Toen we voor dit kindje gingen, heb ik altijd in gedachten gehouden dat deze bevalling nooit erger kon dan mijn eerste bevallingservaring. Bij mijn eerste ben ik vanaf aankomst in het ziekenhuis totdat mijn dochter geboren was 64 uur uur bezig geweest. De eerste 2 dagen gingen wel. Redelijke weeën van de gel, maar het zette niet door. Op dag 3 kreeg ik eindelijk ontsluiting. Maar de nachtmerrie van weeën stormen, geen weeën, lachgas waar ik doodziek van werd, de cateter die met grofgeweld werd ingebracht terwijl ik in de houtgreep gehouden werd, de ruggenprik die eíndelijk gezet werd na smeekbedes van mijn man, het gebrek aan persweeën terwijl het infuus het maximale pompte, het gewoon persen zonder weeën, de 2 verpleegkundige die op mijn buik hingen en drukte, vacuïmpomp, de ruim 1000cc bloedverlies na de bevalling omdat iedereen met iets anders bezig was behalve met mij waardoor me een volgende thuisbevalling ontnomen werd, de kapotte aders in mijn arm van het infuus waar zelfs de dienstdoende verpleegkundige van schrok, de 3 dagen ziekenhuis die ik na de bevalling had waar ik eigenlijk een beetje aan mijn lot werd overgelaten op het gebied van voeden van mijn dochtertje, en alle andere dingen die ik verdrongen heb en waar mijn man me aan moet herinneren... Nee, geen leuke bevalling dus. En nu loop ik weer 1,5 week overtijd en moet ik morgenochtend vroeg voor de CTG gaan. En zo komt mijn nachtmerrie met elke weeënloze nacht dichterbij... Alleen dit keer kan ik niet zomaar huis en haard achter laten om "even" 3 dagen over een bevalling te doen. Toen woonde we in een rijtjeshuis, nu op een vrijstaande boerderij met alle beesten die erbij komen kijken. En op dit moment heb ik een klemmend gevoel op mijn borst. Gewoon uit angst om weer dezelfde ellende mee te maken als met de geboorte van mijn eerste. Goh, en ik maar 40 weken lang roepen dat deze bevalling nooít zo erg kon worden als de eerste... Maar die komt met de dag dichterbij...
Jeetje meid, herkenbaar hoor. Ik heb bij de eerste niet zo'n drama bevalling gehad als jij, maar ook ik heb er wel diverse frustraties en angsten aan over gehouden waardoor ik nu ook opzie tegen de bevalling van nummer twee. De eerste keer weet je niet wat je te wachten staat, nu weten we hoe heftig het kan worden. Ik zal deze keer mezelf laten horen als het niet gaat zoals ik wil. Ik zal nu sneller de onaardige zwangere uithangen en dingen gaan eisen. Dat komt puur door de ervaringen met de eerste bevalling. Mijn vriend weet nu ook precies wat ik wil en gaat direct voor mij opkomen. Ik wil geen discussies terplekke, die zal mijn vriend meteen de kop indrukken. Dat kan ik wel aan hem overlaten. Hiermee hoop ik te voorkomen dat ze mij weer pas met 10cm ontsluiting naar het ziekenhuis laten komen en dat ik geen enkele manier van verdoving kan krijgen. Maar ja, ze zeggen ook wel dat geen enkele bevalling hetzelfde is. Wie weet wordt het deze keer een makkie
Oh wat erg zeg! Ik ben ook ingeleid en was bij mij ook geen pretje. Het duurde niet zolang als bij jou, maar er ging ook van alles mis. "ze zeggen" dat het bij een 2e veel makkelijker gaat, misschien is dat een troost! Weet je al of je al wat ontsluiting hebt? Dat zou schelen, dan kan je meteen aan het infuus. Je kan ook aan een gyn je verhaal vertellen, ze houden vast rekening met je dan! Ontspannen bevallen (voor zover dat kan) hebben zij ook baat bij. Veel sterkte, ik hoop dat het nog vanzelf begint voor je!
Meteen je mondje klaar hebben, weten wat je wel en niet wilt - je hebt al een traumatische ervaring achter de rug, deze keer mag het GOED. Dus heb het erover met je vk/gyn en zet desnoods op papier hoe en wat je wilt. W.b. de dieren - kan je (schoon)familie komen om ze te verzorgen? Ik wens je een mooie bevalling toe, eentje waar je met warmte op terug kunt kijken.
Dank jullie wel. @Guppie81, Maandag had ik bij het inwendig onderzoek nog helemaal geen ontsluiting. Ik hoop dat ze me in het ziekenhuis morgen kunnen en willen strippen. @Darcy, Vanmiddag heb ik een goede vriendin gesproken die mijn dieren wil doen. Aan haar kan ik ze met een gerust hartt achter laten. Mijn schoonvader woont aangrensend aan ons, dus hij neemt de verzorging van onze dochter op zich. Maar ik vind het zó moeilijk om dat uit handen te geven... Al 5 jaar verzorg ik haar 24/7. Maar het meeste maak ik me zorgen over de eventueel aankomende inleiding. Gelukkig is dit in een ander ziekenhuis. Dus laten we hopen dat dit beter gaat.
Super dat je al een ander ziekenhuis hebt. Was mijn eerste gedachte. Weten ze daar van je vorige ervaring zodat ze er rekening mee kunnen houden? Ik ben zelf de vorige bevalling ook ingeleid. Eerst dag wat harde buiken, verder niets. Tweede dag 's ochtends vroeg weer een veter. Om 11 uur braken mn vliezen. Vrijwel meteen weeen en om kwart voor 7 's avonds was mn dochter er. Dankzij goede pijnstilling (infuus waarbij je zelf kunt bijdrukken als dat nodig is) heb ik een super bevalling gehad. Het kan echt, een fijne bevalling bij een inleiding! Ik wens je een super bevalling waarbij je na afloop zegt dat je nog minstens 10 kinderen wilt!
Hoi Ylana, Ik herken je verhaal gedeeltelijk. Bij m'n eerste bevalling ben ik bij 42w1d ingeleid en die bevalling was behoorlijk traumatisch. Men zegt inderdaad dat een tweede bevalling vaak makkelijker gaat. Maar inmiddels ben ik weer overtijd en ben ik ook bang dat het weer inleiden wordt. Terwijl ik zo graag een keer natuurlijk wil bevallen met m'n eigen weeën en eigen tempo. Ik moet ook weer naar het ziekenhuis vanwege het grote bloedverlies de vorige keer. Een paar goede tips zijn inderdaad: * Een ander ziekenhuis. Ik wil in een ander ziekenhuis bevallen, maar als het vol is heb ik misschien geen keuze. * Dingen op papier zetten. Ik heb op een A4-tje opgeschreven wat ik per se wel en niet wil. De verloskundige is het er wel mee eens, maar ze weet niet hoe het ziekenhuis zal reageren als het toch weer een inleiding wordt. * Wij hebben ervoor gekozen om een doula (bevallingscoach) te nemen. Zij geeft de moeder (en vader) extra steun op allerlei vlakken. Misschien een idee (hoewel misschien een beetje laat?)? Vooral als je weer in het medische circuit terecht dreigt te komen?