Hej dames, Ik vraag me toch een en ander af.. Ben nu bijna 19 weken en voel af en toe de baby schoppen. Nu is het zo dat ik bij 12 weken een enorm bloedverlies heb gehad, en daarna tot week 17 elke dag een beetje (oud of nieuw, door elkaar). Ze weten nu de oorzaak, een laagliggende placenta. Ik zit nu 2 weken thuis omdat het werken fysiek niet meer ging. Maar toch, waar is die beleving? Er komt een baby aan, maar op een of andere manier ben ik er totaal niet mee bezig. Bij S zat ik op een roze wolk, maar hier is gewoon helemaal geen wolk. Ik kan er niet niet omheen, zit zelfs thuis vanwege de zw. Maar toch is er geen beleving ofzo. Is dit herkenbaar of heeft iemand tips voor me? Vind mezelf maar vreemd
Ik voel mij ook totaal niet zwanger eigenlijk. Bij Sylvano voelde ik mij gelijk zo maar nu nee alleen als ik de echo's zie. Dus denk dat het niet raar is..
Herken het wel hoor! Net nog gebeld door m'n werk, de gene die de winkel zou openen was er miet en nam ook niet op... Dus ik spring met m'n 39 weken buik m'n bed uit en samen met ml, opweg naar een collega om daar de sleutel op te halen (zij is zelf een weekendje weg, maar sleutel lag bij ouders thuis). Worden we gebeld, dat de sleutel er al was, collega stond in de file en was z'n tel vergeten. Waren dicht bij de appie dus gelijk maar even doorgegaan om boodschappen te doen. Heb het geweten. M'n lijf kan het niet meer aan zeg ik tegen m'n man terwijl ik een harde buik weg aan het puffen ben in de koffiecorner... Is ook niet zo raar zegt ie, je bent 39 weken zwanger.... Ooooh ja.... Moet erbij vertellen dat ik nu 10 weken thuis zit ivm bi en ik ook echt niet op een roze of blauwe wolk zit en soms ook even vergeet dat ik zwanger ben hihihi! Ben ook van mening dat niemand echt 40 weken lang op een roze of blauwe wolk zit. Er zijn altijd wel momenten of periodes dat een vrouw er doorheen zit. Geniet van de momenten waarop je je goed voelt en verwijt het je zelf niet hoor!!!!
Herkenbaar hoor ik ben vanaf 6 weken erg ziek (misselijk en overgeven) en werk ook sinds die tijd niet meer. Ik heb meer het gevoel dat ik ziek ben en moet soms echt tegen mezelf zeggen; je bent zwanger!! Ik had het me veel leuker en anders voorgesteld (al klinkt dat zooo ondankbaar )
Ik had de eerste weken ook een ander gevoel dan wat ik had verwacht. Natuurlijk hartstikke blij met t kindje, het lukte me alleen niet er echt van te genieten. Vond ik hartstikke stom van mezelf "want wie kan jou niet genieten van een kindje dat eigenlijk zo gewenst is" Inmiddels kan ik wel genieten.. ben nu bijna 16 weken en voel zo nu en dan een kriebeltje in mn buik! Bij mij kwam het "niet zo super blije gevoel" achteraf waarschijnlijk omdat ik te veel aan het stressen was, reorganisatie op werk, collega's die weinig begrip hebben terwijl ik me niet lekker voelde en onzekerheid over hoe ik alles moest gaan regelen als t kindje er is. Heb voor mezelf een aantal dingen op een rijtje gezet, om werk al vanalles weten te regelen en nu heb ik rust in mn hoofd, en geniet ik er van. Maar kan me voorstellen dat je met telkens bloedingen ook zorgen hebt, en dat is natuurlijk lastig voor jezelf op te lossen.. Misschien helpt t om een beetje internet af te struinen en alvast wat leuke spulletjes voor de kleine te shoppen? (Gezien reallife winkelen nu ook niet fijn is denk k?) Misschien kom je daardoor meer in de "stemming" Succes iig! En weet dat weinig vrouwen de hele zwangerschap op een roze wolk zitten! Is dus niet raar dat je je zo voelt!
Ik heb het tot twee dagen geleden ook niets als roze wolk ervaren hoor! Voelde me er ronduit schuldig over...had echt het gevoel dat ik op een roze wolk moest zitten! Doordat ik tot een week geleden bloedverlies had zat ik in de stress. Nu bij de laatste echo pas gerust gesteld en dus ook nu pas een beetje op mijn roze wolk.
Hoi, Herkenbaar hoor... Pas toen ik het kindje met 22 weken voelde kwam er een klein beetje gevoel bij. Al was ik wel blij en bezorgd in de weken er voor. Maar echt geen roze wolk. Nu ben ik 33 weken en komt het pas echt... Wat mij ook erg stoorde is, dat je volgens iedereen blij moet zijn, ontzettend naar je kindje moet verlangen enz enz anders ben je vreemd.... T komt vast goed! Je bent zeker niet de enige
hier precies hetzelfde. ik vind het een hel en vind mezelf een broedmachine. zo ervaart iedereen het anders... voel je niet schuldig.
Herken het ook wel. Met mn verstand weet ik dat ik zwanger ben, maar ben gewoon zo bang dat als ik volgende week weer voor controle moet het hartje niet meer klopt, of dat er wat anders is. Hierdoor geniet ik veel anders dan bij mn eerste zwangerschap.
Ik heb t ook hoor Sammie, kan nog steeds niet echt zeggen: Ja, ik ben zwanger! Terwijl mn buik nu echt wel begint te komen, en we al weten dat we een jongen krijgen. Hoop steeds dat, dat gevoel veranderd als ik m straks echt ga voelen. Idd.. Je moet van iedereen ook blij zijn en dat idee heb je bij andere als ze zwanger zijn.. Dus wil je dat zelf ook.. Komt vanzelf denk ik..
Hier hetzelfde, behalve het overgeven. Ik werk nog wel, maar ik ben gesloopt en voel me echt beroerd en ziek. In het weekend lig ik vooral op bed of zit ik op de bank. Als we moeten eten krijg ik rare trekjes aan mijn mond alsof ik al bijna moet overgeven Ik ben postbode en hou mijn hart vast voor de aankomende kerstperiode
Ik word er trouwens ook erg neerslachtig van, terwijl ik zo graag zou willen genieten van mijn eerste zwangerschap! Dan te bedenken dat ik vanaf 12 weken zou gaan afbouwen met antidepressiva... Ze kunnen me nu al opvegen