He meiden bedankt voor jullie lieve berichten. Prednisolon??? Ik krijg dat voor mijn astma, maar voor zwangerschap?? Hebben ze hier onderzoek naar gedaan
Ja, er loopt een groot onderzoek naar prednisongebruik bij herhaalde miskramen in Engeland, maar oa in België, Duitsland en Amerika wordt het in de praktijk al wat langer voorgeschreven bij herhaalde miskramen. De aanname is dat een overactief immuunsysteem gezonde vruchtjes aanvalt, waardoor je een miskraam krijgt. Met prednison leg je het immuunsysteem plat. Onderzoeken wijzen uit dat een dosis tot 30 mg per dag ongevaarlijk is voor de vrucht, en de dosering in België is geloof ik 10 per dag. Dit krijg je alleen als je echt veel miskramen hebt gehad en verder niets heeft geholpen. In Nederland wordt het bij mijn weten niet voorgeschreven, al doet het wonderziekenhuis van Kabouter er kennelijk niet moeilijk over. Je kunt meer lezen in "Is Your Body Baby Friendly" van Alan Beer. (Engelstalig, te bestellen bij Amazon, en ik heb nog steeds geen aandelen .) En hier vind je een hele korte samenvatting: The Miscarriage Clinic - Dedicated in diagnosing and treating miscarriage Suus
Volgende week operatie waarbij de verklevingen worden weggeknipt, als dat in 1 keer lukt. Dan misschien een spiraal en hormonen, maar dat is nu nog niet bekend. Dus zwanger worden zal er op de korte termijn niet in zitten, vrees ik.
@ kaboutertje: wauw wat is jouw gyn ruimdenkend zeg. In welk ziekenhuis zit je? @ progesteron: ik dacht eens een berichtje van Trees te hebben gelezen dat haar progesteron regelmatig geprikt is tijdens haar laatste zwangerschap. En naar aanleiding daarvan werd de dosering van progesteron bepaald. @ boek "Is my body babyfriendly" is ook te bestellen op Bol.com @ Suus: ik hoop dat de verklevingen volgende week in 1 keer weggeknipt kunnen worden. Pff als ik jouw berichtje zo lees staat jullie leven wat betreft zwanger worden en blijven stil. Ik vind het zo rot voor je/jullie. Konden we de tijd maar vooruit zetten hè..
Lief van je. Ik weet niet of ik de tijd wel vooruit wil zetten, want tot nu toe heb ik in de loop der tijd alleen maar slechter en slechter nieuws gekregen. Verstand zoveel mogelijk op 0 dus, en maar zien wat er komen gaat. Het is te veel om te verwerken, en te veel om te overzien. Ons leven staat in alle opzichten stil, eigenlijk. Al een hele tijd. Bij Bol is ie wat duurder dan bij Amazon.co.uk, ondanks de verzendkosten, maar dat kan inderdaad ook. Suus
Ik heb "pas" 3 miskramen gehad ik heb geen idee hoe het voelt om 5 mk'en te hebben gehad. Het enige wat ik weet is dat het pijn doet om een droom, een kindje van jullie beiden, steeds maar weer te verliezen. Lieve Suus ik wens je alle goeds toe.
Lief! 1 is erg, 2 is erg, 3 is erg, en 4 en 5 ook. Het went niet, het is allemaal erg. En je verliest de hoop een beetje, dat wel. Ik wel.
