@ Angelica, ook in onze omgeving zijn veel mensen afgehaakt omdat ze ons simpelweg niet begrijpen. Vooral in deze tijd leer je je vrienden en familie goed kennen. We gaan er gewoon weer voor in 2011 met zijn allen en laten we hopen dat ons gevecht niet voor niks zal zijn. Dikke knuffel meis!
Even snel tussendoor: dat onze grote droom uit mag komen in 2011. Nu is het onze beurt! Een dikke kus en een knuffel, Meleka.
Dreamz, ik snap niet waarom moeten ze dat juist nu op zo'n avond zeggen? Ik ben zelf erg selectief geworden in vrienden uitkiezen. Hoewel de meesten niet eens wisten van de mk-en. Ergeren jullie je ook telkens zo aan die reclame hieronder?
@ Kaboutertje, ik snap dat ook niet zo goed... Misschien toch wel ergens onbegrip hoe het is om zoveel miskramen te krijgen ofzo. Maar ik hoop gewoon dat onze tijd ook ooit mag komen want ben het wel zat zo... Enne die reclame hieronder is inderdaad irritant! Sowieso vind ik iedere reclame waar een baby in voor komt of voor baby's irritant, maarja...
Ja maar dit is zo gevoelloos. Babyartikelen???, man we hoeven nu helemaal geen babyartikelen. grrrr Kijk een reclame op tv, daar kan je niet omheen, maar onder zo'n topic. En wat dacht je dan van de vlindertuin Zou dat te veranderen zijn?
Ja ik zei ook tegen mijn broer dat het rauw op mijn dak kwam en ik er dubbele gevoelens over heb. Ergens denk ik dat we ooit een kindje zullen krijgen dat wel mag blijven plakken, dan zal deze periode in ons leven niet meer zo zwaar aan voelen als nu. Maar om daar te komen zal nog een harde weg gaan worden. Sowieso waren er in onze omgeving 2 die ten tijde van mijn 2e miskraam zwanger waren, waaronder de zus van mijn man. En die heeft ook iedere gelegenheid aangegrepen om te klagen over haar zwangerschap, haar bevalling een hel te noemen en haar baby constant bij ons voorhouden en vertellen hoe fantastisch het allemaal wel niet is. En dan ook nog janken dat je ipv een maatje 36, een maaatje 38 hebt gekregen door die rotte zwangerschapskilo's Met dat sekreet hebben we dus alle contact verbroken, want dat is nu niet echt iemand die je om je heen wilt hebben in zo'n moeilijke periode. Ik vind het onbegrijpelijk dat er zoveel mensen dicht bij je staan als je miskramen krijgt, ze zien het kindje wat je hebt gekregen met 9 weken zwangerschap, en nog kunnen ze zich niet inleven in jouw gevoel... Beetje jammer allemaal En die reclames mogen van mijn ook wle weg, maar ik denk dat zp hier toch een contract mee heeft en ze niet zomaar zal weghalen...
Ja zo'n iemand heb ik dus ook als een baksteen laten vallen ( of zij mij het is maar hoe je het bekijkt ). Zij wist van de mk-en en maar zaniken. Ik ben daar echt kwaad om geweest. Ik heb een hele slechte zwangerschap gehad, maar ik heb er van genoten. Elke minuut, elke nacht dat ik op liep ( 9 maanden lang en toen natuurlijk na de bevalling ook). Ja ik kan me daar ook zo boos om maken. Had er wat van gezegd en dan krijg je zo'n flauwekul antwoord terug. Moet zeggen dat wij eigenlijk helemaal geen vrienden hebben. ( heb 2 vriendinnen, maar die wonen beiden niet echt naast de deur) Ik hoef ook geen vrienden meer. Ze stellen vaker teleur, dan dat je er plezier aan beleeft. ( ik ben al te vaak te hard tegen de schenen geschopt en gekwetst. En daar ben ik vaak heel lang verdrietig om en dat wil ik niet meer)
Zie nu tenminste een rabobankreclame, is beter Zou dat niet in te stellen zijn per topic. Ik snap dat ze er geld aan verdienen. Maar zag gister een reclame voor bijkomen: bloed tijdens de zwangerschap, gebruik libresse. Bloed en zwangerschap is in dit topic iets wat niet samen gaat.
