@Eef: na zoveel miskramen is het logisch dat je in de war bent en met een vergrootglas naar ieder signaal gaat kijken. Ik doe het ook. Hopelijk is de buikpijn een goed teken. Zolang er geen bloed is, is het positief toch? Wellicht dat even testen toch kan helpen, zeker omdat je zo pril zwanger bent. Ik zou zelf kiezen voor utro, als je daar makkelijk aan kunt komen.
Xuxa, geeft niet hoor, overkomt mij ook wel eens. Ik ga vanochtend een bloedtesten doen, en vrijdag weer. Dan weet ik waar ik aan toe ben en stop ik ook met de medicijnen. Ik vind ze te heftig om ze voor niks te gebruiken. Utro heb ik al 3x gehad met toch miskramen dus dat doe ik niet meer. Het stelt de boel (bij mij) alleen maar uit.
Spannend Eef! Wanneer krijg je de uitslag van de bloedtest van vanmorgen? Denk dat je dan ook al wel weet of het wel of niet goed is door de hcg waarde.
Denk ik ook. Uitslag zal morgenavond zijn. Moet eerst m'n zoontje nog aangekleed krijgen voor ik de deur uit kan
@Eef: morgenavond pas? Waarom dan pas? Ik kreeg het altijd dezelfde dag nog. Sterkte met afwachten, hopelijk kan je een beetje afleiding vinden.
Sterkte Eef! Vind ook wel dat je lang moet wachten... Is bepaling van niks.. Wat voor medicijnen slik je nu allemaal en hoe ben je daar bij gekomen? Weet je wat ik trouwens wel bijzonder vind aan dit forum, dat er best veel meiden zijn die prima een 1e kind hebben gekregen en waar het dus nu bij de 2e niet lukt en opeens MKen krijgen. Ik dacht dat mijn situatie daar uitzonderlijk in was (1e kind zonder enig probleem, bijna meteen zwanger). Raar toch? Hoezo ging het toen (3 jaar geleden) wel goed?
Dat gevoel heb ik ook Xuxa....bij onze oudste was ik net 2 maanden gestopt met de pil, en was het de eerste poging al meteen raak. Meteen alles op de goede plek, geen groeiachterstanden, niks. Alles ging zoals het moest. Ze is alleen 4 weken te vroeg geboren, waarschijnlijk door stress in mijn priveleven toen. Verder een perfect gezond meisje.... Nummer 2 was ook de 3e poging al raak en leek ook perfect te gaan. Bij de 20 weken echo bleek ze iets te klein, maar ze bleef wel met haar eigen lijntje meegroeien. Maar sinds haar onverwachte dood door een knoop in de navelstreng lijkt het ineens allemaal verkeerd te gaan. Doodgeboren kindje, Missed abortion en nu weer een miskraam... Ik snap daar ook niks van...
Wat ongelofelijk heftig Daisy. Hoe kom je daar in godsnaam overheen? Echt heel verdrietig. En dat leeftijdsverschil dat maar op loopt en op loopt.. Daar raak ik soms zo van in paniek 😢😢. Als iemand nu zegt: als hij 4 is heeft hij een broertje/zusje dan is het prima, maar dat kan niemand zeggen!!!
Het is gewoon een regulier labo. Misschien had ik kunnen aandringen, maar eigenlijk wil ik het slechte nieuws niet horen. Steek een beetje m'n kop in het zand. Dus een dagje langer hoop, ach, waarom niet. Ik had voor mijn zoontje wel al een miskraam. Maar inderdaad, eenmaal goed en wel zwanger liep alles perfect! Ik heb collega's die zeggen dat ze graag ooit zwanger willen zijn als ik, toen. Dat het allemaal zo perfect was. Ze moesten eens weten hoe het nu gaat. Wat mij inderdaad het allermeeste stresst ook is het leeftijds verschil. Ik wilde 2,5 jaar. De eerste zwangerschap was net geen 2 jaar en inmiddels zit ik al aan de dik 3,5 jaar. En dan moet het nu goed gaan anders wordt het al 4 jaar. Dat vond ik altijd een naar leeftijdsverschil. Ben je net goed en wel klaar met de luiers, middagsslaapjes, etc. Begin je weer helemaal opnieuw. En wat hebben ze dan nog aan elkaar? Maar zoals iemand hier al zei (Minty??) dat leeftijdsverschil maakt niks meer uit als je volwassen bent en je bent uiteindelijk langer volwassen dan kind. Mijn man gaat geweldig om met zijn 2 broers (1x 1 jaar verschil en 1x 6 jaar verschil). Misschien nog wel het beste met de oudste broer. En ik ken ook 2 broers die het hun ouders kwalijk nemen dat ze zo dicht (1 jaar) op elkaar zitten. Ach ja, we hebben een ideaalbeeld in ons hoofd (ik als eerste hoor!!), maar uiteindelijk bepalen de karakters of ze het kunnen vinden met elkaar of niet. En zo probeer ik mezelf elke keer moed in te praten
@eef: goed dat je bent gaan prikken, dan weet je toch wat meer en bovendien erkent het ziekenhuis dan ook je zwangerschap. En zullen ze meer geneigd zijn je verder te helpen mocht het wel weer een mk worden.
