Ja en nee. Ja, uiteindelijk is het jouw eigen keuze om iets wel of niet te doen. Maar ook nee, want de Bijbel schrijft bepaalde wetten en regels voor waar je je aan dient te houden. Sommige christenen vinden die regels belangrijker dan hun eigen idee of gevoel. Bijv. dus seks voor het huwelijk. 100% zeker dat ze echt wel seks willen hebben, maar doen het niet omdat het niet mag. Of ze hebben eigenlijk helemaal geen zin om naar de kerk te gaan, maar de Bijbel zegt 'verzuim uw samenkomsten niet' (oid), dus gaan ze wel. ... in mijn ogen ben je dan een strenge christen.
Geen basisschool maar christelijke middelbare school. Daar was het wel zo dat je echt "gepusht" werd om gelovig te worden. Duits leraar die daar ook echt misbruik van maakte door bijv. Hogere cijfers te geven als je deed bekeren 😏
Ik heb nog even mijn oude school opgezocht en ze noemen zichzelf prot christelijk. Maar de school stond wel bekend als zwarte kousen school van de stad. Je punt over het overslaan bij trakteren kan ik inderdaad anders hebben opgevat. Er waren wel meer dingetjes die ik niet zo fijn vond/vind. Maar die wijt ik eerlijk gezegd aan de mensen dan aan het geloof zelf.
Ik ben niet gelovig, nooit geweest ook. De helft van mijn middelbare schooltijd heb ik op een openbare school gezeten en de andere helft op een katholieke middelbare school. Die laatste was een geweldige school waar ik nog altijd met veel plezier op terug kijk. Ik heb nooit iets van het gelovige gemerkt. We hadden wel elke week rond een bepaalde tijd een toespraak van de conrector door een luidspreker in elke klas. Dat was een moment van bezinning. We keken terug op de afgelopen week en vooruit naar de volgende week. Dit ging dan over het nieuws, speciale schoolactiviteiten en dat soort dingen. Dat vond ik eigenlijk juist mooi. En ik had het gevoel dat waarden en normen vrij hoog lagen. De school was in principe erg vrij maar er hing wel een zekere discipline zonder daar een vervelend gevoel bij te hebben. Ik hoop dat ik mijn dochter ooit naar deze school kan laten gaan.
Ik als ongelovige dochter van twee katholieken, heb op een protestants christelijke kleuterschool en lagere school gezeten. Halverwege groep drie naar een openbare school gegaan en daar voelde ik me veeeeeel meer thuis. Ik heb toen ik een keuze moest maken voor een middelbare school ook bewust niet voor een christelijke school gekozen. Dat collectieve bidden. Dat gezeik dat je sommige literatuur niet mocht lezen. Nee. Ik heb het echt wel altijd als een vorm van indoctrinatie gezien. Vooral omdat je keer op keer wordt aangewreven dat je anders bent als je niet meedoet. Als je die jezusliedjes enzo niet leuk vindt om te zingen.
Ik heb op een protestants christelijke school gezeten, maar ben van huis uit katholiek. Ik kan nu zeggen dat dat geen gelukkige combinatie was. Het zijn echt twee verschillende geloven als je praktiserend bent. Wij waren dat bij gelegenheid . Met de feestdagen naar de kerk, ter communie gaan en soms bidden voor het eten. Nu doe ik er niks meer aan, maar als iemand er naar vraagt, dan weet ik er genoeg over te vertellen. Op school werd twee keer gebeden (ogen dicht), we zongen liederen en psalmen uit "het liedboek voor de kerken" (we hebben het hier over serieuze liederen met onbegrijpelijke teksten gezongen door kinderen van 10-12 jaar). Nu zou ik dat absoluut idioot vinden. Elke ochtend een verhaal uit de bijbel. En veel aandacht voor de feestdagen (wat natuurlijk wel weer leuk is). Maar knielen in de kerk en maria-verering, heilige beelden.... Dat kon natuurlijk niet. En Theo en Thea en de VPRO, dat was natuurlijk echt not-done als je zei dat je daar naar keek. Bekrompen gedoe! Ik zou mijn kind persoonlijk nooit naar een protest christelijke school doen. Ik ben het zelf niet, vriend ook niet. Dan liever een katholieke of openbare school. Dat een kind iets meekrijgt van religie vind ik alleen maar goed. Dat ze wel weten wat Kerst nou eigenlijk is .
