Na 9 maanden van drama en een belachelijk heftige en gevaarlijke bevalling erachteraan, en wat er volgde hebben mijn man en ik zoiets van: 'dit nooit meer.' Nu hebben veel mensen dit na een bevalling. Logisch, het is heftig en pijnlijk. Maar bijna-er-niet-meer-zijn-geweest is toch een gradatie erger. We willen niet het risico nog een keer lopen en dat het dan misschien wel mis gaat! Hiernaast willen we eigenlijk maar 1 kindje. Dit wil ik al heel lang zo. En met de geboorte van Andy voelt het 'af'. Zo van 'dit is ons gezinnetje' en niet 'het begin van ons gezinnetje' of iets. Hormonale anticonceptie kan niet bij mij. (reageer ik heel heftig op. Op minipil, gewone pil, nuvaring e.d. alles behalve mirena al geprobeerd) Het koperspiraaltje is geen optie omdat ik al hele hevige menstruaties heb. Dus dat houd ons op condooms. Nu zit ik dus NU al van: 'wat als ik perongeluk zwanger raak?' Abortus is voor mij zo not-done, maar nog een keer zo'n zwangerschap en bevalling al helemaal niet, en ik heb gewoon geen wens/wil gewoon echt niet nog een kindje. (ik geniet van Andy! en hij was helemaal geplant en welkom!! maar wil en kan denk ik ook een 2de niet aan) Er spelen dus een aantal dingen mee: - Niet nogmaals zo'n zwangerschap en levensbedreigende bevalling (we gaan met de gyneacoloog overleggen hoe groot de kans op herhaling is) - Niet nog een kindje willen, het gezin af vinden, en geen andere conceptiemogelijkheid naast condoom. - Angst voor perongeluk ongepland zwanger raken en geen abortus als optie zien. - Ook geen 2de kindje wegens mijn psygische gesteldheid (A.D.H.D., Depressies, paniekstoornis) heb er allemaal medicatie voor, maar ben denk ik niet in staat voor 2 kinderen fulltime te kunnen zorgen. (laat staan ook nog van genieten en liefde geven.. het word dan overleven) Al met al rede genoeg om een 2de zwangerschap definitief te voorkomen. Mijn man staat hier even sterk in als ik, en hij zou graag zelf gestereliseerd willen worden. (dus niet sterelisatie bij mij) Lijkt mij ook het beste, aangezien je dat kunt 'controleren'. (zaadproductie is zo te zien bij controle, terwijl vrouwen sterelisatie even 'betrouwbaar' is als de mirena) Maar nu de andere kant: - We zijn beide pas 24 jaar... - De bevalling is NET achter de rug. Het is heel simpel voor ons: Als de gyneacoloog kans acht op herhaling van zo'n zwangerschap en bevalling gaat de sterelisatie gelijk door. Anders lijkt het me een optie/logisch/een must om er meer tijd over heen te laten gaan?? Het is al met al een heel verhaal. En ik ga absoluut dit op 10 januari bij mijn controle navragen/aankaarten. Maar ik zou graag ook reacties 'uit het publiek' willen. Bedankt voor het lezen!
