Hai meiden, voordat ik mijn miskraam heb gehad, had ik (achteraf gezien) totaal geen idee van wat een miskraam inhield. Een vriendin van mij heeft meerdere miskramen gehad en ik vond dat heel erg voor haar. Maar na mijn eigen miskraam kan ik pas werkelijk snappen wat het is, wat het met je doet en hoe verschrikkelijk het is. Dat was ook mijn manier om met de goedbedoelde, maar oh zo kwetsende opmerkingen als "joh, je bent de enige niet" om te gaan. Om dan maar te denken: ze weten niet beter. Maar ik heb toch echt een paar keer hard op mijn tong gebeten om niet heel kwaad te reageren op zulke opmerkingen. Mijn man en ik zijn direct zwanger geraakt. We waren enorm blij verrast!! We voelden ons de grootste geluksvogels op de wereld dat we zo snel zwanger waren geworden. Vol trots hebben we het aan de ouders verteld en gingen we naar de verloskundige. Alles leek goed te gaan, ik voelde me super, op wat vermoeidheid en andere kwaaltjes die je voor lief neemt na. Vlak voor onze eerste echo voelde ik een verandering in mijn lijf. En het voelde niet positief. Ik deelde mijn twijfels met mijn man, maar hij was nog vol vertrouwen. Op de dag van de echo had ik 's ochtends een bloeding. De verloskundige die ik gebeld had gaf aan dat het een gesprongen bloedvat kon zijn, maar dat het niet hoort om te bloeden. Mijn gevoel zei dat het niet goed was en deelde dit met mijn man. We gingen naar de echo toe en mocht na een korte uitleg snel gaan liggen. Het was meteen duidelijk: een leeg vruchtzakje. Wat een teleurstelling, wat een domper. De rest van die dag is in een waas langs me heen getrokken. Een paar dagen later bloedde ik zo hevig dat ik per direct naar het ziekenhuis moest voor een curretage. Mijn man was continu aan mijn zijde en voelde zich zo machteloos. Hij vertelde me dat hij wou dat hij degene was die dit moest ondergaan, om mij dit te besparen. De lieverd. Op de uitslaapkamer na de ingreep mocht hij direct bij me. We hebben samen flink gehuild, nu was ik echt leeg. Er zat niets meer in mijn buik. Weg waren de dromen... Dat vond ik nog het meest lastig van alles: om het in mijn hoofd recht te krijgen. Lichamelijk is het mij in die zin meegevallen als je dat zo kan zeggen; ik heb weinig pijn gehad. Maar in mijn hoofd had ik alles al ingericht voor de komende maanden: dan zouden we met z'n 2en nog op vakantie gaan, dan zou ik met zwangerschapsverlof gaan, dan zouden we achter de kinderwagen lopen. En dan zit je thuis op de bank, met een leeg lichaam en een overvol hoofd... Een lichtpuntje is dat ik gisteren weer spontaan ongesteld ben geworden na mijn curretage en het klopt precies met mijn cyclus. Dat geeft me weer hoop en een gevoel dat mijn lichaam in ieder geval weer goed functioneert. Ik heb bloemen gekocht nadat ik het had ontdekt op de wc en mijn man gebeld: ik ben weer ongesteld!! Jippie!! We kunnen weer! Nooit gedacht dat ik nog eens blij zou zijn met een ongesteldheid, hahahaha! Mallory
Hoi, Dat zet je goed neer. Ik heb ook net n miskraam achter de rug en vind de opmerkingen ook moeilijk soms. Maar ik denk maar ze weten niet hoe het is dus laat ze maa r praten. Maak me er niet meer druk om. Kan me voorstellen dat je blij ben met je ongi. Dus nu kan je er weer voor gaan of wil je nog even wachten?? Ik wil je ook nog even sterkte wensen
Dank je wel. Heb soms het gevoel dat ik wel een boek kan schrijven over het hele gebeuren. Zo heftig! Hoe is je miskraam verlopen? Ik las dat je bang was voor wat ging komen. Mijn man en ik willen er graag weer voor gaan. We waren zo blij de vorige keer. Het verlangen is daardoor groot.
ik heb heel veelpijn gehad en aardig wat bloed verloren. De pijn bleef toch wel 7 dagen totdat de 7de dag het vruchtje verloren was. Maar ben toch achteraf wel blij dat mijn lichaam het zelf heeft gedaan al dacht ik er op dat moment anders over. Aan de ene kant begint het bij mij ook wel weer te kriebelen want we waren zo blij dat het onverwachts ook zo snel gelukt was en ineens is dat toch weg en de verlangens zijn groot.
