Ik zou Gent absoluut laten staan Zonnetje. Miskramen die moeilijk loskomen heb ik ook vaak gezien icm stollingsproblemen (zelf voorbeeld van). Ik zou die testen zeker doen, dan weet je het gewoon zeker.
Wat me wel opvalt is dat er bij sommigen een soort van patroon in lijkt te zitten. Ik heb dat helemaal niet. Bij mij kan het vroeg zijn, of laat. Het blijft tasten in het duister en misschien hebben ook niet alle miskramen dezelfde oorzaak... Het geeft mij ook moed dat het soms na veel miskramen wel ineens goed kan gaan, maar dat is toch ook wel vaak nadat er een oorzaak is gevonden. En dat stemt mij dan ook weer somber: er is bij mij geen oorzaak bekend.
@oorzaak: bij mij is er ook niks gevonden en naar België of Duitsland willen we (nog) niet, is te ver rijden. Zou uiteraard wel een optie zijn als we nu weer meerdere miskramen zouden krijgen of als het nog helemaal niet gelukt zou zijn, maar nu vinden wij dat nog een stap te ver. Volgende week woensdag moeten we weer naar het ziekenhuis en als het goed is dan is de dag erna mijn nep eisprong. Toch weer spannend!
Maar bij het merendeel is pas een oorzaak in het buitenland gevonden Minty. En daar was jij niet geweest toch?
Maaike, hebben ze het in Gent ook nog gehad over de mogelijkheid dat het aan de eicel kwaliteit lag? Hebben ze bij jou ook je AMH en/of FSH getest? In ieder geval super dat je nu zo ver bent. Wat moet je heerlijk genieten! Ik hoop dat je niet teveel kwaaltjes hebt Ik vraag me dat ook wel eens af, of dat gaat verdriet gaat blijven. Ik denk het wel (en dan ervan uitgaande dat het ooit nog eens lukt). Niet dagelijks, maar ik verwacht dat als iemand deelt dat zij moeite heeft met kindjes krijgen, dat ik dan altijd even zal moeten slikken. Of als ze vragen hoeveel mijn kindjes schelen....(en dan hoop ik zoooo dat ze me die vraag ooit nog kunnen stellen). Susanne, wat lijkt me dat ontzettend zwaar, 5 jaar. Ik knijp echt in mijn handjes dat ik dit meemaak NA mijn zoon. Ergens jammer want daardoor word het leeftijdsverschil zo groot. Maar dit meemaken met daar bovenop de stress of het uberhaupt ooit gaat lukken mama te zijn, lijkt me nog veel zwaarder. En in 5 jaar heb je aardig de tijd om te stressen! Het zal nu vast sneller gaan meid, ik heb er vertrouwen in !! Zonnetje, ik heb geprobeerd een afspraak te maken tussen kerst en oud en nieuw, maar dat is helaas mislukt. Ik heb er wel vertrouwen in dat het septum de oorzaak is. Dat klinkt gewoon zo super logisch en staat ook op de lijst van bekende oorzaken voor miskramen. Ik zou wel ook de afspraak in Gent laten staan. In het ergste geval heb je er niks aan. Ik hoop het voor je ! Nog een weekje !!! Het komt dichterbij he ! 2016 wordt vast jouw jaar! Minty, ik heb echt hetzelfde als jij. Ik heb ook het idee dat het bij iedereen wel goed komt zodra ze een oorzaak hebben gevonden of een behandeling hebben geprobeerd. Maar bij is niks gevonden. Toch 2x al die behandeling gehad die de meesten krijgen en nog miskramen. Dat stemt mij ook heel somber.
Marjol trouwens, daar is ook niks bij gevonden en zij kreeg ook weer een ma ondanks alle medicatie. Zij gaat nu 20mg prednison proberen heb ik begrepen.
Dat ik heb nu gehad, voor de 2e keer (20mg). De eerste keer 10mg Maar als ze dat testen, is het volgens hun dus ook een mogelijke oorzaak. En aangezien deze waarde bij mijn zo slecht is dat ik eigenlijk in nog geen 5 jaar zwanger zou moeten raken, zal het daar toch wel aan liggen.
Ja ik snap het. Denk je aan slechte eitjes in combinatie met een te ontvankelijke baarmoeder die alles "accepteert"? Even heel logisch gedacht kom ik dan toch echt bij ivf uit, of inderdaad blijven proberen.
