Hallo allemaal, zondag 12/8 had ik harde buiken a 1-3 minuten, waarbij ook pijnlijke. Nou een heel ritueel voorafgaand, douchen warme kruik en naar bed. Ook de duur en frequentie bij gehouden en rond 16.30 toch maar de VK gebeld want er zat geen verandering in. Zij adviseerde me om 1 gram paracetamol in te nemen en over 2 uur terug te bellen. Zo gezegd zo gedaan. Na 2 uur was er niets verandert, ook deden ze pijn, de pijn kwam dus door de paracetamol heen. Dus ze kwam langs. Bij vaginaal toucher voelde dat de baamoedermond verandert was, geen tuit meer aanwezig, enkel nog een soort "muggenbultje" en hij stond iets open, maar niet toegankelijk. Ik moest dus naar het ziekenhuis en ze bereidde me voor voor opname met waarschijnlijk infuur met weeenremmend middel. Wij naar het ziekenhuis, naar de verloskamers, vaginaal toucher, inwendige cervix meting, uitwendige echo, eenmalige catheter en ctg. Na anderhalf uur weer vaginaal toucher, er was niets verandert tav eerder toucher. Dus ik mocht weer gaan. van zondag op maandag (tijd weet ik niet precies meer) had ik jeuk dus ik dacht ff wassen van onder. Kijk ik op het washandje--> een snotterige, slijmerige klodder bloed (sorry voor het detail) ik inwendige wassen, eerst dacht ik nog dat de gyn een fissuurtje gemaakt had uitwendig, (ze was namelijk erg hardhandig met toucheren) maar dat was dus niet het geval het kwam echt van binnen de vagina. smorgens direcht de VK weer gebeld omdat ik me wel enorme zorgen maak. Zij ook, en ze wilde me op het spreekuur zien. Dus wij heen, weer vaginaal toucher, gelukkig weer niets verandert tav de dag ervoor. Maar ik mag nu niet meer werken tot volgende gepland consult, pijnlijke harde buiken in de gaten houden en het slijm/bloedverlies in de gaten houden en zo nodig weer bellen. Ik ben zo bang voor vroeggeboorte (vooral omdat ik vanaf het begin van mijn zwangerschap dit gevoel al heb, dat het dus eerder komt) Ik zit met smart op het kleine mensje in mijn buik te wachten maar het is nu nog gewoon te vroeg, het is te kwetsbaar, ook al is het levensvatbaar nu. Wat mijn vraag is, wie is ook de slijmprop verloren en heeft nog "lang" op de bevalling gewacht? Ik weet namelijk dat het na het tekenen nog wel even kan duren, maarja normaal verlies je de prop natuurlijk in een later stadium dus is het wachten misschien niet meer dan 2 weken. Ik wil het graag van anderen horen, zowel bij vroeggeboorte als een voldragen zwangerschap? alvast heel erg bedankt, liefs Anita
Heb ergens anders ook al antwoord op je vraag gegeven, maar bij een vriendin van mij leide het niet tot vroeggeboorte. Zij verloor haar slijmprop rond de 28e week en is bevallen met 40 weken en 6 dagen.
als je in een eerder stadium je slijmprop verliest is er niets aan de hand. Er word vanzelf weer een nieuwe gevormd. heb hem zelf ook al eerder verloren en mij is dit toen verteld. groetjes