Heb de laatste dagen amper meer geslapen, babietje is 's nachts opeens druk. En dan echt laat-ik-een-feestje-bouwen-druk. Hmmm... En verlies net 'n heel klein beetje bloed... Nou ja ik ga niet zitten wachten tot ik iets voel, maar toch. Van mij mag ze komen hoor! Sterkte iedereen!
Eve, volgens mij weet je nooit wat je te wachten staat, ik heb bevallen heel anders ervaren dan ik had gedacht, maar ik vond het zeker niet tegenvallen, wel erg overweldigend. Valhalla, heerlijk toch, die drukte in je buik? Geniet er nog maar van, straks ga je het nog missen . Ik vond het juist heerlijk dat Eva zo beweeglijk was de laatste weken (de rest van de zwangerschap trouwens ook en nu nog steeds ), want ik sliep haast niet meer van de jeuk, maar zij zorgde voor afleiding voor mij.
Ja, die drukte is heel erg leuk hoor, het is zo'n gezellig babietje. Alleen ben ik niet gewend dat ze dat 's nachts ook is, tot twee dagen geleden ging ze slapen als ik ook ging slapen... (ideaal eigenlijk, kan dat zo blijven? ) Och ja, ik probeer er van te genieten zo lang ze nog binnen zit... Maar denk dat ik er ook erg van kan genieten als ze er eenmaal uit is...
Haha, de eerste weken hield Eva wel mijn ritme aan, en dat betekende dus pas rond 4 uur slapen , omdat ik ook altijd zo laat naar bed ging omdat ik toch niet kon slapen van de jeuk . Maar nu slaapt ze lekker van 19:30 tot 7:30u! Wel met 2 voedingen tussendoor, maar dat is 2x een kwartier een onderbreking (ik geef borstvoeding en ze drinkt supersnel) en dan slapen we lekker verder! En tuurlijk geniet je straks van je meisje als ze geboren is, maar ik kijk met nog wel een beetje heimwee terug hoor naar de tijd dat ze nog in mijn buik zat... lijkt alweer zooooo lang geleden!
Ik was bij mijn dochter ook helemaal niet bang om te bevallen. Heb ook een superbevalling gehad, ookal deed het even flink pijn. Nu vind ik het toch wel iets enger omdat ik weet hoe erg pijn het toen deed. Maar als het weer allemaal zo snel verloopt, dan teken ik daarvoor.
Ook al duurt het nog erg lang tot mijn uitgerekende datum.. (9 november) ben ik wel ontzettend bang voor de bevalling! Ben bang dat ik het niet aankan en voor de knip idd :s super pijnlijk klinkt het... en ik weet dat het dat op dat moment niet is maar toch
hoi dames bij mijn eerste zwangerschap was ik niet bang terwijl ik als ik vroeger aan kinderen krijgen dacht neeee nooit de hele zwangerschap heb ik me voor gehouden ja ik kan wel bang worden maar ik schiet er niks mee op het zal toch moeten en als ik wegloop neem ik het toch mee met gevolg een geweldige bevalling die voorbij leek te vliegen nee het was natuurlijk niet pijnloos maar het persen wauw wat een gevoel die kracht ik had t gevoel als of ik wel een vrachtwagen van z'n plek zou kunnen schuiven voor de zekerheid wilde ik wel in het ziekenhuis bevallen met het idee daar is alles wat we nodig hebben mocht er iets zijn en dat gaf mij en mijn man een goed gevoel dit was maar goed ook want nou komt ie nadat alles achter de rug was een hele mooie dochter op de wereld gezet en de placenta geboren ging het mis schijnbaar uiterst zeldzaam ging mijn baarmoeder binnenste buiten keren en wilde op die manier ook nog naarbuiten komen als gevolg 3.5l bloedverlies zelf heb ik niks gemerkt ik was gewoon moe van de bevalling en dacht het zal wel tuurlijk zag ik de benauwde gezichten om me heen en kwam er snel een gyn en gevolg kijken die mij direct naar de ok brachten ja toen wist ik oh dr zit iets niet goed eenmaal wakker werdt er gezegt hoeveel geluk ik heb gehad als ik thuis was bevallen was ik er waarschijnlijk niet meer geweest slik dacht ik toen was t zoooo erg dan maar alles is goed gekomen uiteraard wordt deze bevalling weer in t ziekenhuis want er is niks van te zegen of het deze keer weer zo zal gaan of niet maar bang nee ik heb er zin in want nu weten ze in t ziekenhuis waar ze rekening mee moeten houden het enige waar ik alleen bang voor ben en dat heeft mij ook altijd dwars gezeten is dat ze mijn man weer helemaal alleen achterlaten met ons kindje als ik eventueel naar de ok moet veel liefs mieke
Gelukkig is alles goed afgelopen Mieke Maar, minder leuk verhaal in een topic over vrouwen die bang zijn voor de bevalling? Haha ik heb al ontzettende schrik en nu ik dit heb gelezen denk ik "KAN DIT OOK NOG?" hahaha Maar goed.. het komt zoals het komt en we zien het wel Liefs Daniela
dont worry het is echt heeeeeeeeel zeldzaam schijnbaar dat dit gebeurt bij mijn vkpraktijk hadden ze het nog nooit mee gemaakt liefs mieke
Ik ben ook nog geen minuut bang geweest voor de bevalling, maar misschien komt dat nog wel! Ik laat het straks maar allemaal over me heen komen. Ben me er wel van bewust dat het pijnlijk is, maar als je dat accepteert ben je al een heel eind. En ach er zijn ons zoveel vrouwen voor gegaan, dus dan kunnen wij het ook meiden. Succes allemaal!
Tot vorige week was ik erg rustig hierrond. "Laat maar komen" dacht ik dan... Maar nu ik de 37weken zwangerschap wel érg dichtbij komen, begin ik meer en meer zenuwen te krijgen. Is het écht zo pijnlijk? Wat als ik 'm er niet uit krijg? Wat als ik in paniek sla? Wat als ik mij niet direct moeder voel? Mja, ik denk dat er niets anders opzit dan gewoon afwachten en laten afkomen op mij
ik wil iedereen bedanken voor de reacties! fijn om te weten dat ik niet de enige ben Voor alle mama's die bijna moeten bevallen veel succes! en voor de mama's die intussen zijn bevallen gefeliciteerd! en jullie hebben het vast goed gedaan!