Dat heb je heel goed verwoord Mallory , alle goed bedoelde adviezen en opmerkingen kunnen heel kwetsend zijn .. En dat overvolle hoofd dat blijft nog wel even , ik was 24/7 bezig met weer zwanger te mogen zijn en toen ging het weer verkeerd , daarna nog een keer verkeerd ....En je blijft zelf stil staan in de tijd terwijl om je heen het leven gewoon doorgaat ..Bij mij is het eigenlijk pas wat beter geworden nu ik weer zwanger ben en het lijkt goed te gaan ... Heel veel sterkte meid !!!
Datzelfde gevoel had ik van de week ook. Helaas is het bij nog niet doorgezet (en klopt de banner dus ook niet). De tekenen en de "pijntjes" zijn er wel, maar het helderrode bloed is er nog niet. Maar ontzettend fijn voor je, nu weet je dat je weer verder kunt. Heel veel sterkte, succes en uiteraard ook plezier.
Fijn dat je weer ongesteld ben geworden! ja waar je al niet blij mee kan zijn. Ik was tussendoor ook altijd heel blij met een negatieve zwangerschapstest. Zodat je weet dat de hormonen eruit zijn. Dit is echt een hele moeilijke tijd Mallory. En ik wil je graag heel veel sterkte wensen. Je hebt het mooi opgeschreven. Precies zoals het is. Al die opmerkingen heb je niets aan. Ik had het meeste aan. 'Oh, jemig van onwijs vervelend' Meer valt er gewoon niet van te maken. Sinds ik weet dat deze zwangerschap goed gaat kan ik weer lachend naar de toekomst kijken. En nu voel ik me ook alsof het allemaal de moeite waard was. Misschien kan je nu goed praten met die vriendin. Het is erg fijn om met iemand te praten die het wel begrijpt Ik hoop dat je snel een goede zwangerschap gaat meemaken.
hoi Mallory, ik kan me erg vinden in je uitspraak, je weet pas wat het is als je het zelf meemaakt. ik heb zelf twee dagen geleden een miskraam gehad en zit er nog steeds midden in. Toen ik mijn bazin donderdag in tranen opbelde om te vertellen dat ik toch echt een miskraam had,en dus niet wist of ik zaterdag kwam werken kreeg ik als antwoord maar dat plas je er toch gewoon uit?!, en tja je zal toch verder moeten.:x veel mensen weten niet eens waar ze over praten alsof babys in urinebuizen groeien? ik was zelf 6 weken zwanger en voor veel mensen is dat blijkbaar toch niet lang genoeg om er verdriet van te mogen hebben. Ik heb zelf nog bloedingen en heb nog geen vruchtje kunnen ontdekken, had er eigenlijk wel op gehoopt. Mijn vriend en ik hadden het ook graag willen begraven, erg mooi dat jullie dat ook gedaan hebben. Sorry voor alle frustraties, maar het moest er even uit hoor. Het zullen de hormonen nog wel zijn... Gefeliciteerd met je ongesteldheid hihi, en heel veel succes in de toekomst! Een erg goed idee trouwens om jezelf op een bloemetje te trakteren als je weer een normale menstruatie hebt, ga ik ook doen!
