Hij weet wel dat ik van harde uitspraken heel verdrietig wordt, en daar niet tegen kan. Maar hij denkt denk ik niet dat ik er overdag zo mee zit. Ja m'n kleine vent is een schat.
Ik heb al een paar dingen opgeschreven. Ik had hem een smsje gestuurd of hij de cake lekker vond (had ik hem meegedaan in de broodtrommel-eigengemaakt met appel erdoor) Maar ik geen geen reactie dus smste ik terug; je mag ook terug smsen hoor, zie ook een positieve punten van mij, want die heb ik even goed. Daarna belde hij mij, de cake is lekker hoor! En hij vroeg hoelaat ik thuis was vanavond (ik moet vanavond werken) Misschien helpen de smsjes meer, als dat ik het tegen hem zeg....
Ik denk dat het wel heel belangrijk is duidelijk te maken hoe erg hij je ermee kwetst en hem met zijn gedrag confronteerd wanneer hij het weer doet. desnoods opschrijven zodat hij het rustig na kan lezen. Hij zal toch rekening met je moeten houden en als hij dat niet doet is het aan jou of je zo verder kunt of niet.
jeetje wat erg als ik het zo allemaal lees! ik herken dit echt heel erg uit mijn vorige relatie! mijn ex was echt precies het zelfde! ik ben 3 jaar bij hem gebleven( weet niet hoelang jullie samen zijn mar denk al veel langer) iedereen in mijn omgeving goede vrienden en ouders zeiden steeds dat het niet ging zo en niet goe dwas maar ja ik zag het niet in. in het begin was hij steeds heel lief enz enz maar het sloop er gewoon in bij mij. steeds onaaardige dingen zeggen ook alles was mijn fout lag allemaal aan mij. ik kon nooit niks goed doen en hij deed alles goed. hij zei ook altijd als ik ook aan de macht kom word de wereld beter. belachelijk en dat zei ik dan ook nou dan had ik de poppen aan het dansen want hij had gelijk. ook zo iets alle mensen die in een opel rijden moeten dood! hoe komt hij erbij? mijn hele familie reed toen opel dus ja ik voelde me zeer aangevallen daar door. alle mensen die buitlands waren moesten door voor ze ons dood maakte?? weer zoon rare opmerking en als ik he zei was ie weer pissig op mij. en ij zei je zou nooit geen andere vriend meer krijgen je bent lelijk niemand wil jou. ja na 3 jaar ging ik dat wel geloven ja en duurfde ik niet meer bij hem weg. werd elke dag tegen me gezegt! het was voor m ij een opluchting toen ik bij hem weg durfde vrienden hebben me super gesteund en waren er altijd voor mij. gelukkig wel nog therapie gehad om alles te verwerken. mijn man nu is heel lief en staat altijd achter me bijna de ideale man. maar goed ik begrijp wel hoe je je voelt! heel vervelend allemaal. sterte ik lees nog wel mee met dit onderwerp
ik herken het helaas wel. wil er verder hier even niet te diep op in gaan, maar je mag me altijd pb-en! misschien heb je hier iets aan: Psychische mishandeling
Klinkt alsof hij zelf erg onzeker is en bang is om je kwijt te raken en dat op een hele rare manier uit. (je zo onzeker maken dat je maar bij hem blijft omdat je gaat denken dat je toch niks beter vindt.) Dat deed mijn ex ook. Veel sterkte ermee, en ik denk eerlijk gezegd niet dat je zulke mensen kan veranderen... Ik zou weg gaan, ik vind dit echt psychische mishandeling.
Mijn ex deed dit ook. En die was écht niet onzeker hoor. Dat was de verwaanste kwal die je maar kan bedenken en vond zichzelf het einde. Dus het kan alle kanten op. Maar TS: Pik het niet hoor meid! Praten, praten , praten!
