Wij zijn sinds september 2007 bezig met zwanger worden. Sinds november 2008 zitten we in de mm. Toen naar de huisarts geweest. Ik had al 3 maanden templijsten bijgehouden en deed ovulatietesten. Daaruit bleek dat ik een eisprong had. Dus we moesten sperma inleveren voor onderzoek en afhankelijk daarvan wat er verder zou gebeuren. Het zaadonderzoek was dus niet goed. Dus doorgestuurd naar de uroloog. De huisarts was begonnen over iui, maar de uroloog had het over een onsteking die er zat. Dus anti-bioticakuur hiervoor. Was wel verbeterd na de kuur, maar er zaten nog anti-stoffen in het sperma en het plakte/ klonterde. Dus aan de athrotec (onstekkingsremmer) begonnen. En volgens de uroloog moest het zo goed komen. Als het na 3 maanden niet gelukt was om zwanger te worden zou ik doorverwezen worden naar de gyn. Na 3 maanden dus niet zwanger, weer naar de uroloog. Toen bleek dus het zaad nog niet goed te zijn, was verbeterd maar plakt nogsteeds. Dit was dus een flinke tegenvaller Hoeveelheid medicijnen verdubbeld en nu 50% kans dat het goed komt. Daarnaast is er een proefopwekking voor iui gedaan. Nu over 2 weken weer terug voor uitslag van dit alles. Voor ons gevoel zijn we 7 maanden verder en nog weinig vooruitgang geboekt. Zijn er meer mensen bij wie de spermakwaliteit verbeterd werd door medicijnen en wat zijn hier de ervaringen mee. Ik heb hier namelijk heel weinig over terug kunnen vinden. Ik vind het een zwaar traject om zwanger te worden zo. Daarbij is mijn schoonzusje zwanger en die vertelde dat op het moment dat wij naar de huisarst wilde vertellen dat we naar de huisarts moesten. Ze liepen altijd te vertellen dat ze nog niet aan kinderen wilde beginnen. Dus emotioneel wil het allemaal ook niet zo lopen bij mij. Heeft er nog iemand tips. Bedankt alvast groetjes zonnetje
Zonnetje; welkom hier (helaas). Over 2 weken de uitslag. Spannend he meid. Helaas bestaat de MMM voor het grootste gedeelte uit wachten, wachten en nog langer wachten. Ik heb geen ervaring met medicijnen die de zaadkwaliteit verbeteren. Maar als de uroloog het voorschrijft is het mogelijk dat de kwaliteit verbeterd. Helaas kun je niets anders doen dan wachten. Een zwanger schoonzusje; die heb ik ook een. En dat valt niet altijd mee. Dat gevoel is heel herkenbaar. We hebben een heel topic vol met meiden waarvan de mannen slecht zaad hebben. Kom gerust op 'ons' topic een kijkje nemen: Slechte kwaliteit sperma.
Dank je, was er al aan begonnen om daar te lezen. Maar is nogal een werk. Zal er zeker verder gaan. Omdat we eerst nog hoop hadden op verbetering nooit echt verder gelezen. Maar vooruitzicht is niet zo heel geweldig op dit moment. Begin ook bang te worden dat we nooit een wondertje krijgen. Is inderdaad wachten en nog eens wachten.
Hoop houden meis. Er worden genoeg meiden zwanger van IUI, IVF of ICSI. Al is de weg ernaar toe natuurlijk erg lang en slopend. Ik duim voor je dat jullie ook ooit een eigen kindje mogen krijgen.
Zonnetje, zag je verhaal in het andere topic en toen heb ik deze even opgezocht. Mijn vriend maakt namelijk ook antistoffen aan tegen zijn eigen sperma. En daardoor plakt en klontert het ook zei onze gyn. Hij maakt volgens mij 97 tot 100% antistoffen aan. Wij zijn nooit naar een uroloog geweest! Hebben ze het ook nog nooit over gehad, maar dat medicijn schijnt het plakken en klonteren te verminderen, dus tegen de antistoffen (dat is dus door een ontsteking gekomen)? Ik zou al blij zijn als er maar iets verbetering was opgetreden! Dan ga ik volgende week ook maar even de gyn bellen of we niet naar een uroloog kunnen... En ik vind het ook rot hoor, als andere mensen zwanger zijn. Ik gun het ze allemaal van harte, maar ik wil zelf ook zo graag! Ooit komt het ook voor ons goed meisje, daar moet je in blijven geloven, wij zijn gewoon degene die wat meer hulp en geduld nodig hebben, maar het resultaat blijft hetzelfde...(ga er even vanuit dat het gewoon lukt) En god, wat zul je dan van dat lieve kleine wondertje houden! Sterkte en alvast bedankt voor je reactie! Liefs Loesie
Hoi loesie, Bij mijn man is naar een anti-biotica kuur een deel van de onsteking al afgenomen. En met de atrotec dus verder onderdrukken. Geen idee hoeveel anti-stoffen hij aanmaakt. Is iets wat levenslang blijft. Het schijnt ook niet bij iedereen te kunnen volgens de uroloog. Vroeg de laatste keer namelijk hoe of wat, want er is op internet heel weinig over te vinden. Bij ons zei de huisarts vorig jaar, als het bij de man mis is moet hij naar de uroloog en bij de vrouw de gyn. Aan de ene kant ben ik blij met de medicijnen, het schijnt minder belastend te zijn. Maar we waren pas geleden bij de huisarts en die vroeg hoe het ging (wist van niks, uroloog doet pas verslag aan eind van de behandeling). Wij ons verhaal verteld en huisarts had er weinig hoop in. Soms heb ik wel zoiets van was meteen maar iui gestart, dan was ik misschien wel zwanger geweest, ipv al 7 maanden proberen en nog niks. Maar als het zo kan lukken zou natuurlijk wel prettiger zijn Nog 1,5 weken geduld, dan weer naar uroloog en horen we vevolgtraject. Kan me voorstellen dat je al op beetje verbetering hoopt. Dan worden de kansen toch groter. Volgens mij stuurt elke huisarts je naar iets anders toe. Soms lees je ook dat mensen meteen naar een fertiliteitsarts worden gestuurd, veel naar de gyn en soms naar de uroloog. En dan doet elke arts ook weer zijn route.
Bedankt voor je reactie, zonnetje! Ik ga in ieder geval morgen met het ziekenhuis bellen of het ook een idee is om mannetje een keer door een uroloog te laten onderzoeken! Succes met alles! Liefs Loesie