Als ik jouw verhaal zo lees, kan ik mij jullie keuze goed voorstellen. Alleen weet ik niet hoe het gaat met sterilisatie bij de man qua leeftijd. Als vrouw zijnde beneden de 30, willen ze nog weleens moeilijk doen. (zelfs als de vrouw al 6 kinderen heeft en 28 is, zoals een kennis van mij) Ik wil ook graag een sterilisatie maar mijn ha is er niet zo happig op en wil dat ik er eerst nog langer over nadenk. (Ik ben 29 en heb 4 kinderen) Maar nogmaals geen idee hoe dat met mannen zit. Ik vind wel dat jullie keuze zeer overwogen overkomt en vind de redenen die je opnoemt 'zwaar' genoeg. En daarbij het is jullie keuze. Gewoon goed bespreken bij de nacontrole zou ik zeggen. Succes!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je er zo uit bent. Wij weten ook (op dit moment) zeker dat we het bij 1 kindje houden. Toch zou ik een sterilisatie niet aandurven, of dat nou bij mij of bij mijn man zou zijn, want stel je nou voor dat we ons over 3 jaar toch nog bedenken...? Ik acht de kans erg klein, maar je weet maar nooit. Bij ons speelt ook een vervelende zwangerschap en een helse bevalling mee, hoor, dus ik begrijp je gevoel wel erg goed! Als jullie echt zeker van je zaak zijn, dan moet het vast te doen zijn een arts te overtuigen. Volgens mij zijn ze sowieso bij mannen iets minder moeilijk (grotere kans op herstel, mochten jullie je toch nog bedenken over een paar jaar), dus ik zou het dan zeer zeker proberen, hoor! Heel veel succes! Je kunt in ieder geval heel goed verwoorden hoe jullie ertegenaan kijken, dus het gaat vast lukken
Ik zou het nu zeker nog niet doen. Het zit allemaal nog vers in je geheugen en straks kun je pas zien hoe het is om een kindje te hebben. Als ik thuis was bevallen had ik dit waarschijnlijk ook niet kunnen typen, maar ik zit er nu zwanger en wel van de tweede. Denk er heel erg goed overna
Ik dacht bij het lezen van het topic: die is een jaar geleden bevallen ofzo en heeft overal goed over na kunnen denken en het nu duidelijk op een rijtje. Maar beste meid; je bent net bevallen! En zo te lezen was het een heftige bevalling, maar je kan nu als kraamvrouw waarbij de hormonen nog door het lijf gieren helemaal geen zinnige keuzes maken! Wat je zelf ook al zegt: je bent net bevallen en jullie zijn nog piepjong! Ik heb ook zwangerschapsvergiftiging gehad en een heel zware bevalling en ben niet meer piepjong (ik zou je moeder kunnen zijn) en toch kriebelt het enorm bij mij. De gynaecoloog kan je niet veel vertellen over de kans op herhaling, daarvoor kan je in Nijmegen of Maastricht een zg. PRIUS-onderzoek laten doen, een soort kansberekening. Wij doen het al 1,5 jaar alleen met condooms en wij voelen ons daar erg prettig en veilig bij. Maar: ga nu eerst maar eens genieten en laat dit even rusten!
Hallo Klijntjuh! Ik ben ook net bevallen en wilde mij ook laten steriliseren, maar er zijn maar weinig gynaecologen die steriliseren, als het nog maar zo kort geleden is dat je bevallen bent. Toen werd ik geattendeerd op de gynefix spiraal erg onbekend MAAR, het is een koper spiraal die een positieve invloed heeft op de hevigheid van je menstruatie! Dit wordt veel minder en in sommige gevallen blijft de menstruatie zelfs uit! Misschien is dat wel een optie, het is ook een stuk minder definitief! Succes met je keuze, mocht je meer willen weten pb mij maar!
Ik dacht net als zogelukkig dat je al enige tijd geleden bevallen zou zijn, maar je zit nog midden in je kraamtijd! Ik zou het nog maar even laten bezinken en wachten tot je alle hormonen kwijt bent, pas dan kun je in mijn ogen een rationele beslissing nemen.