Ik herken dit gedrag ook bij mijn ex! Hij had het ook niet op feministische vrouwen. Ik kon ook nooit wat goed doen zoals: het huishouden, koken en dat soort dingen. als ik bezig was met het huishouden bemoeide hij zich er al snel mee, altijd commentaar leveren. Als ik bijv was wezen Sjoppen moest ik de bonnetjes laten zien e.d. Deed ik nooit hoor hij kon mij het dak op. Ik heb ruim 2 jaar een relatie met hem gehad maar het begon met kleine dingentjes en ehet werd steeds erger. Zo ook met de kassabonnen en het laatste was ik mocht geen vriendinnen meer hebben! Ik moest bij hem thuis zijn en het huishouden doen. Ja toen heb ik dus toedeledoki gezegd tegen hem en ben weg gegaan bij hem met mijn zoon. meneer zelf zat heel vaak in de kroeg en hieldt er ook andere vrouwen op na kwam ik achter... dus dit alles gaf mij de doorslag om bij hem weg te gaan. Ik ben nu 2 jaar verder en ben heel blij dat ik deze stap gezet heb, ben nu na 2 jaar eindelijk weer de oude ik en ben weer gelukkig samen met mijn zoon. en dat mijn ex een ego is blijkt wel... hij ziet nl ook nooit om naar zijn zoon sinds ik bij hem weg ben en aan zijn centen komen kan al helemaal niet want alimetatie betalen doet hij niet...
dit klinkt mij meer naar een narcistische persoonlijkheid.. ik weet niet of het op andere paginas al gezegd is.. maar ga hier maar eens op googlen.. ik herken het heel erg van de exman van mijn zus... alleen wat hij vind is goed genoeg en wat anderen zeggen klopt niet
Je haalt me de woorden uit mn mond. Ook ik dacht meteen hieraan. Verder herken ik best wat aan je verhaal maar zelfs mijn ex was niet zo extreem, en dat wilt nogal wat zeggen. En opmerkingen zoals 'niemand wilt jou en een andere was allang bij je weggeweest'..lieve schat, dat is juist omgekeerd, en dat weet ie donders goed! Hij is hartstikke bang om je kwijt te raken want wat heeft hij het fijn met jou! Je gaat nergens tegenin, doet alles wat hij zegt en dat is toch een heerlijk leventje zo voor hem, lekker makkelijk. Hij weet dat ie dit niet zomaar bij elke vrouw zou kunnen flikken. Ik zou toch idd relatietherapie overwegen. Alleen al om hem in zijn eigen kuil te laten vallen. Hij is er nl zo van overtuigd dat ie zijn gelijk zal krijgen maar wat zal ie van een koude kermis thuiskomen! En dan zou ik er wel voor zorgen dat jullie tegenover een man komen te zitten want anders zul je opmerkingen krijgen als 'ach wat weet zo'n feministische trut er nou van af! Die had beter thuis kunnen blijven en het echte werken aan haar man over kunnen laten' Ik weet helaas hoe het is als iemand je volledig in zijn macht heeft en het is idd niet makkelijk. Ik wens je heel veel succes!
Je verdriet druipt ervan af en daar word ik zelf eigenlijk ook wel een beetje verdrietig van. Wat ontzettend rot voor je zeg. Persoonlijk denk ik dat je iedere vorm van nodeloze discussie moet afkappen. Niet in discussie gaan is mijn advies. En als hij je kwetst: "Ga even lekker iemand anders kwetsen" en dan gewoon schouderophalend doorgaan waarmee je bezig bent. Laten zien (net alsof doen) dat het je niet raakt. Het lijkt me typisch zo'n geval die veel kinderen op de basisschool gepest heeft, en een beetje hetzelfde gedrag naar jou toe vertoont. Ik krijg er in ieder geval een naar gevoel over. Ik zou in dit geval ook zeker in relatietherapie gaan, alleen niet de therapie gebruiken om hem iets te laten inzien. Waarschijnlijk zal er in jouw communicatie ook iets kunnen zijn wat dit gedrag van hem versterkt. Het is heel goed om daar samen met een therapeut uit te zoeken. De oorzaak kan ook veel dieper liggen, bijvoorbeeld toch in zijn jeugd. Misschien heeft hij wel vreselijk tegen zijn oudere broers en zussen moeten opboksen maar ziet hij dat zelf niet in (als voorbeeld, want er kunenn talloze oorzaken zijn natuurlijk). En heeft hij talloze overlevingsstrategieen ontwikkeld. Ik denk dat er met de juiste liefde (als die er nog zit natuurlijk) heel veel mogelijk is met therapie. Het zal hard werken zijn als ik het zo lees. Ik heb naar aanleiding van je topic