Het is ook heel moeilijk, ben ik helemaal met je eens. Maar doe het steeds een beetje meer. En bedenk je vooral met alles wat het met je kinderen doet. Ik neem aan dat je heel graag wilt dat je kinderen zelfstandige, zelfverzekerde volwassenen gaan worden later en daar ben je nu al mee bezig om ze zo ver te krijgen. Soms is houden van ook een stukje los laten en ze nieuwe dingen laten ontdekken. Moeilijk is het zeker, maar hoe vaker je het doet hoe makkelijker het wordt. Ik mis mijn kinderen als ze gaan logeren ook nog steeds, kan mijn draai die dag dan niet vinden. Maar dan denk ik aan hoe leuk zij het hebben en aan de verhalen als ze weer terug komen. Zij genieten er volop van, opa en oma ook en ik heb even tijd voor dingen waar ik anders niet aan toe kom. (die ik dan ook maar doe omdat ik anders de kinderen mis ) Maak ook niet te grote sprongen, maar laat ze stukje bij beetje de wereld ontdekken en zorg daarmee dat het ook voor jou dragelijk blijft. Maar laat jouw verdriet niet merken aan de kinderen, daar worden ze onzeker van, want het is voor kinderen ondragelijk als ze weten dat mama thuis zit te huilen terwijl zij plezier hebben bij opa en oma en daardoor zullen ze niet meer kunnen genieten. En ik weet zeker dat dat niet jouw bedoeling zal zijn.
Ik ben blij dat ik het je kan laten inzien wat het met je kinderen kan doen. Heb het van dichtbij meegemaakt en heb de angst van de kinderen gezien toen hun moeder dit deed. Die kinderen durfden op een bepaald moment nauwelijks nog met vriendjes te spelen omdat ze bang waren dat mama niet zonder ze kon. Vond dat altijd zo zielig omdat een kind natuurlijk gewoon lekker onbezorgd kind moet kunnen zijn en dan konden ze niet omdat ze steeds bang waren dat mama huilend thuis zat. Het blijft zeker heel erg moeilijk om ze los te laten, maar volgens mij gaat ook dat bij jou helemaal goed komen. Stukje bij beetje, steeds een klein stapje verder.
Ik mis mijn zoontje altijd als hij gaat logeren (is pas een paar keer gebeurd) en moest de 1e x echt huilen!! Maar hij heeft het hardstikke naar zijn zin bij zijn oma's en opa en ik zou hem never ever nooit dan weer ophalen omdat ik me anders zo zielig voel.. stond na de 1e x logeren wel weer om 8 uur bij mn moeder voor de deur om hem op te halen en ze vroeg of ik wel goed in mn hoofd was achteraf denk ik ook; mens waar maak je je druk om!! Het is gewoon hardstikke goed voor kids om zich ook veilig en fijn te kunnen voelen bij je familie!
mijn meiden, zijn 6 dagen op kamp.... ik mis ze wel maar vind het aan de andere kant ook wel even fijn... de rust....even samen met mijn man..... dus een beetje dubbel.... ben wel veel in mijn hoofd met ze bezig... of ze het leuk hebben, kijk rgelmatig of er niet gebeld is... haha
Dat je ze mist, ja. Maar dat je dan hun slaapuitje bij oma gaat bederven (waar zij én oma naar hebben uitgekeken) ... Nee, toch echt niet. Dan had ik gewoon even gebeld en een potje gezeurd / gehuild tegen / bij je man. Ik had de kinderen dus echt wel gelaten waar ze waren. Straks durven ze niet meer weg omdat ze denken dat mam hen toch totaal niet kan missen. Of dat het toch verpest gaat worden.
Ik vind het echt overdreven dat je ze weer bent gaan ophalen. Sorry, ik kan me er echt niks bij voorstellen? Ik zou luc wel missen maar ophalen? Nope
Hier is dochter vanaf dat ze ongeveer een jaar was geregeld gaan logeren. Ik vind het ook heel erg moeilijk, heb haar zo graag bij me, maar aan de andere kant weet ik dat zij het heel leuk heeft. Ze gaat het vaakst bij m'n zusje logeren en inmiddels vraagt ze het al zelf, dus dat betekent dat ze het echt leuk vind! Daarnaast vind ik het heel belangrijk, dat stel je komt in een situatie (helaas al gehad) dat je ze 'moet' wegbrengen, dat ze op hun gemak zijn, lekker slapen en dat de ander geen nacht met een kind op zit dat overstuur is omdat het nog nooit ergens anders heeft geslapen! S. kan ik inmiddels zo'n beetje overal in bed leggen en die slaapt!
