Oke, ik heb vandaag dus te horen gekregen dat we een jongentje krijgen. HUH?!?! Dacht ik op het moment toen het duidelijk werd dat er echt iets tussen de benen hing. Een jongentje? Hoe kan dit nou weer. Vanaf vroeger weet ik al dat ik meisjes krijg en met naaldje draadje is het al jaren duidelijk dat ik meisjes krijg. Wie verzint er nu ineens dat ik een jongentje krijg?! Ik was al stiekem aan het window shoppen voor een meisje. Ach die jurkjes en die schattige haardbandjes en die schoentjes dan. Ja hoor, ik wist al helemaal hoe mijn dochter eruit zou zien met kerst, sterker nog ik wist eigenlijk al hoe ze zou gaan heten en wat ze zou gaan doen. Ze zou net zoals ik op turnen gaan of misschien wel op dansen. Ze zou alles met mij delen wat met jongens en vriendinnen te maken had. Ze zou prachtige krullen krijgen en ik kon niet wachten om haar haar in te vlechten en allerlei variaties te maken met haar haar. En iedereen zei het al, mijn hele familie, zijn hele familie, mensen om ons heen. Nee, jullie krijgen een zoon, jij bent zon stoere meid, let op jij krijg echt een zoon. En dan dacht ik waar bemoeien jullie je mee, ik krijg een dochter! Maar goed, ik krijg dus een jongen. Ik was zeker niet teleurgesteld toen ik het hoorde, ik moest gewoon even die knop omzetten. Ik word gewoon een moeder van een zoon. Ik ga dus een band opbouwen met zon lief klein jochie en wordt het geen turnen maar voetballen of kickboksen. Of wel turnen, who cares als hij maar gelukkig is. Ik loop over straat vanaf huis naar de trein en ineens merk ik dat ik volschiet, WTF ik word een jongensmoeder. Hoe vet en ook dit stel ik me al helemaal voor, misschien is dat juist hetgene wat ik niet moet doen. Ik moet het gewoon lekker op me af laten komen. Het belangrijkste is dat ik een gezond en gelukkig kind krijg en zolang hij maar weet dat hij altijd bij zn moeder terecht kan. En iedereen mag weten dat ik onwijs gelukkig ben met dat kleine moppie in mn buik !
Herkenbaar! Ik was er heilig van overtuigd dat ik een jongetje zou krijgen.. Want tja ik ben nou eenmaal geen meisjesmoeder.. Krijg al roze vlekken van al die verschrikkelijke roze jurkjes en over the top girl stuff. Mee met ballet of knutselen?! Ik moet er niet aan denken.. Dan heb ik het nog niet eens over de kraamkleertjes die ik heb gekregen zoetsappig roze.. Ach, in mijn situatie is alles nu mooi meegenomen, maar kan niet wachten tot ik haar lekker stoer kan aankleden. En er komen pas jurkjes hier binnen als ze er zelf om vraagt! En ja vl en ik hadden ons er ook zo ingesteld dat de vk ons zou vertellen dat het een jongetje zou worden, toen moesten we ook even schakelen. Ze is nu 5 maanden en een heerlijk kind, mocht ik zwanger raken van een 2e hoop ik van harte op een meid, maar dan laat ik me verassen tot de bevalling! Geniet van je zwangerschap!
Ik had precies hetzelfde! Dacht 3 maanden lang een meisje te krijgen, maar nee het was toch echt een jongetje en bij de echo moest ik ook even een knop omschakelen. Was even sprakeloos. Wat kan je jezelf dan toch voor de gek houden.... Echt bizar! Gefeliciteerd
Haha wat grappig dat jij het precies andersom had. Iedereen houdt zich altijd voor dat het niet uitmaakt en vaak maakt het ook niet uit, maar toch neig je wel altijd ergens naar Little Sunshine ja grappig he! Maar het blijft erg leuk allemaal! Geniet jij er ook lekker van
Mooi geschreven hoor! En heel herkenbaar. Bij mijn oudste moest ik ook echt wennen aan het idee, ik had totaal geen voorkeur maar een jongen is toch meer lichaamsvreemd dan een meisje ofzo.. Toen ik zwanger was van m'n dochter hoefde ik helemaal niet te wennen nml! Nu weer een jongen, dit weten we sinds maandag en ik ben er ook weer echt van in de war ook al had ik heel sterk het gevoel dat het een jongen zou zijn. Maar mijn ervaring is: als ze eenmaal geboren zijn dan merk je echt totaal geen verschil in geslacht. Het verschil wordt bepaald door onze eigen stereotypen en het karakter van het kind is veel overheersender dan het geslacht.. Geniet ervan!
Leuk om te lezen. Mijn familie, zijn familie +vriend zelf dachten allemaal; wij krijgen een jongen. Behalve ik. Ik zei meteen t word een meisje. M'n moeder zei ook; jij krijgt alleen maar jongens. Als t een meisje word vreet ik m'n schoen op. Maar het word toch echt een meisje. Vriendlief helemaal in de wolken. Iedereen om ons heen krijgen een zoon. Toen we het aan familie vertelde viel iedereen stil. Een Meisje?!?! Klinkt cliché. Als het maar gezond is!
