Dank jullie dames ! We zijn hier voorzichtig superblij. 11 maart de eerste echo. Ik wou dat het al zover was. Twee hartjes, of één..... Als er maar hartaktie is denk ik nu. Vlinder, hoe gaat het met je kies? Al wat beter? Draga, klinkt mooi, zoals je de procedure vertelt en je gevoel erbij. Hopelijk duurt het niet al te lang en wordt jullie geduld snel beloond! Danip, het gaat al beter met je rug, fijn! Wanneer moet je naar de gyn? Gemma, sterkte en heel veel succes met jouw weg naar een kindje. Aquilegia, wat is je onderschrift prachtig . Gaat het voeden al beter? Geniet van die kleine meid en ik kijk, met anderen hier uit naar je berichten. Maar neem de tijd, net moeder zijn neemt al je tijd in beslag!
Draga wat fijn dat je nu helemaal 1 bent geworden met het adopteren,hopelijk duurt de procedure niet al te lang. Aqui hoe gaat het met jou en de kleine meid,geniet je ook zo van je kleintje. Gemma in Drachten doen ze geen ivf,je kunt wel via Heerenveen ivf laten doen,je wordt dan doorgestuurd naar Düsseldorf. Heerenveen werkt n.l samen met Duitsland (dit hebben ze overgenomen van het Barrahûs),misschien is dat een optie voor je.Als je er meer over wilt weten,schrijf dat dan hier neer,en ik weet zeker dat er "Barra"dames zullen reageren,die jou kunnen vertellen hoe dat precies in zijn werk gaat. Danip wat fijn dat je rug wat beter wordt,ik hoop voor je dat je herstel voorspoedig zal gaan. Soraya 11 maart is het straks zomaar,voor jou duurt het nu misschien wel even lang,maar zodra je een hele mooie echo hebt gehad,dan vliegt de tijd voorbij. Met mijn kies gaat het goed,volgende week moet ik weer naar de tandarts,dan krijg ik een zenuw behandelling van mijn rechter kies,ik kijk er al naar uit(niet dus).
Even snel, voor Nova wakker wordt. Hier alles prima, weinig klachten, ben extreem vrolijk . Net allerlaatste test gedaan, het is een mooi rijtje geworden, ik zal het in mijn album zetten. Weinig kwaaltjes, wel heel erg droge huid (handen en lippen) en dat is wat minder. Maar ach, smeren helpt goed. We doen mee met een studie vanuit EMC en onderdeel daarvan (naast heel veel vragenlijsten, bloedonderzoek , wegen, meten en een gesprek) is elke week een echo van week 6 tot 12. Dat is leuk, 9 maart de eerste. En dan 11 maart de reguliere echo. Het kost wat tijd, maar wel heel leuk, vinden wij. Gister eerste babyknuffel gehad van zwager en schoonzus, heel schattig. Vlinder, wanneer moet je naar de tandarts? Vervelend, maar pijn aan je gebit is nóg vervelender is mijn ervaring. Hoe gaat het met die kleine man? Jammer van het weer nu, komende week voorspellen ze weer meer zon. Tot later, ik ga even mijn zonnetje wakker maken .
Even een kort berichtje van mij. We genieten volop van onze dochter. Ze is echt super lief en mooi ♥♥♥ Ben helemaal verliefd op haar. Maar ik ben ook overbezorgd. Gisteren kreeg ik haar 2x niet wakker voor een voeding. Ik voed op verzoek, maar na 3 1/2 tot 4 uur moet ze wel gewekt worden. En ze krijgt ook niet eerder dan na 2 uur. Gisteren zat er dus (overdag) 2x 5 uur tussen, waarbij ze ook nog eens matig dronk. Ze vertikte het gewoon wakker te worden, ook na verschonen, etc. Of ze viel weer in slaap voordat ze een slok dronk. Ik overbezorgd, huisartsenpost gebeld. Reactie: huur een weegschaal, dan weet je wat ze binnenkrijgt. Ja, handig advies na 17.00 uur, op zaterdag. Vandaag doet ze het weer super. Ze drinkt en slaapt goed. Het aanleggen is soms nog moeizaam. De ene keer gaat het in 1x goed, de andere keer zijn we een kwartier bezig. Ze zit vooral vaak met haar handjes tussen haar mond en mijn borst. Of ze ligt niet goed op het voedingskussen. Wat een ondingen, voedingskussens. Had ik er maar geen gekocht. Ik leg haar nu op 2 gewone kussens op mijn schoot. Alleen kan ik dan de rugby-houding niet doen. Die vond ik ook wel fijn. Soraya, lekker genieten van je zwangerschap! Fijn dat je zo vaak echo's krijgt. Heerlijk!!!! En nog bedankt voor de gehaakte slofjes. Ze lagen in de bus op de dag van haar geboorte, hoe heb je het uitgemikt! Alleen ik kwam er niet aan toe om je te bedanken in de kraamtijd. Dus bij deze, ik vind ze ontzettend leuk.
