Dames ik heb 3 weken en 2 dagen geleden een ks gehad in het begin dacht ik dat ik het helemaal had maar nu begin ik steeds meer te twijfelen het moeder gevoel is der wel maar toch niet helemaal... ik kan der echt om huilen aangezien ik het lullig vind voor men dochter en voor me vriend want probeer zo veel mogelijk met me dochter te doen maar toch voelt het nog niet helemaal als het hoort denk ik... nu ben ik op zoek naar mensen die ook ks hebben gehad en ook het moeder gevoel niet/ of beetje hebben.... en wat doe je der tegen? ondanks dat je niet veel mag doen na een ks doe ik al meer als mag maar anders zou ik nu nog niks mogen doen met me dochter en voel me al buitenstaander... en word er zelf ook gewoon ongelukkig door andere mensen wel bezig te zien met me dochter terwijl ik niks mag... ze is lief ze slaapt goed door wie herkent dit?
Na 3 weken mag je toch zowat alles doen joh. Ik heb 2 weken na KS 80km per dag achter het stuur gezeten. Maar het moedergevoel heeft weinig met de bevalling te maken. Dat groeit vanzelf, jij zit op dit moment in een hormonenfase en in je kraantranen. Geef daaraan toe, pak je baby en ga lekker de hele dag in bed knuffelen, samen lekker slapen overdag, haar op je buik houden enz. Het komt echt wel!
Echt ik kreeg hier te horen dat ik pas met 3 weekjes een pan met aardappeltjes tillen...:S en die hormonen en kraamtranen zijn heel vervelend en zal der idd maar aan toe geven en vel met der knuffelem en overdags saampjes slapen etc.. dankje wel voor de tip
Hee NookY, Wat rot zeg, dat je het moedergevoel nog niet zo hebt. Ik kan me voorstellen dat je liever overspoeld zou worden door liefde en geluk. Maar gun jezelf wat tijd! Er is een hoop gebeurd de afgelopen paar weken, ineens ben je mama en bovendien moet je herstellen van je keizersnede. De hormonen gieren door je lijf, en al is dat soms verwarrend, het hoort er wel bij. Doe rustig aan, neem je meisje lekker veel bij je en leer haar kennen. Praat over je gevoelens en laat die tranen af en toe gewoon lekker de vrije loop. Dan zul je zien dat die verliefde gevoelens echt komen!! Sterkte. Liefs, Amaryllis.
dankje wel Amaryllis zal ik zeker doen en hoop dat die gevoelens beetje snel komen want hier word ik ook zo onzeker van... jullie zijn zooo lief allebei
Dag Nooky, Vervelend he, die gemengde gevoelens. Je vindt het lief, zo'n baby'tje, maar je leven staat tegelijkertijd op z'n kop. Ik herken je volledig! En vele vrouwen met jou, hoor, maar heel veel durven het niet te zeggen. Natuurlijk zijn er eveneens genoeg vrouwen die wel meteen heel blij zijn, uiteraard, maar vrouwen met die gevoelens die jij hebt (en ik ook had) zijn er zeker! Ik had geen ks, maar een zware vaccuumbevalling, en dat kan ermee te maken hebben, maar denk dat vrouwen die een vlotte bevalling hadden, hier ook mee te maken kunnen krijgen. Je moet niet vergeten dat je een vreemd kindje in huis hebt. Klinkt heel gek en afstandelijk, maar het is wel zo. Je moet kennismaken, je moet haar leren kennen en zij moet jou ook leren kennen. En alhoewel je nu nog hele gekke gevoelens hebt en je gedachten waarschijnlijk niet stilstaan, zul je merken dat je op een gegeven moment ineens dat gevoel hebt. Dat je plotseling voelt en denkt: "Jij bent mijn dochter en ik houd zielsveel van je." Geloof me maar, dat komt. Dat komt zodra je haar kent, zodra je haar huiltjes en kreuntjes kent en haar behoeftes. En inderdaad, wat de anderen ook al zeiden, lekker knuffelen, lekker wandelen, lekker dingetjes saampjes ondernemen, steeds meer, naarmate je fitter wordt. Mijn moeder zei al tegen mij dat ik even 6 weken door moet. Het schijnt voor veel vrouwen dat de eerste 6 weken verwarrend zijn en bij mij was het waar wat mijn moeder zei: na 6 weken werd het anders en leek ik mijn draai te vinden. En na 3 maanden had ik de routine er lekker in en genoot ik volop. Ik ben met Floor op babymassage gegaan, dat mag na 6 weken, dan ben je vast weer wat meer opgeknapt. En dat heeft ook geholpen om een band te krijgen! Het was heerlijk, lekker samen op stap naar de cursus, vervolgens heerlijk masseren en weer lekker naar huis. Misschien ook een tip voor jou? Nou, een heel lang verhaal (ik ben altijd wat lang van stof ) maar ik hoop dat je er wat aan hebt.
