Werk in de gehandicaptenzorg sinds 2012 op een vaste groep. Sinds zomer 2016 op een nieuwe groep. Ik wilde minder werken en wat taken neerleggen, daarom koos ik hiervoor, zodat op mijn oude groep een nieuwe eerstverantwoordelijke aangenomen kon worden in mijn plaats. Vond het in mijn nieuwe team en op de nieuwe groep wel leuk, maar vond stiekem mijn oude groep wel een heel stuk leuker, vanwege de doelgroep en andere werkzaamheden. Toch dit niet aangekaart, want team had me nodig qua uren en inzet, en ik had nou eenmaal mijn keuze gemaakt. Een jaar nadat ik in het nieuwe team zat, werd ik zwanger. Mijn zwangerschap verliep niet vlekkeloos waardoor ik vanaf 6 maanden bedrust moest houden. Mijn nieuwe team was erg lief voor me. Collegas zochten veel contact, kwamen allemaal op kraambezoek en ben overladen met kadootjes. Familie van de bewoners stuurden ook steeds kaartjes e.d., erg leuk! Inmiddels is mijn kindje gezond geboren en 3 maanden oud. Over enkele weken hoop ik weer te gaan werken als oproepkracht. Collega's zijn blij dat ik terugkom! Nu belde mijn leidinggevende, of ik misschien terug wilde komen op mijn oude groep!! Daar waren meer tekorten, en hij wist wel dat ik het daar altijd goed naar mijn zin had gehad. Combinatie maken vond hij niet ideaal vanwege de continuïteit... Nu wil ik dit zelf eigenlijk héél graag. Maar ik voel me best wel rot naar de collega's van mijn nieuwe team....... Om nu toch nog terug te gaan naar mijn oude groepje... Kan ik dit wel maken? Het voelt zo lullig!!!!
je komt niet voor je collega's maar voor jezelf. dit is toch een prachtige kans. kies voor jezelf, dat zouden zij ook doen
Meid je leeft maar 1 keer en moet doen waar je hart ligt! Ik zou alleen wel een soort van afscheid organiseren voor je oude groep zodat je iedereen kan bedanken en het beste kan wensen voor de toekomst. En dat je hun vast nog wel zal zien alleen niet meer continu mee aan het werk bent. Ze zullen dat zeker waarderen en begrip voor hebben.
Gewoon doen! En je zegt dat je oproepkracht zou worden, kun je dat niet dan nog aanbieden voor ze? Weet niet wat je uren en tijden worden natuurlijk maar misschien kun je als hun nood hoog is en jij tijd en zin hebt nog eens invallen. Maar begrijp ook met kinderen dat je als je vrij bent ook liever gewoon vrij bent
Jeetje, wel fijn jullie reacties. Ik zie er zó tegenop t tegen mijn team te zeggen, maarja anderzijds denk ik, ik ben maar oproepkracht nu....... Dus een heel grote rol speel ik toch niet meer in dat team. Voelt nu wel erg stom, toen collega's van nieuwe team me destijds na de overstap vroegen of ik het naar mijn zin had, ben ik altijd erg positief geweest. Ik vónd het ook wel leuk, maar gewoon niet zo leuk als oude groep... maar vond dat geen meerwaarde hebben dat steeds tegen hen te zeggen, ik werkte met hen en vond het vervelend als ze mij ongemotiveerd zouden vinden. Beetje bang dat ze dan nu zeggen: '' maar.. je vond het toch zo leuk bij ons...??? ''
Ja wat mij betreft zou ik ook best een combi tussen beide groepen willen maken. Maar leidinggevende vond dat niet heel fijn, hij had me liever op één groep. Maar ga t toch nog eens aankaarten bij hem, beetje breed inzetbaar lijkt me ook niet verkeerd!
Natuurlijk kan dat, het is werk! Ik snap heus dat je goed afscheid wilt nemen, maar deze keuze is gewoon de beste keuze voor jou. Het is echt geen goed idee om minder leuk te kiezen om collega's niet te kwetsen, het zijn collega's, niet je moeder (en zelfs dan).
Dan zou ik daar zeker voor gaan inderdaad, ik denk ook dat beide groepen daarmee geholpen zijn. Aangezien je van beide weet hoe de groepen draaien. Ik hoop voor je dat je hem kan overtuigen.
Hierin “proef” ik toch dat je dat ook doet om je nieuwe team niet teleur te stellen? Ik denk dat je je hart moet volgen. Als dit bij je oude team ligt moet je daarvoor gaan, doet niets af aan t feit dat je het daar ook gezellig hebt gehad. Maar je bent straks invaller? Zijn er dan steeds vaste uren voor jou op de oude groep? Of is dat afwachten?omdat hij je specifiek voor 1groep vraagt?? Anders kun je toch afspreken dat zei in geval van nood beroep op je kunnen doen? Iedereen gaat uiteindelijk echt voor zijn eigen geluk. Als mensen dat niet snappen zijn ze niet realistisch. Iedereen maakt op bepaalde momenten keuzes in het level......logisch toch....wie zou ik dan zijn om je dat te ontzeggen? Ik wens mijn collegas t beste toe, ook al hebben ze het heel leuk met mij....
Wat een mooie kans en perfecte timing. Fijn dat je collega's zo fijn waren, maar ik zou toch echt voor je eigen werkplezier kiezen!
Doen! Kies voor je eigen geluk! En zoals je al zegt, je bent “maar” oproepkracht. En je hoeft hun toch niet te melden dat je je andere clubje net iets gezelliger en leuker vind. Ze hebben je daar net iets harder nodig, lijkt me prima reden. Je vind beide teams leuk, maar je oude team heeft je net iets harder nodig.