Ik merk steeds meer op mijn werk dat de vrouwen "de baas" zijn thuis. Als ik vertel dat ik twee nachten op de bank heb geslapen vanwege gesnurk vinden ze dat niet kunnen en moet "hij maar op de bank" geen denken aan dat ze dat ooit zouden doen... etc. Bij ons is mijn man duidelijk de baas. Wat we in het weekend gaan doen ligt vooral aan zijn bui. Wat we eten is vooral zijn keuze. Hoewel hij ons gelijk vindt, is dit in de praktijk niet zo. Hoe is het bij jullie? En op welk gebied ben jij dan/ of is hij bazig? Ik twijfel ook of ik tevreden ben met de situatie.
Nou, dat klinkt lekker evenredig 😳. Wij zijn een stel met respect en eerbied voor elkaar en een dier heeft een baas.
Niemand. Alleen een hond heeft een baas Als ik last heb van zijn gesnurk ga ik op de bank of ik schop hem op zijn zij. Eten bepaal ik omdat dat hem echt niet boeit zolang het eetbaar is en hij maar gewoon eten krijgt. Dingen gaan hier gewoon in overleg. Wat we gaan doen of willen.
Baas???We hebben 3 honden daar mogen we over bazen en thats it. Wij overleggen dingen en de ene keer doe ik wat meer zijn zin en de andere keer hij de mijne.
Wij zijn beide niet de baas (een hond heeft een baas ). We eten bijv. waar we beide zin in hebben of komen tot een compromi (eerst eten wat ik wil, dag er op wat hij wil etc). En aan snurken kan mijn man (of ik) niks doen, dus de snurker op de bank laten slapen vind ik niet kunnen. Tis geen bewuste actie tot irritatie namelijk
hier hebben we het beide voor het zeggen. ik kan niet tegen het gesnurk van mijn man dus ik doe oordoppen in, maar wanneer hij zo af en toe eens even weg gaat naar vrienden en meer dan 5 biertjes drinkt gaat hij irritant doen in zijn slaap nog harder snurken, wijd arm en wijdbeens liggen, veel rollen, ook over mij heen, en duwt mij uit bed, geeft elleboogjes, en de volgende ochtend mag ik opstaan voor de kinderen en hij blijft lekker lui liggen en weet hij van niets wat hij die nacht gedaan heeft .... we hebben nu dus sinds we een vierde hebben afgesproken dat hij op zulke avondjes dan bij zijn vrienden blijft slapen, want ik heb echt mijn slaap nodig en wil er gewoon fit bij zijn voor de kinderen. ( ik gun hem overigens zijn avondjes hoor, die zijn er namelijk niet heel veel, vaak met ek en wk, dart toernooi en daarnaast zo'n 1 keer per maand soms 2 maanden maar ik gun mezelf wel de rust die nachten) verder overleggen we samen dingen, hij roept sommige dingen mij een halt toe en soms ik hem, maar baas... nee, ook niet qua dingen die we gaan doen en aan wiens bui het ligt, wel bepaal ik meestal samen met de kinderen wat we gaan eten... hij werkt en ik niet en ik kook 9 van de 10 keer, soms appt hij bijv "vanavond rijst kip kerrie eten schat ? "en dan maak ik dat ook, maar soms app ik ook terug heb de ovenschotel al klaar gemaakt hoeft er alleen nog maar in de oven... vanavond maken of bewaren voor morgen en de rijst kip kerrie maken zeg het maar ... "
Allebei... En we spelen ook beide de baas.. 2 kapiteins op een schip kan bij ons heel goed. We hebben ook allebei ons eigen terrein waar we net even iets meer over te zeggen hebben. Maar alles in overleg.
Wij maken hier thuis altijd grapjes dat ik de baas ben.. Maar alles gaat hier altijd in goed overleg. Ik ben alleen wat strenger dan mijn vriend.
