Ik heb een tijdje na moeten denken over of ik dit hier wilde schrijven en ja ik doe het toch het gaat me aan het hart en nu moet ik mijn "trots" opzij zetten en info inwinnen. Het zit zo wij hebben een hond van een jaar leuk bakbeest kruising lab x herder. teefje, dominant ding. Geeft kwa dominantie geen problemen althans niet iets waar werk van gemaakt moet worden, meer gewoon de huis tuin en keuken dingen waar je even tegenaan loopt ze daagt mijn man nog wel eens uit, nou ja dan moet even duidelijk gemaakt worden wie "de baas" is "stoeien" ze even en klaar. Niets geen last naar onze zoon is ze super lief naar ons ook doet geen vlieg kwaad. Nu komt het ze kan niet los in huis als we er niet bij zijn, ze maakt alles kapot, verveling kan dat al als ik even naar boven loop, ze heeft speeltjes in huis touwen kluiven knuffels ballen noem maar op een kong hebben we al maakt geen verschil, het lijkt erop dat het te maken heeft met alleen zijn, alleen nu gaat het zover een deken kan ze niet hebben binnen 10 minuten compleet aan flarden, ook in de bench. buiten de bench kan niet tot aan het fototoestel aan toe maakt ze kapot (die opgeborgen in een dichte mand lag was leuk wakker worden) dus ze zit in de bench op een kale ondergrond, maar nu begint ze met zichzelf kaal vreten niet kapot maar kaal achterpoten, achterlijf, lies en staart. Het ziet er werkelijk waar niet uit. Afgelopen periode 2 x bij de dierenarts en 1x gedragstherapeut geweest het is stress maar waarvan? medisch gezien mankeert ze niets, de gedragstherapeut geeft aan niet te weten wat het hem is over de hele dag genomen gaat ze 5-7 keer op een dag uit minimaal een kwartier per keer, maar dat is 2x maal daags de rest varieert tussen een half uur en 1,5 uur. Beweging genoeg. stress in huis nee niet dat wij ontdekken buiten kan haast niet op de honden verderop na die haar als pup gegrepen hebben daar reageert ze fel op. Ondertussen van de dierenarts de tip gehad een kap op te doen voor de nachten zodat ze niet kan vreten na 1 nacht kap af, hoe ze het doet doet ze het, af en kapot gescheurd. halsband zat nog om. nieuwe kap zelfde verhaal, een opblaasband voor om dr hals ik had die 25 euro beter in het water kunnen knallen, 1 nacht en kapot aan 10000 stukjes. De dierenarts wil dr pillen voorschrijven wij willen weten wat het probleem is. We willen het aanpakken. Ik wil een hond hebben die niet alleen buiten leuk is maar zich ook thuis fijn en veilig voelt. Op advies van de gedragstherapeut zijn we nu begonnen met als we weggaan en als we naar bed gaan een laagje water met wat valeriaan druppels dat ze rustiger wordt, resultaat durf ik nog niet te zeggen, maar de uiteindelijke oplossing is dit niet natuurlijk. Zo vaak is ze niet alleen trouwens ze mag heel veel mee met ons, maar het kan niet altijd, supermarkt, drukke verjaardag, dat soort dingen. Weggaan absoluut niet buitenhond nee, ze wil niet alleen buiten zijn ja voor een uurtje misschien maar verder is ze echt van het gezelschap, verlatingsangst? misschien. Wie heeft de tip, het gaat ons aan het hart, we willen dat ze op dr gemak is.
Ja verlatingsangst Hier de eerste 2 jaar ook best last van gehad. Nieuwe bank stuk gemaakt. Hier heeft het geholpen om hem iets te doen te geven als we weg gingen. Hij ging altijd in de keuken. Afgesloten...zodat hij niks kon stukmaken. Na 2 jaar ( ongeveer) was het over en kan hij gewoon in de woonkamer alleen als we even weg moeten. Slapen doet hij ook gewoon in de woonkamer. Dus een afgesloten ruimte waar ze niks kan stukmaken...en dan speeltjes waar je even mee bezig bent erbij. Zo'n bal met snoepjes die er moeilijk uit gaan en waar ze mee moeten rollen.
