Hoe voelde je,je voordat je ging bevallen de dag ervoor zeg maar en dezelfde dag? Anders dan normaal. En bewoog je kindje die dag ook minder? Of was gewoon alles zoals normaal. En wat waren de eerste tekenen zeg maar behalve het breken van je vliezen natuurlijk. Groetjes Melanie
Bij de eerste voelde ik wel wat 'gekriebel' in m'n buik, achteraf bleken dat al de eerste weeën te zijn. Pas toen de weeën wat heftiger werden, realiseerde ik me dat dat gekriebel dus het begin is geweest. Bij de tweede voelde ik opeens een hevig getril, ik schudde helemaal over m'n hele lijf en kon niet stoppen. Ik had geen flauw idee wat dat te betekenen had! Na een half uurtje begonnen de weeën, dus ik denk dat dat trillen een soort van voorbode was. Wat ik wel vond van béíde keren: er kwam een soort rust in me: ik had er gewoon zin in! Was absoluut niet nerveus. Vorige week had ik een uurtje voorweeën, toen voelde ik dat weer precies hetzelfde: die bijzondere rust, en het gevoel van: kom maar op! Het stopte na een uurtje weer (gelukkig maar, want het is nog te vroeg) maar ik vond het superbijzonder dat ik dat gevoel van rust na ruim 20 jaar direct weer herkende.
dag voor de bevalling had ik nergens last van. zei alleen donderdag (8-11) savonds van ben het wel zat (was toen 36+4 dagen) snachts (9-11) braken me vliezen en 10-11 is ze geboren. ik had verders nergens last van,kind bewoog ook gewoon normaal.
hier ripe ik al een week voor ik bevallen ben dat het ging komen.. ik denk ook gestript en hoopte en dacht ook helemaal dat het door zou zeten.. maar helaas en op de bewuste avond voelde me gewoon helemaal goed.. lagen heerlijk tv te kijken totdat ik krampen kreeg ik had niks in de gaten had al zoiets van de kleine komt voorlopig toch niet.. dus ik paar keer naar de wc.. dacht dat ik moest poepen tot mijn vriend zei zijn het geen weeen dus ik nee zal wel niet maar bellen voor de zekerheid wel even toen kwam de verloskundige en ja hoor de bevalling was begonnen me vliezen waren zelfs al gebroken nog steeds een mysterie want heb geen vruchtwater niks gezien maar ja de kleine bewoog die dag net zoveel als normaal
de dag ervoor was er niks aan de hand. En op de dag zelf had ik wel een beetje gezeur in de buik,maar ik dacht 'zal er wel bij horen'. Achteraf gezien was het toen dus al begonnen
ik werd snachts wakker met weeen. en wist ook gelijk dat het weeen waren. het kwam langzaam op en ging weer weg.. en ik gelijk klokken haha had gelijk weeen om de 4 minuten ofzo.. werd dan langzamerhand steeds heftiger.. uiteindelijk na 24 uur was de kleine er... maar was voor mij direct duidelijk dat het begonnen was
ik voelde me niet lekker, last van m'n buik, misselijk, voelde me van top tot teen raar. ik moest opeens allerlei dingen regelen die erg belangrijk zouden zijn voor als t beebje er zou zijn (vraag me niet waarom, ik had het opeens in m'n hoofd gehaald en het moest opeens geregeld). de nacht die volgde bleef ik maar draaien en draaien, steeds wakker worden, ik dacht dat ik ziek zou worden oid. toen braken midden in de nacht m'n vliezen
ik was de dag voordat mijn weeen begonnen gewoon rustig in huis bezig...savonds kwamen de eerste rugweeen maar dacht dat het gewoon weer oefen weeen waren...echter ging dit de gehele nacht door...om ene lnag verhaal kort te maken...dinsdag begonnen de ellindige rugweeen en vrojdag was marit pas geboren...
Ik had echt niet het idee dat de bevalling eraan zat te komen, opeens 's ochtends in bed braken m'n vliezen (en begon de bevalling)! (was 41 weken dus zat er wel aan te komen, maar dat gevoel had ik dus niet). Lag die nacht ook erg laat op bed, sowieso altijd al ivm zangerschapsjeuk en toch niet kunnen slapen, maar had het nu wel erg bont gemaakt, lag rond 4:30uur in bed en ruim een uur later braken mijn vliezen . Eva heeft tot die tijd altijd even druk bewogen.
Ik voelde de kleine bijna niet meer bewegen, extra echo en CTG. Ging allemaal nog prima. Zelf had ik zoiets van, die komt voorlopig nog niet. De volgende dag de wekker gezet (in het weekend ) om schoon te maken, echt als een idioot bezig geweest en net in bed begonnen de weeen al gelijk vrij heftig.
ik heb lang getwijfeld of het echt begonnen was of dat het voorweeen waren......Het leek een beetje of ik ongesteld zou moeten worden qua buikpijn. Ik had ook een rustgevoel over me en ik had er ook zin in, hoe raar dat ook klinkt. Tijdens de bevalling heb ik Britt nauwelijks gevoeld. Ben in de nacht voordat ze geboren werd heel ziek geweest, overgeven en diarree. Hoor je ook wel vaker dat dat gebeurt, dan is alles "lekker leeg" en heeft de beeb meer ruimte.
bij darryl* voelde ik helemaal niks. omdat de ctg niet goed was, ben ik op 9 dec, opgenomen en snachts moest ik naar de wc en brak mijn vruchtwater en toen de weeen. bij dylano lag ik al 8 dagen in het ziekenhuis met ween en is de bevalling ingeleid. hoe het nu zal gaan is afwachten...
Op woensdag had ik last van erg veel harde buiken. Ze volgede elkaar bijna net zo snel op als de weeen. Mijn hele zwangerschap had ik nog geen last gehad van harde buiken. Iedereen riep dus ook dat het wel snel zou komen. Zelf had ik dat gevoel helemaal niet, je kunt wel 2 weken last hebben van harde buiken. Donderdag begonnen de weeen dus echt.
Ik had helemaal nergens last van, ben maandag 's avonds nog naar dansles geweest tot 22.30 uur. En lag na lekker douchen om half een in bed, om kwart voor vier werd ik wakker..ik dacht dat ik darmkrampen had dus naar de WC, en daar braken mijn vliezen en begonnen mijn ontsluitingsweeen gelijk. Resultaat: 's morgens om 10.30 is onze zoon geboren. Met 36 weken zwangerschap geboren, 2950 gr en 44 cm!
de dag dat ik ging bevallen liep ik nog rond te springen in de stad..! en 'savond's precies om 21.00 kreeg ik de weeen! Ik heb niks gevoeld..
Ik wist dat het kind zou komen, alleen hoe ik dat wist, weet ik niet! Ik had de dag ervoor namelijk het hele huis schoongemaakt, ook de dingen die ik normaal eens in de zoveel tijd doe.