heey. Ik weet niet wat het is maar voel me zo vreemd. ik voel me uitgeput en een heel gek gevoel van binnen. Weet nou niet of het door de hormonen komen of dat er toch teveel gebeurd is afgelopen weken. Het begon allemaal met het groeien van de buik, ik was dolgelukkig eindelijk een buikje te zien voelde me eindelijk 'zwanger'. Kreeg daarna beetje pijn in de buik, kleine groeit nu zo hard dat alles goed aan het rekken en trekken is. Ik weet het hoort erbij dus geef me eraan over We krijgen binnenkort ook ons eerste huisje, dus veel regelen spullen halen en uitzoeken, en eindelijk ook een beetje naar het babykamertje gaan zoeken. Ben eigenlijk erg bang, om me geboorte huis te verlaten... Was donderdag 6-6-13 heerlijk aan het werk en ik kreeg ineens een berichtje van me moeder: 'Weet niet hoelaat we thuis zijn we zitten bij opa in het ziekenhuis, opa gaat niet zo lekker.' Opa was ziek al een paar dagen maar was meer een griepje, en ineens sloeg het over naar hoge koorts en slecht reageren. Nou sterk door werken en met een nep lach de klanten helpen, terwijl ik altijd een vrolijke dame ben! Eenmaal thuis aangekomen snel alle beesten gevoerd mezelf gevoerd en hup naar me vriend, we zouden even lekker een balletje trappen! Toen we daar op het veldje stonden was het zo ongeveer half 8/ 8 uur. Krijg ineens een belletje van me moeder, ik heel vrolijk opgenomen HEEEYYY!!.... slecht niets..... Opa spontaan overleden....... Sh*t zooi, heb niet eens afscheid kunnen nemen en al helemaal niet kunnen bedanken voor de spullen die hij me gegeven had voor ons eerste huisje, voelde me er zo schuldig over... Toen mijn opa opgebaard lag heb ik hem een brief geschreven en in zijn kist gedaan, in ze handen. Toen voelde ik me ineens er een stuk relaxer over, ondanks hij weg was, hij had het gelezen!!! Daarna ging het eventjes mis op werk, kleine communicatie foutje, wat mij erg pijn heeft gedaan... Gelukkig heb ik 'actie' ondergenomen en we hebben het netjes uitgepraat. Voel me er weer fijn bij en wij zijn ook altijd goed bevriend met mekaar! Nu komt er ook nog eens bij dat ik zo onwijs slecht slaap, laat kunnen slapen, vroeg wakker of geregeld wakker worden... Terwijl mijn kleine in de buik nog niet zulke harde trapjes geeft dat ik er wakker van lig. Nu heb ik het gevoel dat ik even helemaal ingestort ben.. Voel me zo onwijs druk in me hoofd, staat geen seconde stil. Omdat ik nooit toe wil geven aan het moeilijk momentje lach ik het altijd weg, ik ben eenmaal een vrolijke dame en dat geef ik niet snel op! Weet niet of het door de hormonen komen of dat het echt eventjes zijn tol hebt geeist. Nu kreeg ik een berichtje van 1 van me collega's dat ze zich zorgen maakt, omdat ik er uitgeput uitzie. Is het dan zo er???? Ik had gister ook zo ontiegelijk pijn in me buik dat ik er echt even een koude fles op moest leggen, vond de kleine natuurlijk niet lekker.. Kan niet plaatsen waar het vandaan komt, maar mijn gevoel voelt niet dat het me baarmoeder is. Nu heb ik ook zo onwijs last van me rug, bahbahbah... Zwanger zijn is niet altijd makkelijk. Maar we moeten altijd sterk zijn, en dat gaat niet altijd goed volgens mij. Moest het even kwijt hoor.!!
ik denk dat het een combinatie is van hormonenen en het bericht van je opa. en dat je het gewoon echt rustiger aan moet doen even beetje gas terug aan je zelf denken en aan je kleintje. zeker bij veel buik pijn rug pijn. misschien even paar dagen vrij pakken. en zeker als je collega al zegt dat ze vind dat je er slecht uit ziet. hou je taai meid en pas op je zelf
ik denk dat alles bij elkaar en de hormonen even te veel worden en je lichaam duidelijk aan geeft dat je even een stap terug moet gaan doen... heel normaal want is wel veel bij elkaar natuurlijk! ik weet dat het moeilijk is om rustig aan te doen en een stap terug te moeten doen maar het lijkt er op dat je lichaam het aangeeft dus zou zeggen probeer even wat rustiger te doen en kijken of dat helpt!
Hey hoi, wat een verhaal. Ben het eens met Esje. Denk dat je geestelijk even teveel hooi op je vork hebt. Maar voel je daar niet schuldig om, niemand vraagt om zulke omstandigheden tijdens een zwangerschap. Mijn tip is ook gas terug nemen. Want last van je buik en rug is vaak stress. Heel soms steekt dat bij mij ook de kop op, dan wil ik veels te veel doen. Laat de boel maar eens lekker de boel, dingen die niet meteen gedaan hoeven te worden lekker laten liggen, of hulp vragen aan je man/vriend of een vriendin. Best moeilijk, heb het ook moeten leren tijdens mijn zwangerschap, maar als je het eenmaal gewend bent is je leven zo minder stresserig!(Oja, en ik kwam er opeens achter dat mijn huis niet instort als ik een keer niet stofzuig, hihi). En verwen jezelf ook eens even lekker, ga in bad of duik lekker lang onder de douche(mét je favoriete zeep!!). Ik heb zelf sinds kort een tuinkrukje in de douche staan, we hebben geen bad, maar vind het heerlijk om even lekker relaxt te kunnen zitten, zeker nu ik ook sneller last van mn rug heb. Het is echt een lekker ontspanmomentje voor jezelf en de kleine! En wat ik zelf ook vaak doe als ik het allemaal even niet meer zo rooskleurig zie is lekker gaan liggen en je concentreren op de bewegingen van de kleine. Is bij jou nog niet zo heftig als bij mij(bijna 30 weken), maar dat word elke week meer. Het is gewoon heerlijk om je dan even helemaal af te sluiten van alles en iedereen en gewoon even samen met je kleintje te zijn. Hoop dat alles weer snel beter gaat, heel veel sterkte met het verlies van je opa en suc6 met je zwangerschap!
Heey meiden. Dankjewel voor de reacties! Ik heb over 3 weken vakantie maar dan hebben we net de sleutel van het huis dus word alsnog knutselen. Ik ben gek op verven dus gelukkig kan ik me straks daarme even uitleven en rust in zoekrn. Is inderdaad alles in 1, daarom zoek ik nu veel dingen op die ik leuk vind om te doen. Al werkt het niet altijd mee. Had alleen niet verwacht dat me buik pijn zou doen van alles bij mekaar. Lekker lang douche, heerlijk! Maar tijd heb ik er ook niet voor... Voel me wel steeds beter en beter worden en denk dat ik straks ook gelukkig zal zijn met ons huisje. Dan zal het zeker wel rustiger worden. Ben benieuwd wat volgende week me gaat brengen..
pas je wle op met de verf.alleen op water basis mag je mee verven de rest kan schadelijk zijn voor je baby
Dat is goed dat je ht zegt dat wist ik niet. Dan maar een mondkapje op. Is dat wel goed? En als we klaar zijn is de damp dan niet meer schadelijk?
Je kunt zo anders op dingen reageren door de hormonen nu en dat de klap na de bevalling straks nog eens komt.. Pas je wel goed op jezelf en laat je wel verwerking toe?..