Ik had echt precies hetzelfde en nu! Totaal om ik moest laatst wat voor een meisje shoppen en keek steeds bij de jongenskleren
Gefeliciteerd!! Ik gun iedere moeder een zoon! Mijn jochie zegt nu al met een verliefde blik in zijn prachtige kijkers: Mama, mooi!! Ben benieuwd wanneer hij met me wil trouwen haha! Erg leuk hoor! Ben wel benieuwd hoe een dochter is, maar wat iemand hiervoor al zegt: het is niet het geslacht dat het verschil maakt, maar het persoontje...jongen of meisje maakt dan niets uit
Ons gevoel was vanaf het begin al een meisje en ook de meeste mensen om ons heen denken dat het een meisje is. sinds gisteren weet ik dat mijn mopje in mijn buik een meisje is en ben ik in de wolken. Ze is niet helemaal gezond maar dat komt uiteindelijk wel goed. Geniet van je zwangerschap!
Dankjulliewel voor jullie leuke berichtjes en bijzondere verhalen. erg leuk om te lezen. @nogevengeduld, ik weet zeker dat het goed komt bij jullie!
Mooie woorden... Kan me goed voorstellen dat het even 'omschakelen' is wanneer het geslacht anders blijkt dan dat je verwacht had... Wij hoopten / gingen uit van een meisje. Volgens de NUB was het een meisje. Hadden zelfs al meisjes kleding cadeau gekregen en hadden ook al een naam bedacht voor een meisje. Bij de 20 weken echo zouden we duidelijkheid krijgen of ons gevoel klopte. Ik vond het zo spannend! Want het kon nog steeds net zo goed een jongetje zijn. Zo'n NUB zegt immers ook lang niet alles. Was diep van binnen ergens zelfs bang dat als het toch een jochie zou worden, ik teleurgesteld zou reageren. Ergens heel krom, want wat het ook mocht zijn, dit kindje is enorm welkom. En zou het dus 'fout' van mezelf vinden als ik niet blij zou zijn als t een jongen was. Was daarom enorm blij toen t kindje toch een meisje bleek te zijn, puur en alleen al dat ik niet met die omschakeling of eventuele teleurstelling hoefde te dealen. Hoe stom en fout dat misschien ook klinkt...
nee ik vind dat niet fout klinken hoor, iedereen heeft altijd een 'voorkeur', niet iedereen komt ervoor uit. Misschien niet echt een voorkeur maar iets wat je denkt en daar ga je je dan op richten! was zonde in ieder geval geweest van jullie spulletjes Geniet ervan!
hoi, wat een mooi verhaal! Mijn vriendin had ook last van de omschakeling, zij hoopte op een meisje en bleek later een jongen. Ze voelde zich stom omdat ze ook vond dat ze blij moest zijn met ieder gezond kind. Dat is misschien zo maar ja, een gevoel is een gevoel en daar zijn we mensen voor, ik vind dat je daar nooit stom om moet voelen . Ik heb zelf morgen een geslachtsbepaling ben erg benieuwd! Ik heb geen speciaal gevoel net als bij mijn zoontje, toen was ik met 6 weken zwangerschap overtuigd dat het een jongen was. Nu weet ik het echt niet, en eerlijk, ik heb ook echt geen voorkeur. Jongens zijn leuke broers en bij een zusje is het de beschermende grote broer, ook heel erg leuk! Mijn partner heeft wel een voorkeur voor een jongen, maar als het een meisje is is hij ook blij. Nog een goede zwangerschap toegewenst en ik kan je vertellen, zoontjes kunnen zooooo lief zijn en en echte knuffelkonten, bij mama's veel meer dan bij papa's
Ik had het deze zwangerschap andersom. Bij de eerste geen echte voorkeur, toen het een zoon bleek was ik superblij. Bij de tweede verwachtte ik dat het een meisje zou zijn omdat de zwangerschap zo anders was, maar bleek toch een jongetje. Mijn zoon was teleurgesteld, maar ik vond (en vind) het heerlijk. En toen onverwacht zwanger van een derde. Ik was volledig overtuigd van een jongetje. Leek me heerlijk, allemaal mannen om me heen, samen spelen, echt een heerlijk chaotisch jongenshuis. En toen bleek het een meisje te worden. En ik was eigenlijk helemaal niet zo blij. Ik word stikchagrijnig van iedereen die kirt "oh eindelijk een meisje". Ik verwachtte een derde knul. En moet ontzettend omschakelen. Afgelopen vrijdag is op ons verzoek nog even extra gecontroleerd en het wordt echt een meisje. Ik ben er inmiddels wel aan gewend en begin ook voordelen te zien, maar hoop wel verschoond te kunnen blijven van de lichtroze babypakjes. Knalroze, felgeel, jurkjes allemaal leuk, maar glitter en ruches en dan vooral lichtroze krijg ik de kriebels van. Maar mijn oudste zoon is dolgelukkig, dat is wel super om te zien.