Ik ben er sinds een paar dagen achter dat we 7 maanden na onze buitenbaarmoederlijke zwangerschap weer zwanger zijn. Omdat zwanger worden bij ons sowieso heel moeilijk gaat ben ik natuurlijk reuze blij, maar toch ook wel een beetje bang. De buitenbaarmoederlijke zwangerschap eindigde in een soort drama, waarbij ik me het ene moment nog goed voelde en het andere moment lag te schreeuwen van de pijn en met spoed geopereerd moest worden. Ik heb veel bloed verloren en het duurde wel een paar weken voor ik lichamelijk weer de oude was. De klap was psychisch ook best groot, niet alleen omdat mn hele prille zwangerschap zo abrupt over was, maar ook omdat het niet veel scheelde of ik was er zelf ook niet meer. Vooral mn man heeft met de laatste erg veel moeite. Sinds de buitenbaarmoederlijke zwangerschap voelt mn hele lijf een beetje anders en nu ik weer zwanger ben weet ik niet of wat ik voel hierdoor komt of omdat het misschien toch weer mis is. Ik heb wel wat meer pijn daar beneden dan bij mn andere zwangerschap, vooral wanneer ik naar de wc moet voor een grote boodschap (sorry...). Ik ben pas 4 weken, dus eigenlijk zou er sowieso niks aan de hand kunnen zijn, zelfs al is het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, maar toch maak ik me zorgen. Bij mn vorige buitenbaarmoederlijke zwangerschap is de boel al met 5 weken gesprongen, dus ja een paar dagen eerder is dan toch ook niet totaal onmogelijk lijkt me. Het ZH zegt dat ik me niet zo'n zorgen moet maken. Met 7 weken krijg ik een echo. Maar ja, dat kan dus zomaar 2 weken te laat zijn. Ik vroeg me daarom af of de meiden die ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebben gehad en daarna weer zwanger werden ook wat meer pijn hadden? En waren jullie ook zo bang? Ik durf niet eens naar de wc zonder mn telefoon mee te nemen .
ik heb ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad ik had echt felle steken bij deze zwangerschap in de eileider die er nog wel zit (deze is ook wel los gemaakt tijdens die buitenbaarmoederlijke zwangerschap operatie want was verkleefd net als mijn baarmoeder). die pijn wisten ze niet wat het was maar heb er nu geen last meer van wel merk ik dat ik meer moeite heb met een grote boodschap en ook eerder een opgeblazen gevoel heb... kan je geen bloed laten prikken aan die waardes zien ze vaak toch ook dat het goed zit of niet zo zijn ze bij mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap er achter gekomen?
Bloed prikken vinden ze in mijn ZH onzin (= te duur?). Maar ik denk heel eerlijk gezegd ook niet dat ze er zo achter zouden komen. Bij mn buitenbaarmoederlijke zwangerschap steeg mn HCG juist héél snel (had 12dpo al 3+ op digi en bij 5 weken was mn HCG ruim 9000) en dat is juist het tegenovergestelde van de gemiddelde buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dus als ze toen alleen mn bloed hadden geprikt, waren ze er ook niet achter gekomen. Maar het is "goed" om te horen dat jij ook steken en wat meer pijn hebt en dat dit bij jou niets betekent. Ik zie dat je ook al een goede echo hebt gehad! Wat moet dat een opluchting zijn geweest! @wishfulthinking: dank je!
Hoi, Ik heb in februari 2012 een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Heb hier ook veel last van gehad en complicaties aan over gehouden. Uiteindelijk is dit allemaal weer goed gekomen en bleek ik in mei 2013 weer zwanger te zijn. Wij helemaal blij, maar ik had ook veel pijn in mijn buik, moest hier echt pijnstillers voor gebruiken ook was ik super bang dat het hiet goed zou zijn, ik was tenslotte al 1 eileider kwijt. Toen ik belde naar het ziekenhuis mocht ik meteen komen voor een echo. Er werd gewaarschuwd dat mogelijk nog niks te zien was. Was toen net 5 weken zwanger. Op de echo konden we echter al iets zien knipperen in mijn baarmoeder, wij dus helemaal gelukkig!! Dan is de pijn ook meteen dragelijker! Nu ligt hier een heerlijk meisje in mijn armen! Het kan dus echt goed komen na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap!! Dus gefeliciteerd!! En hopelijk heb je snel een goede echo!!
ik heb in december 2012 een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad, ook met spoed geopereerd enz... en in maart had ik een positieve zwangerschapstest, echt pijn tijdens mijn zwangerschap heb ik niet gehad, (wel ongemakkelijk gevoel toen ik naar het grote toilet moest) behalve de littekens die deden wel pijn. het enige waar ik veel last van had en heb, is telkens als ik ongesteld moet worden ik enorme pijn heb aan de kant waar de eileider weggehaald is. hopelijk verbeterd dit nog... veel geluk met de zwangerschap en probeer te genieten van dat wondertje in je buik, want dit heb ik te weinig gedaan mede omdat ik bang was.
