Dag dames, Even van me afschrijven en hopelijk vind ik wat herkenning. Ik ben nu 17 weken zwanger van ons tweede kindje en ik merk dat mijn onbezorgdheid, ondanks dat de vorige keer alles goed is gegaan, veel minder is. Ik maak me telkens zorgen over mijn kindje in mijn buik. Of alles wel goed zal gaan en of het wel levend ter wereld zal komen. Ik denk ook steeds dat, omdat ik het zo sterk voel, het ook echt mis zal gaan. Misschien komt dit omdat alles zo goed is gegaan bij ons en ik gewend ben dat er altijd ook iets mis moet gaan. Verder zie en lees ik veel verhalen in mijn omgevig waarbij het mis gaat. Om me alvast voor te bereiden op hoe mensen ermee omgaan waarbij het dus echt mis is gegaan, lees ik veel in de vlinder topics. Alsof ik mezelf wil voorbereiden op wat er komen gaat, terwijl er tot nu toe nog helemaal geen complicaties zijn in mijn zwangerschap. Ik vraag me af of mijn gevoel herkenbaar is en hoe jij er dan mee omgaat?
Heel herkenbaar. Nu met 28 weken heb ik t nog, vooral omdat ik nu al last heb van voorweeen. Constant het gevoel hebben dat het ons niet gegunt is en dat terwijl ik al 28 weken ben! De enige tip die ik je kan geven is minder op de vlindertopics lezen en bij twijfel de vk bellen, zij kunnen je gerust stellen. Misschien dmv de doppler of een extra echo. Sterkte!
Ik herken het wel hoor. Ook ik heb die angst gehad, mogelijk omdat we al een gezonde dochter hebben! Je weet dan hoe rijk je bent. Ik had het vooral met de kleertjes wassen en kamer inrichten. Dan kwam de vraag: ik doe het toch niet voor niets he? Maar nu de bevalling dichterbij komt, is die angst wel verdwenen. Kijk er nu alleen nog maar naar uit.
Ik was bij de tweede zwangerschap ook veel minder onbezorgd dan bij de eerste. Alsof ik dacht: het kán niet dat ik zoveel geluk heb, dat ik twee keer een ongecompliceerde zwangerschap mag beleven (beide keren snel zwanger, geen erge kwalen, prima ontwikkeling en gezond kindje). Maar het kan wel hoor. Juist door veel op de vlindertopics te lezen, krijg je het idee dat iedereen een portie ongeluk te verwerken krijgt. En dat hoeft helemaal niet. De meeste zwangerschappen verlopen prima!
Ja, dat is heel herkenbaar hoor. Misschien is het ook wel omdat het de tweede is, bij ons zoontje werd het pas 'werkelijk' toen we hem in onze armen hadden liggen en voelde ik toen pas goed wat het betekend om een moeder te zijn. En hoe klein en mooi en ontzettend kwetsbaar zo'n nieuw leventje is! Alle (nare) verhalen die met kinderen te maken hebben trek ik me nu ook nog meer aan dan daarvoor. Ik zal nu ook pas wat geruster zijn als de kleine meid lekker in haar bedje naast me ligt. Hoewel ik als ik me niet laat afleiden diep van binnen ook niet het gevoel heb dat er wat zal gebeuren hoor. Hopelijk komt voor jou dat gevoel straks ook weer! Hier hielp een goede 20 weken echo ook behoorlijk daarbij.
Wat ik herken is dat gevoel van 'het kan toch niet weer zo goed gaan?' Wat ik hoop is dat het geen intuitie is, zoals je weleens hoort wanneer mensen zeggen, ik zag het aankomen... Het is inderdaad niet slim van mij om in de vlindertopics te lezen.
ik kan me er ook in vinden. bij mij is het ook "wat als" ik heb vrij veel meegemaakt de laatste 5 jaar hebben we verschillende kindjes weg kunnen brengen en miskramen gezien. ik ben nu alweer doods bang voor de 20 weken echo. iedere echo weer denk ik weer "als het hartje nog maar klopt" ik heb nu 5 echo's gehad en iedere echo zijn er geen bijzonderheden gezien. maar toch is het doomdenken. ik heb een hele lieve gyn die ongevraagd echt overal naar kijkt.hij heeft zelfs stiekum gekeken naar de nekplooi terwijl we daar niet voor gingen. die was mooi klein dus dat is wel iets waar ik me nu minder druk om maak.
hoe fijn zo'n forum als dit soms ook is om ervaringen te delen en met elkaar mee te lezen e.d., het kan soms ook moeilijk zijn als je bij vlindertopics e.d. gaat lezen omdat er helaas best wat meiden zijn waarbij het mis is gegaan en als je dat achter elkaar leest ga je haast denken dat dat bij iedereen wel een keer zo is.. gelukkig gaat het in de meeste gevallen nog steeds wél goed! ik ben voor de 1e keer zwanger en in het begin erg bang voor een miskraam, zat ook steeds miskraam- en vlindertopics te lezen vanuit die angst..ging dan ook denken; als dit bij al die meiden gebeurt dan kán het bij mij toch niet gewoon in 1x goed gaan? kortom, probeer minder van zulke topics te lezen (of elders op te zoeken) wat er allemaal mis kan gaan, gelukkig is alles tot nu toe in orde en gelukkig gaan de meerderheid van zwangerschappen goed! stress/spanning is nooit goed voor jou of de kleine dus toch proberen er echt van te genieten en zoek je ontspanning
@Amfy en Ross, hebben jullie nu niet zoiets van. Wat zeurt ze nu? Want ik kan me voorstellen als je al zoveel hebt meegemaakt, dat je denkt waarom zeurt ze... Ze heeft toch nooit complicaties gehad?? Bedankt voor jullie reacties en tips. Fijn dat bij jullie alles goed.
nee je zeur niet. ik ben bij fynn ook amper complicaties gehad en hij is kern gezond. maar ik blijf bang hoor ik ben echt bang dat er iets mis gaat
Wil alleen maar even zeggen dat dit ook voor mij zo ontzettend herkenbaar is. Heb nu 3 echo's gehad, over anderhalve week bij 17 weken weer 1 en elke keer denk ik "wat als" Krijg nu vooral ook de bibberkriebels voor de 20 weken echo.
@Luna Ik had precies hetzelfde kunnen schrijven!! Ben ook steeds zo bang dat het mis gaat ook al ben ik al bijna op de helft het gevoel blijft! Heb 1 echo gehad met 10 weken en heb maandag de 20 weken echo en bedenk al allerlei scenario's die kunnen gebeuren. Ik zie mezelf al bevallen van een levenloos kindje erg he! En waarom ben ik er zo bang voor? Geen idee de vorige keer ging ook alles goed, misschien omdat je het zo vaak hoort of leest dat het fout gaat? Waarom zou het bij mij/ons dan wel goed gaan?? Ik probeer ook bij mezelf te denken van doe niet zo raar er is helemaal geen reden voor enz maar toch blijft dat gevoel! Het lijkt me echt het allerergste wat je kan overkomen! Ik heb dan ook heel erg veel respect voor de meiden die daarmee om moeten/kunnen gaan!!