Toen we voor een kindje gingen had ik eerst zoiets van: ik zie wel. Ik wilde nog graag die ene vakantie doen. Vervolgens werd ik maar niet zwanger en onze kinderwens toch op nr 1 gezet. Toen merkte ik wel dat ik dingen on hold ging zetten. Daar ben ik op een gegeven moment mee gestopt, dan kon ik niks meer behalve van menstruatie naar menstruatie leven. Tijdens de MMM ook gewoon op vakantie geweest en daardoor een IUI gemist. Eerst wel teleurgesteld omdat ook de cyclus ervoor niet door kon gaan vanwege overstimulatie maar het heeft me wel even goed gedaan. Geen naalden in m'n lijf. Ik werd toen ineens ook eerder ongesteld en had dus toch de IUI kunnen doen in m'n vakantiemaand, daar was ik dan toch even teleurgesteld over. Gek toch, teleurgesteld zijn over het idee dat je weer een behandeling kunt doen? Ik was teleurgesteld omdat ik gewoon een maandje geen polonaise aan m'n lijf wilde. Het deed me meer dan ik verwacht had. Uiteindelijk icsi en de eerste tp gelijk al raak. We zijn daar zo blij mee. Ik merkte wel dat ik er anders instond dan ervoor. Ja ik moest elke dag prikken maar verder leef ik mijn leven. Mijn instelling was op een gegeven moment, ik leef gewoon door en doe de behandelingen tussendoor. Als ik wel zwanger wordt, dan zie ik dan wel weer. Ik wil ook gewoon leven.