Hai Chanttje, ten eerste heel erg veel sterkte met (het verwerken van) dit verlies. Wat een nare situatie he? Je gaat echt door een emotionele rollercoaster. Ongelooflijk, wat een enorm botte reactie van jouw bazin! Probeer er maar boven te staan. Het is jouw verdriet. Zij weet -gelukkig voor haar- niet beter. Hopelijk kunnen jij en je vriend er samen goed over praten en bij elkaar terecht. Daar hebben mijn man en ik in ieder geval het meeste aan gehad, aan elkaar bedoel ik dan. En troost je, wij waren 12 weken zwanger en ook wij kregen de reacties dat "het gelukkig nog geen echt babytje was". Hoe komen ze er op? En alsof dat, als het al zo was, het minder erg maakt??? Nogmaals: ze weten niet beter. Ik wens jou heel veel geluk toe. Dat je miskraam "voorspoedig" mag verlopen en dat jullie het een plekje kunnen gaan geven. En dat je gauw weer ongesteld mag worden en als jullie het dan weer gaan proberen dat het maar goed mag gaan. Ik stuur je alvast een digitaal bloemetje toe... Mallory
Hai Mallory, Bedankt voor je steun erg lief. Ik voel me gelukkig alweer wat beter,ik heb een fantastische vriend en we verwerken dit echt samen. Ik denk dat ik van geluk mag spreken dat mijn miskraam zo voorspoedig verloopt, ik merk vandaag voor het eerst dat de bloedingen echt afnemenen zelfs bijna over zijn. De botte reacties uit je omgeving kunnen je echt uit het veld slaan he? Je hebt recht op je verdriet, het is echt een soort rouwproces waar je doorheen gaat. en met twaalf weken zwangerschap zal dit nog hevtiger zijn. Gelukkig zijn we allebei snel en voorspoedig zwanger geworden dat bied hoop voor de toekomst. Wij blijven dromen voor de toekomst om ons gezinnetje compleet te maken en gaan zeker door maar eerst nog even wachten op de eerste nieuwe ongesteldheid, dan hangen we de vlag uit haha. jij alvast heel veel succes met oefenen, hoop dat je tegen de kerst iedereen kan vertellen dat je weer zwanger bent! Chanttje
@mallory, heel veel sterkte, je verwoordt het goed. ik weet ook hoe het voelt en mensen snappen echt niet wat ze zeggen. en zeg maar tegen je vriend dat hij heel veel voor je gedaan heeft omdat hij er was. mijn vriend zat ver weg en kon niet veel voor me doen, alleen bellen en mailen. dit is voor hem ook erg moeilijk.
Dag Mallory wil je enkel laten weten dat ik met je meeleef en hoop dat je snel van een mooie, gezonde zwangerschap mag genieten. Sterkte.
Bedankt allemaal voor jullie lieve woorden en steun! Ik wens alle meiden die een miskraam hebben (gehad) heel veel sterkte! Deze maand gaan we het weer proberen...spannend! Mallory
Hallo meiden, Ook ik weet helaas wat het is als je een zwangerschap verliest... De opmerkingen die je idd vaak hoort zijn: A joh je bent nog zo jong, je bent de enige niet, nu weet je dat je zwanger kan worden. Pfffff daar zit je dan echt niet op te wachten. Nu ik een aantal maandjes verder ben, merk ik wel dat ik steeds sterker de behoefte heb om snel weer zwanger te zijn. Ik denk dat ik dan de miskraam beter kan verwerken... Ik wil jullie in ieder geval allemaal heel veel sterkte toe wensen en ik hoop dat jullie allemaal weer snel zwanger mogen zijn en dat het dan helemaal goed gaat komen! Liefs
Heel veel sterkte toegewenst....!! Tja helaas is het met alles zo dat mensen pas weten, wat het is als ze het zelf meemaken... de opmerking: je bent nog zo jong... kreeg ik ook te horen toen ik op 26 jarige leeftijd weduwe werd... is volgens mij zo'n standaard opmerking... Heb gisteren een vroege mk gehad... en dan krijg ik van mn vriend te horen... "ja, maar gelukkig was het nog niets..."...:x Nogmaals heel veel sterkte met het geven van een plaatsje....