Ik herken je verhaal. Alleen heb ik MS, waardoor het voor mij lichamelijk te zwaar wordt om een tweede kindje te krijgen en op te voeden. Ik kan ook niet tegen hormonen (ook niet die in de Mirena zitten) en condooms voelen niet prettig (en ik vind ze persoonlijk niet zo betrouwbaar). Toen ik naar de gyneacoloog ging voor een Gynefix (buiten sterilisatie mijn laatste optie) gaf ze aan dat deze nog een stuk onbetrouwbaarder is dan een condoom. Dit plan heb ik dan ook heel snel laten varen, omdat ik medicijnen gebruik waar ik absoluut niet 'zomaar' zwanger mee mag worden. We hebben een jaar lang over sterilisatie nagedacht. Ik had heel graag een tweede kindje gewild en ook al wist ik dat deze er niet meer zou komen; sterilisatie werd ineens wel heel definitief. Nu is het jaar om en zijn alle emoties en hormonen uitgeraasd en staan we er helemaal achter dat ons meisje enig kind blijft. 24 december wordt mijn man 'geholpen' en zetten we er definitief een punt achter. Voor jou heb ik wel 2 punten: - wij hebben er een jaar over gedaan om uiteindelijk dit besluit te nemen, dus neem alsjeblieft de tijd. Je bent net bevallen, er raast nog van alles door je lichaam en het is nu echt moeilijk om weloverwogen een beslissing te nemen. - ik ben 33, dus in leeftijd schelen we ook behoorlijk. Op mijn 24e zou ik dit besluit niet genomen hebben.. Ik wens je heel veel succes de komende tijd en geniet vooral van je kleine manneke! Liefs
Bedankt voor de reacties We laten er zoiezo flink tijd overheen gaan hoor! We hebben het al over sterelisatie(bij mijn man) na de eerste gehad voor ik uberhaupt zwanger was, en tijdens de zwangerschap ook. Het is dus iets dat al speelt vanaf ons trouwen. Nu met de ramp-bevalling erbij hebben we nog een rede extra hihi.. Iniedergeval, we gaan geen overhaaste dingen doen, nog lekker genieten, genieten van ons heeeerlijke zoontje, en heel hard hopen dat er niks misgaat met de condooms tot het zover is dat we de definitieve keuze maken.
Ik vind jullie ook echt te jong voor zon beslissing...je veranderd nog zo veel, ik bedoel, je bent 24..en net bevallen! je weet echt niet hoe je over dingen in de toekomst gaat denken. Het lijkt wel alsof je zooooveeel excuusjes zoekt voor een sterilisatie maar ik denk dat het wel moet lukken hoor met een ander soort anticonceptie..het lijkt meer alsof je dat gewoon niet wilt. mss wil je toch ergens het risico wel lopen..ik weet het niet, maar...dit is mijn mening.. verder helemaal zelf weten natuurlijk ik weet uit eigen ervaring, ben nu 30, dat je gewoon niet weet hoe de dingen gaan lopen in je leven, en je wensen en dromen kunnen altijd blijven veranderen. ook je levenspartner...daar ga je natuurlijk niet van uit..maar alles kan meid. toen ik net mijn dochter had, die nu 9 is, wilde ik ook echt geen 2de..en de eerste 5 jaar kwam het ook niet in me op... nu wel weer dus
mijn man heeft het tijdje trug laten doen en hij heeft er voor de tijd aardig wat gesprekjes opzitten maar zover ik weet doen de meesten het ook niet bij mannen onder de 30 mijn man is erboven en dat kon dus wel maar hij heeft wle eerst 3 gesprekken gehad of ie het echt zeker wist. er stond ook op dat de jongste niet jonger dan 4 mnd mocht zijn. bij vrouwend zijn ze vaak nog strenger mijn schoonzussie heeft 4 kids en nog onder de 30 en mag het ookj niet doen ondanks dat ze niet goed over andere anticonceptie kan. zal het nog ff laten berusten en dan in jan eens goed met je gynn praten over de mogelijkheden ed. dr zijn meer dingen dan hormonen
Mijn eerste gedachte is, wacht nog even met beslissen... jullie zijn nog wel heel jong. Dit werd zelfs tegen mijn man gezegd en die is 12 jaar ouder dan jullie. Ik zou eerst die 9 maanden 'af' afwachten, wie weet kijk je er dan toch heel anders tegen aan. Mijn man heeft het vorige laten doen en heeft 2 gesprekjes gehad.... met de ha en de chirurg. Maar ik ben bang dat jullie wel een kruisverhoor krijgen. Maar je kunt evt. een hersteloperatie ondergaan hè. Dat is niet de bedoeling natuurlijk, maar het is mogelijk.
