Het is wel heel toevallig, maar ook 4 maanden terug heeft mijn beste vriendin mij precies hetzelfde verhaal verteld over een vriendin van haar en mij om advies gevraagd..... Praten hierover met haar is het enige wat kan helpen en ik zou daardoor ook gewoon met haar afspreken om dit te doen. Stel de vragen waar je mee zit en vertel haar wat dit met jou doet. Op papier kan dit namelijk heel anders overkomen als in real life.... Als je vertrouwen echt zo beschaamd is, dan zal dit weer moeten groeien en dat gaat niet van de een op andere dag en zeker niet per brief.
Heb je het verhaal van je zus gehoord of alleen de versie van je zwager? Ik zou haar open vragen wat haar kant vn het verhaal is en dan kijken wat je ermee wilt
Ze heeft het me ook zelf verteld en ik heb gezegd dat ik het allemaal heel moeilijk. Ze heeft toen ook uit gelegd waarom. En hoe ze nu samen verder gaan. De boosheid ging er niet door weg... helaas
Tja jij bent jij en ik ben ik, maar ik persoonlijk vind idd dat je gruwelijk overdrijft. Wat vind je nu het ergste? Dat ze je het niet verteld heeft of het feit dat ze het gedaan heeft. Als ik jou zus was, zou ik me juist niet zo snel over jou reactie heen kunnen zetten. Maar goed, we zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde. En wat je ook besluit, je zult daar mee moeten leren leven. Als je boos blijft en je berichten komen bij mij nu over dat je je er echt niet over heen wilt zetten, dan ben je je zus kwijt. Dus die keus heb je lijkt mij; je boosheid houden of je zus.... Succes in ieder geval!
Och echt?? Ik snap dat je er flink van baalt. Je bent er voor haar geweest, hebt meegeleefd, mee gehuild. Het leken eerlijke gesprekken, maar blijkbaar was dat toch wat eenzijdig. Dus ik snap je gekwetste gevoel wel. Natuurlijk kan het zijn dat ze heel bang was voor het oordeel van anderen. Dat ze het echt niet durfde, maar dan nog.... Maar goed, ik kan ook vervelende boosheid vasthouden en het is super lastig om eraf te komen soms. Dit is tijdens mijn burn out alleen maar erger geworden. Ik zou ook gaan praten, of als dat niet werkt alles op papier zetten. Veel vanuit jouw gevoel praten. Ik heb het gevoel dat... Ik voelde mij daar ... bij. En ook begrip naar haar tonen. Want ja, uiteindelijk is het natuurlijk wel haar leven, haar relatie en haar keuze. Die boosheid kun je misschien kwijt door te sporten, ontspanningsoefeningen, eens lekker schreeuwen en huilen, je verhaal op papier zetten puur voor jezelf. Of misschien zelfs praten met een hulpverlener. Denk je zelf dat hier bij jou misschien meer achter zit qua emotie? Succs, want boosheid voelen is echt verrot...
Waarom ben je zo boos over het feit dat ze is vreemd gegaan of dat ze het niet heeft verteld tegen jou? Sommige dingen hou je liever voor jezelf.. Die vertel je ook niet tegen je zus. Natuurlijk zat die relatie niet goed. Natuurlijk moppert ze daarover tegen jou en natuurlijk verzwijgt ze haar misstap. Ja natuurlijk.. Ze zal er niet trots op zijn. Je bent d'r zus! Ze wilt in d'r waarde gelaten worden! En bekennen dat je bent vreemd gegaan is heel heel erg moeilijk. Bovendien ze is niet met jou getrouwd. Dus zet die boosheid opzij en wees d'r zus!
Ik zou aangeven dat ik het jammer vindt dat ze mij niet in vertrouwen heeft genomen, maar het is haar keuze en haar leven. Boos zijn zou niet zo snel in me opkomen. Ze heeft jouw toch niets aangedaan?!
Weet je zus dat je ze zo boos op haar bent? Ik zou als ik jouw zus was jou ook niet meer vertrouwen. Ik bedoel, als mijn zus zoiets zou doen, zou ik haar onvoorwaardelijk steunen, ongeacht mijn gevoel. Het is tenslotte háár huwelijk en vreemdgaan geweest. Ben je misschien zelf ontevreden over je relatie, dat je dat onbewust projecteert op je zus. Want dit is echt niet normaal, na 4 mnd nog zo boos zijn...