Hier, op de openbare basisschool waar mijn jongste nu nog zit, vallen moslimkinderen juist helemaal niet buiten de boot. (misschien dat er daarom ook zoveel moslimkinderen op zitten ) . Hier wordt echt rekening gehouden met bepaalde feestdagen, kinderen zijn dan vrij of er wordt een ADV- dag (of hoe noemen ze dat tegenwoordig) ingepland. Ook de moskee wordt bezocht en tijdens algemene schoolfeesten zoals carnaval, kerst wordt er rekening gehouden met de traktaties. Bij mijn zoon zitten er 5 moslimkindjes in de klas en 3 vieren ook gewoon hun verjaardag in de klas en geven een kinderfeestje.
Ik vind dit wel heel negatief klinken eigenlijk, net of je er bij voorbaat al vanuit gaat dat je kind niet geaccepteerd wordt. Vind ik jammer want ik vind de keuze van strandbal eigenlijk heel goed.
Maar eigenlijk hebben ze er niks aan toch, met alle respect. Er word rekening gehouden met.. maar er is niks wat gevierd wordt vanuit hun achtergrond bijv. Niet dat ik dat verwacht ofzo, maar even om aan te geven.
Erg fijn om te lezen dat het ook zo kan. Bij vriendinnen van mij waarvan hun kinderen op een openbare school zitten dreigen ze gewoon met de LPA wanneer ze hun kind om geloofsredenen niet naar het kerstdiner willen sturen... En laatst weer iets gehoord van een HVO-leraar op de openbare school hier die een moslimmeisje van net 10 jaar uitschold voor terrorist nadat ze hem per ongeluk aanstootte (er was een lerares die op die school werkt getuige van, die ik persoonlijk ken). Dus ja ik snap heel goed waarom mensen niet voor openbaar onderwijs kiezen.
mijn basisschool was vrij "fanatiek" protestants, 2x bidden op een dag, vanaf groep 3 zingen uit de psalmen en gezangen en vanaf groep 5 lezen uit de nbg-bijbel (de oude stoffige tekst waar je dan nog geen bal van begrijpt!). Er zaten maar weinig ongelovige kindjes en ik voelde me een beetje verloren, de rest kende elkaar van de kerk en kende de liedjes en verhalen. Maar het was leven en laten leven eigenlijk, ze vonden het verder prima dat ik niet gelovig opgevoed werd. Maar op de middelbare school kwam ik juist in aanraking met evangelische klasgenoten en die hadden veel meer "bekeringsdrang" .. ik moest mee naar hun kerk anders hoorde ik er niet bij, je moest daar ook allerlei bekentenissen in groepsverband doen.. mensen gingen hardop bidden en huilen, soms schreeuwen... bijzonder brainwashed gevoel kreeg ik daar bij! In mijn studententijd ben ik daar weer los van gekomen gelukkig. Dus het kan wel hoor, bekeerd worden door een school.. maar meer door de leerlingen en de sociale context dan door de docenten denk ik
Anders; Ik kom uit een katholiek(moeder)/protestants(vader) gezin en ben een soort van katholiek-gelovig opgevoed (dit mag je heel ruim interpreteren; want ik ging zowel naar de zondagskerk als op zaterdag naar de refo-kerk). Ik ben naar een rooms katholieke basisschool geweest. Vervolgens heb ik tot en met 2012 bijna niks met mijn geloof gedaan en daarna mij toch weer aangesloten bij een kerk. Mijn partner: niet gelovig, wel naar een rooms katholieke basisschool geweest en wordt nu semi-gedwongen om mee te doen met mijn kerk omdat ik onze kinderen er ook naartoe breng. Hij haakt aan. Ik kies voor het christelijke geloof vanwege de normen en waarden; die voor mij prettig voelen. Voor de rest is mijn band met God persoonlijk en heeft niemand daar verder wat mee te maken. Indoctrinatie vind ik niet; gezien ik de bijbel niet te serieus neem. Het boek is honderden jaren geleden geschreven in een tijd waarbij het water drinken uit de sloot gevaarlijker was dan bier & wijn drinken. Je kunt het niet allemaal even serieus nemen. Sommige stukken zijn pure fantasy; waarvan ik denk: neem nog een slok Andere dingen bevatten een goede kernboodschap; je hoeft er niet letterlijk achter te staan.
