Hoi meiden, Ik heb een vriendin die ik al zo een 23 jaar ken. Een tijdje uit het oog verloren, maar sinds een paar jaar weer contact. Nou is zij nogal van het afspreken, lees: liefst 1 à 2 keer pw. Maar ik voel eigenlijk helemaal geen klik meer. Als ze hier op bezoek komt blijft ze minimaal 2 uur plakken. Ik kan met een dreumes geen 2 uur koffieleuten, dus of hij gaat op een gegeven moment jengelen, of zij zit er voor spek en bonen - op haar telefoon - bij. Onze gesprekken gaan nooit over iets gezelligs. Beetje koetje en kalfjes praat, geklaag over de ex van haar vriend, stiefzoon die een blok aan haar been is (ze vindt het geloof ik maar niks dat ze haar vriend moet delen met zijn zoon, en ik krijg lichtelijk jeuk van het egoïsme van haar) and so on. Echt lachen kunnen we ook niet met elkaar. Dit dus minimaal 1x pw. Ze wil alweer afspreken wanneer het voor m'n gevoel gisteren is geweest dat ze er was. Ik krijg het er een beetje benauwd van. Ook omdat zij blijkbaar denkt dat ik niks anders te doen heb. Nee zeggen heeft niet erg lang effect, dan vraagt ze het gewoon voor een dag later, of weer een dag later, of weer. Ik zal dus echt gewoon duidelijk moeten zijn dat ik er veel minder behoefte aan heb dan zij. Want ik heb geen zin, en ik vind het niet eerlijk voor haar, dat ik elk appje met de vraag om af te spreken af moet wimpelen met een smoes. Als ik haar helemaal niet meer zou spreken zou ik het niet eens zo missen denk ik. Hoe kan ik haar dit het beste uitleggen? 1 à 2 keer per maand vind ik meer dan zat met haar
De volgende keer dat ze een afspraak wil maken, heel stellig zeggen dat je pas 2 weken later een gaatje hebt.
Pfff lastige situatie dit! Snap dat je niet zo goed weet wat je hiermee aan moet. Maar heb je überhaupt nog wel behoefte aan contact met haar? Hetzij in mindere mate? Want anders denk ik dat je er goed aan doet om gewoon eerlijk tegen haar te zijn, hoe moeilijk ook
Ik zou niet eeuwig thuis afspreken, maar minder vaak en dan juist iets samen gaan doen. Ga activiteiten ondernemen die jullie weer nieuwe herinneringen geven. Of samen met beide gezinnen iets doen zodat de mannen elkaar ook leren kennen. Samen sporten, naar ladys night in de bios, theater, shoppen enz enz. Het is bijna onmogelijk om 2x per week met iemand 2uur lang gespreksstof te hebben als jullie verder niks delen samen.
Helemaal mee eens. En zij heeft geen eigen kinderen begrijp ik? Misschien dan ook wel fijn, voor haar in elk geval, om vooral zonder jouw kinderen af te spreken. Dan krijg je toch vaak andere en diepgaandere gesprekken. Het kan zijn dat jij minder klik voelt omdat jullie in een andere levensfase zitten momenteel, of het kan zijn dat jullie gewoon echt uit elkaar gegroeid zijn. Maar jullie kennen elkaar al zó lang ik zou eerst proberen op een andere plek af te spreken en mocht het gevoel bij jou dan toch nog zo blijven dan zou ik gewoon eerlijk zijn en de vriendschap verbreken.
Eens met Amdaa en Nikki88! Ik doe vrijwel altijd met mijn bewust kinderloze en/of single vriendinnen dingen buitenshuis en zonder de kinderen. Soms ook met hoor, maar meestal juist zonder. Met mijn vriendinnen met kinderen probeer ik meestal een leuke combinatie te maken met de kinderen. Die kunnen dan samen spelen. Maar ik doe ook vaak genoeg dingen één op één. Vriendschappen over zulke lange tijd kunnen als levensfases uiteenlopen gemakkelijker een dip krijgen. Zeker als -zoals ik het lees- toch vaak de locatie en wat je samen doet, wordt aangepast aan jouw kindersituatie. Geef het een kans door weer eens echt samen af te spreken en erop uit te gaan!
Nou eerlijk? Op de manier zoals jij over haar spreekt, zou ik het contact verbreken, is wel zo fair tegen over haar.. Of een goed gesprek aangaan en zeggen wat je dwars zit, want volgens mij is het niet zozeer het probleem dat ze regelmatig wilt afspreken, maar meer hoe de afspraken verlopen..
