nou ik ben nu over de helft van mijn zwangerschap en heb hier eerder mijn verhaal verteld over mijn ex die niets meer liet horen nadat hij hoorde dat ik zwanger was na pas 4 maanden met elkaar in een relatie gezeten te hebben en dwars door de pil zwanger zijn te geworden ik ben na 4 maanden gewoon het lef genomen naar zijn huis te gaan en aan te bellen ik vond dat ik het recht had om te weten waarom hij me negeerde en kreeg door het raam een reactie hey wat is er ? toen zei ik kan je naar beneden komen en hij zei nee schatje dat kan ik niet doen en dat was het ik liet het erbij zitten en was tenminste blij dat hij me gezien had dat ik niet dat pijnlijke eerste keer kreeg als ik met de baby loop en hem vor het eerst weer zie de volgende dag had ik het gevoel ga dr naartoe hij zag er erg gestressed uit ik ken hem en weet wanneer er iets is inmiddels iemand anders had het erbij gelaten kom ik aan vind ik op zijn deur van de belasting verkoop van executie en een waslijst van dure spullen die in zijn huis zitten zelfs een lcd scherm die we samen hebben uitgekozen ik heb uit respect hem draf gehaald en in zijn brievenbus gedaan zodat de buren het niet zagen en ben geschokt weggegaan blijkt dat hij dus in de schulden zit hij had me al iets verteld over dat zijn ex schulden heeft gemaakt een tijd terug en begon een belletje te rinkelen ik weet wat voor trots hij heeft en hij zich nu nkiet een man kan voelen en dit moet al langer gespeeld hebben en hij voelt daft hij me niets te bieden heeft hij dreigt alles te verliezen dus zijn spullen huis en ook zijn auto kan in beslag genomen worden ik weet namelijk niet wat het bedrag is ik hou nog steeds heel veel van hem en voel echt met hem mee hij is het kindjes vader en begrijp nu watr hij allemaal zei ik wil eerst dat je je studie afmaakt en eigen huisje etc dan kunnen we over kinderen praten ik vond dit erg egoistisch want was er toen net achter dat we zwanger waren en of ik er erg goed overr wil nadenken want hij vond dat ik beter verdiende dan dit maar heb hem in de afgelopen tijd ook pijn gedaan met verschillende dingen hem gezegt ik heb jouw niet nodig en begon iets met een gozer ook al was het geen relatie die wist datr ik zwanger was en hij hoorde vAN VERSCHILLENDE mensen dat ik werd gezien met deze gozer en pijnlijke smsjes je zal je verantwoordelijkheid moeten nemen ik zal het anders via de rechter laten vastellen (dus ook alimentatie moeten betalen) NU KOMIK ERACHTER DAT HIJ DIEP IN DE SHIT ZIT EN IK HEM HEB GEDREIGD MET JURIDISCHE STAPPEN TE ONDERNEMEN ENZO EN IK MAAR DENKEN DAT HIJ OM EEN ANDER MIJ HEEFT VERLATEN HIJ KAN DE VERANTWOORDELIJKHEID NIET AAN VAN EEN KIND OMDAT HIJ DREIGT ALLES TE VERLIEZEN WAT HIJ HEEFT OPGEBOUWD EN ONS NIETS TE BIEDEN HEEFT EN HIJ HEEFT EEN TROTS VAN HIER TOT TOKIO DUS IK ZOU ER NOOIT ZIJN ACHTER GEKOMEN ALS MIJN GEVOEL NIET ZEI GA DAAR NAAR TOE EN DE BRIEF OP ZIJN DEUR ZAG ik hou heel veel van hem en wil laten weten dat ik er voor hem zal zijn in goede en slechte tijden maar we hebben elkaar veel pijn gedaan laatste paar maanden ik met woorden en daden en hij met negeren meiden ik ben trots dat wij naar de toekomst kijken en ons zo verheugen op de komst van de baby ook al heb je veel moeilijke momenten te verduren gehad en het liever met zijn tweeen had gedaan NU WIL IK JULLIE VRAGEN WAT ZOUDEN JULLIE DOEN IN DEZE SITUATIE IK WEET DAT HIJ NU ERG STRESSED EN OP HET PUNT STAAT DEPRESSIEF TE WORDEN EN IK WEET DAT HIJ ME NU BIJNA 4 MAANDEN ALLEEN HEEFT GELATEN MAAR GEBRIJP ZE DADEN MEER OOK AL ONDERSTEUN IK ZE NIET ERUUGG BEDANKT VOOR HET LEZEN
Hmmm ik denk dat je hem heel erg terug wil en hem een beetje aan het goedpraten bent meid... Ik vind het niet normaal om 4 maand te verdwijnen en niks van je te laten weten.
