Aaah de jouwe is nog een kleintje. De mijne is veel ouder. Ik stuur je even pb, kunnen we daar verder babbelen
Ik zal het proberen uit te leggen. ik heb een afwijking aan chromosoom 1 en 6 dat kan zijn dat een stukje van 1 en 6 met elkaar ruilen, dan is het kind alleen drager zoals ik. of er gaat een stukje van 1 naar 6 maar niks van 6 naar 1 en dan heb je dus teveel of juist te weinig van een bapaald chromosoom en dan kan het dus een miskaam of een gehandicapt kindje zijn. het kan ook zijn dat er niks aan de hand is en mijn kind geen drager is en niet gehandicapt. Mijn dochter is niet gehandicapt, we hebben haar echter nog niet laten testen of ze ook drager is. als ze drager is kan ze het ook doorgeven aan haar kinderen. Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk en goed heb uitgelegd. iedereen bedankt voor alle reacties
Meleka, balen zeggen hele dikke knuffel. Suus en Marjolein ik sluit me aan bij de andere meiden. Ik ga as donderdag naar Gent. Ik kan mijn verdriet uiten. Klinkt raar maar ik heb veel meer aan jullie dan aan mijn eigen vrienden. Die durven nog geeneens te vragen hoe het gaat. Alles gaat via mijn zus. (misschien ben ik besmettelijk) Jullie zijn allemaal toppers en ik gun jullie het allerbeste. Kaboutertje Ik snap ook heel goed bij jij bedoeld met feliciteren. Mijn ouders zeggen alleen maar oh je bent zwanger, wat spannend meid. Hou je goed de pijn in de gaten? Mijn moeder wil alleen maar mee als ik een echo heb. Ik heb nu heel veel aan jou. Ik ga nu ook mijn IVF traject in. Ik vertel mijn zus wel alles, maar mijn ouders en de rest ook niet meer. Ik heb tegen mijn moeder gezegd, dat ik ook na 12 wk wil zeggen of met een kado gefeliciteerd jullie worden oma en opa
Daar sluit ik me bij aan. Met je eigen omgeving kun je 1 mk nog wel delen, maar al na 2 mk's werd het al te heftig. Mensen bleven vanaf toen een beetje uit de buurt. Of bleven steeds vragen of het al wat beter ging. En ik bleef nee zeggen. Want je wanhoop en verdriet worden alleen maar erger in de loop der tijd. Dus nee, het gaat niet beter. Maar dat snappen ze niet. Willen ze ook niet horen. Ik weet dat ze het allemaal erg vinden en ons het beste gunnen, maar je voelt je soms wel een beetje een paria. Alles draait om gezinnen, en wij zijn geen gezin. Moet ook zeggen dat ik ook onderhand een beetje een one issue partij ben. Het gaat vooral nog daarover. Onvruchtbaarheid is m'n leven. Er zijn de zorgen over de toekomst (die mensen liever niet horen, want alles hoort toch goed te komen?) en er is veel onverwerkt verdiet. 5 kindjes die niet kwamen, de frustraties van het ziekenhuis, de artsen die niet meewerken... Het doet iets met je. Dat snappen jullie. De enige die het verder snapt is mijn man. Daarom zijn jullie zo belangrijk voor me.
Sinds een week krijg ik alleen maar te horen dat ik er te veel mee bezig ben. PFFFF volgens mij ben ik al een paar keer zwanger geweest Bij ons willen onze vrienden vaak iets met de kids doen en daarvoor worden wij niet gebeld. Ik vind dat zo raar. MAARRRR als ze een oppas nodig hebben komen ze naar ons. Wij hebben voor mijn neefje en nichtje een kamer met ledikant en logeerbed en we zijn zo leuk met kinderen. Idd we genieten van ze, maar we kunnen ook wel een keer mee naar het park ofzo. IDD PARIA
Och Angelica, wat een vreselijke opmerking. Eigenlijk zeggen ze dus ook nog dat het je eigen schuld is. Meid, je was kort geleden nog zwanger. En was het allemaal maar psychisch, dan zouden we gewoon allemaal lekker positief gaan denken en dan kwam het allemaal wel goed. Mensen willen gewoon graag alles verklaren, maar ze snappen het niet. Daarom zeggen ze zulke domme dingen. En vrij debiel dat je wel mag oppassen maar niet mee wordt gevraagd voor de leuke dingen. Daar zou ik wel een keer tijdens een rustig gesprek iets van zeggen. Dat is gewoon echt wel een beetje gek. Misschien moeten we een boek schrijven.
Daarom weten eigenlijk heel weinig mensen hier van de mk-en: ouders, schoonouders, broers, zussen, ( zij vragen ook soms hoever we zijn met IVF, maar ouders weten het per dag ivm oppas van kk). 2 vriendinnen en 2 tantes, maar die vragen zelden iets. Niet uit desinteresse, maar meer om mij niet te belasten. Ik weet dat zij aan mij denken. Ik wil geen medelijden of juist het tegenovergestelde. Angelica, ik denk dat e rniet zoveel meiden zijn als ons. Die en zwanger moeten worden en dan nog een mk-tijd door zien te komen. Ik merk wel dat ik me aan beide kanten niet "thuis"voel. Ik hoor hier niet, want ben al bijna een jaar niet meer zwanger geweest ( terwijl eerst elke 1-3 mnd wel) en ook niet bij IVF, want ik ben niet blij met een + test. ( ja ergens wel natuurlijk, maar jullie snappen wat ik bedoel) En oppassen is leuk, maar mee naar een pretpark ook. Ik heb 5 jaar terug heel veel an mijn neefje en nichtje gehad. Zij hebben mij er doorheen gesleept. Zij waren toen ook nog klein, maar ik genoot van hen. ( waren ook de enigen waar ik van kon genieten. Alle andere kinderen waren stom). Nu zijn ze groter dus de band is anders. Maar ze zijn me nog steeds heel speciaal.
