In eerste instantie wilde ik geen pijnbestrijding. Toen ik na 38uur weeën(niet effectief genoeg) en 3/4cm ontsluiting naar het ziekenhuis moest voor oxytocine...veranderde dit. Mijn verloskundige raadde me, voor vertrek, aan er nog eens over na te denken, omdat ik al 2 nachten niet geslapen had, ik al zo lang bezig was en je niet weet hier lang het nog zou duren. Je hebt natuurlijk veel kracht nodig voor het persen. Dus eenmaal in het zieken huis en aan de oxyticine, vroeg mijn verloskundige nog een keer of ik epiduraal wilde. Na wikken en wegen stemde ik toe. Alleen was de anesthesist bezig bij een operatie en toen hij klaar was had ik 8cm ontsluiting dus mocht het niet meer....... Andere pijn bestrijding wilde ik sowieso niet. Uiteindelijk ben ik blij dat het niet kon, omdat ik er niet volledig achter stond. Ik had gelukkig maar 3 persweeen nodig.
Ik wilde thuis bevallen waar je dus niet kan kiezen voor ruggenprik of lachgas. Er is wel een mogelijkheid om waterinjecties te krijgen maar die schijnen pijnlijker te zijn dan de wee zelf. Afijn thuis bevallen zonder medicatie. Ben in bad bevallen en het warme water zorgt wel voor ontspanning maar echte pijnbestrijding is het niet aangezien niet iedereen dat zo ervaart.
Ik weet dat er veel vrouwen op tegen zijn, maar ik koos op voorhand al voor een epidurale verdoving. Ik ben heeeeel blij dat ik daar voor had gekozen. Ik heb de geboorte van m'n dochter hierdoor heel bewust meegemaakt. M'n grootste angst was dat de bevalling in een roes aan me voorbij zou gaan. Ik las ooit hier op het forum over dat een hoop meiden hun bevallig heel gaaf vonden, ik snapte er niks van Nu wel, ik kan echt zeggen dat de bevalling supergaaf was. Vooral het horen van de hartslag middels een schedelelectrode was heel fijn. Zo wist ik dat het goed met m'n kindje ging ondanks de stress wat een bevalling met zich meebrengt voor een baby.
Gekozen voor een thuisbevalling en geen medicatie. Ook geen TENS, daar ik waarschijnlijk toch onder de douche zou zitten in de periode dat die werkte (achteraf kwam ik niet van bed af ) Als ik naar het ziekenhuis gegaan zou zijn en ze hadden het aangeboden was ik wellicht gezwicht voor medicatie.
eerste keer bevallen met epidurale tweede keer bevalling ging zo snel dat tijd voor epidurale niet meer was, en heb altijd gezegd zou niet weten wat ik derde keer zou doen, nu afgelopen week dus voor die derde keer bevallen, en zonder pijn medicatie opnieuw geen tijd voor, en moet zeggen, moest ik nog eens doen opnieuw zonder, nu hangt er ook vanaf hoe lang ge weeen hebt, zou zeggen als ge weet dat ge langer als 2 uur er moet liggen met weeen ga voor pijnbestrijding, maar als ge zoals ik de weeen bijna op 2 handen kunt tellen doe het zonder
Met & zonder! Wilde het beide keren vooraf zonder doen. Alleen waren de weeën bij eerste echt niet te doen. Bij de tweede zonder gedaan. Die bevalling stelde niets voor
Wel navedacht over pijn bestrijding eerst ging ik helemaal voor een ruggenprik na een voorlichtingsavond over de bevalling ben ik er anders over na gaan denken. En wou ik dat dus niet meer vanwege eventuele gezondsheid problemen die kunnen ontstaan bij de baby. Gelukkig ging mijn bevalling zo snel ( 2 uur smiddags begonnen de weeën en 18.05 geboren) dat ik helemaal niet meer stil stond bij een pijn bestrijding!
Zonder.. Tegen de tijd dat ik vroeg om pijnbestrijding vertelde de verloskundige dat ik mocht gaan persen.
Heb gestemd op zonder. Nr 1 en 3 zonder en bij nummer 2 zo'n prik in m'n been gehad. Had niet het idee dat het zin had qua pijn, maar na de bevalling huppelde ik nog net het zkh niet uit . Ik sprong toen ook uit bed om lekker relaxt te gaan douchen, kleedde mezelf aan, zette zelf zoontje in de mc.
Ik wou graag bevallen zonder pijnmedicatie, maar na een aantal uren enorme rugweeen en nog maar 1cm ontsluiting besloten voor een ruggenprik.... Heerlijk. Uiteindelijk heeft het nog 12 uur geduurd voordat dochterlief ter wereld kwam. Dus was erg blij met de pijnstilling.
Ik wilde ook zonder pijnmedicatie bevallen. Helaas liep het wat anders. Ik had sterke weeën en volgde elkaar snel op. De ontsluiting vorderde niet. Na bijna 12 uur had ik nog maar tussen de 3 en 4 cm ontsluiting. Ze hadden me gestript en de vliezen al gebroken. Maar dat hielp ook niet genoeg voor de ontsluiting.
