Pff het zit echt in de lucht geloof ik. Was hier ook blij dat de dames naar bed konden. De jongste heeft zich vandaag nog redelijk gedragen met 'maar' 2 krijsbuien Ze is twee en laat haar zin ook duidelijk weten, bij het minste wat niet naar haar zin is zet ze een keel op en is er niet meer tot haar door te dringen..pff die woedeaanvallen..ze heeft vanmiddag ruim een uur liggen krijsen op haar kamer (neenee ik ben geen ontaarde moeder, ze duwt ons dan alleen maar weg en wil niet tot rede gebracht worden, op geen enkele manier) Met daarbij de zware verkoudheid in mij eigen hoofd en een vervelend hoestje wordt ik daar niet vrolijker van. De oudste, die gelukkig naar gewoon school ging, kwam na het spelen bij een buurmeisje ook al veel te sjagerijnig thuis en ging toen nog even een potje tegen mama in..grr is de een net weer vrolijk gaat de ander beginnen.. Zo ook weer alles even weg geschreven, maar zo richting bed, morgen kan alleen maar mooier worden En voor iedereen in dit topic: een dikke virtuele knuffel!
Heel herkenbaar!, mijn jongens van net 2 en bijna 4 zijn ook zo actief, klimmen alleen gelukkig niet op het aanrecht. Doen ook de tv en dvdspeler aan en uit, licht aan en uit. Morgen gaat m´n zoontje van bijna 4 logeren voor 4 nachtjes bij opa en oma, gebeurt niet vaak, dus hoop even bij te slapen en het wat rustiger te hebben. (Mis hem dan ook wel weer hoor) Maken ze bij jou ook ruzie?. Voor jou is het natuurlijk ook zwaar dat je man nu in duitsland zit, beterschap, ik hoop dat het vandaag allemaal beter gaat.
En voor kat1981, van mij ook een knuffel meid!. Het lijkt me een van de ergste dingen, je moeder verliezen en dan je schoonvader ook nog erg ziek. Soms komt alle ellende tegelijk. En mensen in de omgeving zijn soms veel te egoistisch.
zo herkenbaar!!! ben zelf grieperig en kan daardoor dus al wat minder hebben. alyssa en daymian vliegen elkaar constant in de haren en als ze dat niet doen halen ze samen rottigheid uit. daarbij is daymian ook nog eens heel erg verkouden en niet lekker. alyssa is jaloers op de extra aandacht die daymian door zn verkoudheid krijgt (extra knuffel, drinken bij mama op schoot ed) denk ik gezellig iets te gaan doen met alyssa om haar ook even 1op1 aandacht te geven gaat mevrouw lopen mopperen en brutaal doen. zoek het dan maar ff uit tot je weer normaal kan doen. en vanavond moet ik ook nog werken omdat alle hulpkrachten vrij hebben. bah, ben blij dat het morgen zaterdag is en dat mn man dan ook thuis is. liefs doris
@dorisn, en dan is het ook nog vervelend dat ja moet gaan werken. Ik vind het ook altijd vreselijk om na een drukke dag met de meisjes ook nog te moeten gaan werken. Sterkte vandaag en hopelijk dat morgen alles wat gezellig en vrolijker is
pff gelukkig was dus niet de enige waar dus kids alle kanten op vlogen en gewoon even stront vervelend waren. Inmiddels heb ik net een half uurtje op bed kunnen leggen. niet slapen maar gewoon even rusten. Kids beide op bed. Maar het begint nu weer van voor af aan. de tv is het mikpunt. heb de stekker er maar uit getrokken de tv doet er steeds langer over om aan te gaan doordat er constant op die knop geramt word... Maar woessaaaahhhh even adem in en uit. Hopelijk komt me vriend met het avond eten thuis dat we het eten samen kunnen doen. Morgen heb ik kunnen regelen dat we weer voor het eerste sinds de geboorte van mijn eerste kleine meid ( nu een dikke 3 jaar oud ) met zn twee naar de bios kunnen gaan. en de kids beide bij opa en oma kunnen slapen. En we dus op een zondag lekker kunnen uitslapen met zn twee .. Man wat is zo'n uitzicht soms lekker !!! iedereen die het nodig heeft vandaag en nodig gehad heeft gister een dikke knuffel !!! het lucht soms echt even op om het van je af te kunnen typen.
miss 40 Ze vliegen elkaar steeds hier in de haren. pakken spullen af. slaan elkaar de hersen in als ik niet uit kijk.... duwen elkaar, trekken elkaar de grond op. Aan de lopende band gewoon ! doris hier ook als je denkt gezellig te gaan zitten doen met 1 van de twee word dat niet gewaardeerd. Krijg je een grote mond ( vooral die van 3 jaar) en ken je wel vergeten om leuk te gaan zitten doen met klei, kleuren of spelen met de blokken ofzo. Vandaag is me vriend trouwens met de vrachtwagen in belgie, vind het vervelend als hij zo rond het etenstijd (waar je je handen al vol heb aan het maken van fatsoenlijk en gezond eten) maken weg is. Dan hoop je dat je dochter van 3 niet naar de wc hoeft ( en de deur overal laat open staan), de kleine man niet aan de tv zit of ergens op klimt en het eten ondertussen niet aanbrand als je ze overal vanaf trekt en in de gate houd... lang leven de stoomkoker voor aardappels en groenten te stomen... dat is in ieder geval 1 ding dat niet kan aanbranden. maar hoe vaak me vlees al niet aangefikt is of bijna zwart de pan uit kwam... me moeder zegt t is maar eventjes. het is een fase... maar dan nog voel je je rot als het je even allemaal niet lukt zoals je het graag wil.