Lin80 heel goed verwoord. Mijn mams is ook een kloek. Gevolg is dat ik me enorm heb verzet tegen dat betuttelen en mn zusje is zo zelfstandig als een kind van 10... Je kinderen loslaten is een geschenk dat je ze geeft zodat ze zichzelf kunnen ontwikkelen en leren van het leven. Knap dat je het van jezelf ziet en erkent. Maar nu nog wat mee doen (dat eerste doet mijn moeder ook maar het tweede niet)
Onze dochter is pas nog gaan logeren bij alle grootouders, voor totaal 2 weken, en tussendoor hadden we alleen de zaterdag met haar. Ja, we misten haar, maar we ontvingen regelmatig berichtjes en foto's waaruit bleek dat ze het enorm naar haar zin had. Dan halen we haar niet op. Zou ook moeilijk gaan, aangezien we werken en we uiteraard geen opvang reserveren als ze uit logeren gaat. Ik hoop dat het je lukt om je kinderen meer los te laten, dat is voor jullie allemaal beter. Nu is het logeren nog kort, maar als ze ouder worden, willen ze misschien wel op kamp.
Jeetje ik zou juist wel eens blij zijn met de vrije tijd die ik dan zou hebben natuurlijk zal ik mijn kleintjes missen maar ik snak er juist naar dat ze weer een keertje bij opa of oma zou logeren. 2 weken geleden was mijn oudste bij zijn opa en oma, hij werd al vroeg opgehaald omdat ik met mijn man naar de tandarts in A.dam moesten, we hadden toen ook meteen afgesproken dat ons zoontje daar zou blijven slapen, helaas voor ons ging dat effe anders dan gepland omdat ons ventje al heel de dag aan het huilen was en niet wilde slapen hebben ze hem maar weer thuis gebracht, achteraf gezien wilde hij zeker weten niet slapen omdat ze hem zijn speen en zijn knuffel niet hadden gegeven, ik had het nog zo gezegd pfff mijn zoontje is best een moeilijk mannetje met een fel temperament is snel boos en vind niks leuk daarbij is hij extreem druk kan geen sec stil zitten en ook moet hij vermaakt worden omdat hij geen fantasie heeft, hij hou niet van speelgoed dus zijn wij vaak in de weer met hem, ik ben in de avond ook meestal gebroken en dus blij dat hij dan slaapt. ik hou mega veel van hem, maar ik zou echt wel eens blij zijn dat hij kon logeren bij andere, helaas heeft mijn familie weinig tijd voor logees.
Ik vind het wel sneu voor je kindjes eigenlijk en ook voor opa en oma. Tenminste, hier is het voor iedereen een feestje. De kids vinden het geweldig om te logeren!! En wij vinden het af en toe ook heerlijk! Niet vaak, 2 of 3 keer per jaar. Vaak gaan we dan ook uit eten of ondernemen iets anders.
Waar ik benieuwd naar ben, is. Hoe reageerden de kinderen, wat zeiden ze? Wat zei jij tegen de kinderen? "jullie gaan weer mee, want ik mis jullie"? Wat zeiden de opa en oma?
Sorry maar ik vind het wel bijzonder dat je het plezier van de kinderen en oma niet voorop stelt...Nu ontneem je ze een leuk uitje en leer je de kinderen niet dat logeren heel leuk kan zijn. Ze hebben er nu geen goed gevoel over. Probeer jezelf af te leiden, wat leuks te doen en juist te genieten van een avondje zonder kids. Lekker naar de film of zo.. Ik zou vanavond voor de herkansing gaan.
Twee weken?? Dat is misschien weer het andere uiterste haha...dat lijkt me ook wel heel lang. Knap dat je je kids zo lang kunt missen.
Ik dacht ook gelijk van ooh wat sneu voor de kids en opa en oma. Kijk tuurlijk mis je de kleine, de eerst keer dat onze man uit logeren ging stond ik om 9.00 op de stoep om meneer op te halen, hij sliep nog haha. Maar de kinderen vinden het geweldig opa en oma vinden het leuk dus dta is toch perfect. Vraag me ook af hoe je kinderen reageerden, zoonlief zou hier echt niet mee zijn gegaan
Mijn zoontje is vorige week woensdag opgehaald door mijn moeder en heeft daar tot vrijdag gelogeerd. Hij heeft het zo naar zijn zin gehad. Ik miste hem verschrikkelijk en heb me letterlijk dood verveelt haha. Maar hij vind het leuk bij opa en oma en wilde niet eens mee naar huis haha.