Sorry, had ik even overheen gelezen. Ik heb al utro gehad, maar dat heb ik dus dit keer niet meer gedaan want dat hielp toch niet. Dus nu heb ik nog kinderasperine, heparine spuiten, prednison 20mg en levothyrox (voor de thyroide). Verder slik ik nog zwangerschapsvitamines, myo-inositol, vita B en vita D en foliumzuur maar dat zijn geen medicijnen. Er is bij mijn heel veel onderzocht (niet in Gent, maar wel dezelfde dingen, ik woon in het buitenland), maar niks gevonden. Mijn tsh (thyroide) was licht verhoogd, maar dat kon de oorzaak niet zijn (was nl. 2,4 en dat is ruim binnen de normen). Toch krijg ik daarvoor nu een lichte dosis om hem dichter bij de 1 te krijgen. En de predni en heparine zijn puur experimenteel. Mijn gyn wil wel meewerken Y30, inderdaad, ze vragen wel eens of het met bloed is onderzocht. Alsof je zo'n streep niet kunt aflezen. Dus inderdaad, kan het maar beter zwart op wit hebben !
@Eef: dat was ik inderdaad. Ik heb vooral goed contact met mijn broer met wie ik 7 jaar verschil. Ik heb ook nog een broer die heel dicht bij me zit qua leeftijd en daar heb ik een minder goede band mee. Mijn man en zijn broer zitten ook heel dicht op elkaar, maar die hebben in hun kindertijd alleen maar gevochten. Dus dat idee heb ik wel losgelaten. Moet ook wel, want mijn dochter is al vijf.
Bij mijn dochter ging alles ook heel makkelijk. Ik was in de eerste ronde zwanger en de zwangerschap ging ook relatief probleemloos.
Ik steek het, bij mezelf, op toch ouder zijn nu dan toen. En dus de eitjes die meer aneuploïdie hebben....
Ik zou er hier ook liever niet meer dan 2jaar tussen hebben maar het zal dan toch al vlug moeten gaan. Ze is zaterdag al 9maanden. Mijn zus is net geen 2 jaar ouder en mijn broer is 5jaar ouder. We hebben vroeger veel ruzie gemaakt, maar nu gaan we graag bij elkaar op bezoek, met elkaar op reis enzo. En hier loopt het bij een 2de momenteel exact het zelfde als bij een eerst. In de eerste ronde raak en mis. Het enige verschil dat deze ronde en hele lange was.
Ik werd eerst 4,5 jaar helemaal niet zwanger, toen een miskraam en daarna mijn dochter. Wel zonder enige hulpmiddelen medicatie. Ik wilde ze ook graag veel dichter op elkaar. Maar nu ben ik al blij dat er überhaupt nog eentje komt waarschijnlijk. We hebben er helaas niks over te zeggen..
Nee precies, je kunt helaas weinig anders doen dan hopen. @Eef: zo oud ben je toch nog niet? Maar het zou batuurlijk kunnen. Bij mij sluit ik het ook niet uit als oorzaak. Ik begin er ondertussen erg aan te twijfelen of het bij ons uberhaupt nog gaat lukken. Dat boek van Alan Beer geeft wat dat betreft ook weinig hoop en het medische circus wat dan toch tot een goede zwangerschap zou kunnen leiden...ik vind het nogal wat.
Dames over 1ding kan ik jullie geruststellen. Mijn broertje en ik schelen 20 maanden en hebben elkaar die kiet uitgevochten hihi. Niet verl aan elkaar elkaar gehad.. Kwam pas later... Vanmiddag bloed geprikt voir oa stollingsonderzoek. 9 buisjes maar liefst. Ben moeilijk te prikken maar vanmorgen wisten ze niet wat ze met me aanmoesten. Was net een speldenkussen.. Ben eigenlijk vergeten te vragen wanneer en van wie ik de uitslag ga krijgen..