Ik wil na deze uk ook een sterilisatie hoor.. Ben pas 22, straks 2 kindjes en vriendlief is 30. Ons gezin is compleet straks.. Ik heb het zelfde probleem als wat jij hebt met anti conceptie.. Daar komt bij dat ik mijn eerste vleesboom kreeg toen ik 14 was en inmiddels al 8 cystes heb gehad en 2 vleesbomen.. Menstruatie is echt niet grappig meer en duurt gemiddeld 3 weken. De gyn hier ziet het zelfs als optie om alles eruit te halen.. Dit vind ik echter weer een eng idee omdat ik niet op mijn 23e al in de overgang wil komen..
Ik kan mij jullie redenatie zeer goed voorstellen! Ik ben zelf 24 jaar en heb ook een gevaarlijke en heftige bevalling achter de rug. Na die bevalling had ik wel vrij snel weer het gevoel dit nog eens te willen ondanks dat zowel ik als de baby er veel onder geleden hadden (beide hebben we er gelukkig niets aan over gehouden) Wat alleen het verschil is tussen ons is dat dit niet aan ons lag maar aan de gyn die ons hielp bij de bevalling. Kans op herhaling is bij ons dan ook zeer klein en wij willen wel graag nog kinderen erbij. Ik snap jullie echt heel goed maar ik zou er toch wat meer tijd over laten gaan. Zoals je zelf zegt heb je last van depressies en ik weet zelf uit eigen ervaring met een depressie dat je beter geen moeilijke beslissingen kunt nemen in die periode. Ik hoop dat je dit niet verkeerd begrijpt maar je hebt idd net pas de bevaliing achter de rug. ook is het nog maar de vraag of de gene die de sterilizatie doet jullie wil helpen want vaak worden er sterilisaties afgewezen omdat de mensen nog te jong worden geacht (iets waar ik het niet mee eens ben maargoed) terwijl ze er wel genoeg tijd voor hebben genomen een wel over wogen beslissing te nemen. Het is en blijft natuurlijk natuurlijk heel moeilijk.
Hier is de 2e onderweg en ook wij overwegen sterk sterilisatie (bij manlief). Ik verbaas me er altijd over dat mensen met het argument komen dat ik nog te jong ben. Ben zelf 27 en ik vind dat ik nu prima kan beslissen dat ons gezin hierna compleet is. Was op m'n 25e blijkbaar ook oud genoeg om te beslissen aan een gezin te beginnen.... Ik reageer ook slecht op de pil (hormonen in het algemeen) en condooms vind ik echt geen veilige optie. En ook al ben ik relatief klachtenloos zwanger (het enige moment dat ik wel goed op hormonen lijk te reageren.....), ik zie een 3e zwangerschap echt niet zitten. Manlief is al wel de 30 gepasseerd, dus ik hoop dat ze hier niet al te moeilijk gaan doen. We laten er wel een paar maanden overheen gaan om zeker te weten dat dit de beste beslissing is, maar voor zover ik (lees: wij) er nu tegenaan kijk is dat het wel. Dus.... als jullie vinden dat jullie gezin compleet is en dit de beste optie is dan zou ik het gewoon eens aankaarten bij je gyn. Ze gaat je toch vragen naar de manier van anticonceptie dus kun je hier prima over beginnen lijkt me zo.
hier is man gesteriliseerd 4 weken na de bevalling, afspraak was al gemaakt 2 weken erna. nu is hij al in de 40, maar we hebben nix geen gesprekjes gehad of zo... was formulier invullen voor afspraak te maken, er werd telefonisch contact gemaakt met uitleg hoe het in werk ging en datum geprikt.