Pff dames, mag ik hier mijn verhaal even kwijt? Het is nogal ingewikkeld, zal proberen het kort te houden Ik heb geen hele fijne jeugd gehad. Ik ben als jong meisje misbruikt, dit heeft zich later nog 2x herhaald. Mijn ouders hebben hier niets mee gedaan en ik begon ander gedrag te vertonen. Hierdoor heb ik de stempel ADHD gekregen en ben ik altijd behandeld alsof ik anders en niet goed was. Vanaf mijn puberteit stond mijn leven in het teken van uitzoeken wat er nu 'mis' met mij was, de heftige scheiding van mijn ouders te verwerken, nanny voor mijn vaders kinderen te zijn, mijn moeder te verzorgen en mijn zusje op te voeden. Qua psyche liep ik de ene na de andere hulpverlener na totdat ik in 2012 flink depressief werd met een angststoornis kado en een vrijwillige opname als gevolg. Fysiek heb ik al zolang ik mij kan herinneren pijn en ben ik moe. Toen ik 19 was de diagnose fibromyalgie en vorig jaar hypermobiliteitssyndroom gekregen. Ook ben ik in 2012 afgekeurd en heb ik een Wajong gekregen. Sinds 2012 ben ik hard aan de weg aan het werken met enige succes kan ik wel zeggen. Ik heb zelfs een jaartje fulltime gewerkt (geen succes achteraf haha). Ik ben in november vorig jaar 270 km weg van huis verhuisd en samen gaan wonen met de liefde van mijn leven. Onze relatie heeft een pittige start gehad maar ondanks alles zijn we samen en sterker dan ooit! Dat ik kinderen wilde heb ik altijd geweten, die wens is zo sterk als de nood aan zuurstof. Maar zoals je leest is mijn weg in dit leven niet makkelijk geweest en was er nooit plek voor kindjes. Toen ik in juni dit jaar 2 cortisone prikken in mijn SI gewrichten als pijn bestrijding bleek mijn pil niet veilig die maand. Ik heb toen de stoute schoenen aangetrokken en mijn vriend verteld dat ik graag helemaal wilde stoppen. Hij ging ermee akkoord en het leek wel alsof ik meteen op die roze wolk gesmeten werd, éindelijk werd het werkelijkheid. Zoals bekend ben ik meteen gaan tempen en tot mijn verbazing had ik meteen een 'cyclus' wat ik met mijn diagnose PCOS niet verwacht had. Maar ondertussen ben ik nog steeds keihard aan mezelf aan het werken. Ik ben weer bezig binnen de GGZ (om mijn jeugd te verwerken en sterker in mijn schoenen komen te staan) en loop bij een revalidatie arts ter ondersteuning van de lichamelijke klachten (die overigens 100% achter mijn kinderwens staat). Ik heb ook al een intake bij een revalidatie kliniek gehad maar deze wil wss 6 maanden wachten alvorens mij een traject aan te bieden. Dit loopt heel goed (ontzettend goed zelfs) maar gaat uiteraard met ups en downs. Tijdje geleden al verteld toch weer te willen wachten (omdat mij dat verstandig leek) maar wel te blijven tempen. Ik heb me een beetje afzijdig van deze pagina en andere baby topics op een ander forum. Maar het lijkt wel alsof er nu oooooooooooooooooooooooveral baby's opduiken, in mensen hun buik, tv, internet, overal! En ik ga er bijna kapot aan. Ik wacht al zó lang en ik wil zó graag. En verstandelijk weet ik dat het beter is om nog even te wachten. Maar wanneer is het goeie moment om te beginnen? Het voelt alsof ik 27 jaar aangesukkeld en overleefd heb. En dat het leven nu echt begonnen is. Onze basis is goed. Ik heb altijd inkomen, vriend vast contract. We houden van elkaar en zitten op 1 lijn. Qua gezondheid laat het bij mij misschien te wensen over, maar ik heb een ijzersterk netwerk (bekken fysio, dietiste, psycholoog en de beste arts in NL). Nu is het toch een lang verhaal geworden, en eigenlijk hoort het hier niet thuis. Maar het voelt veilig om het bij jullie neer te leggen omdat we al een tijdje kletsen. Ik voel me op het moment zo verdrietig, ik wil zó graag. Wie wil mij even overspoelen met wijsheid?
Lieve Sjeh.. Wat n heftig verhaal! Ik vind dat je het super goed doet! Werken aan jezelf nadat je zoveel hebt meegemaakt. Knap hoor. Ik ben ervan overtuigd dat veel dingen gaan zoals ze moeten gaan en dan heb ik het zeker niet over je jeugd. Nu komt alles langzaam op zijn plekje en daar hoort voor jullie ook een kindje bij. Daarbij denk ik ook dat je zelf goed in je vel moet zitten.. De opbouw van een nieuw leven voor jou en jullie is nu bezig! Blijf vertrouwen houden en probeer te genieten van de dingen die wel goed gaan voor jullie nu en vertrouwen te hebben dat het verwerkingsproces lang zal duren maar dat jij hier de vruchten van zult plukken. Begint ook een heel verhaal te worden..maar ik spreek uit ervaring. In mijn leven is ook genoeg gebeurd. Maar nadat ik (na ook nog veel foute relaties) de liefde van mijn leven heb gevonden is voor mij ook alles op zijn plek gevallen en heb ik heel veel kunnen verwerken of een plek kunnen geven.. Blijf in jezelf geloven! Knuffel!