Ik heb ook maar een kleine groep vrienden om me heen, die zijn overgebleven na alle ellende. 1 van die vriendinnen is 2x per ongeluk zwanger geraakt, maar toch is zij degene die zich het meest probeert in te leven in mijn gevoelens en houdt daar ook super rekening mee. Maar ik ken haar nu 13 jaar, dus we kennen elkaar ook super goed. Verder heb ik een hoop mannelijke vrienden die altijd een luisterend oor zijn en nooit zat zijn van mijn verhalen. Ze vragen ook altijd hoe het gaat en of ik al wat meer weet. Dus dat is wel fijn. Wat dat betreft heb ik misschien wel geluk met hen, maar gelukkig is dit forum er, waar meiden zitten die precies begrijpen hoe het voelt en die je steunen. Ik zou ook niet weten hoe ik het had moeten redden zonder dit forum en alle info die er op staat.
Mannen zijn fijner om mee om te gaan, dan vrouwen. je kan beter vrienden hebben dan vriendinnen. Lijkt wel of ik mijn verhaal lees bij jou. Ik heb ook een vriendin met ongeveer jouw verhaal. Ken haar nu trouwens ook 12 of 13 jaar. En dan te bedenken, dat zij van niets wist. En ik haar een paar jaar terug pas alles verteld heb over de mk-en. Zij was/is zo lief. Ze veroordeelde me zelfs niet dat ik het haar nooit verteld hebt. En nu vraagt ze ook altijd hoe het gegaan is na een punctie ed.
Lieve allemaal, Alsnog de beste wensen! 2010 snel vergeten en maar weer doorgaan, hè meiden! Dreamz, wat ongelooflijk lomp en egoïstisch om met zulk nieuws te komen op oudejaarsavond. Dan onbreekt het echt aan inlevingsvermogen, hoor. Natuurlijk zijn zij blij, maar ze hadden kunnen weten dat jij even tijd nodig hebt om dit nieuws te verteren, en dat je daar zeker niet op zit te wachten op een avond die voor jou toch al heel beladen is. Heb hier ook wel even een flinke huilbui gekregen om twaalf uur. Ik probeerde zo erg om het allemaal niet beladen te laten zijn, maar dan zie je die vuurpijlen weer, en dan besef je dat je vorig jaar met oud en nieuw nog een levend kindje in je buik had, een kindje dat er nooit zal komen. Daarna hebben we een melig spel gedaan, dat luchtte goed op. En veel vrienden heb ik nooit gehad, maar ik merk wel dat sommigen kunnen meekomen met ons verhaal, of in ieder geval hun best doen, en anderen snappen het gewoon echt niet. Het heeft allemaal met empathie te maken: hoe goed kun je je verplaatsen in het leed van een ander? Er zijn een hoop mensen die toch liever met hun eigen dingetjes bezig zijn. De mensen die overblijven en luisteren zonder met tips aan te komen zetten, die zijn des te waardevoller. Liefs, Suus
@ Suus, hier ook een huilbui om 12 uur. De avond was verder op zich hartstikke gezellig, maar toen ik me realiseerde dat 2010 voorbij was, het jaar waarin we 2x een kindje hadden moeten krijgen, of al ruimschoots zwanger van de 3e 2011 in hadden moeten gaan, kwamen de tranen. En het irritante, ze bleven ook maar komen... En als je dan ook nog zulk nieuws krijgt, dan wordt je er niet vrolijker van. Ze hebben zelf ook wel last van bloedverlies in deze zwangerschap en dat vind ik heel vervelend voor hen, maar als het mis zou gaan (en dit gaat heel hard klinken) dan heb ik daar niet echt een gevoel bij. Vooral omdat ze het op zo'n rotmoment zeggen, heb ik zoiets van, als het bij jullie misgaat, dan beseffen jullie misschien dat oudejaarsavond niet echt het moment is om dit nieuws te gaan delen met een stel wat al 3 miskramen te verteren heeft gehad. Wat dat betreft is er niemand die echt begrijpt waar we doorheen gaan, tenzij ze hetzelfde mee maken. En daarom ben ik zo 'blij' dat dit topic er is. Hier kunnen we alles delen en onze gevoelens uiten zonder op te hoeven letten dat je iets verkeerd zegt.