Hoi Aquilegia! Fijn je te lezen! Graag gedaan, dat de slofjes op haar geboortedag bezorgd werden is toeval. Ik was thuis na de punctie en zocht ontspanning. Toen zag ik het patroon voor deze en de wol had ik nog. Eén en één is twee . Wat klink je heerlijk en herkenbaar. Die bezorgheid schijnt heel normaal te zijn. Ik liet het liefst manlief haar uit haar bed halen, ik durfde niet. Was zo bang dat ze 'het niet meer zou doen'. En de zorgen over de voeding had ik ook. Zeker bij BV weet je niet precies hoeveel ze binnenkrijgt. Ik was zo onzeker en heb heel wat (kraam)tranen gelaten. Geniet maar, en luister naar je gevoel. Dat zegt je meer dan je je kunt voorstellen. Ik hoop nog eens te lezen hoe je de bevalling hebt ervaren, maar ga voorlopig maar even heerlijk genieten!
We genieten volop van onze dochter. Ze is echt super lief en mooi♥♥♥Ben helemaal verliefd op haar. Maar ik ben ook overbezorgd. Eergisteren kreeg ik haar 2x niet wakker voor een voeding. Ik voed op verzoek, maar na 3 1/2 tot 4 uur moet ze wel gewekt worden. En ze krijgt ook niet eerder dan na 2 uur. Gisteren zat er dus (overdag) 2x 5 uur tussen, waarbij ze ook nog eens matig dronk. Ze vertikte het gewoon wakker te worden, ook na verschonen, etc. Of ze viel weer in slaap voordat ze een slok dronk. Ik overbezorgd, huisartsenpost gebeld. Reactie: huur een weegschaal, dan weet je wat ze binnenkrijgt. Ja, handig advies na 17.00 uur, op zaterdag. Vandaag doet ze het weer super. Ze drinkt en slaapt goed. Het aanleggen is soms nog moeizaam. De ene keer gaat het in 1x goed, de andere keer zijn we een kwartier bezig. Ze zit vooral vaak met haar handjes tussen haar mond en mijn borst. Of ze ligt niet goed op het voedingskussen. Wat een ondingen, voedingskussens. Had ik er maar geen gekocht. Ik leg haar nu op 2 gewone kussens op mijn schoot. Alleen kan ik dan de rugby-houding niet doen. Die vond ik ook wel fijn. Ik houd de BV zeker vol, ik weet dat het 4-6 weken kan duren voor je er helemaal aan gewend bent. En ik vind het heel leuk om haar zelf de borst te geven. Ze drinkt nu heel vlot en effectief en ik heb ruim voldoende melk. Soms overflow error... :-D Gisteren ging de BV nog weer beter. We hadden 2 geweldige kraamhulpen (na elkaar) van wie ik veel geleerd heb. Na de eerste dacht ik: nu kan het alleen maar minder worden. Maar de 2e was zo mogelijk nog beter. Geen klagen dus!
