Ik was van plan om de namen niet te vertellen aan familie en vrienden. We zijn er ook pas net 1,5 week uit hoe we de meiden gaan noemen maar ik heb me nu al versproken. Er kwam een week geleden iemand naar me toe die zei dat ze de naam die we voor 1 van onze meiden hebben gekozen zo leuk vind. Ik schrok me rot van die opmerking want ik kan me echt niet herinneren dat ik me versproken heb. Tot nu toe ben ik het aan het ontkennen, maar ik ben bang dat ik dat niet nog 5 weken kan blijven volhouden. Dus persoonlijk zou ik zeggen, vertel het niet. Heel leuk dat de familie het geslacht al weet maar naar mijn idee is de hele verrassing eraf als je ook al de naam verteld. Natuurlijk is het kindje zelf een verrassing maar die naam is net iets wat je nog even lekker geheim kan houden. Al kan het dus gebeuren dat je je alsnog verspreekt Wat betreft amerika is het zeker waar dat de meeste mensen daar alles al vertellen. Het begint met een pregnancy party, gender reveal party, babyshower, name reveal party echt voor alles wordt een feestje gemaakt. Wij hebben we meegedaan met de gender reveal party (man is amerikaans) maar we gaan de namen niet vertellen hoe graag schoonmams het ook zou willen
Ik had de naam voor een meisje al vanaf m'n twaalfde ofzo in m'n hoofd en heb 'm wel eens uitgesproken. Mijn moeder en zus wisten het dus al.
Ik heb het alleen tegen mijn zusje verteld en zij toen ze zwanger was alleen tegen mij. Zo konden we het toch tegen iemand zeggen zonder dat iedereen het wist.
wij wisten bij beide zwangerschappen rond 15 weken dat het een jongen zou worden, en telkens hebben we heel snel daarna de naam beslist ... en telkens mocht iedereen weten dat het een jongen zou worden en welke naam we zouden geven
Bij ons weet iedereen de naam. Na de geslachtsbepaling en 20 weken echo hebben we het gewoon verteld. Vooral ook omdat mijn schoonfamilie niet in NL woont en niks meemaakt van mijn zwangerschap.
Wij hebben het ook verteld, het is hier dan ook heel normaal. Eerst vond ik het dus best wel raar om het te vertellen, maar dat is dus typisch iets Nederlands
De naam vertellen zou ik persoonlijk niet doen. We hebben het geslacht wel verteld na de 20 weken echo
Ik heb de naam aan mijn moeder en beste vriendin verteld. veder bleef het geheim. maar een vriendin van me maakte het gewoon openbaar al bekend, ook bij hun tweede kindje
Daar ben ik het niet mee eens. wij hebben het wel gezegd. Wij hebben een heel zware tijd gehad in de zwangerschap mede door de HG en alles wat daar de gevolgen van waren. Wij hebben ervoor gekozen om wel de naam te gebruiken om het toch iets leefbaarder te maken en zo ons in te kunnen stellen op haar. We hebben dit gedaan door een soort spelletje. Ze moesten 6 letters raden en daarna op volgorde zetten om de naam te krijgen. Dit vonden ze erg leuk. Ook voor onze oudste heeft dit super goed uitgepakt. Iedereen was snel gewend aan de naam en Y. was helemaal gewend.
Ik vind dat iedereen zelf moet weten watie wel/niet verteld. Wat "leuker" of "verrassender" is, wordt door iedereen anders ervaren. Dus gewoon doen wat bij jullie past! Hier: Geslacht mag iedereen weten, naam houden we voor ons zelf, net als bij de 1e. nu is het zo dat mn man zich al versproken heeft. Dus nu weet mn broer de naam al, maar die houdt t netjes mee geheim, zelfs tegenover zijn eigen vriendin hij gaf wel aan datie t n leuke naam vindt
Nog iets anders: Vrienden vn ons hadden te horen gekregen dat ze n meisje kregen. Ook zij vertelden iedereen het geslacht en de naam. In de roze babykamer hadden ze een muurschildering laten maken met de naam, iedereen mocht t zien en t zag er echt super mooi uit! Bleek het bij de geboorte toch n jongen te zijn!! Dat was wel even schrikken!
Ik geloof dat we bij onze oudste meteen aan iedereen hebben verteld hoe ze zou komen te heten, gewoon omdat we heel trots waren (en zijn!) op de namen, en bij de jongste aan een paar mensen om dezelfde reden. Ik denk trouwens dat de meeste mensen niet niet echt een realistisch beeld hebben van de impact die "de verrassing van de naam" heeft op anderen hoor. Net als het geheim houden van het geslacht.. persoonlijk vond/vind ik het altijd best wel leuk om de naam te horen of het geslacht, maar het is nou ook weer niet zo dat dat echt invloed op mijn dag heeft ofzo. dan denk ik:"mja.. dat had je ook gewoon al zes maanden geleden kunnen vertellen." Haha wat een zuurpruimenreactie. I know. Maar dat ergert mij wel eens.
Nou idd, wat een zuurpruimenreactie vlinderbloem! haha! Ik heb hetzelfde, vind het ook niet vaak een grote verrassing.. Soms moet ik wel ff wennen aan een naam en dan vind ik t eigenlijk wel fijn km m al te weten, dan is de naam al gewend voor je met t mensje kennismaakt! @miep84 het zal je gebeuren, ligt je zoon daar de eerstedagen in een roze kamer met roze kleertjes aan... Oeps!!! Mas wel een reden om zelf ook helemaal niets te willen weten! Wel een leuk verhaal voor later
Had totaal geen moeite om het geslacht te vertellen, iedereen weet dat 't een meisje wordt. Een naam vind ik een ander verhaal, ben als de dood dat er iemand anders mee vandoor gaat, daarom vertel ik het niet. Mijn moeder en zusje zijn wel op de hoogte, gewoon om even te horen of het geen hele rare naam is.
+1 Zuurpruim of niet, haha; ik geloof ook het heel veel mensen 'geen drol uitmaakt' of 't nou een meisje of 'n jongen wordt. Dus vertel nou maar gewoon.
Ik snap dat geheimhouden niet zo.... Heel veel meiden doen alsof de baby een NSA project is of zo. Waarom??