Daar kom ik bij uit inderdaad. Maar dan is IVF ook geen oplossing helaas. Je eitjes worden dan wel geselecteerd op kwaliteit, maar niet het genetische aspect. Dat is weer een andere procedure die alleen is weggelegd voor mensen met ernstige ziektes die ze door kunnen geven aan hun kindjes. Het heeft een sterk ethische kant. Bovendien heb je bij IVF ook aardig wat "verlies" van embryos die de procedure niet overleven. En aangezien ik er al niet veel heb, loop je het risico die paar goede ook nog te verliezen bij het ontdooien.... Ik heb het internet al veel uitgeplozen op dit gebied. Interessant. Zelfs de Sutter heeft er een presentatie over op internet die aansluit op wat ik al heb gevonden. Helaas zit er dan niks anders op als proberen tot er een goed eitje tussen zit. Kansberekening dus, alleen weet je totaal niet wat je kansen zijn. Hoeveel eitjes heb je nog, hoeveel goede en wat is de kans dat je precies goed getimed hebt als je een goed eitje ovuleert....
Maar ik zou denken dat een "slecht" eitje niet betekent dat er genetisch iets niet aan deugt, maar dat dat ei dus niet kan doordelen op een gegeven moment. En dát pikken ze er wel uit met IVF. En wat er overblijft na een IVF procedure en invriezen/ontdooien is dan, zou ik denken, een goed sterk embryo. Maar ik begrijp ook helemaal jouw argument dat je dan wel door je voorraad heen raast. Wist je maar gewoon wat nou de goede weg was...
Misschien heb jij (ook?) gelijk. Ik vraag me af of überhaupt iemand het wel echt weet. Maar ik heb wel het idee dat ivf net zo intensief en tijdsverslindend is als 3 vroege miskramen op n rijtje. Ik zou niet weten hoe dat te combineren met m'n werk en die tijd breng ik misschien ook liever met m'n zoontje door. Ach, ik sukkel gewoon nog maar weer verder. Tot een winner of tot ik me overgeef....
@missymaaike: wauw wat ben je al ver! En i.d.d. Een mooi succes verhaal na 9 mk's @eef: naar dat het krampen is begonnen, nu maar afwachten dan. Sterkte! @zonnetje: ook ik denk dat het septum wel de oorzaak was. Hier al vaker gezien. Maar zou Gent wel laten staan.
Ja dat gevoel kan ik alleen maar delen. Voor ons voelde het ook niet als een optie, IVF of ICSI. Niet meer binnen de huidige situatie waarin je toch ook aan je andere kindje moet denken en ook je relatie en jijzelf voldoende 'marteling' hebt ondergaan en totaal geen zin hebt in meer daarvan zonder garantie op succes. Op een gegeven moment wordt die prijs dan gewoon te hoog. Dan is gewoon doorgaan en hopen op een wonder een optie die beter voelt, daar herken ik mezelf onwijs in. En bij ons liep het uiteindelijk ook nog eens zo, en ik gun jullie gewoon hetzelfde. En ik moet zeggen dat vooral de meiden die al een kindje hebben toch wel, voor mijn gevoel, echt een onwijs goede kans hebben dat het toch opeens zomaar zonder reden opeens wel lukt. Want dat het kan dat is bewezen dus degene met de langste adem zou dan -in principe- beloond moeten worden.
Helaas zie je aan mij dat niet alle ingevroren embryo's ook goede embryo's blijken te zijn. Voor het invriezen in eerste instantie wel, maar dat is zeker geen garantie dat ze goed ontdooien en doordelen... En het is zeker een heel zwaar traject, maar ik heb geen keus. Ik heb van mezelf een heel onregelmatige tot geen cyclus en dan is de kans om spontaan zwanger te raken nihil. Het is in al die 5/6 jaren maar 1 keer gelukt en toen werd het ook nog eens een miskraam.
@Eef: dat maakte het inderdaad nog extra zwaar, de vraag of ik ooit moeder zou worden. Ik had tijdens de behandelen ontzettend veel stress daardoor en ook tijdens de zwangerschap. Ik durfde gewoon niet te genieten, pas vanaf ongeveer 30 weken zwangerschap durfde ik er een beetje in te geloven dat het goed zou komen. Het was echt een verschrikkelijk moeilijke tijd en ik hoop dat niet weer mee te hoeven maken, maar ik ben verschrikkelijk dankbaar dat ik toch moeder heb mogen worden, Eva is echt met recht een wonderkind en ik hoop heel erg dat we ook nog een broertje of zusje voor haar mogen krijgen! Hoe gaat het nou met jou?
