Hoi ladies Ben vandaag 11 weken zwanger, heb al 4 goede echo's gehad waarvan de laatste bij 9w3d. Het zag er allemaal prima uit. En volgens de gyn was de kans op een mk nu kleiner dan 1%. Heb geen rood bloedverlies gehad oid en dus totaal geen reden om te denken dat het fout zal gaan. Maar ik durf gewoon nog steeds niet te vertrouwen dat het goed zal blijven gaan dit keer! Ik heb 3 miskramen gehad bij 6w, 5w en een MA bij 8w. Het zal daar dus mee te maken hebben. Maar ik word er helemaal gek van! Vrijdag nekplooi echo en ben zo bang dat het dan niet goed zal zijn ineens... Kan er niet van slapen en maak me de hele dag zorgen... Zat al te denken om maar weer een pret echo te laten doen vanmiddag... Maar wordt een beetje kostbaar zo iemand nog tips?
Je bent zeker niet de enige... Ik heb alleen geen tips voor je, want ik ben nog nooit zover gekomen als jij nu bent (MA 10w, BBZ 7w) en tot nu toe negatieve ervaringen met echo's. Ik lees wel graag mee!
Nee hoor meid! Ik ben ook zo'n angsthaas. Ben nu 18 weken zwanger en ben ook nog steeds bang dat ik ineens gaat bloeden of dat er geen hartslag spontaan meer is. Hier ook alleen mooie echo's gehad van onze meid maar mojn placenta ligt aan de voorkant dus voel ook nog niks, denk dat wel veel onrust bij me weg zou nemen als ik haar wel zou voelen. Tips heb ik niet voor je....geneens voor mezelf hahaha Combi test proberen niet druk te maken die van ons was niet mooi maar vanuit de nipt kwam geen afwijkingen gelukkig.
Wij hadden een nare bevalling. Alle keren werd er gezegd dat het goed ging, en toch kwam ze er niet gezond uit... Ik begrijp dus heel goed hoe je je voelt. Nu in de laatste dagen verlies ik het vertrouwen met momenten dat het nu wel goed is. Ik weet alleen dat je het niet voor jezelf moet houden maar met vk erover moet praten. Elke zwangerschap is anders wordt er steeds gezegd, maar mijn lichaam is nog dezelfde zeg ik dan... Dus ik snap je echt wel. Maar echt als je het lastig hebt, houd het niet voor jezelf. Die stress wil je gewoon niet. Niemand kan je beloven dat het goedkomen, maar heb vertrouwen in de statistieken. Succes!
Ik heb me m'n hele zwangerschap lang druk gemaakt. Vanaf de eerste zwangerschapstest had ik doem scenario's in m'n hoofd ('Ik zal wel een miskraam of een missed abortionn krijgen, ik heb altijd ongeluk. Zal je net zien etc. etc.' of 'Wedden dat die 20-weken echo niet goed is' of 'Heel veel kindjes overlijden bij de bevalling. Waarom zal het met mijn kindje wel goed gaan'.) Ik heb zooooo'n spijt omdat ik me zo druk maakte om niks, ik heb daardoor niet echt kunnen genieten van m'n zwangerschap. Elke week was een mijlpaal voor mij. Heel vermoeiend. Waar die stress en zorgen vandaan kwam? Geen idee! Ik werd wel door al die negatieve verhalen die je leest op internet onzeker en iedereen kent wel iemand bij wie het misging. De gynaecoloog (doorverwezen ivm bekkeninstabiliteit) zei iets wat zo waar was: "Als het zo moet zijn dat je kindje wordt geboren, dan wordt het geboren. Daar kun jij zelf niets aan veranderen. Als er iets gebeurd en die kans is heeeeeeeel heeeeeeel klein, dan moest dat zo zijn." Dus, de meeste zwangerschappen gaan goed. Laat het los, probeer te genieten van het mooie wondertje dat in je buik groeit. Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat je heel veel spijt krijgt zodra je je wolk van een baby in je armen hebt. Zwanger zijn is niet vanzelfsprekend en het mooiste wat je kan meemaken. Ik had trouwens een heeeeeel goed boek gekocht toen ik zwanger was: 'De zwangerschapsbijbel'. Dat is een heel nuchter boek die antwoord geeft op al je vragen. Echt, geniet van je zwangerschap, elke seconde.
