Hallo meiden, ik zit met een probleem en weet eigenlijk niet zo goed hoe ik het moet aanpakken... Een goede vriendin van mij vertelde mij een goed jaar geleden dat ze borstkanker heeft. Ik kon er niet echt goed mee omgaan, aangezien ik net mijn grootvader aan kanker verloren had, dus verwaterde ons contact een beetje. Plots krijg ik dus van haar een bezoekje waarin ze me doodleuk verteld dat ze beide borsten moet laten afnemen, aangezien ze overwoekerd zijn met kanker... Ik vond dit erg naar, maar ben haar blijven steunen en we kregen weer meer contact. De operatie verliep niet zoals het gepland was, ze zouden van haar buikvet nieuwe borsten modelleren, maar de doorbloeding kwam niet op gang, dus moest ze nog eens een operatie ondergaan om de "nieuwe" borsten te verwijderen... de eerste operatie duurde 17 uur... Ok, ze had dus nu geen borsten en het ging haar absoluut niet goed, ze kon niet aanvaarden dat ze nu "plat" was...dus besloot ze zelf zich in de psychiatrische afdeling op te laten nemen... Een andere vriendin van mij gaat daar vaker naartoe, aangezien ze ambulant in behandeling is. Tijdens dat ik en mijn vriendin die dus kanker heeft, een weekje niet met elkaar gesproken hadden, had dat meisje dus aan mijn andere vriendin verteld dat ze uitzaaingen in haar baarmoeder, eierstokken en darmen had... deze zouden inoperatief zijn. Ik heb haar dadelijk gebeld, toen ik dit vernam... sprak haar er wel niet zelf op aan, en ze deed haar relaas dus ook tegen mij. Dit was op een dinsdag... op donderdag ondernam ze een zelfmoordpoging, ze hebben haar effectief moeten reanimeren, nadat ze haar levensloos in de badkamer zagen hangen (ze had zich opgehangen aan een kapstok met haar gsm kabel) Ik schrok me een ongeluk, vooral ook omdat ze 3 kindjes heeft. (3,5 en 7 jaar). Dus heb ik spontaan een actie opgestart en aan al mijn vrienden en kennissen en ook die van haar via FB een oproep gedaan om haar kaartjes te sturen, zodat ze zou zien, hoeveel mensen er effectief aan haar denken... Ik ben haar gaan bezoeken (ze werd naar een ander ziekenhuis op de gesloten afdeling ondergebracht) en we hebben een lange leuke namiddag gekletst en gelachen... Nu belde ze me op om te vertellen dat ze een nacht in de isoleercel heeft moeten vastzitten, gewoon omdat de dokters het zogezegd op haar gemunt hadden... Ik heb dan haar man gebeld om er het fijne van te weten... En dan komt het: Hij vertelde dat hij naar de huisarts moest en deze naar haar vroeg. Nadat haar man zei:" het gaat ok, ze hebben alle kanker kunnen verwijderen" keek de huisarts hem vreemd aan en vroeg:"welke kanker?" Blijkt dus dat ze dit enkel uitgevonden heeft en IEDEREEN, INCL haar man belogen heeft en verteld dat ze dus terminaal ziek is... Sinds ik dit weet ben ik erg erg erg kwaad en vooral ook verdrietig... Ik heb hier al een hele hoop kaartjes liggen, maar wil ze haar niet persoonlijk brengen... Ik heb nachtelang wakker gelegen en gehuild omdat ik niet wist hoe ik met haar moest omgaan omwille van deze nare ziekte... en nu lag ik dus nachten wakker omdat ik niet weet wat ik moet doen... Mijn hart zegt: laat haar vallen.... maar mijn hoofd zegt: ze is een psychiatrisch patiente, ze heeft aandacht nodig.... Nu, ik ben opgegroeid met een stiefmoeder die over ALLES loog... We zijn er bijna aan kapot gegaan, mijn pa en ik... ik kan daar niet nog eens door... Hebben jullie een goede raad voor mij? Sorry voor het lange verhaal!!!
ow en ze heeft dus wel degelijk haar borsten laten verwijderen, maar enkel en alleen omwille van verhoogd risico op borstkanker... dus het was eigenlijk onnodig...