Je zou haar gewoon kunnen vertellen dat je het vervelend vind dat - als jullie afspreken - zij steeds negatieve onderwerpen naar boven haalt. Dat jullie hebben afgesproken voor de gezelligheid.. Sorry, maar je bent haar vriendin.. Als ze wilt praten over negativiteit moet ze naar een psycholoog daar kan ze praten over de dingen waar zij over wilt praten zonder dat het invloed heeft op jullie vriendschap. En gewoon aangeven dat je 2x per week te vaak vind.. Een echte vriendin zal het wel begrijpen
Bedankt voor jullie reacties meiden. Ik vind het lastig. Voordat mijn zoontje geboren was spraken we veel buitenshuis af, zonder mijn dochter. Maar ik zit s avonds nogal aan huis gekluisterd helaas. Mijn zoontje is een heel slechte slaper heeft de borst nodig om terug in slaap te vallen, anders is hij de hele avond overstuur. Maargoed, een zaterdag of zondagmiddag zou wel kunnen natuurlijk. Alleen daarnaast wil ik helemaal niet zoveel afspreken, ik krijg het er een beetje benauwd van eerlijk gezegd. Ik heb mijn gezin, eigen zaak, ándere vriendinnen, mijn familie natuurlijk enz. Zij wil het liefst 24/7 iemand om haar heen hebben. Ik heb ook het idee dat ze zoveel mogelijk afspreekt met iedereen om haar vrije tijd op te vullen. Prima hoor, maar ik ben niet zo. Heb het druk zat en geniet erg van tijd voor mezelf. Juist op de tijden dat ik geen kids om mee heen heb en ook niet aan het werk ben. Ik heb dat nodig om op te laden. Het is verder een hartstikke leuke meid hoor, maar ik mis echt een klik nu. En dan is 1-2 keer pw echt teveel voor mij. Misschien toch voorzichtig aangeven, en inderdaad zonder kinderen op stap.
Wauw gelukkig kan ik met mijn vriendinnen over ALLES praten, negatief of positief... Ik zou het echt niet uithouden met een vriendin waar ik alleen maar gezellig bij moet zijn. Ik moet er zo nu en dan ook mijn hart kunnen luchten
Dat kan en mag ze ook zeker. Ik ben altijd een luisterend als ze ergens mee zit. Maar het gaat niet om serieuze problemen, het gaat om haar jaloezie richting de zoon van haar vriend, het zwartmaken van zijn ex, waarvan ik vind - als ik de verhalen hoor - die ex meer dan gelijk heeft en gedragen mijn vriendin en haar vriend zich ronduit kinderachtig en nemen geen verantwoording. Dit stoot mij vaak tegen de borst. Zo af en toe even lekker klagen; geen probleem, maar niet alleen maar. Verder gaat het over werk, koetjes en kalfjes en thats it. Dan valt het stil en ben ik blij dat ik mijn zoontje om me heen heb om me op te richten
Eerlijk zijn!!!! Ik heb een kennis die goeie vrienden is met mijn schoonzus. Zij wil niet meer dat hij elke week langskomt maar ipv dit te vertellen doet ze heel vreemd tegen hem. Hij snapt er op zijn beurt niks meer van en de hele vriendschap loopt stuk op deze manier.. Misschien kun je als zij ergens mee zit bijv dit bespreken aan de telefoon? Of via whatsapp? En als jullie afspreken echt iets leuks gaan doen buitenshuis
TS geeft zelf aan dat haar vriendin alleen maar over negatieve dingen praat, en dat ze dat vervelend vind omdat ze het ook eens gezellig wilt hebben. Zo nu en dan klagen doen alle vriendinnen tegen elkaar. Maar het word echt vervelend als het continu is. Dus dan kan haar vriendin beter met iemand anders praten, anders komt er nog een grotere afstand tussen ts en haar vriendin.
Ik zou het gewoon zeggen, ik vind 1 keer in de 2 a 3 weken eigenlijk wel genoeg. Of helemaal niet meer. Klaaaar. Waarom nog energie in steken als je ook wat leuks kunt doen met je dreumes.
Denk dat het TS er meer om gaat dat het steeds dezelfde onbelangrijke negatieve dingen zijn. Maar kan me voorstellen dat als ze daar elke week zit ze ook niks nieuws te vertellen heeft
Dit dus. Ik begrijp nooit waarom mensen vriendschap niet als een relatie zien. Want ja dan komt er toch ook een moment dat je uit elkaar groeit. Dat kun je toch beter zeggen dan? Dat de klik er niet meer is en dat je er wel klaar mee bent?