jullie wel weten. Knuff
Even een snel berichtje van mij, zal later uitgebreider reageren. @carina: wat een verdriet . Ongelofelijk dat je zoiets 2x mee moet maken. Er komen wel gelijk vragen bij me op, die je misschien zelf ook hebt gehad, maar waarmee je misschien iets dichter bij een oorzaak kan komen. Weten ze bij welke termijn de kindjes zijn overleden? Is er obductie gedaan van de kindjes en is je placenta onderzocht na de bevalling? Is er met 12 wk gekeken naar de doorbloeding van de navelstreng? Sorry voor de vragen en als je er niet op zit te wachten. Maar die dingen is het enige wat ik kan bedenken wat herhaaldelijk mis zou kunnen gaan in aanleg, als je verder een probleemloze zwangerschap had ( was dat zo?). Gent weet ik niet goed in hoeverre die ervaring hebben met vroeggeboortes ( dit zijn geen mk meer namelijk met die termijn). Je immuunsysteem zou wel een rol kunnen spelen, maar daar weten y30 en nuage veel meer van dan ik... Je zou eens bij dr p in dusseldorf langs kunnen gaan, maar reken dan wel op een forse rekening gedurende je zwangerschap. Is wel een hele fijne man overigens.
Carina wat verschrikkelijk voor jullie. Heel veel sterkte gewenst. Weet verder niet goed wat ik moet zeggen
Zelf denk ik bij die termijnen eerder aan een probleem in de doorbloeding. Vaak is het de placenta die dan de problemen veroorzaakt en niet meer goed werkt. Maar ik neem aan dat daar uitvoerig naar gekeken is door de artsen? Ik heb zelf geen ervaring met Dusseldorf en ben er ook niet onwijs fan van (maar niet gebaseerd op eigen ervaring geef ik toe). Ik zou beginnen in Gent, al is het maar omdat ze daar gewoon veel uitgebreidere onderzoeken zullen doen en de S. gewoon ongelooflijk veel kennis heeft.
@Carina: wat verschrikkelijk meis, wat een wonder dat je dan toch al een gezonde dochter hebt! @Eef: hoe gaat het nou met jou? Hoop je snel zekerheid hebt!
@ Carina wat heftig!!! Wij zijn helaas ons zoontje ook verloren met 20 weken zwangerschap en helaas ook 3 miskramen. Bij ons is de oorzaak een allo-imuunziekte (wisselwerkingsziekte tussen moeder en kind) is hier ooit naar gekeken? Is er obductie gedaan bij beide kindjes?
heel naar om te zeggen maar officeel is een vroeggeboorte pas vanaf een week of 22-24 dacht ik. alles daarvoor heet officieel een miskraam... wie weet kunnen ze in Gent wel wat met je verhaal Carina. hoe voel je je?