Ik hoop dat jullie de tijd willen nemen om dit te lezen en om eventueel wat tips en meningen te kunnen geven. Mijn vriend is zelfstandige en wij hebben samen een baby'tje van 6 maanden. Sinds kort zit hij (weeral) in de pinarie met zijn personeel wat dus wilt zeggen dat hij constant moet meewerken. Hiervoor had hij altijd 2 dagen in de week vrij. Als hij vrij had besteedde hij ookal niet veel tijd in onze baby. Hij speelde niet echt met haar want hij weet niet wat hij moet doen zegt hij.. dus eik was alsnog constant met haar bezig. Nu werkt hij elke dag 7/7 van smorgens tot savonds. Hij ziet haar smorgens max 5 minuten en savonds ligt ze meestal al in haar bedje als hij thuis komt. Ik zorg dus helemaal alleen voor haar en heb ook geen hulp van buitenaf. Ik krijg momenteel ook niet veel loon en hij betaald vrijwel bijna alles hier (behalve eten en benodigdheden die doe ik) Ik ben natuurlijk ontzettend dankbaar daarvoor maar de laatste tijd erger ik me zo hard.. Hij is constant maar aan het werken (want hij heeft onbekwaam personeel die niet veel zelf kunnen) en ons dochtertje ziet hem dus echt bijna nooit. Als hij thuis komt zit er ook niet veel in hem. Hij drinkt zijn biertje en gaat tv kijken. Hij zegt dat ik hem niet steun en dat ik geen begrip heb voor zijn harde werk. Vandaag ben ik een gesprek aangegaan dat ik hem wel begrijp, hem wil steunen,.. maar dat ik dit gewoon ook langs de andere kant verwacht. Want hij denkt dat hij alleen hard werkt. Hij denkt dat hij alleen moe is. Hij denkt dat hij alleen de hele dag bezig is.. Maar ik zorg 24/7 voor onze baby. Ik ben constant met haar bezig als ze wakker is, als ze eventjes slaapt ben ik bezig met opruimen, kuisen, de was, de strijk, dingetjes die moeten gedaan worden. Ik ga altijd alleen naar al haar afspraken. Ik neem haar altijd overal mee naartoe. En hij heeft hier geen begrip voor, hij denkt dat het niks voorstelde. Ik zei hem ook dat ik het jammer vond dat hij zijn dochter nooit ziet. En dat hij alleen maar met werk in zijn hoofd zit. Ook heb ik hem gezegt dat ik boos was toen mijn suiker gisteren nacht laag stond en ik dringend iets moest nemen. Ik was toen onze baby haar flesje aan het geven. En in de plaats van dat hij zegt" ik neem even over ga jij jouw verzorgen" draaide hij zich om en ging verder slapen. Na ons gesprek werd hij kwaad. Hij begreep niet dat ik zoiets kon zeggen. Hij begrijpt nog steeds niet dat ik ook heel veel doe. En dat er meer is dan werken alleen. We hebben nu ruzie en langs de andere kant voel ik me schuldig want ik weet dat hij hard werkt en moe is. Alleen wil ik ook dat hij beseft wat ik doe en dat ons dochtertje ook haar papa nodig heeft..
Ik begrijp heel goed dat je boos bent. Ik zou er ook weinig respect voor hebben als mijn man zo hard zou werken, maar verder niks voor zijn gezin wil doen. Logisch dat hij moe is en als hij thuiskomt nergens meer zin in heeft. Zoveel werken is in mijn ogen niet gezond Dat is iets wat hij wel echt zelf in moet gaan zien. Dat voor een kindje 24/7 zorgen ook best pittig kan zijn. Mag aannemen dat jullie samen voor een kindje hebben gekozen, daar mag hij dan ook zijn verantwoordelijkheid voor dragen! Over dat geld zou ik zelf niet zo inzitten, hier brengt m’n man alles binnen en zorg ik voor de kinderen. Maar m’n man is wel regelmatig thuis en ook dagen vrij en als hij thuis is zorgt hij ook voor de kinderen. Of je wil zelf graag meer werken? Dan zou ik dat duidelijk bij hem aangeven en kijken hoe jullie dat kunnen gaan regelen. Sterkte!
