Nog een kleine aanvulling; wat me wel irriteert is dat hij zich nul komma nul ergens zorgen over maakt. Al mijn twijfels en angsten wimpelt hij weg, met; oh komt wel goed, ik maak me daar geen zorgen over. Ja maar ik wel! Die vanzelfsprekendheid kan ik soms niet zo goed verdragen.
Ach dat heeft de mijne ook wel. Hij kon zich het gewoon niet voorstellen hoe het allemaal zou gaan, en mijn buik wilde die liever niet aanraken want hij vond het maar eng wat daarin mijn buik bewoog. Heb hem ook wel vaak genoeg gezegd tijdens de zwangerschap dat die zo weinig interesse toonde, maar hij zei dat hij het moeilijk vond dit te tonen terwijl er voor hem nog niets tastbaars is. Toen uiteindelijk onze dochter geboren is is het helemaal verandert zoals hij vertelde. Er was wat tastbaars en hier kon hij echt wat mee. En het is echt een superpapa die veel betrokken is en me veel helpt waar die kan. dus het komt vast wel goed.
ja je partner voelt immers niks van binnen, meestal veranderd het wel als je verder bent in de zwangerschap, de mijne was ook niet echt er mee bezig, maar sinds de 9 weken echo is daar verandering in gekomen en nu hij haar gevoeld heeft blijft ie voelen op mijn buik
@ Myo... het is niet dat ik 'm er niet bij wil betrekken, maar ik vind dat hij er ook zelf mee moet komen!!!!
Ik ben zwanger van de derde...de eerste 2 zwangerschappen was hij wel geinteresseerd (al was hij geen typje van kusjes op de buik geven enzo en zwangerschapsboeken (die geschreven zijn voor mannen) te lezen enzo...maar als ik vroeg: moet je nu eens voelen!dan deed hij dat en vond hij dat ook leuk enzo. Maar nu...helemaal niks..hij heeft het er nooit over...voelt niet aan mijn buik, en als ik het vraag zegt ie: nee hoeft niet want: ik zit zit tv te kijken of: nee want ik lig net zo lekker (als we in bed liggen) etc etc... erg jammer vind ik dat dan..snap ook niet waarom hij nu ineens zo doet..maakt me soms beetje verdrietig al weet ik heel goed dat hij er superblij mee is enzo en het weer net zo leuk vindt verder (want hij verteld het iedereen). maarja..misschien dat het voor mannen anders of gewoner is, een derde zwangerschap..voor mij is dit niet zo, voor mij is het iedere keer weer net zo mooi, bijzonder en speciaal! maar idd, leuk is het echt niet als je man zo doet. Ook nog iets: heb best veel klachten omdta mn buik zo snel groeit..harde pijnlijke buiken etc..doe wel zoveel mogelijk natuurlijk, ons huis is altijd netjes en schoon, vind ik gewoon belangrijk.. maar dan is bijv de vaatwasser een keer niet uitgeruimd (keuken is verder wel helemaal opgeruimd en schoon) en dan lig ik even rustig op de bank of zit buiten bij de meiden om even te rusten omdat ik last heb....als ie dan thuis is en later ziet dat de vaatwasser niet is uitgeruimd begint ie te zeuren waarom ik dat niet gedaan heb enzo..of dat nou zoveel moeite is etc etc... als iklast heb zal hij ook nooit zeggen dat ik even moet zitten ofzo, of vragen of het wel gaat enzo.. terwijl ik soms krom loop van de pijn...dan nog laat ie mij naar de meiden lopen als ze s avonds wakker worden en blijft hij zelf languit liggen de op de bank.. nu ben ik wel iemand die verder niet snel zeurt enzo en zeg er verder dan ook maar niet te veel van maar jammer dat hij dan zo doet..terwijl hij juist zo'n lieve zorgzame man is..
Ja bij mij weten z'n collega's niet eens dat ie vader wordt! Hij heeft het alleen zijn beste vrienden verteld and that's it! Heeft het er nooit over, wil nooit eens voelen...helemaal niets.... het maakt mij gewoon zoooo verdrietig! pfffffffff
Veel mannen die langzaam bijdraaien dus, hier is het juist andersom. Mijn vent was eerst heel erg betrokken en geïnteresseerd, maar sinds ongeveer week 16 neemt dat met de dag af. Eerst wilde hij nog mee naar elke afspraak van de vk en was hij overdonderd door de 12-weken echo. Hij had het steeds over de toekomstige baby en de verbouwing van het kamertje. Als ik zei dat ik zin in iets had wilde hij het meteen gaan halen, ik mocht niets meer zelf doen, kortom super zorgzaam. Maar met de 20-weken echo leek hij er niet echt warm of koud van te worden, terwijl ik die nu eindelijk eens bijzonder vond (ik vond de eerdere echo's helemaal niet leuk, heb moeite me in te leven in de zwangerschap). Elke keer als ik over de toekomst of de baby begin, wat ik echt niet vaak doe, dan begint hij te zuchten en hij zei eergisteren zelfs heel koel dat als ik te vroeg beval dat hij er dan niet kan zijn, omdat teveel van zijn collega's dan nog met vakantie zijn En gisteravond voelde ik de kleine voor het eerst duidelijk schoppen zonder dat ik twijfelde of het nou wel of niet iets was. Ik was daar flink verbaasd over en ondanks dat ik wel weet dat je het niet meteen van buiten voelt, heb ik toch zijn hand op die plek gelegd. Die haalde hij na een paar seconden weg met de mededeling dat hij toch niets voelde en hij ging achter de computer zitten. Toen ik verdrietig zei dat ik het gevoel krijg dat hij er niet zoveel zin meer in heeft zei hij doodleuk met zijn ogen op YouTube gericht op vlakke toon: "oh jawel hoor ik vind het hartstikke leuk" Hopelijk gewoon een fase! Ik kan me best voorstellen dat het voor mannen lastig is om 9 maanden lang extra geïnteresseerd en zorgzaam te zijn, terwijl ze zelf niets voelen.
nou, die van mij mag wel eens tegen mij praten alsof ik zijn vriendin ben en niet alleen de drager van zijn kind, pff. 'Moet je niet even zitten?' 'Gaat het wel?' en kusjes op mn buik als ik buikpijn heb (moet je dus NIET doen bij mij), terwijl aan mijn buik echt nog weinig te zien is... Ik wordt er gek van, alles is zwanger aan mij in zijn ogen en ik ben helemaal niet meer gewoon zijn vrouwtje ofzo... En stressen over de babykamer en al die dingen... Hij mag wel wat van hem aan jullie geven en wat van jullie mannen overnemen