Zo ik ga even hier spuien, gewoon om mijn verhaal even kwijt te kunnen. In 2010 een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad die uit zichzelf is weggegaan, vermoedelijk aan de rechterkant. Daarna zwanger geraakt van mijn zoontje en vanaf begin 2012 aan het proberen voor een tweede. Okt 2012 weer zwanger van een tweeling, ééntje in de baarmoeder --> miskraam, de ander in de linker eileider --> weggehaald. En sinds dien.... niks, helemaal niks. Eén keer een verlengde cyclus gehad, vermoedelijk vmk, maar sinds 8 maanden is het nu rustig. Gisteren weer ongi geworden van ronde 11. De vorige keren elke keer snel zwanger geworden, in 4 rondes, 2 en daarna 7, maar waarvan ik nog wel 6 maanden borstvoeding had gegeven. Toen ik daarmee stopte was ik binnen één ronde zwanger. Sinds 3 maanden heb ik daarbij pijn, tijdens de eisprong, tijdens de menstruatie. Daarvoor nauwelijks last van en nu ben ik 6 van de 24 dagen die mijn cyclus duurt afhankelijk van pijnstillers. Echt, ik weet dat er vrouwen zijn die er veel meer last van hebben hoor, maar het wordt gewoon steeds erger. En wordt er zo bang van! De pijn is dezelfde pijn die ik had toen er bloed in mijn buikholte zat. Een brandend, onheimlich gevoel. Heel akelig en zeer pijnlijk. Tijdens de operatie was milde endometriose vastgesteld, maar vrees dat dit toch mee speelt. De pijn die steeds erger wordt, het niet zwanger raken, onrustiger verloop van de ongesteldheid... Drie weken geleden een verwijzing gekregen naar het ziekenhuis, om te kijken of ze wat willen uitzoeken of misschien wel meteen het IVF traject in. (had de huisarts het over). De kans op nog een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt zo namelijk wel akelig groot in mijn hoofd. Maar wat laten ze lang op zo'n brief wachten! Alsof je nog niet genoeg in onzekerheid zit. Echter vandaag weer enorme buikpijn gehad, toch even laten checken bij de huisarts. Geen spanning op de buik, niks ernstigs nu. Maar toch gevraagd of het niet een idee is om aan de pil te gaan tot de afspraak bij het ziekenhuis. Want wat moet ik anders? Zwanger wordt ik geloof ik toch niet zo, en al zal dat wel zijn, hoeveel kans heb ik dan op nog een buitenbaarmoederlijke zwangerschap? 25%? 50%? Huisarts gaat nu overleggen met de gynaecoloog, hopelijk krijg ik dan ook meteen wat meer duidelijkheid wanneer een eventuele afspraak is. Geen probleem om nog 2 maanden te wachten, als ik het maar weet en dan kan ik me daarop instellen. Puhhhhh.... heb even echt een baaldag. Sorry, heel verhaal geworden, maar lucht ook even op om het op te schrijven. Iemand heel toevallig ervaringen met buitenbaarmoederlijke zwangerschap --> endrometriose --> mmm?
Wat een verhaal! Kan me voorstellen dat je een baaldag hebt hoor! Ik heb ook twee keer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad en bleek ook endometriose te hebben. Na de tweede buitenbaarmoederlijke zwangerschap waarbij mijn rechter eileider verwijderd is was spontaan zwanger worden geen optie meer. Mijn linker eileider zit verkleefd aan mijn baarmoeder en blaas. Enige optie was nog ivf. Wij hadden het geluk dat het de 1e poging raak was. 10 weken geleden bevallen van een gezonde zoon. Ik vind spontaan zwanger worden met een verkleefde eileider wel een risico. Afhankelijk van je gynaecoloog neem ik aan dat je in aanmerking komt voor ivf. Sterkte hoor.