hahah dankje wel voor het lange verhaal maar ik begrijp het en heb der ook wel wat aan vooral dat ik nu zeker weet dat ik niet de enigste ben met dat soort een gevoelens... en der zijn idd vrouwen die het niet eerlijk zeggen ik zelf had zitten twijfelen of ik het wel neer moest zetten maar heb het uit eindelijk wel gedaan puur omdat ik niet wist met wie ik het er anders over moest hebben en omdat praten ook opluchtend werkt echt dankje wel en ga is informeren over die babymassage
Wees niet bang, het heeft bij mij 4 maanden geduurt voor ik eindelijk snapte: dit is mijn meisje en ze blijft Ik was zo bang dat ik haar weer kwijt zou raken (weg moest geven ofzo) dat ik niet durfde houden van haar. En ik betrapte me ook steeds dat ik zei: kom maar bij tante ipv bij mama Nu houd ik zielsveel van haar maar dat heeft echt moeten groeien En nu is mijn tweede meisje geboren. Bij haar ging dat houden van al veel sneller. Ik denk omdat ik nu direct het besef had dat ze echt van mij was en niet meer weg ging
Hi Nooky, ik herken je verhaal helemaal hoor. Bij mij is het nu alweer 4.5 maand geleden dat ik een keizersnee heb gehad, maar de eerste weken had ik ook last van het 'geen moedergevoel' hebben. Ik had van tevoren gedacht dat dat gevoel vanzelf zou komen zodra de kleine er was. Maar toen kreeg ik ineens een spoedkeizersnee, had me helemaal niet kunnen voorbereiden dat hij ineens ging komen en binnen een paar minuten heb je ineens een baby! En je ziet niet eens dat hij echt uit jou komt, dus ik denk dat het heel normaal is dat je niet gelijk moedergevoelens hebt. Onze Robin werd gelijk naar de couveuse afdeling gebracht, en ik werd dichtgenaaid en daarna naar de recovery gebracht. Na anderhalf uur brachten ze me eindelijk naar de couveuse afdeling. Daar zie je je kindje liggen, en moet je maar geloven dat het jouw babytje is. Dat vond ik wel heel raar. Ik had niet gelijk een band met hem. Dat heeft wel een paar weken geduurd. Maar....uiteindelijk komt het wel hoor! Lekker veel knuffelen en over niet al te lange tijd weet je niet beter Wat betreft de ks: Je mag officieel 6 weken niet teveel doen. Toen ik na 4 dagen thuis kwam, kon ik al redelijk lopen en deed ik het meeste gewoon zelf (houd er niet van afhankelijk te zijn). Gewoon goed naar je lichaam luisteren, en rustig aan doen. Hopelijk kan je lekker gaan genieten van je dochtertje en van je kraamtijd! Voor je weet is die mooie tijd weer voorbij en begint het echte leven weer haha
Aanvulling: Ik lees nu het stukje van Lous1982 en ik ben het helemaal met haar eens. Als ik heel eerlijk ben vond ik de eerste weken helemaal niet leuk! Je hele leven staat op zn kop, je bent continu bezig met voeden (ik ga de eerste weken bv) en verzorgen EN 's nachts moet je er ook nog 1 of 2 keer uit! Dat viel me wel zwaar allemaal. Het is gewoon echt heel erg wennen. Na die eerste weken ging ik langzaamaan genieten en nu zou ik nooit meer anders willen en geniet ik van elke seconde met ons mannetje Babyzwemmen is trouwens ook heel erg leuk om samen te doen!