Lieve sejh, ik zit nu met dochter in het ziekenhuis, die wordt straks geopereerd. Maar wilde direct even reageren, ook al is het op telefoon. Later reageer ik uitgebreider oké? Vind het wel heel fijn dat je je veilig genoeg voelt om dit te delen. Knuffel!
Zo, madam is onder narcose. Hopelijk gaat het goed! Sejh, ik vind je zo dapper dat je je problemen aangaat. Er zijn zat mensen die hun kop in het zand steken en maar doen. Wat je kinderwens betreft: ik kan me heel goed voorstellen dat het onduidelijk is wat 'het goede moment' is. Ik denk dat het aan de ene kant nooit een goed moment is voor kinderen en aan de andere kant altijd. Ik leg het niet zo duidelijk uit, maar hopelijk snap je wat ik bedoel Het is puur wanneer het voor jullie 'goed voelt', wat natuurlijk hartstikke vaag is. Maar als het jou/jullie geen angst aanjaagt dan zou ik zelf ervoor gaan. Problemen heeft werkelijk iedereen, de een natuurlijk heftiger dan de ander, maar niemand is 'perfect' geschikt voor het ouderschap. En je bent hartstikke goed bezig met je verleden en je toekomst! Juist dat je je kinderwens op pauze hebt gezet om aan jezelf te werken geeft al aan dat je niet onbezonnen te werk gaat. Je wilt niet weten hoeveel mensen er uberhaupt niet over nadenken. Ik krijg zo vaak vrouwen op het spreekuur die 'gewoon een baby' wilden bijv. Heel veel succes met het maken van deze keuze, lijkt me echt moeilijk! En hopelijk idd weer een cyclus van 34 dagen en dan volgende ronde MET (hopelijk benutte ) eisprong! Oh, en dan nog even over dat huis: geweldig! Echt, ik werd er ook een beetje verliefd op.
@ Ellis: temp weer laag, misschien weer ei vandaag? Maar dan hopelijk wel met een langere luteale fase. En wat een geduld moet je hebben zeg... Ik trek een cyclus van 24-27 dagen al amper Hier vanochtend weer mooi hoog, denk toch echt ei gehad dus. Officieel op het wachtbankje
Jeetje, wat een lieve woorden! Ben er echt diep door geroerd! Ik reageer straks even uitgebreid, ik ga zo met de bejaarde dames van mijn woensdagmiddag clubje op stap! Wel nog even snel: Alles goed met je dochter Marb? Operatie voor de breuk? Hier temp echt heel erg gezakt... bizar bijna haha. Ben benieuwd wanneer de ongi door breekt
Meiden jullie hadden gelijk, kruis staat nu op dag 17 zoals jullie zeiden. Heb nog niet alles gelezen want zit nu bij de tennis les van m'n dochter. Bruinverlies heb ik iedere maand en ook vrij vlot na m'n eisprong daarom denk ik zelf dat dat het moeilijker maakt om zwanger te worden daarom ben ik dus gaan kijken met temperaturen om te zien of m'n bruinverlies m'n temperatuur doet zakken zoals je menstruatie. Vanochtend was die 36.9 het hoogst tot nu toe, nu had ik het ook wel erg warm vanochtend.
Zo ik ga even zitten voor een berichtje haha. Wat een lieve woorden Ellis en Marb! Wat jullie zeggen komen echt binnen en ik kan er alleen maar mee eens zijn Ik had besloten om te wachten toen het even heel snel flink bergaf ging. In 3 dagen tijd raakte ik echt rockbottem. Maar als ik achteraf zie hoe snel ik er weer boven op gekomen ben en hoe hard ik weer aan de weg naar boven bezig ben, daar sta ik zelf van te kijken. Mijn psycholoog en reva arts zijn super blij met me, vooral met de manier hoe ik met alles omga en hoe snel ik alles oppak. De reva arts van de kliniek werd zelfs emotioneel van mijn verhaal. Ik sta nu zo enorm in mijn kracht, alle dubbeltjes zijn gevallen en de puzzelstukjes zitten op zn plek. Ik ben het zat om te wat als-en en constant af te wachten wat er gaat gebeuren. Ik kan nu opgeroepen voor revalidatie, of over 6 maanden of misschien wel nooit. Misschien (even heeeeel hard) word ik morgen niet meer wakker. Ja ik heb nog veel te verwerken maar dat is zo geïntrigeerd in mijn leven dat daar ook ruimte voor is met een baby in mijn buik. Daarbij zal het wss nog wel even duren voordat het raak is denk ik haha. We hebben besloten dus de natuur (weer) zn gang te laten gaan Ik hoop dat ik snel ongesteld word en weer ronde 1 in kan gaan Mooi dat het kruis er staat Starry! Hoe is het met je dochter Marb?