Over de bevalling: ik schreef bevalling from hell, maar eigenlijk is dat overdreven, want ik heb geen grote ingrepen gehad. Een kort verslag: Maandag werd ik om kwart voor 8 wakker met onregelmatige weeën. Man naar werk gestuurd ("Het kunnen ook voorweeën zijn). Tegen 12 uur belde hij: "heeft het doorgezet" "Ja, het zet door". "Zal ik thuis komen?" "Nee, zo'n vaart loopt het niet. Ben ook nog naar 3 winkels geweest (met weeën), heb 2 wassen gedaan en opgehangen en een baal was opgevouwen. Toen kwam mijn man toch thuis, zijn collega's waren geschokt dat ik weeën had en hij aan het werk was. Nu, het was nog goed te doen. 's Avonds hebben we nog gegeten. De weeën kwamen om de 3-5 minuten, duurden 45-60 seconden, maar waren nog wat onregelmatig. Dus gebeld naar ziekenhuis, wij mochten komen. Komen we daar, moest ik meteen aan de CTG, en de weeën kracht werd ook gemeten. Resultaat: ik zat/lag harpstijf, want anders zachte de CTG af. Ik protesteerde, ik wilde bewegen, onder de douche. "Dacht je dat je onder de douche mocht?! Nee, dan kunnen we de hartslag van d baby niet bewaken!" Resultaat: weeën zakten af. Bij binnenkomst was ik gecontroleerd: 1 cm ontsluiting. "Tsja, het kan de bevalling zijn, maar het kan ook zijn van niet. We controleren weer over 2 uur." Na 3 uur toch maar weer eens gebeld. Of ze konden controleren. 2 cm ontsluiting, constateerde een andere VK (later kreeg ik nog een andere, die ook bij de bevalling van Sterre geholpen had, met name achteraf met afnavelen). Nou, de bevalling is begonnen, want je hebt meer ontsluiting. Dan breek ik de vliezen, want den schiet het eens op, en krijgt het kindje een draadje op het hoofd, die blijft beter zitten dan de CTG. Eh... ik had eigenlijk verwacht naar huis te worden gestuurd omdat het voor mijn gevoel niet opschoot en dan gaan ze de vliezen breken?!!!?? Zo gezegd, zo gedaan. Nu kon ik alleen nog maar op bed liggen, op mijn zij liggend ving ik de weeën op. Na enige tijd, ik weet niet hoe lang, werd ik weer gecontroleerd, 5 cm ontsluiting. "Wij rekenen met 1 cm per uur, dus het schiet niet op. Je krijgt een infuus met oxitocyne." Ik protesteerde dat dit toch echt niet nodig was. "Jawel, de baarmoeder wordt moe. 12 uur na aankomst in het ziekenhuis moet het kindje eruit zijn" En weer een draad erbij. Na weer enige tijd kreeg ik persdrang. Ik herkende het. Ik belde om de verpleegkundige om het ze zeggen, maar toen ze binnenkwam zei ze meteen: "Heb je persdrang?" Ze herkende het waarschijnlijk aan mijn gekreun. De VK kwam direct en constateerde 8 cm ontsluiting en een voorhoofdsligging. Een sterrenkijker, zeiden ze. Een zeldzame ligging, waarbij het kindje met het gezichtje kijkend omhoog (naar de sterrenhemel) geboren wordt. Leuk, maar dan is de diameter van het hoofdje dat door het geboortekanaal moet, ook groter! En het kind drukt eerder op et de bekkenbodem, hetgeen voortijdige persdrang tot gevolg heeft. Dus ik moest 2 uur lang persweeën wegzuchten!!! Aai aai ai aia!!! Vreselijk. Na een uur persweeën had ik 9 1/2 cm. Dus ik dacht: misschien nog een half uur voor ik mag persen. Maar na een half uur wilde de verpleegkundige de verloskundige nog niet roepen. Ze zei: ik kan het wel inschatten en het is nu nog niet. Ze zei wel steeds: je doet het supergoed, het wegzuchten van de persweeën. Ik dacht nog: dat zeggen ze tegen iedereen. Na een uur liet ze de VK weer komen en ja, ik mocht persen. Wat een opluchting. Dacht ik... maar ik was bijna niet in staat om de overgang van wegzuchten naar persen te maken. Overigens vond ik de perstechniek ook tijdens de zwangerschapsgym al een lastig onderdeel. Maar goed, benen in de beugels, het persen werd nog eens uitgelegd en ik moest persen. NU, en GOED, en KOM OP!!! Nee, niet schreeuwen, neem een hap lucht en pers zonder geluid, zet je adem vast. Ja, ik had de theorie goed bestudeerd en ik wist ook waarom het zo moet. Maar het ging voor geen meter. Inmiddels ging het slechter met de baby, zagen ze aan de hartslag. Maar dat zeiden ze niet. Mijn mag zag het wel op de monitor. Ze namen een beetje bloed van het hoofdje van het kindje, en dat was in orde. Maar