Wij zijn beide ongeduldig maar het ligt echt aan de dag en aan mijn humeur. En dat is ook bij mijn vriend! Want het ene moment kan ik mijn geduld verliezen als mijn zoontje vervelend is en dan kan mijn vriend rustig blijven en een andere keer is het weer andersom.
Ik haha alleen heb ik blijkbaar soms TEVEEL geduld want manlief raakt daar weer door geirriteerd soms haha.
Vriend is geduldiger. Daar integen luisteren ze veel beter naar mijn en kennen ze duidelijk mijn grenzen terwijl ze met vriendlief nog wel is extra lang proberen te jengelen om alsnog hun zin te krijgen. Bij mijn weten ze nee is nee en zeuren, huilen en blijven jengelen blijft nee. Boos zijn, gillen, scheeuwen en stampen mag maar dan even buiten of boven. kan echt gek worden dan en stuur ze anders wel jaar boven. Zijn ze weer bij zinne kunnen we er over praten. Vriend geeft bij huilen snel hun zin want dat is makkelijker
Hier ook meer geduld met onze zoon dan mijn vriend. haha valt wel op dat de meeste vrouwen meer geduld met de kids hebben dan mannen
Mijn man heeft engelengeduld met de kinderen (en altijd eigenlijk), maar daar staat wel tegenover dat ze ook weten dat ze (bijna) alles bij hem gedaan krijgen.Ik ben sowieso ongeduldiger en ze weten dat nee bij mij ook nee is.
dat ligt er maar net aan hier... maar mijn man heeft over het algemeen t meeste geduld... ik wat minder, maar dat komt denk ik ook omdat ik er de hele week alleen voor sta... en als mn meiden dan eens zon dag of nog erger week! hebben dat ze contineu huilen elkaar niet met rust laten en mama mama mama roepen... ja dan is mijn geduld ook weleens op... dan zitten ze gezellig op hun eigen kamer...
hier hangt het af van de leeftijd. Ik ben een 1plus mama. Vanaf 1 jaar googel ik met die kinderen, gisteren op mijn eentje met die 2 naar de McDo geweest, heerlijk. Laatst verjaardagsfeestje gehad met 10 kleuters van 5j, niets aan. Maar babies: neen afschuwelijk, dat gaat echt niet. Bij manlief is het omgekeerd, heeft veel liever babies dan peuters/kleuters.
Mijn man is veeeel geduldiger, soms vind ik dat vervelend, ik vind dat kinderen ook wel een gewoon kunnen luisteren zonder hele uitleg over het waarom. Maar ja, liever zo dan super ongeduldig. Ik zelf kan wel wat hebben maar het moet niet te gek worden zeg maar.
We zijn allebei wel ongeduldig... Maar vriend net iets meer Als mn zoontje weer eens gillend wakker word en blijft jammeren terwijl ie met m heen en weer loopt word ie na 20 min al saggo.. Ik stiekem ook wel, maar laat het zeker niet aan mn zoontje merken Ik kan dan meer denken dat ik geen keus heb.. Kan mn zoontje moeilijk zo in zn bed terug leggen en denken je zoekt t maar uit Dus ga ik door tot hij weer slaapt, omdat het moet Ook denkt mn vriend soms dat het een wonderkid is.. Want hij vind na een paar keer nee zeggen dt zoontje het maar moet weten/leren Ik loop er gewoon heen, haal m weg en probeer hem af te leiden(en ja na 100 x word ik ook heeeeeeeel ongeduldig) haha
. Hier ben ik juist van je moet het naar leren. ( tenzij gevaarlijk) maar een keer vallen van salontafel omdat ze eigenwijs toch op tafel klimmen is niet erg. Denken ze de keer erop wel na. Glas water omgooien en daarna kleding etc nat, tja krijg je als je de beker op de rand legt etc. Kan ze wel tig keer van de tafel halen en tot hun 18 een tuitbeker geven ( zou vriendlief niet erg vinden bij zoontje want dit goot wel tig keer per dag beker om) Maar van fouten maken leert men het meest. Nieuwgierigheid gaat meestal winnen van de waarschuwingen van pap en mam Vriend is meer bij alles zweet ik zijn nek en maar voorkomen dat er maar iets kan gebeuren. Tafel leeg, dichte beker met rietje, eten prakken zodat ze niet stikken ( gaf alles heel en groot vanaf 6 maanden) vooral niet klimmen op hoog en anders handje vast ( ik hen zoiets van laat ze maar proberen lukt het niet roepen ze wel) etc.
Haha op dit moment (zwanger) mijn man denk ik... Mijn man is anders met stiefzoontje veel geduldiger en met dochter veel minder geduldig dan ik ben... Maar het scheelt denk ik ook dat ik de hele dag met de kids zit en hij alleen 's avonds... En in het weekend uiteraard
mijn man heeft het meeste geduld. Maar ik heb de langste adem... Het duurt bij hem heel lang voor hij straf geeft, maar als ik straf geeft, voer ik dat ook uit ongeacht wat de reactie is. huilen krijsen gillen, ik trek me daar echt niks van aan. ook al duurt het 10 minuten, hij gaat dan wel eens lichtelijk geirriteerd naar boven, om vervolgens met de bewuste giller naar beneden te komen. Ik tel tot 3 en luisteren ze niet dan voer ik dus uit wat ik heb gezegd, hij is veel geduldiger met de kids.