Pfff, wordt er zo moe van... Mensen die alleen maar vanuit hun eigen perspectief praten en niet kunnen voorstellen dat een ander het zwaarder heeft... Ik moet het sinds 2 weken rustiger aan doen ivm gespannen buik en bloeddruk. Afspraken afzeggen op dagen dat het niet zo goed gaat worden niet begrepen, op het werk rustiger aan doen wordt niet altijd begrepen. Je bent zwanger, tis geen ziekte... Pfff... Meestal kan ik het langs mee heen laten gaan, maar merk dat de hormonen het overnemen en ik er steeds minder goed mee om kan gaan. Herkenbaar?
oh ja hoor.. ik kan daar ook niet bij met mn hoofd.. helemaal niet als het vrouwen zijn die zelf zwanger zijn geweest.. doe even stoer denk ik dan.. de ene vrouw is de andere niet.. jij voelt toch hoe jij je voelt..pfff..
Mensen vergeten wel eens dat het ook scheelt ala je al 1 of meer kindjes thuis rond hebt lopen....laatst zei ik nog tegen mijn zus dat ik zo intens moe was. Ze keek enorm verbaasd en zei goh oh ja joh?! Zij werkt slechts drie dagen en ik fulltime dus toen zei ik al tja we kunnen niet allemaal zo weinig werken. Toen was ze gelukkig stil.
Ik begrijp je helemaal!! Afgelopen zondag waren we op de verjaardag van het petenkindje van mijn man, ik ben de morfine aan het afbouwen dus heb het gewoon erg zwaar, daarbij komt dat ik BI heb en ook nog eens behoorlijk last van indalingsweeën die lelijk pijn kunnen doen Ik heb echt een schoonmoeder die zo ontactisch als mogelijk is pfff. Zegt ze doodleuk, tja, wij (ze bedoelde de vrouwen die eens zwanger zijn geweest) hebben het ook allemaal zwaar gehad met zo'n grijns op haar gezicht en wij moesten gewoon doorlopen tot het einde, jij hebt de luxe dat de kleine eerder gehaald gaat worden hoogstwaarschijnlijk. Het is dat ik zo kreupel ben als wat momenteel maar had haar het liefste een klap gegeven! Mijn man die stond ook eventjes perplex van die opmerking want heeft zijn moeder al regelmatig uitgelegd wat ik nou precies heb waarvoor ik de morfine slik maar mijn schoonmoeder onthoudt alleen dingen die voor haar van belang zijn :x Gelukkig is de rest van de schoonfamilie wel erg begripvol en vonden het al heel wat dat ik toch gekomen was ondanks dat ik zoveel pijn had. Helaas vergeten mensen dat elke zwangerschap anders is en ook dat elk mens anders is!
Dit! Mijn schoonmoeder is ook zo'n geval dat wanneer je iets verteld, zij heeft het altijd erger en zwaarder gehad...:x. Ik vertel haar ook gewoon niks meer.
Heel vervelend inderdaad, zulk soort opmerkingen en het onbegrip. Nee, zwanger zijn is geen ziekte, maar de symptomen of de gevolgen van een zwangerschap kunnen je hard raken. En dat is gewoon vervelend, en dan mag iemand ook best met je meevoelen of dat in ieder geval uiten. Maar nee, hoe vaak krijg je, als je hun vraagt beantwoord met dat je pijn hebt/je klote voelt, niet de opmerking: "tja, hoort erbij he!" of " je bent zwanger, niet ziek" pff :x De volgende die tegen mij klaagt over de pijn of ongemakken bij een griepje/gebroken been/whatever krijgt t zelfde te horen :"tja, hoort erbij he!" Over het minder goed ermee om kunnen gaan; probeer een scherpe opmerking terug te kaatsen. Of negeer ze. Mensen hebben altijd commentaar, kennen altijd iemand die het 'erger' had of hebben zichzelf er doorheen gebeten als een 'ware' superwoman.. Nou stoer hoor! Wees er maar blij mee, denk ik dan Wel vermoeiend hoor zulke mensen!
op mijn werk heerst die mentaliteit heel erg. Zelfs van vrouwen die zelf moeder zijn. Zwangere zijn lastig, stellen zich aan en maken misbruik er van. (en ik heb werk dat zowel lichamelijk als geestelijk behoorlijk pittig is)
O ja, zo herkenbaar! Ik heb een super lief zusje, maar o ze is zo bezig met zich zelf. We appen altijd heel veel, dagelijks wel. We zijn close en vertellen alles tegen elkaar. Een maand geleden is mijn man opgelicht door zijn compagnon van hun bedrijf. Hij is met de noorderzon vertrokken en heeft ons achtergelaten met bergen schulden. We zitten in de schuldhulpverlening, bankrekening is geblokkeerd waardoor we deze maand niet eens leefgeld hebben, babyspullen zijn allemaal gratis en tweedehands ergens vandaan gehaald enz. Maar de appjes die ik van haar krijg gaan altijd over haar zelf, en altijd in het negatieve.. Ze is haar werk zat, gaat wel even ontslag nemen als ze geen opslag krijgt. Ze is zo depri en het leven zat, ze wil verhuizen en een ander leven. Ze is nu een weekje op vakantie met haar vriend naar Tenerife, maar inplaats van een leuke foto van hun accommodatie krijg ik appjes over dat het een hele dag heeft geregend en dat ze er weer depri van word enz enz... Ooo ik doe heel erg mijn best me in te houden maar ik heb soms zo'n zin om te roepen dat ze haar sm**l moet houden over haar nutteloze klaagzangen en misschien eens interesse kan tonen in mijn situatie!!! Maar ja, ze blijft toch ook wel mijn lieve zusje..