ze wilden het er toch snel uit hebben. De VK maakte zeer duidelijk dat ik niet goed perste en ik dat ik elke wee goed moest benutten. Dus nee, zeggen niet altijd "dat je het goed doet!" bedacht ik me. Inmiddels stond er 5 man om me heen: een VK, een arts-assistent, een gynaecoloog, een verpleegkundige en mijn man. Ik zei: haal dat kind er maar uit. Maar de arts-assistent zei: Het doet pijn, maar als wij gaan ingrijpen moet jij ook keihard meepersen en doet het nog veel meer pijn. Dus maak je kwaad, denk aan je kind en pers het eruit! KOM OP!! Ze stonden me met 5 man aan te moedigen en legden tussen de weeën voor de zoveelste keer uit hoe het moest. Toen ze de arts-assistent: "Ik verdoof je vast, als je dan een knip moet, is dat maar vast gebeurd". Ik voeld een prikje en toen pakte ze de schaar en knipte me DIRECT in. Het was gebeurd voor ik wat kon denken, doen of zeggen en deed nauwelijks zeer. Het interesseerde me ook niet meer. Wel was ik vol bewondering over hoe ze de knip had aangekondigd. Zelfs op dat moment. Toen heb ik alles op alles gezet (ook vanwege het dreigement dat een vacuümverlossing nog meer zeer zou doen) en dacht aan de baby. Iemand zei nog: "ik heb haar gevoeld, ze heeft een kop met haar, je wil haar toch zien!?" En toen lukt het eindelijk om effectiever te persen en floepte ze er eindelijk uit. Toen kreeg ik haar op mijn borst en had ik mijn meisje! Later zag ik in de papieren dat ze Apgar score 9 en daarna 10 kreeg. Ze wilden meteen de placenta eruit hebben. Ik zei: "kan dat niet even wachten?" (Bij Sterre deden ze dat pas later namelijk), maar ze zeiden: "Nee, je hebt nu zoveel bloed verloren, we doen het nu." Moest ik WEER persen. Oh, ik kon het echt niet meer, maar deed toch een poging. Toen ging de grote, zware gynaecoloog (beer van een vent die het net had overgenomen, ze is na 8 uur geboren en toen was de wisseling van het hele team, behalve de VK die voor mij heeft overgewerkt) op mijn buik drukken. Ik kreeg ook direct een injectie oxytocine. De placenta kwam eruit. Daarna ging de arts assistent mij hechten. Mijn hemel, wat deed dat een pijn. Fysieke pijn vergeet je, maar ik vind het zo jammer dat ik dus een half uur met mijn dochter op mijn borst heb lopen jammeren dat het zo zeer deed, dat hechten. Arm kind, net in de wereld en dan lig je op zo'n jammerende moeder. Mijn eigen moeder is arts en was verbaasd dat ze me kennelijk niet fatsoenlijk verdoofd hadden voor het hechten. Daarna eindelijk rust. Baby op borst met mutsje op en onder dekentje. Wij eindelijk genieten van haar. Ik kon haar nauwelijks zien. Ze mocht aan de borst. De verpleegkundige zou haar naar 10 minuten aan de andere borst komen leggen, maar na een half uur belden we maar eens. Ze heeft wel de tepel gepakt, maar het deed pijn (later snapte ik waarom, pijnlijke toeschietreflex) en ik koppelde haar daarom weer af, zoals ik op de BV-cursus heb geleerd. Daar had ik nl. ook geleerd dat BV geen pijn mag doen. Inmiddels weet ik wel beter, hoor. Dus ook daar heb ik spijt van, pakt ze de tepel, waarschijnlijk niet eens zo slecht en koppel ik haar meteen af. Kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Mijn man zou zeggen, je moet niet zo hard voor jezelf zijn. Maar goed. Omdat er geen kinderarts te vinden was die haar na kon of wilde kijken, heb ik haar wel lekker 2 uur op mijn borst gehad, huid op huid contact is ook wat waard. Ik was superemotioneel, ook door alle pijn en heb ook nog heel wat traantjes geplengd omdat ik zo gelukkig was en omdat ik Sterre miste. :huil: Daarna kwam een piepjonge kinderarts in opleiding en ze werd helemaal goedgekeurd. Gewicht 3670 gram. Daarna werd ze aangekleed (ze paste nog net in maat 50, later in de week kon ze dit pakje al niet meer aan!!!) en mocht bij Papa zitten toen ik onder de douche ging. Tegen 12 uur gingen we naar huis. Mijn man doodmoe achter het stuur, hij had ook de hele nacht niet geslapen. Ik was niet makkelijk onder de weeën ("Blijf hier, ik wil water, ga zitten, aan deze kant komen, niet weggaan!!!") De kraamhulp zou om 3 uur komen, maar was er al tegen 1 uur. Goed, dat was het ongeveer.