Uh, we hebben beiden geen baas en zijn beiden ook geen baas, gewoon man en vrouw, mensen die samen overleggen zeg maar. Komende zaterdag zijn we weer eens samen thuis en dan bedenken we aantal dagen van te voren samen wat we willen doen. Beslissen iets wat we beiden leuk vinden en als we er niet uit komen, wordt het een compromis of doen we de zaterdag er op wat de ander wil ofzo. Sommige dingen overleggen we dan weer niet omdat het de ander geen bal interesseert. Mijn man eet alles op, warm of koud en vies of lekker. Scheelt m weinig wat ik klaar maak. Dus ik bedenk de menu's en maak de boodschappenlijst en kook (tbm).
Bij ons hangt het ervan af hoe belangrijk iets is. Als ik iets echt echt echt wil, gebeurt het. Andersom ook!
Ik denk dat ik wel de broek aan heb in huis. Ik beslis in ieder geval het meest. Maar grote zaken gaan in overleg en ik geef ook wel eens toe natuurlijk. Denk dat ik gewoon een stuk dominanter ben dan hij. Maar ik waardeer hem echt om alles wat hij doet en laat dat ook merken.
Niemand is de baas, onze relatie bestaat uit wederzijds respect en overleg en soms komen we er niet uit. Ik bepaal wat we eten omdat ik ook kook, alleen op woensdag kookt en bepaalt mijn man. We hebben nu bijvoorbeeld al een paar maanden een discussie over het vertellen van de waarheid over Sinterklaas aan onze zoon van 8. Hier komen we niet uit, zolang we het niet eens zijn wordt er ook niks gedaan. Ik ben verbaal wel iets sterker dus win het wel vaak met mijn argumenten in discussies 😂
Bij ons lijkt het zo dat ik dat ben. Ik heb een vlottere babbel en heb sneller mijn woordje klaar dan mijn man en ik geef ook sneller mijn mening. Mijn man is gewoon wat rustiger dan ik. Verder laat hij mij vaker dingen regelen zoals vakanties en wat we doen als we een dagje weg gaan. Niet dat hij geen mening heeft maar hij weet dat ik zijn smaak en voorkeuren kent en vertrouwt mij hierin. Dus voor de buitenwereld lijkt het of ik het voor het zeggen heb. Maar... Bij mijn man is "nee" ook echt "nee". Als hij resoluut nee zegt kan ik hoog en laag springen, dan gebeurt het niet. Dit gebeurt eigenlijk heel weinig want over het algemeen gaat alles wel in overleg maar als hij iets echt niet wil dan doet hij het ook echt niet.
Wij allebei. Ik kook vooral doordeweeks dus dan bepaal ik over het algemeen wat dat is, al hou ik natuurlijk wel rekening met wat hij lekker vind. Niemand slaapt hier op de bank, zodra we dat gaan doen is het echt tijd voor een goed gesprek. Grote beslissingen nemen we samen, zodra we ergens niet uitkomen wordt er niks gedaan. Ik heb een afkeer tegen mannen en vrouwen die hun partner zo onder de duim drukken.
Wij zijn beide "de baas" ik bepaal eigenlijk altijd wat we gaan eten. Ik doe ook altijd de boodschappen. Hij vind dat allemaal wel prima, als ik vraag wat hij wilt eten zegt hij toch "doe maar wat lekkers 😂. Mijn man is niet zo moeilijk, we overleggen wel, maar ik krijg meestal wel "mijn zin". Ik leg vaak dingen voor, en hij is het vrijwel altijd met mij eens.
Volgens de kinderen ben ik de baas in huis Als ze iets van papa mogen terwijl ze twijfelen of dat van mij mag, komen ze altijd even vertellen dat het van papa wel mag. Maar dit komt omdat mijn man door de week niet thuis is en ik wat strenger (consequenter) ben. Verder gaan dingen in overleg en hebben we beide even veel te vertellen.
Dingen gaan hier overleg. En als hij thuis is kookt hij,als ik thuis ben kook ik. Zelfde met boodschappen doen, maar ja wij zijn beide niet zo moeilijk. Verder wordt veel in overleg gedaan