Hoi, Ik heb eind 2012 een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad, bij mij met chemo behandeld. Geen pretje ook, bah! Veel koliekpijn gehad in de darmen en pijn van allen vloeistof in mijn buikholte. In de zwangerschappen daarna heb ik geen pijnklachten gehad, maar de ene ging al vroeg mis en de ander bleek niet verder te groeien en toen moest ik gecurreteerd worden. Deze (goede) zwangerschap heb ik meer pijn in mijn liezen gehad, al vanaf 4 weken! Ook veel last van mijn darmen, in de vorm van verstopping, winderigheid en pijn. Probeer je geen zorgen te maken: je lichaam ondergaat grote veranderingen. Ik vind het overigens niet netjes van het ziekenhuis dat je pas met 7 weken terug moet komen, zeker gezien je geschiedenis! De zwangerschappen na mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap mocht ik al met 5 weken kijken. Wat, dat móest ik, gezien het feit dat ik risico liep op nog een buitenbaarmoederlijke zwangerschap! Dus misschien goed om op je strepen te gaan staan en te eisen dat je volgende week mag? Gefeliciteerd en succes! groetjes Patricia
ik heb afgelopen nov een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Nu voel ik ook elk pijntje en vraag ik me steeds af of ik dit bij mn andere zwangerschappen gevoeld heb. Ik let er veel meer op, dus is t ook net alsof ik overal last van heb. Ik heb rechts geen eileider meer (ook gesprongen en spoedoperatie) en links heb ik dus steken en enorme pijn in mn rug. Die zit toevallig ook links! Ik heb donderdag een echo, dus hopelijk alles goed. Maar ik snap je vraag echt helemaal!!
Wat fijn om zoveel succesverhalen te lezen. Mn gyn benadrukte dat de kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap voor mij nu verhoogd is en op de een of andere manier spookte dit maar door mn hoofd. Maar het gaat dus ook heel vaak goed . @inlove:dat heb ik dus ook! Bij sommige dingen weet ik niet eens of ik ze eerder ook voelde, maar ik zit er nu zo op te letten, dat het misschien ook wel meer opvalt. Gewoon het idee dat het je weer zo kan overvallen, brrrrr zo eng. Ik wordt achterdochtig van elk kleine steekje dat ik voel. Fijn dat jij bijna je echo krijgt. Ik ga heel hard voor je duimen!
hier 2 x buitenbaarmoederlijke zwangerschap achter elkaar gehad... het blijft een gevoelig punt en gevoeliger dan normaal, elke zwangerschap de angst blijf je ook houden ook omdat je idd een verhoogde kans hebt, wel altijd vroege echo's gehad en elke 1,5 wk /2 wk controle +echo
Dank je! Is bij jou alles weggehaald na je eerste buitenbaarmoederlijke zwangerschap? En zo niet, heb je dan twee keer op dezelfde plek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad? Bij mij is de boel wel weggehaald bij de buitenbaarmoederlijke zwangerschap, maar dan nog zou ik volgens mn gyn een vergrote kans hebben op nog één. Zelfs als het eitje nu aan de andere zit (wat ook het geval was). Lijkt me zo zwaar om het nog een tweede keer mee te moeten maken. Dat moet heel heftig zijn geweest. Gelukkig dat het nu wel goed gaat bij jou!