Toch zijn er hier ook heel lang geen zwangerschappen geweest. Op de een of andere manier lijden de mk's bij velen van ons tot minder makkelijk zwanger worden. Kennelijk door complicaties waar de artsen nog niets van afweten. Maar ik snap dat je tussen twee werelden (of meer) zit. Ik wil alles weten over jullie ivf, hoor! Voor mij is dat boek sowieso nog niet dicht in dit stadium. Lfs, Suus
jullie hebben ook gelijk. Ik heb met 1 alle banden verbroken. Haar dochtertje is echt heel lief en zo makkelijk. Ze belt alleen voor het oppassen nou dat doe ik niet meer. De ander is met IUI zwanger geraakt, maar die zag ik al niet veel voor de zwangerschap. Ze is wel heel meegaand en toont begrip. Ik denk dat we idd een bestseller hebben Titel: hoe ga je met MMM om of hoe kun je iemand helpen tijdens de mmm
@translocatie.. duidelijk Maar wel een probleem dat je angstig houdt lijkt mij.. @de omgeving.. Hier merk ik het ook. Mijn man en ik hebben besloten heel open te zijn in onze kinderwens en het drama dat daarbij hoort. Als iemand ernstig ziek is mag het ook bekent worden, dus iedereen mag ook weten waarom wij zo verdrietig zijn. Maar zodra mensen eht horen weten ze van gekkigheid niet hoe snel ze het onderwerp moeten draaien. "ow vreselijk.. hoe is het trouwens met.." "gelukkig hebben jullie en dochter he meis.. "(ja indedraad beseffen we dat we heel dankbaar mogen zijn.. maar dan mag je opeens niet meer verdrietig zijn?) laatst een vriendin (echt een lieve vriendin hoor) "mijn god.. weer een mk. wat halen jullie je steeds in je hoofd.. gewoon kappen nu hoor! niet meer zwanger worden" (auw) Het enige wat ik wil is een knuffel en een aai over mijn bolletje en af en toe mijn verhaal kwijt
O, wat erg van die vriendin. Snap dat ze heel lief is, maar dat doet dus wel pijn. Inderdaad, een knuffel en iemand die zegt dat het ongelooflijk kut voor ons is. Het is gek maar juist dat zegt dus bijna nooit iemand. En luisteren kunnen de meesten inderdaad ook niet. Ik heb geen kinderen dus ik krijg dan te horen dat ik tenminste nog gezond ben. Right. Mijn schoonouders informeren altijd alleen naar hoe het met me gaat bij het jassen aantrekken, toevalligerwijs. Zodat we het er lekker kort over hoeven te hebben. Lieve mensen ook, maar op zulke momenten kan ik ze wel... Suus
Ben blij als ik jullie verhalen zo lees, dat er weinig mensen het weten. De enige opmerking die we krijgen soms is: wanneer komt de 2e of jullie moeten ook maar eens voor een brusje zorgen. Kijk kk vindt het zo leuk. Maar hoe ouder kk wordt, hoe minder het tegenwoordig gebeurt ( logisch de meesten hebben het al eens gezegd). Gebeurde onlangs nog, zat huilend in de auto terug. Ik zei tegen mijn man eigenlijk had ik, moeten zeggen: ja met IVF lukt het alleen niet zo. Maar dat durf ik dan op zo'n moment niet. maar volgende keer doe ik het, alleen al om dat hoofd te zien van diegene
Bij ons weet ook bijna niemand het. Dit zijn juist de reacties van intimi. Volgende keer gewoon zeggen, Kabouter. Dat soort fantasieën heb ik ook, trouwens. Ineens iets apenbots zeggen. Het gaat nog eens gebeuren.
schoonouders vragen er nooit naar. Mijn ouders weten het ivm oppas. Broers/zussen vragen er wel naar, maar gedoseerd en dat is gewoon goed. Ik ben kabouter en geen ivf-object Tantes vragen het niet ( de ene van de week wel, maar die heeft het er zelf erg moeilijk mee) 2 vriendinnen vragen soms en dat is ook goed. En op mijn man zijn werk moeten mensen het nu steeds meer weten. Dat vind ik niet leuk, maar ja het is niet anders. Hij zal toch zijn potje om de zoveel tijd moeten vullen.
Hoi Meiden, Ik lees al een poosje met jullie mee, dus dacht; laat ik me maar eens bekend maken nu.. Heb de laatste weken aan mijn dossier vulling gewerkt in het ziekehuis, maar heb goede hoop dat ik (voorlopig) geen mmm klant hoef te worden.. Als ik jullie verhalen zo lees besef ik me dat er nog zoveel meer en andere ellende bestaat en dat helpt me relativeren.. Ik hoop dat ik zo af en toe met jullie mee kan en mag kletsen.. Sterkte voor jullie allemaal in welk traject dan ook.. ! lfs Leo