Oke, het gaat een heel verhaal worden. Ik zoek iemand met tips of ideen hoe ik hier overheen kan komen. Ik worstel vooral met mezelf en krijg van omgeving weinig erkening. Ik had/heb een lieve zus. Wat tevens een vriendin was/is. We spraken elkaar veel, app'ten veel. Ik kon mijn verhaal kwijt en zij bij mij. Ze was eigenlijk de enige nog die ik wekelijks sprak. Ze had al jaren lang problemen met haar man, mijn zwager. Tja, die dingen gebeuren. We hadden het er vaak over. Ik gaf tips maar zag dat het steeds slechter ging met hun en haar. Dit deed veel met mij, ik zat regelmatig huilend in de auto naar huis. Toen knapte de bom, een aantal maand terug. Via mijn zwager kreeg ik te horen dat ze was vreemd gegaan. Al 2 jaar terug en het speelde nog steeds, af en toe zagen ze elkaar. Dit heb ik nooit geweten en heeft ze nooit verteld. Dit terwijl ik haar wekelijks sprak over haar relatie. Dit deed en doet mij verschrikkelijk zeer, toen ik het hoorde en nu nog steeds. Terecht? Ik heb haar toen gezegd voorlopig niet te hoeven zien. Ik was echt verschrikkelijk boos en verdrietig. Ik kon haar foto niets eens zien zo boos was ik.... Dit ging langzaam weg, maar het zit er nog steeds. Wat moet en kan ik hiermee? Hoe raak ik deze boosheid kwijt? Ik vertrouw haar niet meer. Als ze wat verteld dat ik steeds, is dit het hele verhaal of komt er nog meer? En zouden jullie ook boos zijn omdat ze er altijd over gezegen heeft? Zouden jullie weer normaal met haar om kunnen gaan? In hoevere stel ik me aan? Ik hoor graag jullie mening .
Ik zou niet boos zijn en begrijpen dat zulke dingen nu eenmaal gebeuren. Van mijn familie ( man, kinderen, broers, zussen, vader, moeder) houd ik onvoorwaardelijk en ik zou daar alles aan doen om het weer uit te spreken. Je zus had het moeilijk en wilde jou misschien de details besparen. Ik zou zelf er voor haar zijn nu.
Je zou met haar kunnen praten en zeggen wat het met je deed. Misschien begrijpt ze je en lucht het voor jou ook op. Ik snap dat je je verraden voelt, maar het is niet echt aan jou. Misschien denkt zij er ook over en ik kan me ook voorstellen dat ze zich er een beetje voor schaamt. Je zou haar sowieso hebben veroordeeld.
Ze heeft niet JOU bedrogen, maar haar man. Ze had een zwaar geheim wat voor haar ook niet makkelijk geweest moet zijn. Heeft ze gelogen? Nee...maar wel bewust de waarheid achter gehouden. Dat is aan haar...ze is naar jou toe niks verplicht. Misschien stond jij TE dichtbij...dichtbij haar en haar man. Ze was er zelf niet klaar voor om te vertellen, maar nu heeft ze jou juist wel nodig denk ik. En ja: je mag haar best zeggen hoe jij je voelt erover...maar als je haar beschuldigend gaat benaderen - over iets waar ze zich hoogstwaarschijnlijk al slecht voelt - dan heb je kans dat ze je afhoudt. Is dit iets wat je tegen haar wilt gebruiken? Wat je naar haar hoofd zou slingeren bij iedere onenigheid? Nee toch hoop ik?
Ga praten. Vraag haar waarom ze dit voor je verzweeg, praten is het enige wat kan helpen om haar beter te begrijpen.
Volgens mij raak je je boosheid in elk geval niet kwijt door het voor jezelf te houden. Ik krijg de indruk dat je eigenlijk graag de band met je zus zou willen herstellen. Ik denkt dat er dan maar één optie is: met haar afspreken en haar vertellen wat je dwars zit. Niet om haar de grond in te stampen, want ik lees in je verhaal dat ze er sowieso al heel veel verdriet van heeft, maar wel om de lucht te klaren. En het moeilijkste daarvan is nog om, ondanks je boosheid, ook oprecht te luisteren naar haar verhaal en haar gevoel. Ik ken je zus natuurlijk niet, maar ik vermoed dat ze zich al genoeg schaamde voor haar vreemdgaan om het ook nog eens aan iemand anders te vertellen Doorgaans ben je daar niet trots op. Het lijkt me dan ook zwaar voor haar dat je hier zo boos van bent, misschien is dat wel steeds wat ze gevreesd heeft. Kortom: jullie komen hier denken ik alleen doorheen door de boel open te gooien en echt naar elkaar te luisteren. Ik wens je succes en hoop dat jullie je goede band van vroeger langzaamaan weer op kunnen bouwen.