Wat is ze prachtig Aqui! Wat een supermooi meisje! Ben nu eigenlijk ook wel heeeel erg benieuwd naar de naam (wil je me die pben? hoeft niet als je dat niet wilt hoor) Wat een verhaal van je bevalling. Ik word er zenuwachtig van! Maar jullie hebben een superdochter gekregen!
Klik op mijn naam bij een bericht, kies "openbaar profiel bekijken" en dan staan de foto's rechtsonder in beeld.
Nou, hoe erg het ook is, de pijn vergeet je snel! En daarna een prachtig kindje, dat ook nog zooooooooo lief is! Wat wil je nog meer?? Als je bezig bent, denk je: dat nooit meer. Nu ben ik dat gevoel al weer kwijt. Het is maar 12-24 uur van je leven. Maar op dat moment is het zwaar, hoor. Maar ja, ze lag ook verkeerd. Zo'n 98% (dacht ik) van de babies ligt wel gewoon goed. Dus no worries.
Dat is ook zo, en als het er een keer in zit moet het ook geboren worden Dus ik ga me er lekker helemaal nog niet mee bezig houden, we zien het dan wel. Vroeger riep ik altijd dat ik dat nooit zou kunnen, en ik daarom geen kinderen zou willen. Daar ben ik nu wel heel hard op terug gekomen Nu heb ik het er supergraag voor over, ook al weet ik natuurlijk nog niet hoe het echt is. Eerst maar eens zwanger worden Deze ronde hebben we dus superslecht geklust. Ik door mijn rugpijn, en nu heb ik dus gister mijn eisprong al gehad, en de hele week daarvoor niet geklust Deze ronde zal dus ook wel niets worden, maar dan hoef ik ook niet te hopen Volgende ronde iui!
Vervelend, Danip... slecht geklust... Hier: alles OK, we beginnen langzaam te wennen. De BV gaat nu heel goed!
@aqui: wat een mooie fotos, snif! wat ik nog even wou zeggen, voed je ook liggend? dat vind ik zelf (zeker in de eerste maanden) onwijs relaxt om te doen enne, maar 12/24 uur van je leven.... ... make that 72 (maar de eerste 60 uur waren gewoonweg onwijs spannend en gaaf) (over de laatste 12 spreek ik maar even niet ) smak!
Dank je, Klingel. 72 uur!!???? Oei! Wist wel dat jouw bevalling zwaar was, maar zó zwaar! Nou, dan viel het bij mij allemaal mee. 1e wee 14 feb in de ochtend, 's avonds aankomst ziekenhuis en de volgende ochtend is ze geboren. Dus ruwweg 24 uur, maar 't ziekenhuis noemt het ongeveer 13 uur (weeën thuis tellen kennelijk niet, maar die vielen ook heel erg mee....) Ik voed niet liggend, ik heb het wel geleerd van de kraamhulp. Maar ik vond het heel lastig te zien of ze goed aanligt. Inmiddels legt ze zichzelf aan *mama kijkt trots naar dochter* en zou ik het wel weer kunnen proberen. Dat werd me toen aangeraden: zodra ze beter aanhapte, nog een keer liggend proberen.
Even snel, ego ego. Sorry daarvoor. We hebben zojuist twee kloppende hartjes gezien. Ben er sprakeloos van Maar wel erg blij!