Oh dames, even een paar dagen uit de lucht geweest, maar @Eef, vind het zo verdrietig dat het weer mis is, ondanks de cocktail 😔. Je schrijft ergens dat je niet naar Gent kunt. Hoe komt dat? Is het nu echt op gang? Of heb je nog hoop. Snap je gevoel zo goed van: wanneer accepteren we dat het er bij 1 blijft.. Worstel ik ook enorm mee. Zou wel heel veel rust geven.. Maar wij zitten nog niet eens in MM dus nu nog te vroeg denk ik. Morgen naar gyn en deze week eisprong dus starten met utro of Dr Lee daarna (ben er nog niet uit welke van de 2). Heel veel sterkte!!
Herkenbaar. Wanneer maak je de keuze dat het er bij 1 blijft. Die keuze is zo moeilijk, want het is zo definitief. @Eef: hoe gaat het?
Ik hoop echt heel erg dat je gevoel goed zit !! Susanne, ik snap dat het voor jou anders ligt. Ik word wel makkelijk zwanger dus lijkt het alsof ik een keuze heb. Of dat zo is, kan ik uiteraard pas zeggen als het ooit lukt. Maar bij jou heeft de IVF al gewerkt dus ik zou er zeker vertrouwen in hebben dat dat voor jou weer gaat werken meid !! Xuxa, ik woon in het buitenland. Gent is echt veel te ver voor mij. Ik ben benieuwd wat je gyn morgen zegt. Je gaat nu wel onderzoeken laten doen? Minty, het is inderdaad definitief. We kunnen ook niet zeggen "we zien wel, we laten de natuur zijn loop gaan", want we worden zwanger. Dat werkt als je niet zwanger wordt. In dit geval zouden we aan de anti-conceptie moeten en dat gaat zo tegen mijn gevoel in. Hoe het gaat, vanacht weer niet geslapen en vanochtend weer wat bruin. Dat had ik dus maandagnacht en ochtend ook. Dinsdag wel geslapen en geen bruinverlies. Lichaam en geest zijn bij mij op dit gebied wel erg verbonden. Ik ben ook elke keer heel chagerijnig de dag voor het mis gaat. Gek he. Het gaat beter dan maandag. Ben nu een beetje verslagen, niet zo zeer verdrietig. Ik weet het allemaal niet meer. Mn hoofd is vol. Denk veel aan mijn schoonzus en alle momenten en familiefeesten die eraan komen waarbij ik tegen haar buik moet aankijken. Dat vind ik erg moeilijk. Ik zou het beter verwerken denk ik als zij en ik nog in hetzelfde schuitje zaten. Wat ook pijn doet is dat we nu een bed hebben gekocht voor ons zoontje. Zijn eerste ledikantje gaat dus naar de garage. Altijd gedacht dat die naar een ander kamertje zou gaan voor de 2e. Dat had ik ook toen ik zijn plastic badje opruimde, of al zijn papflessen spul. Elke keer lang uitgesteld en uiteindelijk een flinke klap. Het besef dat hij steeds groter wordt en stappen maakt, en dat de ander er niet is..... Jullie zullen het wel herkennen....
Dat herken ik zeker Eef Nu heb ik als 'voordeel' dat al die spulletjes nog steeds klaar staan in het kamertje van Delilah* dus ik kan er nog af en toe naar kijken en het aanraken. En het blijft gewoon staan totdat er hopelijk een ander kindje in komt. Dat kamertje hebben we verder niet nodig dus het kan daar gewoon blijven staan. Maar toen we de box weg moesten halen na de dood van Delilah* vond ik dat echt vreselijk moeilijk. Niet alleen omdat zij daar in had moeten liggen maar ook omdat je gewoon niet weet wanneer en of er nog een volgend kindje in komt te liggen. En dan zie ik het nu al maanden zo troosteloos in de schuur staan Knuffel!! Een totaal andere vraag, herkennen jullie dat ook? Dat je na een miskraam nog zwangerschapskwaaltjes hebt terwijl je zw test allang weer negatief is? Ik had dat na mijn curettage niet, maar nu na mijn mk lijkt mijn lichaam soms nog wel te denken dat ik nog zwanger ben. Mn test was na 12 dagen al negatief, maar ik ruik en proef nog steeds dingen veel sterker, heb rommelende darmen, ben snel misselijk, mijn haar lijkt dikker. Net of ik schijnzwanger ben ofzo....