@Eef: ik denk eigenlijk dat je dat niet wilt weten, want dan kan je je weer lekker gek gaan maken, maar ok Ik heb eigenlijk maar een echte MA gehad en dat was een lege vruchtzak die niet vanzelf kwam. Ik voelde me vanaf het begin al minder zwanger dan bij alle andere keren en waarschijnlijk is het vruchtje al voor de vier weken overleden. Een dag voor mijn nod heb ik toen ook wat bloedverlies gehad. Verder heb ik bij twee zwangerschappen een kloppend hartje gezien en is het toch nog vanzelf op gang gekomen. De eerste keer had ik een echo met ruim 7 weken. Vruchtje had wel een groeiachterstand en na de echo had ik licht bloedverlies, wat we weten aan de inwendige echo. Wel namen mijn kwaaltjes ook duidelijk af. Een week later toch een miskraam. De tweede keer bij ruim 9 weken een goede echo. Groei op schema. Bij 10,5 week beetje bloedverlies. Toch voor de zekerheid maar een echo en toen was het hartje gestopt bij 10,5. Ook toen namen de kwaaltjes wel al eerder wat af. Deze zwangerschap was ik echt goed misselijk (ook af en toe spugen), net als bij mijn dochter. Tot nu toe hangt de mate can kwalen altijd wel samen met de duur van de zwangerschap, maar ik weet dat dat niet bij iedereen zo is.
Gek maak ik mezelf toch wel. Zoek al 2 dagen op internet. En ik weet dat het fout kan gaan, dat weet ik iets te goed. Ik krijg nu ook meer afscheiding. Dat had ik bij mijn miskramen hiervoor ook. Alsof de slijmprop die het afsluit langzaam loskomt. Zou het liefst nu weer een echo krijgen...
Ik heb juist het tegenovergestelde. Bij mij wordt de afscheiding voorafgaand aan een miskraam juist minder. Het wordt ook dikker. Ben je nog misselijk? En zijn je borsten nog vol? Dat zijn bij mij altijd de belangrijkste signalen dat het niet goed zit.
Nee, nauwelijks meer misselijk. Borsten wel nog wat groter maar minder vol en pijnlijk. Hoeft blijkbaar niks te zeggen maar ik raak ervan in paniek. Buik ook minder opgezet alhoewel nog niet "plat". Het is wel minder sinds maandag terwijl ik zondag nog een goede echo had. Zou dat zo snel kunnen?
Bij de eerste zwangerschap kon ik met 6 weken mijn eigen bh's al niet meer aan en bij de zwangerschap van Eva heb ik nooit grotere bh's nodig gehad, dus het zegt ook allemaal niks...
@Susanne: precies dat bedoel ik. Bij mij lijkt er een patroon te zijn, maar wie weet creeer ik dat wel zelf om controle op de situatie te krijgen. Bij mij zijn er een paar dingen nog steeds aanwezig: constipatie, zere tepels en kramperige buik. Verdwenen zijn de warme voeten, de pukkels en de lichte misselijkheid. De test was best mooi positief vandaag en ik heb nog geen bloed gezien. Schiet mij maar lek...
Snap heel goed dat het je onzeker maakt Eef, maar bij mij kwamen en gingen en kwamen de symptomen ook en waren ze iedere zwangerschap weer anders. Het komt nu vast goed!
Ik denk inderdaad dat Susanne gelijk heeft Eef. De kans dat het goed gaat is echt veel groter dan dat het nu nog misgaat. Maar ik begrijp je zorgen.
Juist, de groep moet vindbaar zijn als je op herhaalde miskramen zoekt. Maar jouw vrienden zien niet dat jij lid bent, behalve als zij zelf de groep ook zouden opzoeken.
Eef bij alle 3 mijn missed abortions waren de symptomen heel wisselend. Eerste bijna geen symptomen behalve borsten die van m'n lijf af leken te springen. 2e wat misselijk moe en veel aders. 3e alle symptomen vreselijk. Veel goede hoop. maar helaas ook mis...