gelijk mijn man een sms gestuurd dat ik vreselijk trots op hem ben en verschrikkelijk veel van hem hou. Ik merk dat ik ook te weinig complimentjes geef terwijl ik toch echt heel trots ben op mijn vreselijk hardwerkende man. En ik kan toch ook wel wat teveel commentaar leveren en heb soms ook wel een tikkeltje de neiging gelijk te willen halen (maar daar geeft mijn man me de ruimte niet voor haha dus ik heb goede tegenwicht daarin). Wat ik schokkend vind in jouw verhalen zijn de kwetsende opmerkingen van je man. Die raken me diep. Het zou niet in me opkomen om mijn partner zo te kwetsen, en hij mij ook niet. Net wat Cossy zegt: Misschien dat je er beide in een heftige ruzie eens wat onbedoeld uitkraamt maar dan nog vind ik de dingen die je man je zegt wel heel kwetsend. Ik hoop dat jullie eruit komen! (Mijn hart brak toen ik las over het hart van je zoontje)
Toen ik de titel las dacht ik.. oh kijk.. zo'n man heb ik ook, maar toen ik t topic las schrok ik toch wel hoor... mijn man wil ook altijd gelijk hebben.. en vaak heeft ie dat ook.. maarrrrr.. als ie niet heeft..(en daar moet je dan wel wat voor doen om dit duidelijk te maken ).. dan geeft hij het ook wel toe.. Ik herken wel kleine dingetjes en ik heb regelmatig het gevoel dat we niet naast elkaar staan, maar dat ik een tweede vader heb ipv een man.. maar goed.. dat kan ik ook rustig tegen m zeggen (lees: schreeuwen) en dan weet ie ook dat ie te ver is gegaan met bemoeien/enigszins dominant gedragen..zegt ie sorry en dan gaat t weer tijden goed... complimentjes krijg ik ook wel en als ik ze niet krijg dan vraag ik er wel om..ihihihi... maar meid.. Als hij tegen jou zegt.: elke andere man was al weg gegaan, of elke vrouw had dat wel gedaan.. misschien moet jij dan s roepen.. iedere andere vrouw had je al lang in de poep laten zakken en iedere andere man had mij wat meer respect getoont.. Hij gedraagd zich als een PIEMEL.. dan kan ie ook zo behandeld worden... boven de pot hangen...en al het onzinnige wat eruit komt zo doorspoelen.. dan is t waar t hoort.. in t riool...
Ik lees ook het verdriet door je verhaal heen en ben het eens met wat veel dames ook al opperen; praten! Sowieso ben ik van mening dat bepaalde opmerkingen absoluut niet kunnen en waarschijnlijk ziet hij gewoon niet in dat hij jou hier enorm mee kwetst. Als je hier niet over praat laat jij jezelf dadelijk steeds meer en meer in een hoekje drukken terwijl hij maar gewoon doet en laat wat hij wilt en jij maar ja en amen zegt. Zo hoort het mijns inziens niet te zijn in een gelijkwaardige relatie. Als ik jou was zou ik een rustig moment met hem afwachten en hem toch eens confronteren met zijn eigen gedrag, waarschijnlijk is hij het niet met je eens, maar als jij rustig blijft en het blijft herhalen hoop ik voor je dat het toch echt gaat helpen. Zeker op momenten dat hij wéér reageert zoals jij omschrijft zou ik zeggen tegen hem; 'Kijk, dit is nu precies het gedrag wat ik laatst bedoelde'. Niet met elkaar eens zijn kán, maar dan wel met respect, jij bent net zoveel waard als dat hij is en hij zal ongetwijfeld zijn goede kanten hebben (anders ben je ook niet bij hem lijkt me). Zolang je hier nog toekomst inziet zou ik er zeker voor blijven vechten.... Succes hoor en een dikke knuffel voor zo'n geweldige meid als jij!
ik heb het lang niet zo erg als de verhalen die ik hier lees mijn vriend is gewoon echt stronteigenwijs, als ik zeg dat hij iets op een bepaalde manier moet doen (met goed argument erbij) dan doet hij het toch lekker op zijn manier of het wiel nog een keer opnieuw uitvinden:x Het ergste is dan dat hij mij het gevoel geeft dat ie mij maar laat lullen omat hij niet zegt waarom hij het liever op zijn manier doet. tja mannen maar verder is het echt een lieve schat hoor!
Klopt! dit woord narcist kwam ook al vrij snel naar boven na de scheiding tussen mij en mijn ex. google idd maar eens denk dat je dan veel meer weet Mijn ex geloofd inm. nog in zijn onschuld terwijl ik en bijna de hele wereld inm. anders weten... ook een narcistisch trekje dus.
