niet dat ik heilig geloof in de sprongetjes maar tot nu toe klopt het wel aardig bij mn mannetje, al is hij vaak wel 1 a 2 weken vroeger dan volgens het boek. nu dan het 4e sprongetje, en soms issie echt om achter het behang te plakken tis zo'n lieve schat en hij lacht zoveel! maar wat weet meneertje tegenwoordig goed wat hij wel en niet wil... hardstikke vrolijk, totdat je hem in de box legt... hysterisch krijsen! en stoppen ho maar heerlijk op schoot tutten, totdat hij niet meer rechtop zit... hysterisch krijsen! heerlijk bij papa en mama in bed liggen 's ochtends en samen spelen, totdat je hem niet meer aankijkt en even je aandacht ergens anders op richt.. gillen! en als je dan niet heel snel al je aandacht op hem richt, weer hysterisch krijsen. vooral het rechtop zitten vind hij erg belangrijk, nu is hij aardig sterk in zijn ruggetje en lukt het hem ook aardig zelf maar feit blijft dat het bij ruim 4 maanden niet goed is om heel veel rechtop te zitten. maar hij denkt daar anders over heerlijk toch, zo'n mannetje hoe gaan jullie ermee om als je kindje zo hysterisch laat weten wat ie wel of niet wil, en jou dat op dat moment net even niet uitkomt?
Als Serjenka van die hysterische buien heeft, ga ik die meestal negeren, dat heeft nog het meeste effect. Ze weet dat het niet pakt en houdt er dan ook het snelst mee op, op deze manier.
helaas, het laten krijsen hebben we ook uitgeprobeerd maar dat werkt totaal niet. hij raakt alleen maar meer overstuur, gaat nog hysterischer krijsen en op t eind van de rit issie pas 3 uur (!) later weer ontspannen en rustig