Meiden dit zijn echt wel dingen die mij helpen!!! Praten is lastig, ik zie haar weinig en als ik iets vraag krijg ik een vaag antwoord. Ik wil graag dat het beter word en weer word zoals het was... maar ik merk ook dat ik boos ben omdat ze het verzwegen heeft. maar wel steeds mijn zwager zo erg afkraakte.
Je zou een mailtje kunnen sturen en -niet beschuldigend- uitleggen dat je heel erg verdrietig bent om de situatie en dat je haar mist. Als je gelijk vertelt dat je boos bent in het mailtje dan is de kans heel groot dat ze er niks mee kan en dat ze vindt dat je je er niet mee hoort te bemoeien. Ook denk ik dat ze zich er gewoon heel erg voor schaamt. Vrouwen gaan vaak vreemd omdat ze geen aandacht krijgen of de passie missen, dus de kans dat zij haar ontrouw aan hem wijt is (volgens haar zelf misschien) niet gek.
Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Ze heeft dan wel haar man bedrogen, maar eerlijk tegen ts is ze ook niet geweest. Ik zou ook heel boos zijn als mijn zus continu tegen mij klaagt over haar relatie en maar de helft verteld. Ik zou me flink in de zeik genomen voelen. TS, ik kan alleen maar zeggen praat met je zus. of je schrijft het op en geeft haar de brief? Haar vertellen wat haar bedrog met jou gedaan heeft? Maar wil je zelf graag dat het goed komt tussen jullie? Wat ze gedaan heeft is echt niet netjes en ik snap dat ze je vertrouwen beschaamd heeft. Maar ze blijft wel je zus.
Dit precies! Natuurlijk mag je wel boos zijn over het feit dat ze nooit iets gezegd heeft, maar ik begrijp niet dat de boosheid zo alles omvattend is? Ze heeft jou niet bedrogen! Ga ff lekker een stuk fietsen en trap alles eruit! Het heeft gewoon tijd nodig! Verder zou ik ervoor zorgen dat de troubles bij anderen niet zo bij jou binnenkomen, creer afstand hierin. Ik bedoel het gaat niet zo goed bij zus haar huwelijk en jij huilt op de terugweg hierover. Zorg ervoor dat het je niet zo raakt! Veel sterkte
Je boosheid kwijtraken kun je door jezelf fysiek af te matten. Ga hardlopen, fietsen of iets dergelijks. Met je zus moet je afspreken en praten. Vraag gewoon hoe het heeft kunnen gebeuren. Een open gesprek. Waarschijnlijk heeft ze nu al veel shit, dus misschien zit ze er niet oo te wachten. Misschien schaamt ze zich. Het kan vanalles zijn.
Het is inmiddels al ruim vier maand verder... en ik kan me er dus niet over heen zetten. En dat wil ik wel graag. Dus vandaar dat ik tips vraag met haar praten of een brief schrijven zal ik proberen.
Klinkt misschien wat zweverig, maar wat raakt het in jou dat je er zo lang zo vreselijk van overstuur bent? Het komt op me over alsof iets uit jouw verleden hierdoor is omgewoeld en je het niet meer los kunt laten.
Niet via mail praten maar rechtstreeks. Je mag teleurgesteld zijn maar ze blijft je zus. Vraag waarom hoe en wat. Ik vind ook zij geeft haar man bedrogen niet jou. Als ze het voor zich zelf wilde houden.Tak ze ging vreemd lijkt mij dat je zo iets het liefst voor iedereen geheim houd. Ook voor je zus.
Ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent, als je zo close bent met je zus dat ze zoiets voor je achtergehouden heeft. Maar vanuit je zus gezien, kan ik het me voorstellen dat ze jou niet met haar geheim op wilde zadelen. Zeker als jij contact met haar man hebt, zou ze jou daar misschien mee in een lastig parket manouvreren, als je hem onder ogen moest komen. Ik zou het inderdaad met haar bespreken. Ik denk dat je dan al een deel van je boosheid kwijt bent.
Ik snap dat je teleurgesteld bent. Maar ik vind het wel een stap te ver gaat dat je haar niet meer wilde zien omdat ze haar man bedroog. Het is hun relatie en daar sta jij los van. Heb je haar gevraagd waarom ze is vreemd gegaan? Vreemd gaan doe je niet zomaar, dan zit er iets niet goed in de relatie en daar kan hij ook een aandeel in hebben. Daar bedoel ik niet mee dat het dan oké is om vreemd te gaan, dat is het helemaal niet. Maar als je nou eerst had gevraagd waarom ze was vreemd gegaan, had je haar misschien wel beter begrepen en was je misschien minder boos geweest. Het zal voor haar ook niet makkelijk zijn, misschien heeft ze je steun wel heel hard nodig.