We hebben voor ons zelf al uitgemaakt dat we echt gaan wachten met het Heuglijke Nieuws te brengen tot de 3 maanden-grens, als het eenmaal een keer zo ver is. Vind ik gevoelsmatig ook wat prettiger, maar dat zullen de meesten hier ook wel snappen. Nou zeg ik dat wel zo mooi dat we daar 3 maanden mee gaan wachten, maar of dat ook gaat lukken? Ik ben nu al wel drastisch gaan minderen met roken (zo in het kader van Goeie voornemens, haha...), dan valt alvast niet meer zo op. Maar ik weet zeker dat er mensen zijn die "onraad gaan ruiken" als ze mij op een verjaardag ofzo dan niet aan een pilsje zien zitten (niet dat ik zuip als een ketter, hoor!). Gaan ze meteen denken "Oh, ze zal wel...". En ik kan misschien een keer zeggen dat ik een avond geen zin heb om te drinken, maar dat hou ik geen 2 maanden vol, zeker niet omdat we eigenlijk elke maand wel 2 of 3 verjaardagen of avondjes uit hebben. Buiten dat heb ik zo het idee dat mijn moeder het meteen aan me zal zien als het eenmaal "raak" is; zo gaat dat met moeders... Kijk, als wij ooit het geluk hebben om papa en mama te mogen worden, dan mag iedereen dat natuurlijk weten, maar ik wil zo graag een stukje zekerheid inbouwen dan... Hoe hebben de zwangeren dat hier ervaren? Is dat een beetje te doen om je naasten een paar maandjes om de tuin te leiden? Hoe hebben jullie dat aangepakt? Of hebben jullie juist wel meteen aan iedereen laten weten dat jullie zwanger waren? Weet je, onze ouders gun ik het wel... maar onze moeders zijn echt van die "ouwe besjes" (hihi ) die met iedereen kletsen en ze kennen ook iedereen hier in het dorp... Ik weet gewoon dat als ik het tegen mijn ma zou zeggen, die kan dat niet lang voor zich houden... Dus...... Alle tips en adviezen zijn welkom, hoor! ook do's en don'ts!
Oew, dit is inderdaad iets wat wij ons ook afgevraagd hebben... Ben ook benieuwd naar jullie reacties... Ik merk dat sinds wij met roken gestopt zijn, mensen ook al scheef beginnen te kijken... Gelukkig heb ik een vriendin in Rusland die ik ongevaarlijk kan vervelen!
Wij waren extreem snel met vertellen Ik heb 's avonds rond acht uur de test gedaan en we zaten om goed negen uur bij mijn schoonouders op de bank Een goed uurtje later bij mijn beste vriendin en de volgende dag de rest zo ongeveer 8) Ik had juist zoiets dat ik het prettig vond dat mensen wisten dat ik zwanger was. Ook als het dan mis zou gaan heb je mensen om je heen die je kunnen opvangen.
Ik ga het van de daken schreeuwen...en echt de vlag uithangen (kan je toch een boete voor krijgen btw?). Nou ja, ik eet zelfs mijn schoen op...of zou dat niet goed zijn voor de beeb Nouja, zielsgelukkig in elk geval
Ja ik ben er ook wel benieuwd naar... mijn moeder weet het meteen, dat sowieso. Ik heb het er al regelmatig met haar over en ze kan zwijgen als het graf. Ik denk dat ik de rest van de familie het wel na de eerste echo zou vertellen en dan de rest, zoals vrienden en op het werk enzo na 3 maanden... Maar heb geen idee hoor, tis toch altijd kijken hoe het in de situatie is! En of je het nog verborgen kunt houden, sommigen zijn al vrij snel dik, dan kun je er niet omheen! En dat niet drinken valt volgens mij ook wel op. We hadden vlak voor oud en nieuw gelezen dat een man beter ook niet kan drinken, dus m'n man ook braaf aan de cola haha maar t was gelukkig niemand opgevallen!
Ik vind dit ook een lastige. Maar een vriendin van mij had het op zich wel slim gedaan, misschien doe ik het ook wel zo. Zij had het na een paar weekjes wel al verteld aan de ouders maar wel expliciet gevraagd om nog niks tegen anderen te zeggen. En dit hebben ze ook niet gedaan, pas nadat zij en haar man aangaven van nu kan het wel wij gaan het nu ook iedereen vertellen. Misschien een tip voor je. Grtz. Ine
Wij hebben de dag na de test toen aan ouders en beste vrienden verteld. Verder aan niemand. Toen het mis ging was het wel fijn dat mijn dierbare het wisten. Mijn vriendin is nu zwanger en haar manier van dneken kan ik ook wel inkomen. Zij verteld het wel al aan mensen, ook omdat ze niet wil liegen over waarom ze minder rookt enz. Maar zij zegt gewoon: Ik ben nu blij, en die vreugde wil ik nu delen, en mocht het fout gaan dan weten die mensen ook dat ik verdriet heb. Ik kan je geen echt advies geven, maar ik weet wel dat ik het ook heel moeilijk vond o het voor me te houden. Je wilt het echt van de daken schreeuwen! succes, Hope
hahaha, ik herken hier weer veel in. Ikzelf en mijn man staan te popelen om het te gaan vertellen, maar we hebben besloten te wachten tot na de eerste echo (1 febr. as.), maar ik heb me al bijna een paar keer verpraat en mijn man heeft zichzelf verbannen uit de woonkamer met zijn pakje sigaretjes, waarna de buurman zijn wenkbrauwen ophaalde.... hihi smoes eraan vast gehangen dat ie wil stoppen en nu hij iedere keer naar de bijkeuken moet lopen om te roken hij al automatisch minder gaat roken. Ikzelf slik bij elk feestje steevast medicijnen waarbij ik niet mag drinken haha! Ja beetje jokken voor bestwil moet in dit geval maar!