Als ik eerlijk ben, vind ik het allemaal een beetje moeilijk te geloven. Ik geloof jou wel, maar haar niet. Ik heb zelf helaas ervaring met borstkanker. En je kunt echt niet je borsten zomaar laten weghalen zonder uitvoerige onderzoeken: lichamelijke onderzoeken, scan's, gesprekken met oncologen en plastisch chirurgen. genetische onderzoeken. Bij preventieve amputaties heb je soms eerst gesprekken met een psycholoog en dit wordt eigenlijk altijd alleen gedaan als uit genetisch onderzoek is gebleken dat je drager bent van het borstkankergen. Zo'n DNA-onderzoek kan wel een jaar in beslag nemen. Zo'n borstreconstructie waar jij het over hebt, wordt in een aantal ziekenhuizen in Nederland gedaan. Aan zo'n reconstructie gaan vele onderzoeken en gesprekken vooraf en vervolgens kom je op een hele lange wachtlijst, die vaak wel 1-2 jaar kan duren. Je moet er speciale toestemming voor hebben van verzekeraars. Je kunt ook helemaal niet bij een oncoloog of plastisch chirurg terecht komen zonder doorverwijzing van een huisarts. Dus dit hele verhaal klopt van geen kanten, sorry.
jeetje wat heftig, en ze heeft haar borsten laten amputeren terwijl ze geen kanker heeft jeetje ze is echt niet in orde veel sterkte ts ik weet niet hoe je met zo'n persoon kunt omgaan
deze vriendin is helaas ernstig geestelijk ziek eigelijk zou ik als ik jou was nogineens boos kunnen worden op haar. als je dit alles verzint ben je kennelijk zeer zeker psychisch niet in orde en volgens mij ook echt een gevaar voor de maatschappij en voor zichzelf. waarschijnlijk heeft ze zelf niet eens door hoeveel leed ze mensen aandoet met haar verzinsels ik hoop dat ze erg goede psychische zorg krijgt en haar kindjes veilig zijn, maar wat moet jij je genaaid voelen zeg
Hey jippie, we wonen in België... en ik heb dus wel effectief de littekens en operatiewonden gezien... dus zal dat toch wel kloppen... en aangezien ze me dat al een jaar op voorhand vertelde, kan ze dat al sindsdien gepland hebben, niet? ach... het is allemaal zo moeilijk..........................
maar wat ik me dan afvraag; is haar man nooit meegeweest naar een ''zogenaamde'' chemokuur/bestraling/uitslag van kankeronderzoek, gesprek nadat haar borsten verwijdert zijn, etc? kan me echt niet voorstellen dat je als man dit niet van je vrouw kunt weten, of je moet echt niks om je vrouw geven en bij geen 1 onderzoek erbij zijn, maar het lijkt mij dat als ze een knobbeltje voelt en een echo moet ondergaan haar man meegaat, of als ze thuiskomt en verteld kanker te hebben iig meegaat naar een gesprek met de behandelend specialist of meegaat naar een chemokuur/bestraling etc
zeg wel daantje... vooral omdat ik mezelf echt heb moeten overhalen om haar niet te laten vallen... er haast zelf depressief door werd. Haar kindjes zijn bij haar man, dus absoluut in zekerheid. Ook is ze nu niet meer vrijwillig in de psychiatrie, maar verplicht daar te blijven... Ik ben ook ontzettend pissed op haar, maar ook op mijn eigen, want instinctief had ik in het begin het gevoel dat het niet klopt... en toch heb ik niet naar mijn intuitie geluisterd....