de eerste zwangerschap bleek een drieling, nadat ik 2 vruchten verloren had bleek 2 week later na aantal keer prikken mn hcg nog steeds te stijgen en met echo konden ze niet veel zien wel dat er al 'vrij' bloed rondom rechter eileider begon te ontstaan, dit was net voorbij de 7 wk 'gelukkig' is dit op tijd uitzichzelf alsnog wel afgekomen (met veel pijn en bloed) met 8 wk op dat moment dachten we gewoon okay, bad luck.... herstel periode, volgende behandeling... en ja zwanger.... alleen begon ik weer typisch bloedverlies al vroeg te hebben, echo's gehad bij de spoed gyn had dossier niet gelezen en kwam droog met : tja je bent gewoon korter zwanger... ik heb de behandelkamer gebivakeerd en ben blijven zitten tot ik r zover had mn eigen gyn erbij te halen want ik kon mn eisprong exact weerleggen.... weer beta hcg prikken om de dag.... en de stijgingen klopte niet wederom konden ze niets vinden met de echo in baarmoderholte wel konden ze duidelijk eruit op maken dat er een zwangerschap gaande was, gelukkig is dit vruchtje ook snel uit zichzelf afgekomen dit was november 2008 herstelperiode, en werd een hsg gepland oudjaarsdag....en bleek rechtereileider niet in orde te zijn , 2 wk later lag ik op de ok en heeft mn gyn mn eileider aardig kunnen herstellen, maar de kansen/risico's blijven vergroot vooral na 2 keer.... de behandeling feb'09 zwanger heb me in de zenuwen gezeten rechterkant was nog heel gevoelig door de operatie dus voelde van alles en de littekens nog maar uiteindelijk is daar ons meis uit gekomen maar de andere zwangerschappen merkte ik gewoon dat het een gevoelig stuk van je lichaam blijft en dat ik op dat gevoel eigenlijk niet meer echt kan vertrouwen. maar elke dag zonder bloedverlies was een goeie dag deze zwangerschap begon voor de test al met bloedverlies met 5 wk ook niet echt wat duidelijk op te maken uit de echo, gyn kon alleen vermoeden uitspreken waar de kleine zich bevond in baarmoederholte, volgende echo was alles duidelijk te zien, op de goede plek! nu blijkt inmiddels door hele geschiedenis na mn zoontje tot aan deze zwangerschap ernstige bloedingen continue gehad en ingrepen op ok en hormoonbehandelingen... mn baarmoeder is heel gevoelig.... dus meerdere keren 'onverklaarbaar' bloedverlies gehad deze zwangerschap, en heel veel rust opgelegd gekregen (ook in vorige 2 goede zwangerschappen al) inmiddels ivm vroege ween en slijmprop verlies het is een nuh battle... maar we gaan voor t eindresultaat! en die mogen er wezen hopelijk heb je er wat aan
Wow, wat een heftig verhaal, een drieling ! Ik was na mn buitenbaarmoederlijke zwangerschap ook zo bang dat mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap een tweeling was en dat er nog ergens ééntje zat. Mn HCG daalde ook niet snel en ik had die maand twee follikels aan dezelfde kant. Gelukkig was dat niet zo. Steeds bloedverlies is ook zenuwslopend . Bah, dan maak je je toch steeds weer zorgen. Gelukkig zijn je vorige zwangerschappen uiteindelijk wel goed gegaan, dat geeft toch ook weer hoop voor deze lijkt me. Nog een paar maanden en dan houd je hopelijk ook dit eindresultaat in je armen!
mijn gyn zei dat als je een besparende operatie gehad hebt, je idd meer kans hebt op herhaling aan dezelfde kant. Mijn gyn heeft de andere eileider goed bekeken tijdens de operatie om te kijken naar evt verklevingen enz. Die waren er niet en alles zag er heel gunstig uit. Vaak is het volgens haar zo dat als je een eileider kwijt bent het lichaam even een weg moet vinden hoe het eitje van de rechter eierstok op te vangen in de linker eileider. Maar bij mij lag dat schijnbaar zo mooi dicht bijelkaar dat ik me geen zorgen hoefde te maken Ze vragen ook naar je achtergrond (soa's verklevingen ziektes roken enz) dit speelt allemaal mee in het functioneren van je eileiders enz. Het is dus gewoon echt heel veel pech hebben wil je een 2de keer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap krijgen als een eileider of eierstok verwijdert is (het kan helaas wel) Van de ene kant ben ik daarom wel blij dat de eileider waar het fout ging eruit is. Zelf voel ik mn eisprong altijd heel goed. Ik weet dus dat dochter 1 en 2 beiden van mijn linker eierstok komen, vorige zwangerschap die buitenbaarmoederlijke zwangerschap werd was dus rechts. Mss is rechts altijd wel al foute boel geweest, maar heb ik geluk gehad en zijn mn dochters van links kwamen Nu dus weer een linkse en hoop dat t goed zit
Gefeliciteerd meid! Logisch dat je bang bent, jij hebt geruststelling nodig en ik vind het ongelofelijk dat je pas.met zeven weken een echo krijgt. Ik zou een echo eisen (op een manier die bij je past, eisen, vragen, dringend verzoeken). Als je met 5,5 pf 6 weken een echo krijgt is er namelijk prima te zien of de zs op de goede plek zit. Helaas is met die termijn nog niet altijd te zien of het een goede zs is, maar daar gaat jou eerste zorg niet naar uit. Het is echt niet teveel gevraagd de echo twee weken later te herhalen. En die kosten worden betaald door jouw verzekering, dat kost een ziekenhuis niets. Ik heb veel zs achter de rug ( en dolgelukkig 1 mn buik en alles gaat iedere zs meer pijn doen, 10x op de operatietafel geweest door mk's en bevallingen, het wordt gewoon steeds gevoeliger lijkt het. Misschien speelt dat bij jou dus ook. Kom voor jezelf op (of laat je man dit doet, dat wil ook nog wel eens helpen als je het gevoel hebt als hysterisch vrouwtje aangekeken te worden) en kijk of die echo eerder kan. Zodra je weet dat het goed zit, is de pijn goed te verdragen..
