Ladies ik ben hier al lang niet meer geweest maar wil toch graag jullie mening advies. Ml en ik zijn 9 jaar samen. Het laatste jaar gaat het slecht tussen ons. We hebben een heftige ruzie met zijn familie gehad over de zwangerschap van onze tweede zoon. Daarna het bericht dat onze jongste een hersenafwijking heeft. ( zie andere topics ) dat is ons niet in de koude kleren gaan zitten. Ml verwijt mij een postnatale depressie. Die de huisarts trouwens heeft ontkracht. Inmiddels heb ik een gesprek aangevraagd bij de psycholoog. Samen praten lukt haast niet meer. Hij wordt zo gemeen. In het kort; ik heb een hekel aan je. Ik haat je. Je bent een waardeloze moeder. Je houdt niet van je kinderen enz. Ik heb relatie therapie voorgesteld maar dat wil hij niet. Het blijft een onmogelijke situatie zo en ik heb nu voorgesteld om een time out te houden zodat we beide kunnen nadenken over hoe nu verder. Iemand tips voor deze radeloze moeder? Wel een time out of niet? Ik weet het niet meer. .... Pff wel ff lekker van me afgeschreven!
Lastig hoor! Wij hebben ook in een dip gezeten met veel ruzies, maar we hebben elkaar nooit zo omlaag gehaald of uitgescholden. Dat gaat echt te ver en maakt veel kapot. Hoe reageerde hij op je vaag voor time-out? Ik zou hem echt duidelijk gaan maken dat dit zo niet langer kan en jullie anders beter uit elkaar kunnen gaan. Mannen moeten soms wakker geschud worden! Je moet je niet zo laten behadelen, dat is een ding dat zeker is! je kinderen lijden er ook onder. Wat ik je aanraad is dit. Ook weleens radeloos hoe je relatie beter te maken? - SamenCommuniceren Dit is een bijzondere vorm van relatietherapie. Normaal leer je puur trucjes om met elkaar praten, maar hier ga je echt in op de inhoud. Op de diepte, wat betekent dat schelden en verwijten maken nu echt. Waar gaat het nu echt om? Die vrouw weet echt de kern te raken, heel bijzonder. Wij zijn er geweest en hebben het als heel fijn ervaren. Je leert echt weer samen praten. Hij kan geen therapie willen, maar hij zal moeten kiezen of delen...
Wat een vervelende situatie. Van mensen in mijn omgeving hoor ik verschillende berichten over een time-out. Zo geeft de een aan dat ze tijdens een time-out juist meer uit elkaar zijn gegroeid en genoten van het vrijgezellen leven. De ander groep mist elkaar juist enorm en beseft dan dat ze eigenlijk niet zonder elkaar kunnen. Afgaande op je openingspost, is het afgelopen jaar een heftig jaar geweest. Misschien kunnen jullie voor jezelf opschrijven waar je je aan irriteert. Waarom je partner je haat en vindt dat je een slechte moeder bent.
Ml wil vanavond verder praten. Hij j heeft er tot op heden nog niet op gereageerd. Ik heb al bijna een boek vol geschreven met alles wat er is gebeurt. Het gaat steeds een paar dagen beter en dan ploft alles weer. Hij wil dat ik alles doe. Voor de kinderen zorg. Werken. Huishouden. Boodschappen etc en zelf alleen dingen doen waar hij zin in heeft. Dat kan niet in een gezin. Hij wou gisteren zelfs niet met onze oudste zoon spelen omdat hij liever een computer spel doet . Echt idioot vind ik dat..
Oh ja mijn plan is om de 2 weken meivakantie uit elkaar te gaan. Kijken of we elkaar überhaupt missen en weer wat waardering en respect voor elkaar krijgen
Volgens mij is time out begin van einde En hoe ga je dat je kinderen uitleggen wel bij elkaar niet bij elkaar
Hoe ga je de kinderen uitleggen dat mama alles moet doen en papa niks hoeft te doen? Hoe ga je de kinderen uitleggen dat papa mama steeds kleineert? En dat dat niet normaal is? Hoe ga je de kinderen uitleggen dat papa liever een computerspel speelt dan met het kind? Het is niet altijd beter om bij elkaar te blijven! Time-out vind ik dus helemaal niet zo'n slecht idee. Niet definitief uit elkaar, maar gewoon even kijken hoe het gaat zonder papa.