Ik was best moe dit weekend, kan het daaraan liggen dat de symptomen toen sterker waren? Iemand daar ervaring mee?
Zonnetje, jij had waarschijnlijk ook gewoon goede zwangerschappen, totdat er niet meer genoeg ruimte was. Maar de eideling enzo verliep waarschijnlijk prima.
@Eef: bij mijn MA begonnen rond 10 weken de kwaaltjes af te nemen. Ik had vooral last van mijn darmen die zwangerschap en was extreem moe. Dat werd toen minder, maar ik dacht dat dat kwam doordat ik gewoon richting de 12 weken ging. Achteraf bleek het kindje met 10 weken gestopt te zijn met groeien... Misselijkheid was die zw op en af en volle borsten nooit gehad. Terwijl ik bij D* al heel snel een cup groter had en bij V. juist ook weer geen grotere borsten Dus het is idd zo verschillend...per vrouw, maar ook gewoon per zwangerschap bij dezelfde vrouw. Wisselende kwaaltjes kan bij jou betekenen dat het slecht gaat...maar het kan deze keer ook zomaar betekenen dat het goed gaat. Zo vreselijk verwarrend allemaal. Bij alle 4 mijn zwangerschappen waren mijn kwaaltjes verschillend, dus ik zou er zelf ook geen touw aan vast kunnen knopen. Alleen een echo zou mijn geruststelling geven, dus ik kan me voorstellen bij jou ook.
Bij de eerste ( waarschijnlijk wel pas bij 11,5 week een echo gehad en maar gegroeid tot 6-6,5 week) en laatste wel. Bij de 2e niet duidelijk. 2 vruchtzakjes waarvan eentje leeg en veel te klein en de tweede was twijfel over en bleek later ook leeg. Daar is waarschijnlijk wel eea met de deling misgegaan.. Maar waar dat aan ligt is niet duidelijk, kan zijn door innesteling op t septum.
Daisy, wat een verschillen inderdaad! Lastig want het zou zo helpen als we konden vergelijken met eerdere zwangerschappen! Zonnetje, niet bij stilgestaan dat op het septum ook kon maar dat is heel logisch ook.
Eergisteren getest en ik ben weer zwanger. Ben blij maar tegelijk heb ik het gevoel alsof ik voor een hoge berg sta die ik moet beklimmen. Na 6 miskramen is een positieve zwangerschapstest erg dubbel. Vooral ook omdat het bij mij nooit uit zichzelf afkomt, en ik dus al zes keer gecuretteerd ben. Al met al, zijn het weken van onzekerheid, hoop, vrees en verdriet. Maar goed, we hopen nu maar op het beste. Ik slik al een poosje een heel arrangement aan vitamines en pillen. Dus hopelijk heb ik daar wat waardes mee omhoog kunnen krikken (mn vitamine b en d waren laag). Verder slik ik ascal en gebruik ik de progesteron bolletjes. Met die combinatie is mij n jongste blijven plakken, maar na hem , toch nog 2 miskramen gehad , met ascal/progesteron (vorig jaar en afgelopen jaar) Ik vraag me eigenlijk af, of prednison bij mij zou kunnen werken. Ik speelde al met de gedachte om terug naar gent te gaan in januari(daar ben ik in 2012 geweest) Maar ben nu al zwanger. Van mijn gynaecoloog hier krijg ik het echt niet, was er bij de laatste miskraam over begonnen,maar het was alsof ik voorstelde heroïne te gebruiken , maar volgens hem zijn mijn gewoon pech ( ja tuurlijk, na 6 miskramen.....) en moet ik gewoon blijven proberen. Van hem mocht ik ook pas progesteron slikken als er een hartje ging kloppen. Anders had het geen zin. Nooit gedaan, natuurlijk. Altijd al vroeg gestart. Ben dus nu een beetje mijn opties aan het afwegen . Lastig hoor, ik wil er ook gewoon vertrouwen in hebben en niet stressen. Maar aan de andere kant wil ik er ook wel alles aan gedaan hebben ...