hier ook pas een echo met 7 weken. Was de bedoeling rond 6 weken maar er was geen plaats in het ziekenhuis. Ze wilde perse dat de echo gedaan werd door een gyn en geen co, dus ik kon kiezen de 29ste bij de gyn die me geopereerd heeft of de 23ste bij een vreemde. Ik heb dus voor de 23ste gekozen, anders was ik al 8 weken, dan kan ik net zo goed tot 12 wachten want dan zal t wel goed zitten. Maar nu we toch veel dames hier hebben die dit hebben meegemaakt, hebben jullie t zien aankomen/aanvoelen? Ik heb namelijk helemaal niks gemerkt! Kreeg met 6 wkn een echo en bleek een foute zwangerschap van nog geen 4 weken te zijn. Daarna bloeding gehad. Week erna echo gehad alles schoon. 2 dagen later met de ambu naar zkh en liter bloed in mn buik en eileider gescheurd. De pijn had ik pas toen ik wakker werd in de ambulance! Nu heb ik bijvoorbeeld ontzettend last van mn rug, hebben jullie toevallig last van je rug gehad bij je buitenbaarmoederlijke zwangerschap??
@nana33.... ik zou aandringen op een echo rond 5/6 wk mocht er niets te zien aandringen direct beta hcg bij te houden overigens is het juist geheel normaal om het juíst na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap strenge controles te hebben in het begin ik duim voor je
Gefeliciteerd met je zwangerschap!! Ik weet precies hoe jij je voelt. Ik ben in april 2013 met spoed geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, en heb dus ook een eileider verloren. Ik wist echter al sinds voor NOD dat het niet goed was. Ik had on/off bloedverlies, en mijn positieve test werd maar heeel langzaam positiever. Ik kreeg toen de eerste echo rond 4+5, niets te zien, maar het kon ook een miskraam zijn, of het kon te vroeg zijn. Daarna regelmatig bloed laten prikken en echos. Pas met 6+4 hebben ze het vrucht in de eileider gevonden, met hartslag en alles... Het lag precies op de ingang van de baarmoeder, dus ik ben naar huis gestuurd met een akuut telefoonnummer voor als ik pijn zou krijgen. Met 7+0 werd ik wakker en was het goed mis. 1 uur naar aankomst ziekenhuis lag ik op de operatietafel. Net als jij heb ik ook veel bloed verloren, en duurde mijn herstel best lang. Ik reageerde ook niet goed op de narcose. Op 19 december heb ik weer positief gestest. En meteen ook in de stress, want zit het dit keer wel goed. Wel heb ik dit keer geen bloedverlies gehad, en dat maakte mij geruster. Meteen heb ik bloed laten prikken om hcg te volgen. Met 6+2 een echo gehad, baby zit dit keer goed en er was ook hartslag. Wat een geruststelling! Vindt het echt heel vreemd dat jij geen echo krijgt voordat jij 7 weken zwanger bent, met jou geschiedenis. Zeker omdat het bij jou buitenbaarmoederlijke zwangerschap al zo vroeg mis ging!! Ik heb trouwens in deze zwangerschap niet meer pijn gehad dan toen ik zwanger was van mijn zoon. Dus wat dat betreft kan ik jou niet geruststellen. Maar ik zou echt aandringen op een eerder echo als ik jou was. En als het niet lukt, dan zelf betalen voor een vroege echo om jou een beetje gerust te stellen! Succes ermee! En nogmaal gefeliciteerd, ik duim dat het vrucht dit keer goed zit!