Openbare basisschool, niet gelovig opgevoed. Nu volwassen geloof ik wel maar op mijn eigen manier. Ik geloof in God en ga naar de kerk maar groot deel vd bijbel neem ik met een korrel zout. Onze kinderen zijn gedoopt en gaan waars naar de christelijke basisschool. Niet vanwege het geloof. Wij brengen ze thuis wel bij wat ik wil dat ze meekrijgen. Al wil ik vooral dat ze zelf hun weg bepalen en zelf kiezen of ze geloven. Ik ben van mening dat een kind het geloof om de oren slingeren, dit niet echt geloven is. Het wordt ze soort van opgedrongen, ze weten niet beter. Maar ze moeten echt vanuit zichzelf gaan geloven, het diep van binnen gaan voelen. Maar goed dat is iets anders. Hier ongeacht geloof of niet naar de christelijke school omdat ik de openbare school hier vreselijk vind. Aparte ouders, nare docenten en de school is te massaal.
Ik heb op een prot.Christelijke school gezeten en daar werd wel aardig streng het geloof erin gepropt. Vanaf de kleuterklas begonnen we de week in de aula met bidden en liederen zingen. Dit ging de hele week door in de klassen. En op het einde van de week weer allemaal in de aula afsluiten. Ook tussendoor veel uit psalmboeken zingen. Veel bijbelse lessen. Vanaf dat ik in groep 7 zat werd het wat minder. Maar er waren echt hele strenge leraren bij. Mijn ouders zijn niet gelovig dus ik snap tot op heden nog steeds niet waarom we op deze school hebben gezeten. Zat ook niet om de hoek. Moesten er een flink stuk voor fietsen. Ik ben er zelf niet gelovig van geworden. Heb er daardoor juist een soort afkeer door ontwikkeld. Mijn man is heel erg katholiek opgevoed. Zijn ouders zijn wel gelovig. Mijn man heeft er nooit iets mee gehad en wil er ook echt niets mee te maken hebben.
Kan het niet invullen. Ben begonnen op een christelijke school tot de twee de klas nu groep 4. Daarna katholieke school. Ben zelf ongelovig. Maar in de eerste drie klassen kleuterklas 1 en 2 en dan klas 1 tot 2. Heb daar leren bidden lessen over God. Katholieke school was veel minder gelovig.
Dat klinkt als een reformatorische school. Hier bij ons is die school ook zo zwaar. Buurmeisje zit erop en in de zomer zit ze de hele dag over god te zingen Christelijke scholen zijn tegenwoordig echt heel mild geworden. Bij ons in de regio werken ze met een christelijke methode (dacht trefwoord ) 2-3x per week een uur en dat is het enige wat ze hier in principe met het christelijk geloof doen, naast wat vieringen en bijbelverhalen rond de feestdagen.
Ik werd enigszins gelovig opgevoed, kwam voornamelijk bij m'n grootouders vandaan, en ben naar een christelijke basisschool geweest. Heb een tijd geloofd, maar nu absoluut niet meer. Onze zoon is een jaar naar een katholieke basisschool gegaan en geloofde, zoals elk kind dat verhalen hoort, in de verhalen die verteld werden. Maar goed, hij is maar een jaar gegaan en heeft dus ook maar een jaar met die invloeden te maken gehad. Hij had het destijds altijd over 'Het kindje Joris' en Mozes die een superheld was omdat hij door de zee heen kon etc. Voor hem waren dit soort verhalen dus net zo geloofwaardig als een verhaal over een wolf die zich als oma verkleedt, om maar iets te noemen. Ik denk ook niet dat dat anders was geweest als hij die verhalen 8 jaar lang te horen had gekregen, zolang wij hem vertellen dat het verhalen zijn. Ik denk dat hetgeen wat je van huis uit meekrijgt véél meer doet dan wat je op school te horen krijgt. Je speelt als ouder een zoveel grotere rol dan een juf of meester doet..
Ik denk dat datgene wat jij thuis voorleeft en meegeeft bepalend is voor de waarde die kinderen geven aan datgene wat er op school mee wordt gedaan.. Het geloof was bij ons thuis heel belangrijk en de bijbelverhalen en het bidden op school vond ik dus ook belangrijk. Maar ook genoeg klasgenoten die niet van huis uit gelovig waren en die zagen het dus als gewone verhaaltjes..