Sam.. je haalt me de woorden uit de mond.. ik las het verhaal en ik wilde het hier niet posten omdat ieder natuurlijk moet doen waar diegene zichzelf goed bij voelt! Maar ook ik vind het niet normaal om gewoon 4 maanden te vertrekken, hij is nog steeds weg, om wat voor reden dan ook..
Ik heb zelf ervaring met een depressie en ik weet dat je dan iedereen afstoot waarvan je houdt. Dat zou een verklaring kunnen zijn. Maar wat ik ook weet is dat je niet geholpen kan/wil worden door de mensen die van je houden. Je hebt wel hulp nodig, maar moet die ook toelaten. Maar ik denk dan zeker in 1e instantie aan professionele hulp. In een relatie kun je hier weinig tot niets mee. En als je er al mee begint dan trek je de hele relatie scheef, waardoor er daarna weer problemen ontstaan. Ik zou je adviseren hem te steunen in de zin dat hij weet dat jij hem niet afgeschreven hebt en dat je hem niet veroordeeld. Maar laat hem de ruimte om zijn problemen en ziekte te overwinnen. Verder zou ik mezelf, als ik jou was afzijdig houden en goed voor mezelf en mijn kindje zorgen. Dat kost je nl. al meer dan genoeg energie. EN jij bent de enige die nu verantwoordelijk is voor jullie kindje! Als hij wel met jou verder wil en van je houdt, zal hij op een gegeven moment het licht wel zien en zelf wel hij zelf weer voorzichtig contact zoeken. Pas dan kun je er voorzichtig energie in gaan steken. Nu kost je dat heel veel en levert het zeer waarschijnlijk 0,0 op.
klopt dat ik nog veel van hem hou maar dat is toch harstikke normaal dat als je dr achter komt dat hij zwaar in de shit zit en meeleeft dit maakt nog steeds niet goed dat hij er al die tijd niet is geweest maar voor dat we uit elkaar gingen voelde ik dat er iets aan de hand was hij stressde veel en kon s nachts moeilijk slapen maar wist de reden hier niet van dit is niet goed te praten maar ik wil hem wel laten weten dat ik er voor hem ben ondanks alles ik hoef niet perse een relatie weer met hem maar onze vriendschapsband dat wij hadden naast onze relatie herstellen hij heeft mij in moeilijke tijden zoals het verlies van mijn oma erg doorheen gesleept en gesteund ik bedoel maar van als hij al eerder kwam met dingen en ik die niet begreep zoals misschien is het beter als we de auto op jouw naam zettem waren die problemen er al voor mijn zwangerschap alleen was hij te trots om mij te vertellen waarom dit is helemaal niet goedpraten maar eerder dat ik geef om mijn vaders kindje en niet wil dat hij de afgrond in gaat ios dit zo moeilijk te begrijpen weet dat dit hem kapot maakt van bvinnen als mijn gevoel niet die ochtend zei ga naar daar was ik er nooit achter gekomen dat hij problemen heeft ik sta positief in het leven en heb al geaccepteerd dat ik en de kleine het voorlopig met zijn tweeen moeten doen met alle hulp van familie en vrienden
Ik vind dat een relatie iets is, wat je in voor- en tegenspoed hebt. Blijkbaar heeft hij niet het gevoel dat hij met jou de tegenspoed aankan, anders had hij dat wel allemaal verteld. Vertrekken als het even minder gaat, vind ik dan ook raar. Als ik jou was zou ik er niet mee verder gaan. Maar je moet doen wat je zelf het beste lijkt. Het zou trouwens wel makkelijker lezen als je af een toe een punt in je verhaal zet... (niet lullig bedoeld hoor, alleen een tip.)