Sorry, maar ik vind dit vrij zorgelijk. Wat is dat voor een man? Heeft hij zelf geen depressie? Is hij altijd al zo geweest?
Het is ook zorgelijk. Denk idd ook dat hij of een depressie heeft of een midlife crisis. Zo kan het gewoon niet meer. Tot vorig jaar was hij nooit zo. De ruzie met zijn familie heeft hem verandert. Ik vind wel dat je maar 1 leven hebt en dat in elk geval gelukkig moer leven. Tuurlijk wil ik mn kinderen een stabiel gezin geven met beide ouders maar soms is het beter om apart verder te gaan . Opgroeien tussen ruzies is voor kinderen ook niet goed
Ik zou persoonlijk wel een time out nemen in jouw geval. Mijn ervaring is dat je dan toch beter kunt nadenken, omdat er minder irritaties zijn doordat je partner er niet is. En je jan gelijk zien of je elkaar mist.
Hoe verwijt je iemand een postnatale depressie? Wat erg voor je En wat erg voor jullie...want jullie hebben het nogal voor je kiezen gehad. Ik durf je geen advies te geven over een time out. Het is wel duidelijk dat er iets doorbroken moet worden en dat er ook boosheid, frustratie etc uit moet.... Verstandig om gesprekken aan te vragen bij een psycholoog, ik neem aan voor jullie samen? Veel sterkte!
Ik geloof er nooit zo in maar in dit geval zou t denk ik, voor zover ik dat kan beoordelen, wel goed kunnen zijn. Waarschijnlijk is er nog wel de liefde die er was maar is die compleet bedolven onder ruzies en stress. Hij reageert misschien alles op jou af en gaat spelletjes spelen omdat ie zelf ook niet meer goed in zijn vel zit. Therapie zijn veel mannen "allergisch" voor hoor, vinden ze vaak onzin, vrouwen praten veel liever en makkelijker over hun problemen Ik hoop dat jullie er samen uit komen, ook voor jullie zoontjes. 9 jaar samen is niet niks. Succes
als je wel voor een time-out gaat, vraag ik me af of 2 weken wel voldoende zal zijn....Lijkt me vrij kort om dingen op een rijtje te krijgen
Voor wat ik allemaal lees, zal je je inderdaad ongelukkig voelen. Man o man, mijn ex was ook zo en uiteindelijk hebben ook wij een time-out gehad. Dat liep af in een scheiding waar we ieder beter uit zijn gekomen. Kind had rust, ik had rust en wat hij deed boeide me niet zo. Volg vooral je eigen gevoel en bedenk een langer-termijn-scenario. Waar zie je jullie over een jaar, als jullie verder gaan hoe stopt het kleineren dan, gaat ie echt helpen in huis en zo niet, hoe pak je dat weer positief op... Sterkte met je beslissing, ik hoop dat jullie eruit komen!!!
Dat het gedrag van jouw man niet acceptabel is, dat lijkt me duidelijk. Maar, waar 2 vechten, hebben ook 2 schuld, en eerlijk gezegd zie ik van jou hier alleen een hoop verwijten naar je man toe. Wanneer jou man dit dagelijks over zich heen krijgt, zou dat ook een verklaring kunnen zijn voor (een gedeelte van) zijn gedrag. Ik vraag me dan ook echt af of het wel zin heeft om een gesprek/therapie te starten met een hele lijst aan irritaties, dat lijkt me alleen maar averechts werken en zoals iemand anders al zei, dan is een time-out alleen het begin van het eind. Ik zou dus proberen om ook te kijken naar je eigen inbreng hoe het zo ver heeft kunnen komen, en kijken naar concrete oplossingen. Om een relatie nog te willen redden op zo'n punt, kom je er niet met een time-out alleen, dat is verdomd hard werken. Ik krijg van jouw posts de indruk dat je vooral wil dat je partner er aan werkt en dingen veranderd, maar in hoeverre ben jij daar zelf ook toe bereid?
Time out? Hier had het geen time out geweest hoor. Ik had manlief de deur al uit gezet. Ik snap een hoop en heb begrip voor een heleboel, maar zodra dat soort respectloze verwensingen zijn mond uit komen ben ik er klaar mee. Dat je boos bent, en een hoop hebt meegemaakt is erg, en dat je daarmee kan zitten is ook vervelend en daarvoor is therapie of iets misschien wel goed voor beide. Maar er blijft een grens, en zo praten zou voor mij de grens zijn.