Wie is die man op wie ik verliefd ben geworden?

Ik zat toevallig gisteren naar hem te kijken. Hij was aan het vertellen over zijn nieuwe baan en over de voor- en nadelen en terwijl hij dat aan het vertellen was, zag ik in een keer hoe positief hij veranderd is in de afgelopen 8 jaar. Ik vind het zo mooi hoe hij gegroeid is en hoe we samen gegroeid zijn. Hij is zoveel opener geworden, staat stevig in zijn schoenen en kan zijn emoties goed uiten. Ik werd verliefd op een hele lieve, een tikkie verlegen jongen die echt nog wel wat te leren had (ik ook overigens, maar het gaat hier om hem) en nu staat er een man voor me die zijn verantwoordelijkheden neemt en ook nog eens een geweldige papa is.
Ik ben niet meer stapelverliefd maar ik hou wel vanuit de grond van mijn hart van hem en dat stabiele is eigenlijk nog veel mooier.

 

Hier 10 mnd bij elkaar. En nog steeds elke keer zwaai ik hem uit als ie naar z'n werk gaat en als ie thuis komt knuffelen we en geven we kusjes. Dit is ons eerste kindje samen. Maar door de hormonen grrrr soms haha

 

Wij kennen elkaar iets meer dan 9 jaar en hebben al heel wat mee gemaakt.....
We hebben elkaar via,via leren kennen en het eerste contact was via de mail, msn en telefoon.
Daar hadden we al zo veel persoonlijke dingen gedeeld dat ik tot de conclusie kwam dat we over zo veel dingen het zelfde denken dat we wel bij elkaar moesten passen.
Op onze eerste date was hij bloed nerveus, zo erg dat.Ik dacht "als hij altijd zo is weet ik niet of dit goed komt...... Terwijl het wel heel gezellig was want we hebben zo veel gepraat dat ons eten koud was.
De tweede date was hij minder nerveus en was ik heel erg blij dat het nog een kans heb gegeven.
Inmiddels 9jaar later ben ik nog net zo blij met hem!
Hij is niet meer nerveus
We hadden voor we.elkaar kende al een heleboel mee gemaakt, dat.schept een band. In de afgelopen 9jaar ook een heleboel mee gemaakt, mooie en minder mooie dingen.
Het is zo fijn om te merken dat we op elkaar kunnen vertrouwen en bouwen, dat we elkaar steunen en er onvoorwaardelijk voor elkaar zijn.
Dat we beide vechten voor ons geluk, ons gezinnetje en tegenslagen samen het hoofd bieden.
We zijn ook wel eens boos op elkaar en doen lelijk maar kunnen daar dan later wel weer over praten en gaan nooit boos slapen.
In januari kregen we de schok van ons leven, ze ontdekte bij mijn vriend teelbalkanker..... We klampten ons aan elkaar vast,we hadden kunnen verdrinken per, dat beseften we ons, hebben dat niet laten gebeuren en hielden elkaar overeind. Deze gebeurtenis heeft ons beide doen beseffen dat we elkaar echt nooit meer kwijt willen. Voor die tijd waren we heel erg gelukkig maar namen we het allemaal gewoon voor lief.... Het was maar gewoon zeg maar...... Nu beseffen we dat wat we hebben heel speciaal en bijzonder is voor ons en dat we moeten koesteren wat we hebben.

 

Ik ben bijna 4 jaar samen met mijn vriend. Hiervoor hebben 5 maand een relatie gehad, maar dat liep stuk omdat bepaalde mensen echt zaten te pushen dat we moesten samenwonen en wanneer we aan kinderen gingen beginnen. En dat beangstigde hem heel erg. Hij had voor mij nog nooit een relatie gehad, hooguit een maandje maar langer nooit. Dus maakte hij het uit.
Toen kreeg ik een andere vriend en daar heb ik een half jaar mee gehad (ik leefde volgens zijn regeltjes, mocht nooit alleen op stap en als hij met zijn broer op stap ging moest ik thuis blijven) Hij maakte het na 6 maand uit en dezelfde avond hing mijn vriend aan de telefoon en hebben we 2,5 uur gebeld.
Na een maandje weer afgesproken en toen zat het weer goed. Hem duidelijk gemaakt dat ik ook dingen zonder hem wou doen, dus alleen met vriendinnen afspreken. Maar ook met hem alleen leuke dingen wou doen. Vond hij helemaal prima. We zijn toen na 3 maand gaan samenwonen (hij ging een huis kopen en ik mocht helpen inrichten want in de toekomst zou ik daar toch bij in komen wonen) Ik stond te klapperen met mijn oren. Dus ben ik bij hem ingetrokken.
Nu bijna 4 jaar later en zwanger van onze eerste zijn we gelukkiger dan ooit en praat hij over zijn gevoelens