vvalentina het is wel precies zoals Lientje het omschrijft.. een relatie hebben is er voor elkaar zijn in voor- en in tegenspoed! Als hij er met deze problemen al niet voor je kan zijn, zal je het mocht je met hem doorgaan, erg moeilijk met hem krijgen... er zijn namelijk wel ergere dingen dan financiele problemen..
jullie hebben helemaal gelijk ik ben gewoon erg emotioneel vooral tijdens de zwangerschap nu en na alles wat ik heb moeten doorstaan en ik zo blij ben ik toch ergens verdrietig ben dat hij het moeilijk heeft ongelovelijk ben ik ook he vind ik het jammer dat ik dit niet met hem kan delen ht geluk dat ik meemaak in deze zwangerschap dus ik was ernaar toe gegaan om te kijken of we als volwassen mensen met elkaar om konden gaan ik raakte gewoon in de war toen ik de volgende ochtend langs ging om toch meer uitleg te vragen en het bericht zag dat hij in de problemen zit ik ben ongelovelijk iemand anders zou zeggen dat krijg je ernou van what goes around comes around maar nee ik werd helemaal week
vvalentine.. emoties emoties, irritant he meis kies voor jezelf & kies met je hart en verstand.. het komt helemaal goed met jou
Nou ik weet het niet hoor dames...Mishien vinden jullie me dan wel te zwak... Inderdaad er zijn ergere dingen dan financiele problemen.. Maar dat betekent niet, dat iemand geen spijt ervan kan krijgen en van z'n fouten kan leren... God vergeeft elke dag mensen die veel ergere dingen hebben gedaan en geeft hun nogmaals een kans om zijn leven te verbeteren.. Het is niet goed te praten, wat hij heeft gedaan, maar meid als je van hem houdt.. zou ik eerst goed erover nadenken.. Wij kunnen zoveel zeggen.. Maar wij voelen niet voor jou... Jij moet je hele leven met je beslissing leven... Wij dus niet... Liefs Jeanney
Dat klopt, maar ZIJ ervaart de situatie nu zo.. niet HIJ.. hij is niet naar haar gekomen om zijn excuses aan te bieden, om te zeggen dat die van zn fout geleerd heeft etc. ZIJ denkt er zo over.. En sorry maar als je je ex zolang alleen laat zitten denk ik dat je ook wel laat komt met sorry op een gegeven moment, maar dat is mijn mening
@JsztD Ik snap helemaal wat je bedoelt, maar vrouwen zijn makkelijk in de zin van praten etc.. vind ik. En zij geeft zelf toe dat ze ook heel veel dingen tegen hem heeft gezegd... Wij weten niet hoe hij zich voelt en wat er allemaal speelt... Nogmaals het is niet om goed te praten wat hij heeft gedaan... Ik weet ook niet wat ik zou doen. Maar het is duidelijk dat zij nog veel van hem houdt... En ik weet uit mijn omgeving dat vrouwen soms zo reageren in het begin, en later nemen ze de man wel terug... De kinderen lijden enorm eronder, terwijl mama, papa weer later in huis neemt.. Ik zou zeggen goed uitpraten en kijken of jullie eruit kunnen komen...Want je houdt duidelijk van hem.. Alleen een kind opvoeden is niet makkelijk; ik zag hoe moeilijk me moeder het had met ons.. En ik weet nog hoe ik me voelde als ik andere kinderen zag met mama en papa...Me moeder moest hard werken om ons allemaal te kunnen onderhouden... We zagen haar amper.. We zagen de oppas meer dan ons eigen moeder en dat was niet leuk. Maar PETJE AF voor de gene die het wel doen.. Jullie zijn TE GEK... Ik heb ook met me man na 12 jaar samen wonen heel veel dingen meegemaakt, maar toch zijn we samen. Hij heeft me alleen niet laten barsten, we hadden wat problemen en toch zijn we eruit gekomen..Kijk na 12 jaar nog steeds samen, getrouwd en een 3e kind op komst... Hey meid sterkt want het is niet leuk....Liefs Jeanney