Nee hoor je bent zeker niet de enige! Ik had het ook heel erg en het ging niet over na de 12 weken helaas.. Ik hen tussendoor ook 2 extra pret echos gehad dat hielp wel maar voor 2 dagen.. Nu voel ik mijn kleine al sinds de 18 weken elke dag, de bewegingen worden ook steeds sterker. Dit stelt wel gerust maar er zijn ook dagen bij dat ik hem wat minder voel en dan zit ik weer in de stress!! Nou heb ik hiervoor een miskraam gehad en deze zwangerschap is ook niet echt vlekkeloos verlopen dus ik heb me er maar bij neergelegd. Weetje het is je kind.. vanaf nu voor de rest van je leven ga je zorgen hebben! Nu zit die nog veilig in je buik straks gaan ze mischien wel stappen en komen de hele nacht niet thuis bijvoorbeeld. Nou zo denk ik er maar over , heb niet echt tips voor je als alleen accepteer je zorgen je bent nu moeder en als moeder zijnde maak je je altijd zorgen om je kleine! Zorg er alleen voor dat het niet je leven gaat beheersen. En als je dadelijk die kleine gaat voelen bewegen zul je al een stuk meer gerust zijn!!
Misschien controversieel advies, maar ik was zo bang dat de bevalling niet goed zou gaan. Daarom heb ik bewust gekozen voor bevallen met een ruggenrpik. Niet persé om de pijn te verdoven, maar meer omdat je kindje dan heel goed wordt gemonitord door middel van een schedelelectrode en je bevalt onder leiding van een gynaecoloog. Ik had werkelijk waar een droombevalling. Alles ging heel gecontroleerd en het horen van de rustige hartslag tijdens de weeën maakte me heel relaxed. Als ze stress zou hebben, zou ik het horen aan d'r hartslag en het zien aan de monitor die naast je bed staat. Het idee dat er gelijk ingegrepen kon worden, stelde me heel erg gerust. Ik kijk nu echt met weemoed terug naar de bevalling. Ik kan me elke seconde nog goed herinneren omdat niks in een roes aan me voorbij ging.
Nee hoor, ik heb het ook. Ik heb wel bloedverlies gehad, maar daarna 2 goede echo's dus ik heb ook geen reden meer om me zorgen te maken. Toch doe ik dat wel hoor. Pas over 4 weken heb ik weer een echo... Wel heb ik vanmiddag weer een controle afspraak, dus hopelijk mag ik dan eindelijk het hartje horen. Dan ben ik vast weer even gerustgesteld.
Wow liefde je beschrijft echt precies wat er bij ons ook gebeurd is bij onze dochter! Probleemloze perfecte zwangerschap en toch een kindje gekregen met heeeeel veel gezondheidsproblemen en een ontwikkelingsachterstand dat is het tweede stukje wat heel spannend is deze zwangerschap. Ik probeer daar nog zo min mogelijk aan te denken, maar kan me bij jou goed voorstellen als je bijna gaat bevallen dat het heel spannend is, heel veel succes! Ik hoop dat je kindje helemaal goed ter wereld mag komen!
Jeetje dat is ook schrikken met de combi test! Gelukkig was de nipt goed! Ja denk dat het wel scheelt als ik de beeb ga voelen hoor... Maar duurt nog wel ff!
Fijn Anne dat je vanmiddag weer ff hartje kan horen! Wij zijn precies even ver ik heb toch stiekem een afspraak gemaakt vanmiddag om even te spieken, kan het niet laten en heb nu een bureau gevonden waar ze het voor 25 EUR doen dat vind ik nog wel schappelijk
Nahla bedankt voor je berichtjes, het is nu echt spanning dat ik niet kan geloven dat het nu ineens goed zal gaan, binnenkort zal het wel spanning worden zoals bij liefde dat je niet kan voorstellen dat het dan de tweede keer wel goed zal gaan allemaal na de bevalling... Het is gewoon moeilijk als je het al eens naar de gedver hebt zien gaan. Dat is gewoon de oorzaak denk ik...zelfs als je dat niet hebt meegemaakt is het onzeker! Laat staan met negatieve ervaring! Maar ik probeer wel te genieten hoor
Was idd schrikken met de combi test had zoiets van zie je wel gaat t toch mis. Hahaha dat van die pret echo's ken ik wij zijn al geweest bij 5.5 weken, 11weken en haast 16 weken !! Pas de 19de de 20 weken echo en verder ook geen controle afspraak. Donderdag nog bij vlos geweest en hartje gehoord maar nu alweer maandag en dan begint dat nare gespook in me hoofd weer!
