@Mamzie, wat onwijs goed dat Owen jou als mama heeft. Je signaleert tijdig dat dingen anders gaan dan anders en wilt daar wat mee. Ik vind het ontzettend moedig van je om nu al stappen te ondernemen, want iedereen heeft het liefst een kind dat zich net als anderen ontwikkelt, en genoeg moeders doen dus maar of er niks aan de hand is. Dat jou man ook een vorm van autisme heeft, maakt de kans op autisme bij je zoon een stuk groter, het is namelijk ontzettend erfelijk. Owen kan niet zonder jou hé, ondanks dat hij het moeilijk lijkt te vinden om dat te uiten. Jij bent zijn moeder en nu al -samen met zijn vader- de belangrijkste persoon in zijn leven. Ik snap wel dat het moeilijk is als je dat soms zo weinig merkt.. Nogmaals, je weet niet wat er aan de hand is, maar wel dat er wat aan de hand is, ga dat gevoel achterna. Ze hebben in elke provincie wel vormen van stichting vroeghulp, dat is voor jonge kindjes, vraag je huisarts ernaar! Diagnoses stellen gebeurt zo jong niet, maar al krijg je alleen maar waardering voor hoe je het doet, en een beetje steun, dat zou al fijn zijn toch?!
Sluit me aan bij voorgaande reacties! Goed dat je weer bij de kinderarts terecht kan en hopelijk kun je je verhaal daar net zo duidelijk maken als dat je hier hebt verwoord... Hopelijk scheelt het zeker al met z'n buisjes en het weghalen van de amandelen, maar ben bang dat dit niet de totale oplossing zal zijn als ik zo lees wat je beschrijft! Heel veel succes....
Uit mijn ervaring met kindjes met autisme weet ik dat bij deze kindjes vaak de taalontwikkeling pas heel laat op gang komt. Taal is communicatie, sociaal en vaak gericht naar een ander. Ook zien deze kindjes de wereld anders en pikken andere geluiden die voor hun wel interessant zijn wel op, bv een piepje van een speelgoedauto. Ik wens je heel veel sterkte! En net als wat hierboven al gezegd is; Owen mag heel blij zijn met een mama zoals jij!!
Wat verschrikkelijk lijkt me dat Mamzie! Wie zijn er bij hem geweest het 1e jaar? Heeft hij overdag steeds dezelfde mensen om zich heen gehad om zich te kunnen hechten? Want het lijkt heel erg op een onveilig gehecht kind dat helemaal zijn eigen gang gaat. Maar dan nog wel in extreme zin dat hij niet eens op jullie reageert. Ik kan me zo voorstellen dat zijn gehoorprobleem daar ook aan bijdraagt, dat is lastig communiceren! Ik schrik ook van je verhaal. Professionele hulp zoeken meid en niet over 1 nacht ijs gaan. Dus echt zoeken tot je iets gevonden hebt waar je het idee hebt dat het helpt. Sterkte en het kan alleen maar beter worden!
Owen heeft het eerste jaar steeds dezelfde mensen om zich heen gehad. Ik ben thuisblijfmama dus ik ben hele dagen bij hem. Als er 'n keer moest worden opgepast was dat altijd alleen maar opa en oma. Die ziet ie sowieso al zeker 2 keer in de week. ( ik buurt nogal graag met mn schoonmama ) Ben sinds gisteren ook opnames aan het maken van zn gedrag.......vreselijk confronterend Mijn man zegt dat ik dat niet moet doen en niet zo bezig moet zijn met Owen. Dat ik maar de buisjes moet afwachten en dat het dan vast beter gaat...... Hoop echt dat ie gelijk heeft. Maar toch laat ik dinsdag de opnames zien aan de kinderarts. Wil jullie allemaal nogmaals bedanken voor de reacties. Weten iemand van jullie ook hoe ik ondertussen verder moet gaan met Owen? Moet ik blijven proberen contact te krijgen of me erin berusten zoals mn man zegt? Welke dingen moet ik juist wel met hem doen en wat voor dingen niet?
ondertussen zijn we bij de kinderarts geweest. Die zag ook dat zn gedrag niet normaal was. ( hij wilde niks van het speelgoed daar weten maar heeft 3 kwartier lang 2 deuren open en dicht gedaan en 2 lichtknopjes aan en uit gedaan. Alle 4 elke keer in zelfde volgorde ) Ze heeft ons nu door verwezen naar een instelling die in autisme gespecialiceert zijn. Ze heeft gelijk een fax naar hun gestuurd en nu maar hopen op snel bericht.
@ Mamzie: Ergens fijn dat de KA ook inzag dat zijn gedrag niet "normaal" is. Hopelijk kun je snel terecht zodat jullie eindelijk weten waar jullie aan toe zijn.