toen ik een relatie kreeg met mijn (inmiddels) man en wij samen besloten te stoppen met de condoom heb ik tegen hem gezegt : als je er zeker van bent dat je zonder condoom verder wil gaan ( wel met de pil hoor) weet dan wel dat er meer kans is op zwangerschap, de kans is klein maar wel aanwezig dan vind ik dat je van mij moet weten dat ik geen abortus laat doen, (zodat hij zijn mening over stoppen met condoom nog kon terug draaien en tot mijn grote opluchting zei hij: we hebben met zijn 2en seks, wij kiezen hier samen voor om geen condoom te gebruiken,mocht je zwanger worden,dan zal ik ook niet willen dat je abortus doet want ik heb net zo goed seks,het is net zogoed mijn schuld als je zwanger word, ik zal van de baby houden ( dit is 2 jaar geleden nu zijn we gepland zwanger) kijk dat vind ik nou een echte man,die ...mocht het fout gaat... wel zijn verantwoording wil nemen,die zijn eigen aandeel er ook in ziet, dat vind ik van jou ex niet.... want stel nou dat het pas mis was gegaan als de baby al geboren is... heeft ie dan ook recht van weglopen? sorry maar vind ik niet... dat hij jou verlaat... oke prima( ook niet echt) maar een kind verlaten :0 dat vind ik zooo erg...en dat is wat hij een tijd geleden dus al gedaan heeft, als het echt zo is dat hij "te trots" is om het te zeggen, om jou het verhaal te doen zodat jij begrip hebt en jullie daarom maar verlaat.... dan vind ik zelf dat hij het vaderschap niet eens waard is ! een echte vader zet al zijn trots op zij,al is het alleen maar om zo nu en dan een glimp te kunnen opvangen van zijn kind.... zijn kind... dat is wat zijn trots moet zijn ! sorry maar zo denk ik erover,ik hoop niet dat ik nu weer een discussie of wat dan op gang breng,er werd gevraagt naar "onze mening" of wat wij ervan vonden en ik kon het niet laten om dan ook inderdaad even mijn mening hier neer te zetten... als jij wel vind dat hij het verdient en je kunt het hem vergeven ( wat ik moeilijk zou kunnen) zou ik het heel dapper en knap van je vinden, wel zou ik proberen hem zoveel mogelijk porberen betrekken bij de baby,of proberen over te halen om toch een beetje voor de baby te zorgen,dat hij van zijn baby gaat houden,en wel zijn trots op zij kan zetten voor de baby want de baby heeft wel recht op een papa en een mama.... maar weer een relatie aangaan met iemand die mij zo in de steek heeft gelaten terwijl we toch echt samen seks hebben gehad en eigenlijk toch ook samen zwanger zijn... nee daar zou ik denk ik geen relatie meer mee kunnen hebben, maarja ik zit natuurlijk niet in die situatie en ik heb ook geen idee hoe ik me in zo'n situatie zou voelen, maar nogmaals... ik zou het echt dapper en knap van je vinden als je de moed kunt vinden om hem te vergeven,en als hij dan ook weer terug wil/is bij jullie... dan hoop ik dat alles goed komt, en dat jullie met zijn 3tjes heel gelukkig worden sterkte en succes iniedergeval
ooh ik zie dat ik ook alweer te snel gereageert heb :S haha, ik heb je bericht gelezen en meteen gereageerd,verder ook niet eens reactie's van de anderen gelezen :0 dacht: doe ik wel als ik klaar ben met mijn bericht, je hebt daarna nog bij getypt: dat je niet eens perse een relatie meer met hem hoeft, maar dat je hem in je leven wil voor de baby zo zie je maar weer... te snel met reageren... voortaan eerst maar eens de reactie's lezen maar .... ik vind niet dat jij er hoeft te zijn voor hem,hij heeft jou laten zitten.... tuurlijk moet hij welkom zijn in het leven van jou kindje.... maar ook in jou leven..? tuurlijk indirect wel want het is jullie kindje.... maar moet jij ook een band met hem hebben...? volgens mij heeft hij al laten weten het niet te willen... door bij jullie weg te gaan. en als het dingen zijn omtrent de baby en zometeen peuter/kleuter enz.enz. tuurlijk help je hem dan... want het is ook jou kind... maar ik vind na wat hij gedaan heeft.dat zijn probleem ook maar even zijn probleem moet blijven hoor, maar nogmaals... dikke pluim als het je wel lukt, knap van je dat je toegeeft dat jij ook foute dingen hebt gedaan... en tof van je dat je hem wil helpen.. betekent toch maar weer dat je een goed hart hebt (L) de baby kan zometeen trots zijn op zijn/haar mama