Ik heb niet gestemd, want voor mij geldt allebei de opties. bij de eerste wilde ik gewoon thuis, is ziekenhuis geworden en ze raadde me echt een ruggenprik aan ivm lange duur. (totaal 22 uur) tweede wilde ik ook thuis, maar vruchtwater gepoept dus ook ziekenhuis, het was zo pijnlijk dat ik medicatie vroeg, toen ik akkoord kreeg voor medicatie hoefde het niet meer en mocht ik al persen (totale bevalling 1u 10min). Nu de derde keer is scheepsrecht, hoop ik toch echt thuis zonder medicatie, maar we gaan het zien.
Het idee was om in het ziekenhuis te bevallen, in ieder geval waar alles bij de hand zou zijn dus ook pijn bestrijdingsmiddelen. Maar alles ging in zo'n razend tempo dat ik het ziekenhuis niet meer zou halen, en dus thuis bevallen ben zonder enige vorm van pijnbestrijding
De oudste kwam zonder pijnmedicatie. Ging prima! Oke, leuk is anders maar het was allemaal te doen. 2e een KS Dus toen kwam mijn zoon. Ik dacht, dat doen we weer zonder. Nou. Nee. Binnen 1 uur nadat de vliezen waren gebroken, een storm van weeën. Geen begin,hoogtepunt, einde, maar een hoge streep met heel af en toe een onderbreking. 3 uur later pas 3 cm ontsluiting.(Niets bij de 3e gaat het snel hoor!). Ik was bekaf, vroeg om een ruggenprik maar kreeg die niet. Morfinepompje, hielp ook niet. Ik begon ook in paniek te raken. Na 8 uur ellende, en 6 cm ontsluiting, kon de ruggenprik opeens wel. Rara, zou het feit dat het toen 05.30 was en de anesthesist begon, er iets mee te maken hebben? Ruggenprik werkte maar even (waarom nu pas mevrouw, ik kan u nu maar het minimale geven? aaaahhhh) Dus na een uurtje, hopla, daar kwamen de weeën weer. Kind was groot, bleef steken, blauw, ademde niet, sleutelbeen gebroken.. Uiteindelijk alles goed gekomen gelukkig, de arme jongen. Er komt geen baby meer, maar was dat wel het geval geweest, dan had ik vooraf al de ruggenprik willen reserveren. Bevallen zonder stress, paniek en pijn, een verloskundige die naar je luistert Vooral dat laatste, daar heb ik veel moeite mee gehad. Mijn tip aan ouders-to-be is dan ook altijd: bespreek het van te voren, en als je zelf de kracht niet hebt,laat je partner dan daadkrachtig het woord doen...
1ste zonder. geen weeen, dus ingeleid , Daarna een weeenstorm was een stuitbevalling en ingeknipt. . 2 en half uur begin tot geboorte. 2e zonder. ingeleid, weeenstorm en klein schaafwondje. anderhalf uur begin tot geboorte 3 keer de navelstreng om de nek. 3e zonder. ingeleid, weeenstorm geen 'schade' . 2 uur begin tot geboorte 2keer navelstreng om de nek.
Van te voren zei ik altijd dat ik wel met een ruggenprik wilde bevallen. Hier in italie waar ik woon, moest ik van te voren onderzoeken doen om te kijken of ik in aanmerking kwam voor een ruggenprik en zo ja dan krijg je een formulier mee waarop staat dat je een ruggenprik mag. Dat gaf me zoveel rust omdat ik bang was voor een eindeloos lange bevalling met heel veel pijn. Uiteindelijk liep het anders. Ik kreeg binnen een uur heftige rug weeen en om half 2 snachts in het ziekenhuis aangekomen bleek ik al 9 cm ontsluiting te hebben. Ruggenprik was dus niet nodig en ook al niet meer mogelijk. Anderhalf uur later is de baby geboren! Blij dat het zonder ruggenprik kon maar in de toekomst zal ik zeker weer de papieren aanvragen, want het gaf me heel veel rust!
Na 18 uur forse weeën trok ik het niet meer, had nog maar drie cm ontsluiting. Toen ruggenrik gehad en daarnaast weeopwekkers om de weeën regelmatiger te laten komen... Kreeg daardoor een weeenstorm door de ruggenrik heen. Heb in totaal vier uur profijt gehad van de ruggenrik en dat was hard nodig ook om even op adem te komen. Uiteindelijk bevallen na 36 uur met vier keer fors trekken met vacuüm ( persweeen waren niet krachtig genoeg)... Daarvan de nodige schade, moest vervolgens naar ok voor placenta verwijdering en hechten. De slechte ontsluiting kwam waarschijnlijk doordat mijn zoon een sterrenkijker was en dus met het gezicht omhoog lag. Al met al een traumatische bevalling waarbij ik het heel fijn vond dat ik even gebruik heb kunnen maken van pijnstilling.
Ik wilde qel pijnstilling maar tegen de tijd dat ik in het zh kwam had ik al 7cm en dat in de nacht dus geen anastesist en te laat dus bevallen zonder. Nu wil ik zonder proberen hopelijk net zo snel als de 1ste zodat ik het red. Nr1 van 20.00 tot 23.45 thuis weeen opvangen van 00.00 1.00 zh weeen opvangen en 1.45 zl geboren
Ik had aangegeven dat ik in principe zonder wilde een als het echt te erg zou worden ik daar niet negatief tegenover stond. Maar het was niet nodig vond ik, zonder is prima gegaan hier.