suus je hebt gelijk. het zkh heeft gebeld en krijg daar nu iui (kreeg ik al bij een privekliniek) en in mei 2011 mocht het nodig zijn IVF. Eindelijk wordt ik nu verder geholpen
Ik hoop het zo en dat het ook gewoon goed gaat. Hoe kunnen wij met zn allen nog genieten van het zwanger zijn??????? Je zit al in een emotionele achtbaan waar je soms echt geen ondersteuning krijgt van je arts. Sommige mensen snappen je gevoelens niet. Het zit me een beetje dwars allemaal. Ik ben op dit moment zo jaloers op zwangere vrouwen in mijn omgeving. Ik ben blij dat zit dit niet mee hoeven te maken, maar toch...................... Wij komen er ook wel met zn allen, alleen het is een dollemansrit
Van artsen krijg je doorgaans weinig begrip, en dat maakt het veel moeilijker om te verwerken allemaal. Ik snap eerlijk gezegd niet dat artsen dat zelf niet begrijpen. Dat ze echt denken dat wij ervan opknappen als zij maar blijven zeggen dat de statistieken voor vrouwen met herhaalde miskramen gunstig zijn, en dat je dus maar positief moet blijven. Mag ik even weten hoe je dat doet? En trouwens, zijn wij allemaal een statistiekje op pootjes? Nee toch? Dat de prognoses voor de grote groep gunstig zijn zegt toch eigenlijk niet zo veel over ons als individuen? En de statistieken sluiten toch ook niet uit dat met elk voor ons weer iets anders aan de hand is waar wellicht wel degelijk iets aan gedaan kan worden, mits er maar eens een keer goed naar gezocht zou worden? Bovendien, we zijn vrouwen die heel veel hebben verloren, met trauma's die je maar met weinig mensen kan delen. Dat je dan vaak ook nog zo veel moeite moet doen voor goed onderzoek en wat medicatie, vind ik eerlijk gezegd schandalig. Dat meen ik echt. Met veel miskramen val je tussen de wal en het schip, dat voelt gewoon echt zo. En zelfs op de herhaalde miskramenpoli van het AMC voelde ik me een nummer, en had ik niet het idee dat ze ook maar enigszins met me mee wilden denken. Zelfs zoiets onschuldigs als progesteron kreeg ik niet, dan moest ik maar meedoen met een of andere trial. Alsof ik nog zin heb om een placebo te nemen als ik al zoveel miskramen achter de rug heb. Dan wil je toch gewoon 'the real thing'? En de jaloezie, die is heel herkenbaar. Je wilt niet jaloers zijn, maar elke dikke buik benadrukt jouw gemis, jouw pijn van een lijf dat 'faalt', jouw kennelijke onvermogen om een kind op de wereld te zetten, je gevoel van onmacht. Dat is ontzettend moeilijk om mee om te gaan, en het is niet uit te leggen aan mensen die dit niet hebben meegemaakt. En de wanhoop... die is enorm soms, en overspoelt je. Je wilt niet negatief zijn, maar je kan je ook niet meer voorstellen soms dat het jou wel gegund zal zijn. Althans, dat heb ik hoor. Ik zit niet bij de pakken neer, maar het is verdomd oneerlijk wat wij allemaal te verstouwen krijgen. Zo. Suus
Lieve Suus, ik zit met tranen jouw berichtje te lezen. De onmacht, de frustratie spreken voor zich. Je hebt helemaal gelijk in alles wat je schrijft! Ik verbaas me vaak over het feit dat er vaak zo luchtig over wordt gedaan over van alles en nog wat door de gyn en de ziekenhuizen terwijl daarachter zoveel gevoelens van verdriet, machteloosheid en pijn schuil gaan... Ik hoop echt dat ze je kunnen helpen meid!!
Wat ik eigenlijk nogal schokkend vind, is dat dit niet alleen mij overkomt, maar de meesten van jullie ook. Er is structureel iets mis in de omgang van gynaecologen met hun patiënten, en dan vooral met de patiënten waar ze niet zo veel mee kunnen. Dat is toch erg?
Ja dat is inderdaad heel erg. Als je nou de enige bent, dan is dat heel erg naar, maar dan zou je altijd verder kunnen zoeken... Maar het feit dat zoveel vrouwen dit soort situaties meemaken... Eigenlijk zou je iets moeten doen, maar wat kan je?!?
Elkaar goed informeren over wat er mogelijk is, en het te kennen geven in het ziekenhuis als je je slecht behandeld voelt. Dat kun je in ieder geval.
Suus, je slaat de spijker op de kop. We kunnen helemaal niets doen. We zijn toch een soort afhankelijk van een zkh. Ik heb het een keer aangegeven als een klacht na mijn eerste BBZ, uitkomst was dat ieder arts me hetzelfde zou behandelen, omdat een BBZ weinig voorkomt. Gelukkig zijn er meiden zoals jullie waar ik/we ons verhaal kwijt kunnen
Ik ga zelf wel een klacht indienen bij het ziekenhuis waar ik het meeste onder behandeling ben geweest. Het zal wel niet helpen, maar er zijn zulke grote fouten gemaakt dat de directie op de hoogte moet zijn. En fijn dat er internet is, ook al denkt de koningin dat internet mensen individualistischer maakt. Het tegendeel is waar, ik heb al zoveel hulp en steun gehad van anderen. Ik zou niet weten hoe ik het zonder al die lieve meiden had moeten redden.