@denicepino1, beterschap! Nou vandaag ging het wel, maar omg... soms heb ik echt van die dagen dat ik zin heb om in de tuin te gaan staan en even heel hard te gaan gillen... Vooral die van 3,5 is momenteel echt ver-schrik-ke-lijk! Alles zelf willen maar als puntje bij paaltje komt dan moet ik het doen en roept ze kan ik niet! En alles is 'ik wil'... Of in de winkel overal om zeuren en als ze uit de creche gehaald wordt, is dat ook een dik drama soms. 4-2wk geleden was het echt heel erg erg en zei ik zelfs tegen mijn man dat ik het helemaal niet erg zou vinden als ze een weekje bij oma zou logeren... Ik was ook zooo moe... de jongste die nog snachts 2x kwam, die van 22mnd die niet helemaal fit was, heb deze keer ook helaas wéér een ppd (een lichte gelukkig deze keer), open dagen met de oudste, de 2e die aan het prepuberen is... Dus dan wordt het allemaal snel teveel maar toen dacht ik echt dat ik zou instorten... of eigenlijk deed ik dat ook... Maar 3 kleintjes onder de 4 is gewoon zwaar... ik kom net een arm tekort eigenlijk... Vanmiddag ook, de een-na jongste had gepoept en het was ook bedtijd. Dus ik met de 3 ukken naar boven, leg de jongste even in een stoel zodat ik de poeper kon verschonen... nou toen bleek dus dat het alwéér diarree was dus alles zat in haar broekspijp (jakkie) dus dat verschonen. Ondertussen begint de jongste te huilen en staat de 3-jarige stampij te maken... diepe zucht... Goed, creativiteitsbrein aan... De 3 jarige maar even tegen de baby laten kletsen en ondertussen verder poepruimen... Ben ik net klaar, wil ik de luier omdoen, begint de baby keihard te krijsen van de pijn. Kijk ik om, heeft de 3-jarige haar opgepakt, tsja lief bedoeld maar niet de bedoeling en omdat ze toch iets te zwaar is voor haar hangt ze dus in een zielige houding. Dus baby gepakt, die moest getroost. De 3-jarige begint te huilen want de baby moest huilen en ondertussen stond de een-na jongste nog in haar blootje... En de baby blijft er altijd heel erg in als ze pijn heeft (gehad) dan kan ze het wel een half uur uitgillen... nou ja, dus met 1 hand luier om (hopelijk is voorlopig alle poep eruit... ) t-shirt aan en slaapzak aan,optillen en in bed leggen. Daarna de drie jarige naar bed brengen(kan ze alles zelf gelukkig). Ondertussen nog met een ontroostbaar meisje op de arm... Dus die nog even aangelegd voor een slokje troost en vervolgens lekker in bedje... my my... Maar dat was maar even gelukkig... soms heb je dagen dat het alleen maar zo gaat... @kat1981, Heel verdrietig meis ik ben zelf een half jaar geleden mijn moeder verloren maar gelukkig kregen wij zelf ook heel veel kaartjes. En nog steeds krijg ik regelmatig een berichtje. Overigens niet van de broer en zus van mijn moeder maar wel van mijn vaders familie. Maar daar gingen ze ook veel meer mee om en die missen haar ook heel erg... Op je 30e hoor je gewoon je moeder nog niet te verliezen (ik neem aan dat jij ook 30 bent ) Tot overmaat van ramp verloren we 2 maanden later ook mijn Oma (moeder van mijn vader), en zo stonden we alweer in het crematorium... ik kon het niet... heb verschrikkelijk gehuild. Niet om mijn oma, ja das jammer maar ze was oud en vreselijk dement, dat was goed, maar om dan weer daar te staan in dezelfde aula... Ik ben niet in de familiekamer geweest, ik kon dat echt niet. En nog steeds ga ik niet naar crematies. Gelukkig zeggen mensen het wel te snappen. Het scheelt wel dat mijn kinderen er heel nuchter mee omgaan (de jongsten) ze kunnen zo uit het niets roepen. Ja, oma is dood. Die leeft niet meer. Dat maakt het wel makkelijker. En het slijt ook wel een beetje, hoef er niet meer elke keer om te huilen. Maar als ik vertel over de geboorte van de jongste, dan komen ze toch. Want terwijl mijn man zijn moeder belde, zat ik daar op het bed met Lieze in mijn armen en ik kon mijn moeder niet bellen... Maar ik vind het erg lullig voor je dat je eigen familie het zo laat afweten... Maar goed, vandaag was het best te doen, maar vaak word ik 's ochtends wakker en denk, hoe moet ik deze dag doorkomen? Gelukkig begint de jongste nu door te slapen! Wow, dat scheelt veel in je gemoedsrust!
het hangt idd in de lucht! hier idem, heb al vanalles gedana maar moet eigenlijk nog zzooo veel maar ben MOE bah bah bah dit keer ligt het niet aan de kids, die zijn lief! Maar heb zelf 0 energie.