Als eerste, wat een klote situatie zeg! Kan me niet voorstellen hoe je je moet voelen nu met zo'n kleintje op komst. Misschien kun je haar iets sturen van 'sorry hoor, maar ik zit er even helemaal doorheen hier...'. Ofzoiets. Je mag toch wel laten blijken dat je wel even wat 'positieve' aandacht van haar kunt gebruiken.
Beste T's, rond jouw termijn had ik dat ook. Iedereen op het werk had er begrip voor, behalve mijn vrouwelijke leidinggevende. Uiteindelijk afgesproken met bedrijfsarts dat ik geen 32 u zou werken, maar 6 u, alleen nog vanuit huis. Eerste week dat dit zou ingaan, geeft leidinggevende me werk voor 12 u op. Omdat er mensen afhankelijk van waren, heb ik dat bijna huilend gedaan. Toen met de verloskundige erover gehad ( ok, bij haar ingestort) en die heeft gezegd dat ik gewoon helemaal moest stoppen. Dit doorgegeven. Het was voor het werk wel duidelijker, hoe ze nu wel of vooral niet op me konden rekenen. Het scheelt dat vanuit het UWV je volledig vergoed wordt, he , op je werk. Er is nu een vervangster voor mij. Door die vergoeding voelde ik me minder schuldig. Harde buiken zijn er niet voor niks, ik ben bij ruim 30 weken in het ziekenhuis beland en mocht aan de weeënremmers. Was dit tussen de 20 en 24 weken gebeurt, had ik best een heel groot probleem gehad. Laat je niet gek maken, sommigen hebben geluk met een zorgeloze zwangerschap en jij op dit moment niet.
Helaas zijn er altijd mensen die denken dat als het bij hun wel mee viel (bv misselijkheid of bevalling) dat het bij een ander dan ook zo erg niet kan zijn.. Daar kan ik me aan frustreren, want ieder lijf is anders en je kunt niet weten hoe iets voor een ander voelt. Verder weinig aan te doen, proberen langs je heen te laten gaan en te focussen op de mensen waar je wel wat aan hebt!
Wat al meer rust geeft is dat we van alle kanten zo zijn geholpen dat ik nu wel mijn totale baby uitzet bij elkaar heb, en zelfs kleertjes tot aan een jaar en luiers voor wel een maand of drie gok ik. Vooral mijn schoonfam zetten zich 110% voor ons in, met babyshower enz. Erg lief! Van te voren kun je niet bedenken hoe je hier mee om gaat. Wil je dit niet eens verzinnen! Maar nu ik er midden in zit moet je wel. Soms heb ik dagen dat ik om alles kan huilen en spijt heb van mijn zwangerschap enz. Maar meestal voel ik me toch ook intens gelukkig als ik de kleine voel bewegen en ben ik zelfs gelukkig met mijn tweede hands bij elkaar geschraapte baby zooitje, haha. Likje verf er overheen, wat ik toch al erg leuk vind om te doen, en het is aardig mijn smaak! Ik praat ook vaak gewoon over mijn thuis situatie met mijn zusje en ze toont dan ergens wel medeleven. Maar ik krijg net zo makkelijk een foto van haar kat die iets geks doet door, midden in mijn verhaal. En dat irriteerd me soms echt mateloos. Uit zichzelf vraagt ze er ook nooit naar. Maar ja, zo is ze..
Dankje wel allen, voor de reacties. Opt het werk begrijpt mijn leidinggevende het juist wel, hij is zelfs een man Hahaha, het zijn juist de naaste collega's die zo doen... De familie begrijpt me ook, juiste sommige vrienden en kennissen niet... Erg vervelend dat jullie er ook zo'n last van hebben, zeker als het je naaste familie is. Sterkte ook voor jullie meiden
Er ligt zoiezo een taboe op klagen over je zwangerschap. Ja het is heel mooi en we zijn heel gezegend. Maar daar komen ook flink wat ongemakken bij! Ze zeggen dan dat zwanger zijn geen ziekte is; maar he?! het is niet niks je lichaam een nieuw persoon laten maken!! Logisch dat we daar last van hebben! Moet het mezelf af en toe ook echt zeggen als ik weer te veel wil doen. Dat kan nou eenmaal niet; want m'n lichaam is te druk met het maken van een nieuw persoontje!! En dat is wat ik ook zeg tegen als mensen iets over m'n geklaag zeggen wat ik af en toe doe als ik het ook even niet meer trek.