Een chemokuur hou je echt niet geheim, hoor... Niemand die daar fluitend doorheen gaat. Je wordt hartstikke ziek, kaal, houdt allemaal vocht vast of je wordt juist mager. Dat doe je echt niet ongemerkt! Mijn advies: Niet mee bemoeien! Ze heeft geen kanker, ze is ziek in haar hoofd!
ze weigerde dat haar man meekwam, ze wou dit alleen doen... en hij is jammer genoeg zo verliefd op haar, dat hij elke wens van haar ogen afleest en haar dus alleen liet gaan... wat mij dus ook opviel en wat ik vreemd vond is dat ze geen bestraling of chemo gekregen heeft.... maar heb der niet echt bij stilgestaan....
Jippie, zoals ik zei... Dat was het wat mij dus kopzorgen maakte, maar ik wou niet in detail vragen...
inderdaad, wat jij zegt klopt echt helemaal! in onze familie zit BRCA2 en ikzelf ben in 2009 daar ook op onderzocht. die DNA test nam gemiddeld 3 maanden in beslag voordat ik de uitslag kreeg. gelukkig geen BRCA in tegenstelling tot sommige nichtjes van mij maar ook al heb je BRCA gen dan nog gaan er soms jaren overheen voordat je je borsten uit preventie zou mogen amputeren en dat is zeeer weloverwogen en vaak ook in overleg met familieleden die met de patiënt meekomen. en idd met zeer veel verschillende artsen zoals psychologen/plastisch chirurg/chirurg/mammapoli,etc
Chemo is altijd standaard als je op jonge leeftijd borstkanker krijgt, bestraling kan er nog extra bij komen.
inderdaad. als ik zie hoe mijn moeder de chemo heeft doorstaan na de 1e chemokuur werd mijn moeder al helemaal kaal en hartstikke ziek, dat hou je echt voor niemand verborgen en kan je ook niet faken
jullie bevestigen gewoon wat ik al de hele tijd voelde... ik zal haar gewoon laten vallen... ik kan haar niet in haar gezicht zien en neem ook niet haar telefoontjes op... ze gaat toch maar door met haar leugenverhaal...bedankt lieve meiden, dat jullie me hier ff doorheen helpen!!!
Ik zat twee jaar geleden midden in de chemokuren en nog steeds ondervind ik dagelijks de gevolgen daarvan, lichamelijk gezien. Ik ben een halfjaar flink ziek geweest tijdens de chemokuren en zelfs nu na twee jaar nog steeds niet volledig hersteld daarvan. Dus dat doe je echt niet even stiekem zonder dat iemand dat doorheeft. Nachtzon Laat haar alsjeblieft vallen. Ze is ziek in haar hoofd. Als je contact houdt, zul je er alleen maar verder in gezogen worden. Het kost jezelf energie, je kunt haar niet vertrouwen. Ik denk dat je pas het contact weer kunt oppakken als ze behandeld is en weer een beetje normaal doet. Maar ook dan zul je dat vertrouwen moeilijk terug krijgen, ben ik bang. Vertrouw op je intuitie, dat klopte dus blijkbaar! Sterkte ermee!
Trouwens: Borstkanker zaait nooit uit naar de darmen en vaak ook niet naar de eierstokken en baarmoeder. Baarmoederkanker is een hele andere soort. Eierstokkanker staat op zichzelf, maar staat wel in verband met borstkanker, omdat het met dezelfde genen te maken heeft. Maar het is er geen uitzaaiing van. Uitzaaiingen van borstkanker komen vrijwel altijd in de botten voor (ribben, bekken, heupen, schouder, schedel), het gaat naar je longen, je lever of in een enkel geval naar je hoofd. Uitzaaien naar de darmen kan om een of andere reden niet.
Jeetje wat een verhaal zeg! Wat zal dat moeilijk zijn, zou niet weten hoe ik zou reageren dus kan je niet vertellen wat ik zou doen. Maar, ik wil je wel veel sterkte wensen