Hoe ik het voor me zou houden? Pff.. Geen idee! Want ja, zoiets schreeuw je natuurlijk het liefst van de daken, ja! Maar zou het in ieder geval proberen het pas na een echo te vertellen..
Toen wij net begonnen waren we het er roerend over eens...na 12 weken pas vertellen. Na een poging of 4 wisten onze ouders dat we bezig waren en bedachten we dat we het ide ook gelijk zullen vertellen. Hubbie is daar nog steeds, alleen ik zou het als het zo ver mag komen het liefst aan de hele wereld vertellen. Behalve op mn werk, ik zit nog in mn proeftijd namelijk. Maar ik ken mezelf...ik kan toch mn mond niet houden....Haha
Ik weet niet hoe ik het zou doen.. Ik denk dat ik het mijn ouders en schoonouders snel zou vertellen. En ik vrees dat ik daarna ookniet lang mijn mond zal kunnen houden. Maar goed, mocht het misgaan dan heb ik er ook niet zo;n moeite mee dat anderen dat weten.
Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, daar zit ut um nou net.... Mijn pa, die zou zijn mond wel kunnen houden (alhoewel; hij was degene die zich bijna had verluld toen we gingen trouwen, haha...), maar mijn mamsie, die is dan zo blij..... die kan dat echt niet voor zich houden. En dan komt ze thuis en zegt ze: maar ik heb het echt alleen maar aan die en die verteld".
Ik ben nu sowieso al gestopt met drinken, het ene feestje drink ik wel en het andere niet, daar ben ik al heel lang mee bezig en iedereen weet nu wel dat ik zo goed als niet meer drink en dus kijken ze niet meer gek op als ik aan de Spa ga. Binnenkort ga ik stoppen met roken en dus vragen mensen: "Goh, omdat....?" (Met veelbetekende blik richting buik). En dan antwoord ik steevast: "Nee, ik vind het gewoon gezonder". Zo doen wij het nu. Als ik een positieve test in mijn handen zou hebben ren ik denk ik gelijk naar mijn ouders toe (wonen in de wijk naast ons), ik zou niet eens de tijd kunnen nemen om het leuk te verpakken, denk ik....
Toen ik zwanger was van Jasper wist iedereen het na een week.....heel vroeg dus in de zwangerschap. Ik had echt het idee in mijn achterhoofd: als het mis gaat, mag ook iedreen dat weten...kan ik misschien zelfs nog wat steun uit halen.
zo denk ik dus ook. ik zou het niet eens voor me kunnen houden hahahha. vind dat ook niet zo erg, heb het al eens meegemaakt dat het mis ging en dan weten de mensen om je heen waarom je verdrietig bent, anders zouden ze daar weer vragen over gaan stellen. vind het knap van de mensen die het 3 maanden voor zich kunnen houden. groetjes peggy
Wij wilden het ook pas na 12 weken vertellen. Toen ik eenmaal zwanger was wilde hubbie het al eerder vertellen en ik wilde wachten. Mijn zus had toen net ICSI gehad en we wilden haar de teleurstelling besparen dat het bij haar fout zou gaan en ik even later met nieuws zou komen dat ik zwanger was. We hebben het dus met 5 weken tegen de familie verteld. Op mijn werk wilde ik nog wachten, maar had een hele slechte dag, heel de dag misselijk, dus heb het daar dus ook al met 5 weken verteld. Bij de volgende zullen we het ook al snel vertellen. Zo kan iedereen delen in ons geluk en als het fout gaat, weet iedereen waarom we zo'n verdriet hebben.
Mijn naaste familie & schoonfamilie en een aantal beste vrienden hebben wij het heel snel vertelt. Op mijn werk heb ik het gisteren verteld. Vind het wel fijn, want nu kan ik er over praten!
ik weet al wanneer wij het gaan vertellen als ik precies 6,6wkn zwanger ben... vindt ik wel een grappig iets en dan is het ook al wel wat safer om het tegen je familie te vertellen. Vind het zo naar als iedereen het al weet en je krijgt als nog een mk... krijg je allemaal van die goed bedoelde vragen van hoe is het nu? gaat het nog? alles goed nog? bah dat geslijm! nee ik vertel het pas als ik ruim 6 weken zwanger ben alleen tegen mijn ouders en schoonouders iig. liefs dommeltje
Wij hebben het tot 13 weken stilgehouden, dus tot na de termijnecho. Ik vond dat heel fijn. Ik was natuurlijk superblij (zeker na de mk) en toch vond ik het ook heel fijn dat ik het even voor mezelf kon houden, eraan kon wennen. Alles op een rijtje zetten en gewoon wennen aan het idee: ik word mama! In die weken werd het echt iets van mij zeg maar. Klinkt misschien een beetje vaag... Maar ik kan het niet beter uitleggen denk ik .