Ben nu dik 29 weken zwanger en was best veel bang... Maar ja wat wil je na verschillende bloedingen van week 6 tm 14, heel veel harde buiken vanaf week 17 en in week 22 alleen maar krom gelegen van de pijn in mijn buik.... Het vertrouwen was weg! Eerst bang voor een miskraam daarna vroeggeboorte en nu soms bang dat het kindje niet gezond is... Ik heb veeel gepraat met vk over mijn angsten en heb het voor een groot deel los gelaten. En ja, er zijn nog steeds dagen dat ik echt bang ben. Als de kleine een dagje rustiger is maak ik me zorgen of het wel goed gaat, of hij wel genoeg groeit etc. Dan ben ik weer bang voor een hoge bloeddruk, waar echt geen reden voor is want mijn bloeddruk is altijd zo'n 100/60. Dan heb ik weer veel afscheiding en ben bang dat het vruchtwater is en ga zo maar door. Ik heb goede en slechte dagen. Gelukkig heb ik nu al een paar weken veel meer goede dan slechte.... Ik heb een "piekerboekje" daar schrijf ik mijn angsten voor het slapen (als ik ze heb) in. Daarna pieker ik niet meer want piekeren heeft geen zin! En ik heb het klaag momentje... 5 a 10 min per dag dat ik flink mag zeiken tegen mijn man... Dan ben ik meestal alles kwijt en kan weer verder 👍
Dat je de enige niet bent, weet je inmiddels al, maar nog een keer; je bent echt, echt, écht niet de enige! Wij hebben zo'n 400 euro uitgegeven aan pretecho's en bij elke (pret)echo (34 in totaal..) wist ik het zeker; nú zou het hartje niet meer kloppen. Ik ben m'n hele zwangerschap doodsbang geweest en het ergste vond ik de opmerkingen van anderen; 'zoek gewoon afleiding!', 'probeer het los te laten!', 'geniet ervan!', 'als het misgaat, gaat het toch wel mis, daar kun jij niets aan doen!', 'niet zo stressen, dat is niet goed voor de baby!'.. Ik weet natuurlijk niet hoe diep het bij jou zit, maar ik heb een aantal gesprekken gehad met een medisch psychologe. Zij kon die angst niet wegnemen, maar kon me wél vertellen dat ik niet gek was, dat ik geen waanideeën had en dat het niet belachelijk was dat ik bang was. Misschien dat praten met iemand dus toch een optie is? Sterkte en een dikke knuffel!
Shart, even een dikke knuffel. Ik herken het goed, kan ook maar moeilijk vertrouwen erin hebben. Vandaag gelukkig weer een mooie echo gehad en nog 2 te gaan tot de 12 weken. Daarna een paar weken niet en dan gaat het best lastig worden denk ik. Op de 1 of andere manier ben ik steeds bang dat het hartje niet meer klopt, ondanks dat ik daar geen reden toe heb.
@shart, dus dat herken je ook nog. Eigenlijk is de tweede keer daardoor lastiger, aan de ene kant minder tijd om erover na te denken, maar aan de andere kant weet je hoe het kan zijn. Ik roep al maanden dat ik het niet verdien om weer een rot evalling te krijgen, maar je weet het gewoon niet. Eigenlijk ben ik op dit moment heel rustig. Ik vertrouw er op dat mijn lichaam me die stoot hormonen heeft gegeven om niet te gaan stressen. Morgen weer naar het zh, ben benieuwd. Las hier boven net een tip over pijnbestrijding en het voordeel qua monitoren. Ik wil eigenlijk zonder, maar lees dan wel weer een kant die ik nog niet in overweging had genomen. de dames hier op het forum doen altijd hun best om je gerust te stellen. Dit keer zit ik ook al de hele zwangerschap hier terwijl ik vorige keer een paar maanden ben weggebleven... Het helpt goed om veel te vertellen over je verhalen, dan blijf je er niet alleen mee zitten. Zet m op shart en als je toch die echo wilt, doe het dan gewoon, maar lees net al dat je voor weinig mag spieken. Als jij dat nodig hebt om er rustig door heen te komen moet je dat gewoon doen. Ik kreeg vanwege vorige keer zoveel echo's dat ik het "bijna" zat werd... Maar toch is het wel weer fijn om die kleine te zien en vooral te voelen. Dat zal je straks ook helpen.
Ik herken het ook wel die doemgedachten allemaal Ik leef van echo naar echo, had gedacht dat ik na de eerste 8 weken echo rustiger zou worden, niet dus, na de 12 weken echo was ik 2 dagen rustig en daarna begon ik weer te piekeren. Toen met 16 weken een prachtige echo, helemaal gelukkig en vanmiddag heb ik de 20 weken echo en ben me helemaal kapot aan het piekeren en werkelijk dood nerveus, zooooo bang dat er ergens iets niet goed is en dat we misschien de zwangerschap moeten afbreken, het is verschrikkelijk!!!
Shart kan je niet in het POP programma in het ziekenhuis bij een gynaecoloog? Dit is speciaal voor angstige zwangeren. Ik ken je angst. Al heb ik het deze zwangerschap gelukkig niet. Toch loop ik in het POP programma just in case. Elke 3 weken controle. Als ik bel kan ik zo langskomen (gelukkig nog niet hoeven doen) en bij elke controle een echo. Daarbij nemen ze iets langer de tijd voor je en hebben ze eventueel psychologische hulp achter de hand mocht je vastlopen.