Hey meid, Wat een narigheid allemaal! Logisch dat je baalt en dat mag toch ook gewoon? Mijn verhaal is niet helemaal hetzelfde. In december 2012 na 25 maanden eindelijk zwanger, alle onderzoeken in het ziekenhuis hadden we toen al gehad en daar kwam uit dat alleen mijn rechter eileider functioneerde. Ik had vanaf het eerste moment een slecht gevoel over de zwangerschap en dat bleek ook te kloppen. Begin januari werd er een missed abortion vastgesteld en bij het consult door de gyn werd vervolgens een buitenbaarmoederlijke zwangerschap vastgesteld in mijn rechter eileider. Met grote spoed geopereerd en het was niet mogelijk om de eileider te behouden. Ik heb vervolgens zelf om een nieuwe HSG gevraagd. Tijdens de operatie had de gyn geprobeerd de verklevingen die ze links zag te verwijderen. Helaas, links deed gewoon niets. Toen hadden we de optie of een laparocsopie of een IVF-poging. Na langdurig overleg hebben we voor IVF gekozen omdat onze gyn de kans dat ik daarmee zwanger zou raken positief inschatte. Ik had er zelf niet veel vertrouwen in maar wilde het wel geprobeerd hebben. Bij ons bleek dat de goede keus te zijn, daarmee hebben we ontzettend veel geluk. Ik zou het gesprek aangaan en gewoon bellen naar het ziekenhuis waar de brief blijft. Ik maakte wel eens een belafspraak met onze gyn die dan standaard zei dat ze dat geen stof voor over de telefoon vond en vervolgens ons binnen een week langs liet komen Ik hoop dat je dezelfde goede begeleiding zult krijgen die wij hebben gehad! Het heeft voor ons echt enorm meegespeeld in hoe positief wij de behandeling ervaren hebben.
Dank je wel voor jullie lieve reacties. Fijn om te zien dat jullie beide zwanger zijn (geworden). Dat geeft een mens hoop. Net heeft de huisarts gebeld. Ze heeft overlegd en ze hebben mijn brief wat naar voren geschoven, omdat er nu ook meer dingen meespelen. Ze willen me op kortere termijn zien, dus hopelijk krijg ik nu snel bericht. Daarbij heb ik nu een recept voor de pil gekregen, om de pijn te voorkomen, maar hopelijk ook om mijn lichaam wat rust te geven en hopelijk wat te herstellen. Eigenlijk zou ik heel graag IVF willen... Altijd gezegd dat ik dat nooit zou doen, maar heb nu echt het idee dat het de keuze is: IVF of geen tweede kindje. In theorie zou rechts nog moeten werken, maar er zit op zijn allerminst nog het littekenweefsel van de eerste buitenbaarmoederlijke zwangerschap in. Plus nog eventueel de oorzaak (endometriose?) van de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Tel daar het niet zwanger raken en de pijn erbij op en mijn vertrouwen in mijn lichaam dat er op de natuurlijke manier een kindje komt is gedaald naar 0,0. Nooit gedacht dat dit zo'n moeilijk en emotioneel traject zou zijn....
Hoi, Je verhaal is voor een deel herkenbaar.. Hier nooit snel zwanger geworden (oudste 15 maanden, jongste 3 jaar met 4 miskramen ertussen) Nu bezig voor nr 3 (met nieuw partner) en helaas in dec en mei een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. In dec is mijn rechtereileider weg gehaald, de gyn vondt verder onderzoek naar de andere eileider niet nodig, terwijl ik er echt geen goed gevoel over had. (heb een ontsteking gehad in mijn eileiders 3 jaar terug). Helaas in mei opnieuw een buitenbaarmoederlijke zwangerschap...dit keer links ook verwijderd... Baal achteraf enorm dat die in dec niet meteen weggehaald is en dat we toen niet met ivf zijn begonnen.. Die tweede buitenbaarmoederlijke zwangerschap is enorm emotioneel geweest voor ons beiden! Ik heb ook veel pijnklachten in mijn buik, vraag me af of het geen verklevingen zijn? Merk ook dat ik sinds mijn operatie in mei meer last heb van mijn darmen. Wij zijn nu begonnen aan ivf... ben gestart met de pil en begin 1 okt aan de eerste decapeptyl injectie!
Fijn om te horen dat je brief naar voren is geschoven! Bij mij was de 2e buitenbaarmoederlijke zwangerschap dus ook in dezelfde eileider. Waarschijnlijk door littekenweefsel van de eerste operatie. Ik had ook nooit gedacht ivf te gaan doen maar achteraf blij dat we het toch gedaan hebben. Hoop dat je snel een oproep krijgt!