Oh wat een rotopmerkingen zeg! Tja, mensen weten soms echt niet wat ze zeggen. Alsof het minder pijn doet als je jong bent, of dat je wereld niet in kan storten als je na de ene positieve test toch ongesteld wordt... mensen die het niet hebben meegemaakt snappen er inderdaad niks van. Ik maak het nu zelf mee (ook aan het wachten, met de pijntjes en zonder progressie. Ik dacht vannacht echt dat eindelijk zover was, weer niks), en ik snap het zelf niet eens. Mijn baas had ook een leuke. Het is best een lieve man hoor, maar een beetje een bureaucraat. Aangezien we in eerste instantie besloten hadden toch naar Italie te gaan op vakantie (de echo was één dag voor de vakantie negatief) zei hij "neem de dagen dat je last hebt maar als ziekteverlof op. Doe maar ruim hoor, reken gerust een dag extra. Je moet tenslotte ook geestelijk het een en ander verwerken". Tja, een dag extra.... goh, ik wist niet dat hij me zo sterk inschatte. Voor de mensen die er net uitkomen of net als ik nog aan het wachten zijn... heel veel sterkte!
Ja het is inderdaad wel zo dat je pas weet wat het is als je het meemaakt en aan de andere kant maar goed ook dat ik niet wist wat me ging overkomen want ik vond het best heftig. Omdat het jezelf overkomt kun je pas begrijpen wat voor impact het heeft. En inderdaad, iedereen komt met opmerkingen van die en die had het ook en die was een dag later weer aan het werk, je kunt tenminste zwanger worden, en de volgende keer gaat het vast wel goed.... Ja, daar heb ik op het moment dus helemaal niks aan.... @zilvervosje: Je baas mag je ook gewoon ziekmelden bij het UWV hoor, kost het hem helemaal niks...
Hahaha, ja, die "je kan tenminste zwanger worden" heb ik al talloze keren gehad. Dat is ook zo, en dat is ook echt een opluchting.... maar wel een beetje zuur. Want het is nog helemaal niet zeker dat daarmee ook gezegd is dat ik een gezond kind op de wereld kan zetten. Maar goed, zo ver denken mensen dan weer niet na. En inderdaad komen alle andere verhalen ook tevoorschijn. Van "mijn tante haar buurvrouw" tot "mijn zus d'r beste vriendin". Alsof dat het minder erg maakt! Ach, aan de andere kant, het is maar goed dat zoveel mensen zoveel goed bedoelde domme opmerkingen maken. Het betekent dat er gelukkig heel veel vrouwen zijn die het niet mee hebben hoeven maken. Mijn baas is trouwens volgens mij een beetje bang dat ik mijn vakantiedagen niet meer op tijd op kan maken. Kennelijk is dat erg. Ik heb vorige week als ziek geschreven, en vandaag en morgen schrijf ik als vakantie. Woensdag krijg ik een curretage, dus de rest van de week ben ik weer gewoon ziek. Hopelijk komt die vakantie daarna alsnog, want ik sta te springen om weg te gaan. Ik heb behoefte aan zon, wijn, mooie architectuur en tijd met mijn vriend. En om kaarsjes te branden in het Vaticaan. Ik ben niet perse gelovig, maar het voelt goed om er een voor elk afscheid en een voor de wens te branden. Misschien werkt het. Iedereen die dat raar vindt mag er van mij gerust rare opmerkingen over maken. Na deze ervaring voel ik me zo sterk... ik kan zo veel aan, dat wist ik zelf niet eens. Alles waar ik me druk om maakte is sinds vorige week in een keer veel minder erg.
@zilvervosje: raar? ik vind het juist mooi! Mijn man en ik hebben ook gesproken om zoiets te doen, maar wij hadden nu die behoefte niet. Wel hebben we de spulletjes die we hadden van deze zwangerschap (zwangerschapstest, foto van de echo etc) in een mooi doosje gedaan en heel bewust weg gezet. Ook een soort van afscheid. En toen ik ongesteld was geworden na de curretage heb ik bloemen gekocht. Dat moment voelde als een afsluiting van de vorige zwangerschap en het eventuele begin van een komende. Verdriet en hoop. Ik herken wat jij aangeeft: ik zie alles veel meer in perspectief. Kan beter relativeren. Is op zich wel fijn. Maak me niet zo druk meer. Sterkte morgen met de curretage. Mallory