Lieve dames! Allereerst, ontzettend bedankt voor al jullie lieve reacties, die doen mij echt HEEL GOED. Ik ga het er zeker met m'n man over hebben. Maar ik heb zelf ook het idee dat de communicatie die ik soms niet helemaal goed doe, zijn gedrag erdoor verslechterd wordt. Maar ik ben wel blij dat jullie zo zeggen dat het eigenlijk zo niet kan, want ik ging gewoon aan mezelf twijfelen. Ja ik heb al eerder gehoord dat mannen die zeggen; een ander was allang bij je weggegaan, dat ze het zelf dus eigenlijk helemaal niet menen. Het is wel een goeie om bv invervolg dan tegen hem te gaan zeggen; een andere man had vast meer respect voor me gehad. Ik laat dit topic maar open, want ik denk dat er veel meer vrouwen zijn die over hun man willen praten. En op deze manier help je wel elkaar, jullie hebben me in ieder geval geholpen, en me ook sterker gemaakt. Uiteraard heb ik dit eerlijk verteld, want ik zou nooit m'n man zwart willen maken, maar helaas heeft hij soms zo z'n uitspraken. Tja niemand is perfect, maar soms wens je wel eens wat anders. Wij kennen elkaar al 15 jaar, en zijn bijna 6 jaar getrouwd.
Fijn dat alle reacties hebben geholpen Mensi. Ik zeg altijd maar zo; mijn man heeft ook duizend minpunten (nouja... ) maar IK kan ermee leven, en dat geldt andersom ook. Ik denkd at het niet uitmaakt wat wij van hem vinden, JIJ moet met hem leven en zolang de positieve punten de negatieve overheersen is het goed maar het moet niet ten koste van jou gaan (vind ik). Niet jezelf wegcijferen hoor, is nergens voor nodig....!
Bij nader inzien denk ik dat daar ook weer een gevaar in zit, namelijk elkaar als een pingpongbal verwijten gaan maken en sneren geven. De betere optie lijkt me is gewoon zeggen dat je totaal niet van zo'n opmerking gediend bent en je er boos of verdrietig van wordt. Een beetje de basisregel in communicatie is: Ik zie dat... Ik voel me daardoor.... Ik denk..... Dus in dit geval: Ik hoor je zeggen dat een andere man allang bij me weggegaan zou zijn (feitelijke constatering, dat zei hij immers op dat moment). Ik wordt enorm verdrietig van die opmerking (of boos natuurlijk!). Ik denk dat je dit zegt om toch je gelijk te krijgen over die afwas en ik denk ook dat je niet helemaal doorhebt hoezeer de opmerking me kwetst.(bijvoorbeel, want Ik weet niet wat jij denkt natuurlijk) Hoewel ik mezelf er ook wel eens schuldig aan maak denk ik dat het heen en weer gooien van opmerkingen zonder je gevoel te benoemen het probleem misschien kan verslechteren.
Ik heb niet alles gelezen geef ik eerlijk toe. Na pagina 2 was ik misselijk.... Meid weet je zeker dat je dit zo wilt? Met zo een man verder leven???!!! Mijn vriend is ook iemand die graag gelijk heeft, heel stellig is van zijn mening, zijn meningen ook goed onderbouwd en vaak heeft hij dan ook gelijk... Maar als hij geen gelijk heeft, geeft hij dat ook toe...! En wat er ook gebeurt: Hij laat mij altijd in mijn waarde, omdat hij van me houdt! Hij kleineert me niet.... en mishandelt me zeker niet geestelijk (want daar vind ik het gedrag van jouw man wel heeeeeel erg op lijken en sorry dat ik het zo zeg, maar jouw gedrag vertoont wel wat trekjes van een vrouw die geestelijk mishandeld wordt.). Mijn vriend is ruim 20 jaar ouder en arts van beroep (dat verklaart zijn drang om gelijk te willen hebben ook een heel eind he hahahahah). Maar we zijn gelijkwaardig aan elkaar! Het is maar om aan te geven dat wat de verschillen ook zijn... hoe je ook in het leven staat... iedereen is gelijk aan elkaar! Niemand is meer of minder dan de ander! In een relatie behoor je gelijkwaardig te zijn en op 1 lijn te zitten en dat is bij jullie duidelijk niet het geval! Denk heel goed na over wat jij met jouw leven wilt... want lieverd.. dát bepaal jij! Heel veel sterkte en succes!!!