Wij hebben een bordeaux van 9 maanden! Een schat van een beest! Ze sliep altijd bij ons op de slaapkamer vanwege haar gejank in de bech in de woonkamer wat heel de nacht doorging. Maar toen, mevrouw begon zoooo vreselijk hard te snurken dat wij niet meer sliepen. Haar in de bench in de woonkamer zetten was geen optie, ze pieste en scheet heel de bench vol en was heel de nacht aan het janken, blaffen, piepen en proberen uit te breken. Dan maar niet in de bench maar los in de woonkamer, de ochtenden begonnen met ruimen en dweilen... Dan maar in de bench op de gang zodat ze overzicht heeft op alle kamers. Dit was ook al niet goed genoeg. Op een gegeven moment nam ze na haar laatste wandeling ene spurt naar de kamer van mijn dochter en ging daar onder het bed liggen onder het mom van: je kan me lekker toch niet pakken en ik ben bij mijn vriendin. Sinds deze week mag ze weer bij ons op de kamer slapen en alle problemen zijn opgelost wat betreft de nacht. Maar nu, kids naar school brengen. Ze weet hoe de volgorde is: kinderen jasjes aan, ik jas aan, tv uit, hond koekje, zeggen dat ze even lief moet zijn en dan gaan. Thuis gekomen heeft ze weer geplast. Wat we nu doen is de aandacht afleiden, haar een lekker bot geven op de plek waar ze het liefste ligt. Niks tegen haar zeggen en de deur dicht doen, jassen trekken we in het trappenhal aan. Als ik boodschappen moet doen weet ze de volgorde ook, inmiddels trek ik weleens zomaar mijn jas aan en neem mijn sleutels in mijn handenen ga dan de vaatwasser uitruimen of ik ga gewoon met jas aan op de bank zp bekijken en trek vervolgens mijn jas weer uit. Zo gaat ze de jas en de sleutels niet zien als vervelend omdat ik normaal gezien dit enkel deed als ik weg ging. Nergens last meer van. Tip is dus: maak van routine geen routine en schenk het geen aandacht (ook als hij iets gesloopt heeft niet want dan is weg gaan vervelend en thuis komen is ook al vervelend waardoor weg gaan volgende keer nog vervelender wordt!)
Wij denken zelf ook verlatingsangst, maar een ruimte waar ze kan zonder iets stuk te maken hebben we niet vandaar de bench maar als ze dus niets voor handen heeft begint ze aan zichzelf. Dat is het grootste probleem, ze krijgt altijd als we weggaan/ naar bed gaan een kong of kluif zodat ze bezig is doet ze wat mee. Kong moet ze veel moeite voor doen, maar heeft weinig effect kluif heeft ze in mum van tijd op. Ik hoop stiekem dat de druppels die ze nu krijgt misschien even de scherpe randje voor haar eraf halen en ze misschien eindelijk eens gaat beseffen, dat we terug komen, dat we niet wegzijn maar boven. Ik heb echt een potje zitten janken vandaag en ze is zo lief.
Echte routine hebben we gelukkig ook niet we hebben zelfs gedacht om haar mee naar boven te nemen s'nachts. maar traplopen doet ze echt niet durft ze niet en 28 kilo op mijn nek is geen optie voor een rugpatient. In de halpakt ze de schoenen, jassen en gaat ze piepen dit doet ze in de kamer gelukkig niet. Met een kind is het best lastig ongemerkt weg te gaan. Momenteel is alles teveel voor dr. Heel moeilijk vindt ik het zel plast en poept gelukkig niet in huis.
Tja...misschien is het beter om het beestje een ander beter huis te geven? Niet dat het bij jullie niet super goed is... Maar ik ken iemand ( een dierenvriend, en zelfs gedragsdeskundige van honden) die 1 van haar honden heeft her plaatst. Dat was een hond die eigenlijk niet goed in een gezin kon meedraaien. Die hond is toen op een boerderij gekomen...en dat was echt voor iedereen een verademing. Lijkt me erg lastig voor jullie. Want je houdt toch heel veel van zo'n hond. Ik zou trouwens alleen herplaatsen bij mensen die je kent ( of via via kent)
Het hoeft niet persé verlatingsangst te zijn...dat kun je zo niet stellen. Het kan ook te maken hebben met de onderlinge verhoudingen in het gezin (want wat bedoel je met dominant naar je man toe??). Ook zegt het geven van lichamelijke beweging niets over het wel of niet vervelen. Een hond moet mentaal uitgedaagd worden en niet persé lichamelijk. Ik zou een andere gedragstherapeut inschakelen. Deze maakt op mij een rare indruk in die zin dat hij/zij het niet weet en niet met een plan komt buiten valeriaandruppels. Succes!