Klinkt niet heel erg gezellig inderdaad en ook niet echt als een 'samen'. Hoe is jullie relatie? Is daar nog wel enige warmte en gevoel?
Jullie hebben het allebei zwaar en willen allebei gezien worden door de ander. Maar jullie hebben blijkbaar niet meer de energie om naar elkaar toe om hierin de ander te ondersteunen. De situatie van je vriend kun je niet veranderen, die van jezelf wel. Zoek een baan voor 3 vaste dagen per week en regel kinderopvang voor je dochter. Op die manier raak je uit je huidige sleur en vind je hopelijk hernieuwde energie voor de zorg voor je dochter. Zoals je je vriend beschrijft zit hij erdoorheen. Hij geeft nu alles voor zijn bedrijf, kan niet de juiste mensen vinden om taken over te nemen. Hij heeft waarschijnlijk even de mentale ruimte niet om ook tijd met zijn dochter door te brengen. Dat zou ik voor nu even accepteren. Is het over een jaar nog zo, dan is het permanent en kun je met die kennis beslissingen nemen. Maar dat geeft hem niet het recht jou niet te respecteren. Probeer hier op een rustig moment over te praten en niet op het moment dat er vanalles speelt. Verder kun je prima zelf beginnen met aan jullie relatie te werken. Hoeft niet superveel te kosten. Gewoon de kleine dingen, zodat hij zich weer gewaardeerd voelt. Dan kunnen er twee dingen gebeuren, hij gaat jou ook weer meer waarderen. Of niet en dan weet je ook genoeg.
Heel goed dat je dat gezegd hebt! Want dit is natuurlijk echt niet oké. Hopelijk levert het gesprek toch wat op, dat het kwartje bij hem binnenkort valt dat zo hard en veel werken uiteindelijk z'n gezin niet verder helpt. Is het een baan in de landbouw of zo, dat hij echt elke dag moet werken? En werk jij nu wel?
Begrijp ik dat jij huisvrouw bent? Dan is de dagelijkse zorg voor je kind en het huishouden voor jou. Maar in de avond hoort je partner er natuurlijk ook te zijn voor zijn gezin. In dit geval laat zijn werk verder niets anders toe. Welke afspraken hebben jullie gemaakt? En wat was voorheen de rolverdeling? Zijn werk als zelfstandige lijkt niet rendabel. Hij heeft geen goed personeel en neemt teveel werk aan. Heb jij enig zicht in de financiën? Veel zelfstandigen kunnen heel goed en hard werken maar hebben weinig verstand en interesse in cijfers. Daarnaast zie ik geen interesse in jullie kind. Hij ziet haar nooit, doet er niets mee en laat niet blijken dat dat een probleem voor hem is. Waarschijnlijk kan jij niet zomaar weggaan (tijd voor jezelf een dag of nachtje weg). Omdat hij niet in staat is zelfstandig voor haar te zorgen. Tijd voor gesprekken. Dan moet het maar even botsen. Op deze manier raken jullie elkaar kwijt. Kijk zelf actief mee in jullie financiën. Ga een eigen baan zoeken. Dat geeft jouw financiële vrijheid waarmee je je gezin kunt steunen maar ook jezelf. Indien je voor hem werkt blijf je afhankelijk. En dit bedrijf is wellicht niet heel stabiel.. Regel opvang voor je dochter zodat je even tijd voor jezelf en tussen volwassenen hebt.
Dat is voor jou misschien prima en in een goedlopende relatie acceptabel (zelf zou ik dit nooit willen), maar in deze situatie zo afhankelijk zijn zou ik helemaal niet prettig vinden. Hoe was de relatie voor jullie een kindje kregen? Werkte hij toen ook 7 dagen in de week? Draait het bedrijf goed? Of heeft hij de 7 dagen in de week omzet draaien nodig om jullie kosten te kunnen betalen? Verder eens met @Amberxx