beetje late reactie maar ik kwam even meelezen, dit onderwerp is heel erg herkenbaar voor mij.. lange tijd geen/weinig last gehad maar laatste tijd door drukte met beebje en slaapgebrek liggen paniekaanvallen ook weer op de loer, afgelopen nacht een hele erge gehad en nu best wel bang om er weer één te krijgen.. is een vicieuze cirkel, je wordt zo bang dat het weer gebeurt dat je dáárdoor gestresst raakt wat bij mij vaak helpt is het rationaliseren; de vorige keren dat ik me zo voelde is er ook niks erg gebeurd, dus ik word vast niet gek of ik ga vast niet dood (als je zulke dingen denkt iig).. en wat betreft slapen, wat eerder ook al werd genoemd; je HOEFT niet te slapen.. als je in het donker ligt en je gedachten (/gevoel) gaan alle kanten op dan kan het helpen om even afleiding te zoeken, even uit bed te gaan en wat te lezen of warme melk te drinken o.i.d. weet niet of je nog tips nodig had maar wilde het even kwijt, en zeggen dat je zeker niet de enige bent die hiermee zit (of zat)
in mn zwangerschap van sophie had ik 's nachts last van benauwde nachten, dan werd ik rond half 2 in paniek wakker en moest ik bed uit, de lamp moest aan en frisse lucht! ben zelfs regelmatig met dikke buik al slapende (ik werd dan beneden wakker) naar beneden gelopen. uiteindelijk hielp om beneden in woonkamer lampen aan te doen en lekker op de bank te gaan liggen, of zelfs deur open en frisse lucht halen. heb ook ademhalingsoefeningen via haptonoom gekregen, maar tijdens zon "aanval" kon ik de rust niet vinden om zon oefening te doen. ik werd dan ook vaak tegen bedtijd al benauwd. met zwangerschap van thijs heb ik geen last gehad. paar maand terug werd ik ook wakker met hetzelfde gevoel, werd ik ook naar van. ben maar gewoon weer op de bank gaan liggen met een dekentje.
Ik heb het s`nachts de laatste week s`nachts niet kunnen slapen want het is donker buiten en het is eng. totaal in paniek en over de zeik word ik dan steeds wakker Dan gaat mijn lampje aan en ga ik suske en wiske lezen. En zodra het licht word val ik in slaap.