Goedemorgen! @ Sejh: ik vind je een heel sterke vrouw. Ik duim dat je volgende cyclus snel begint. Succes! @ Starry: vervelend, dat bruinverlies... Hoeft echt niet erg te zijn, maar snap dat je graag wilt zien wat je hormonen doen in die periode. Wat doet je temperatuur? @ Ellis: heb jij dan eindelijk een ei? Ik zou het zo fijn vinden voor je! @ Wollie: hoe is het bij jou met het bruinverlies? Hopelijk echt over nu. Hier een joekel van een dip Kijk ik naar mijn kaartje van toen ik zwanger werd van de oudste: had ik precies dezelfde dip op dezelfde dag. Verder nooit zo'n grote dip gehad op deze termijn (ook niet toen ik zwanger werd van de jongste trouwens, toen had ik helemaal geen dip. Dus het is niet dat het alles zegt ofzo) dus ik vind het wel grappig. Het kaartje gaat natuurlijk pas over een paar dagen wat zeggen, maar voorlopig lijken ze wel heel erg op elkaar:
Ik zou echt geen kaartjes van de zwangerschap gaan vergelijken. De nacht temperatuur is ook stukken lager nu ineens waar de dip door kan komen En de tempkaart bij mijn laatste 2 zwschappen waren ook totaal anders van elkaar Gewoon nog ff een dag of 6-7 wachten en dan een testje doen.
Wauw Marb das idd een beste dip! Jammer dat ie toch niet precies overeenkomt haha. bedankt voor je lieve woorden Ikvulk hier even geen afscheiding meer in want snap er de kokosnoten meer van ben van 36.07 naar 36.24 gegaan maar mijn afscheiding ging van waterig naar creamy en vandaag had ik ontzettend veel doorzichtig slijm Heeft iemand van jullie ook al eens slijm voor de menstruatie gehad?
Dat zou ook nog kunnen! En ergens wel mooi zijn! Best erg, ik weet niet wat ik liever wil, menstruatie of een ei :') Ik vul voorlopig even geen afscheiding meer in, laat mijn temp z'n werk even doen
Ik vind het gewoon leuk om kaartjes te vergelijken. Dat is de enige reden dat ik temp: om mezelf bezig te houden Ik weet heel goed dat het niets zegt, maar ik vind het wel grappig om dingen te vergelijken. En wat ik zei: bij mijn zwangerschap van de jongste was mijn kaartje ook heel anders. Maar volgens mij zijn we allemaal lichtelijk obsessief bezig met onze kaartjes en mogen we daarom dit soort dingen hier best zetten Oh, en de temperatuur op onze kamer is hetzelfde btw. Maar dan nog zegt een dip op deze termijn natuurlijk niets. Oh ja: als je denkt dat ik nog 6-7 dagen ga wachten met testen dan ken je me nog niet Ook dat vind ik gewoon leuk: vroeg testen. Als het positief is: leuk! Kan natuurlijk nog misgaan, maar wel fijn. En negatief zegt dan nog niets. Ik ga wel wachten tot minimaal 9 dpo, maar niet tot nod hoor! Dat houd ik gewoon niet vol en ik vind het ook niet nodig. Wel als je hartstikke onzeker wordt van een negatieve test of als je denkt dat je elke keer een miskraam hebt als ie even positief is geweest, maar dat heb ik dus niet.
Heuh, blijft toch een beetje raar. Je lijf doet haar best haha! Ik heb na een ovulatie geen (eggwhite of water) afscheiding gehad, behalve als ik zwanger was. Maar jij hebt natuurlijk geen ovulatie gehad, dus ik denk dat jouw lijf het slijm mooi dik wil houden voor als er misschien toch een ei komt. De cyclus van je follikel en de cyclus van je endometrium (baarmoederslijmvlies) zijn ook echt twee verschillende dingen. Over het algemeen lopen die behoorlijk gelijk, maar de een kan dus best zonder de ander. En het endometrium wordt afgebroken als er geen bevruchtte eicel komt, maar wellicht bouwt het zich ook weer op nu oiv (gebrek aan?) hormonen. Lastig om geduld te hebben zo...
Dit is m'n kaartje nu.. Ik blijf toch dat bruinverlies houden.. ik snap dat gewoon niet! Waar komt dat vandaan en kan ik daarmee wel zwanger worden? Ik snap dat jullie daar ook geen antwoord op kunnen geven maar het maakt me zo onzeker en buiten dat is het ook vervelend. Vorige maand heb ik primolut gekregen van m'n gynaecoloog om de "boel helemaal op te schonen" zodat ik er geen last meer van zou hebben hoogst waarschijnlijk..nou heb ik het direct vrijwel na m'n eisprong. Is m'n temperatuur wel goed? Of moet dat juist hoger zijn?
Je temperatuur ziet er goed uit hoor! Die wordt de komende periode nog wel hoger denk ik. Heb je dat bruinverlies altijd gehad?
Helaas wel maar niet zo snel na m'n eisprong als nu..meestal ruim een week voor m'n nod begint het al en dan weet ik dus al dat ik niet zwanger ben want de keren dat ik wel zwanger was had ik er helemaal geen last van..