Arme Dreamz, het onbegrip van de omgeving ervaar ik ook als een essentieel deel van de pijn die dit proces met zich meebrengt. Gek genoeg heb ik ook wel meegemaakt dat het begrip van lotgenoten ophield als ze zelf eenmaal goed zwanger raakten. De wanhoop maakt bij sommigen dan kennelijk plaats voor het gevoel een prestatie te hebben geleverd. Meer dan eens heb ik dan ook van deze meiden gehoord dat ik vooral hoop moest houden en niet moest opgeven. Alsof dat een goede afloop garandeert. Natuurlijk geeft het hoop als een lotgenoot aan dit wanhopige proces ontsnapt. Maar het is geluk en geen prestatie. Kennelijk kan niet iedereen dat achteraf nog invoelen. Ik kan me voorstellen dat je boos bent en verdrietig bent over de mededeling van je broer. Misschien maar even laten bezinken. Eventueel kun je later deze week nog eens een mailtje sturen om ze te laten weten waarom het jou zo'n verdriet doet. Maar inderdaad je bent niet alleen hoor! Klets het allemaal maar van je af. We zitten hier in hetzelfde schuitje. Suus
@ Suus, ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat je zo n periode als deze snel zou kunnen vergeten zodra er een kindje komt. Wel kan ik me voorstellen dat de scherpe kantjes ervanaf zullen gaan. Maar vergeten, dat zou ik echt niet kunnen, het zijn per slot van rekening toch 3 kindjes die ik verloren ben en voor jou zelfs al 5. Ik ga geen e-mail naar mijn broer sturen, ik spreek hem er nog weleens op aan.
Ik bedoel ook niet dat ze het vergeten. Het idee dat 'de aanhouder wint' gaat alleen bij sommigen overheersen. Als wij allemaal zeker zouden weten dat het wel goed zou komen zou het lang zo zwaar niet zijn. Dat is het hem nou juist. En van mij hoef je niemand te mailen hoor. Het was maar een idee. Maar goed duidelijk maken waar jouw grenzen liggen is wel heel belangrijk. Dat bedoelde ik meer.
@ Suus, ja dat was ook zo op me over gekomen. Het is meer dat ik gewoon niet teveel aandacht hier aan wil besteden en me meer richten op mijn eigen situatie ipv die van mijn broer. We gaan er gewoon voor in dit nieuwe jaar! We accepteren niet dat we wel zwanger kunnen worden, maar niet kunnen blijven!
Snap ik maar het verhaal van je broer raakt een snaar. Ik ben nogal gefrustreerd geraakt op dit vlak in de afgelopen twee jaar. Mijn wereld wordt steeds kleiner omdat ik niet zwanger blijf maar de rest van mijn omgeving wel. Daarom ben ik steeds assertiever geworden. Een aantal van jullie zal dat herkennen. De strijdlust blijft maar de hoop en vooral het vertrouwen wordt minder. Vorig jaar dacht ik dat het wel goed zou komen. Maar nu denk ik dat dat een wonder zou zijn. Het verdriet neemt niet af maar toe. Omdat je het geen plekje kan geven. Misschien snap je wat ik bedoel.
Ja dat is ook zo, het is een gevoelige snaar, maar toch wil ik me er niet door uit het veld laten slaan. Ik laat het hem echt nog wel weten hoe ik me erover heb gevoeld, maar voor nu wil ik mijn focus daar niet op hebben. Frustratie begrijp ik heel goed, het verlangen begrijp ik en de leegte begrijp ik beter dan wie dan ook. Maar ik geloof dat er hoop is, daar hou ik me aan vast. Ik kan me daarintegen goed voorstellen dat je hoop en vertrouwen na iedere miskraam afneemt. Ik leg mijn vertrouwen in de handen van Dr de Sutter. Zij is 1 van de beste artsen ter wereld, dus ik laat haar me helpen. En hopelijk wordt ons gevecht eindelijk beloond.
Het klinkt gek maar steeds vaker probeer ik de hoop juist te verdrukken. Hoop maakt me verdrietig en houdt me een worst voor die ik misschien nooit zal krijgen. We gaan ver om onze droom waar te maken maar vooral uit het besef spijt te zullen krijgen als we niet tot het uiterste gaan. Ik kijk maar niet meer te ver vooruit maar zorg wel goed voor mezelf. Dat zorgt voor onthechting en soms voor isolement maar dat moet dan maar even. Uiteindelijk sta je alleen in dit proces en iedereen slaat zich er op een andere manier doorheen. Ik wou dat ik nog vertrouwen had. Maar ik voel het niet meer. Misschien is het een fase. De Sutter is idd top. Goed dat je bij Gent bent. Je kunt ook nog naar Noens, die zit ook in Gent. Hij doet Ivig bij herhaaldemk's. Het is niet bewezen dat het werkt maar je weet nooit.